1. Η κατάργηση της φορολογίας των επιχειρήσεων.
«Στις ελάχιστες επενδύσεις που γίνονται, για να μη φύγουν και αυτές και γίνουν περισσότερες, όσα κέρδη επανεπενδύονται, μηδέν φορολογία. Οταν, λοιπόν, υπάρχει μία επιχείρηση που επενδύει όσα και αν κερδίζει στο σύνολό τους, δεν φορολογούνται. Οχι κλάσμα, κύριε Πρωθυπουργέ. Γιατί όταν μπει κλάσμα, αρχίζει ο έφορος και κάνει το κουμάντο» (12/2/09).
2.Η νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος.
«Ζητείστε να σας πουν πόσα χρήματα έχουν οι Έλληνες στο εξωτερικό. Θα τρομάξετε. Είμαστε η χώρα με τις μεγαλύτερες καταθέσεις στην Ελβετία. Κάποια απ? αυτά τα χρήματα μπορούν να έλθουν πίσω, κύριε Πρωθυπουργέ. Νομιμοποιείστε τα. Πώς; Πείτε: νομιμοποιώ όλα αυτά τα χρήματα, δεν με ενδιαφέρει πώς τα έβγαλες έξω, αρκεί να πάρεις ομόλογα του ελληνικού δημοσίου» (12/2/09).
3.Η κατάργηση του πόθεν έσχες.
«Καταργήστε για πέντε χρόνια το πόθεν έσχες, καταργήστε για πέντε χρόνια ό,τι τεκμήριο υπάρχει. Αυτός που έχει χρήματα στο σεντούκι θα πάει να τα κάνει σπίτι και αν έχει πολλά, θα τα κάνει βίλα. Θα δουλέψει ο εκσκαφέας, θα δουλέψει ο οικοδόμος, θα δουλέψει ο μπογιατζής, θα δουλέψει ο σιδεράς, θα δουλέψει αυτός ο οποίος πουλάει κουζίνες, ψυγεία ή κουρτίνες, όλοι. Θα γυρίσει η αγορά. Βγάλτε τα μαύρα χρήματα από τα σεντούκια» (12/2/09).
- Η θεσμοποίηση της παραοικονομίας.
«Οσον αφορά την παραοικονομία, ξέρετε ότι υπάρχει ανάμεσά μας. Εγώ, αν ήμουν στη θέση σας, θα έκανα λίγο τα στραβά μάτια. Πρόσκαιρα θα έχανα κάποια έσοδα, στο τέλος όμως θα τα πάρω τα έσοδά μου. Θα τα πάρω από το έργο που θα κάνει, που θα χτίσει, που θα αγοράσει ένα ακίνητο. Ταυτόχρονα όμως, ενισχύω την απασχόληση! Αποφεύγω ένα μεγάλο βραχνά. Γιατί εμένα δεν με ενδιαφέρει σε αυτήν τη φάση εκεί που πηγαίνει η ανεργία, ποια οικονομία μου δίνει μεροκάματα! Εγώ θέλω μεροκάματα τώρα» (12/2/09).
- Το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών.
Ο κ. Καρατζαφέρης δεν αρκείται στην υποστήριξη των κυβερνητικών χειρισμών για την πώληση της Ολυμπιακής. Προτείνει ?επί τη ευκαιρία- το ξεπούλημα και του ΟΣΕ: «Εχουμε μια αδερφή γεροντοκόρη πενήντα οκτώ ετών, κακοφτιαγμένη, στραπατσαρισμένη και έρχεται κάποιος και την παίρνει και μας δίνει και προίκα. Οχι να δώσουμε εμείς προίκα. Λοιπόν, μην χάσετε την ευκαιρία. Κοιτάξτε τι καλύτερο μπορείτε να δώσετε. Και κοντά στη γεροντοκόρη αδερφή, μπας και δώσετε και κανέναν γεροντοκόρο αδερφό, δηλαδή τον ΟΣΕ» (12/2/09).
6. Η θεοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
«Ξέρετε, κύριε υπουργέ», παρατηρεί ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ στον κ. Αβραμόπουλο (18/2/09), «ότι εάν αναθέσετε σ? έναν ιδιωτικό φορέα όλες τις αξονικές, όλες τις μαγνητικές, όλα τα εγκεφαλογραφήματα, θα σας έρθει φθηνότερα κατά εν τρίτο απ? ό,τι κοστίζει σήμερα;»
7. Η δημιουργία «παραδείσου» επενδυτών.
Το οικονομικό όραμα του κ. Καρατζαφέρη είναι να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα επενδυτικό «θαύμα», ανάλογο μ? εκείνο που προκάλεσε σε χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης τα μικρά μεροκάματα και η απουσία εργατικής προστασίας. Στις 22/1/09 ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ αποκαλύπτει στον αρμόδιο υπουργό ότι «δύο παγκόσμιες μονάδες, η Mitsubishi και η Hyundai θέλουν καλύτερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Το ξέρετε; Τα λαγωνικά σας το έχουν πιάσει αυτό; Εγώ θα πήγαινα αύριο το πρωί, κύριε υπουργέ στην Ιαπωνία και θα έλεγα ?ελάτε στην Ελλάδα και σας δίνω τα πάντα, ό,τι θέλετε, μέχρι και ασφαλιστική απαλλαγή τα πρώτα πέντε χρόνια. Ελάτε εδώ?». Με ιδιαίτερη επιμονή επανέφερε στη Βουλή το ίδιο αίτημα για χαριστική μεταχείριση των δύο συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών ο βουλευτής του ΛΑΟΣ και προσωπικός συνεργάτης του κ. Καρατζαφέρη Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης (28 και 29/1/09).
8. Η καταπάτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οπως κάθε συνεπής σκληρός νεοφιλελεύθερος, ο κ. Καρατζαφέρης θεωρεί εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη τους αγώνες των εργαζομένων και φυσικά τον ίδιο τον συνδικαλισμό. Δεν διστάζει, μάλιστα, να εκθειάσει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «άρθρο 4», δηλαδή τον αντεργατικό νόμο του 1983: «Είμαι απολύτως υπέρ του άρθρου 4 που είχε φέρει [το ΠΑΣΟΚ], που επιτέλους προσδιόριζε πώς γίνεται μία απεργία. Από τους εργαζόμενους οι μισοί συν ένας. Γιατί τώρα είναι χίλιοι οι εργαζόμενοι σε ένα τομέα, συνδικαλίζονται οι 100, ταμειακώς εντάξει είναι οι 60 και αποφασίζουν οι 31. Και οι άλλοι δεν θέλουν. Πάμε, λοιπόν, σε μία λογική επεξεργασία» (23/1/09). Οσο για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, «όλοι είμαστε υπέρ της ελευθερίας των διεκδικήσεων, όλοι είμαστε υπέρ των λαϊκών αγώνων. Δεν είμαστε όμως υπέρ των παρανομιών».
9. Με τραπεζίτη αρχηγό.
Και πώς θα γίνουν όλα αυτά που εισηγείται ο κ. Καρατζαφέρης; Μα είναι πολύ απλό. Πρέπει να αναλάβει την πρωθυπουργία της Ελλάδας ένας τραπεζίτης!
Απευθυνόμενος με επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό σχετικά με την ανάγκη συναίνεσης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (20/2/09), ο κ. Καρατζαφέρης εισηγήθηκε την πρωθυπουργοποίηση του Λουκά Παπαδήμου, υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος:
«Αυτό το οποίο προτείνω εγώ και είναι συγκεκριμένο είναι να φωνάξουμε τον καλύτερο. Ποιός είναι ο καλύτερος σήμερα; Ποιός μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Πιστεύω και προτείνω ?μπορεί να είναι κάποιος άλλος, μπορεί κάποιος να προτείνει κάποιον άλλο- τον Λουκά Παπαδήμο. Να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνουμε κυβέρνηση, να βάλετε εσείς τους Υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ τους Υπουργούς, να βάλουν και οι άλλοι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να βγούμε από την κρίση».