εντάξει νομίζω πως τα ‘χαζοαμερικανάκια’ στην πλάκα θα το πήραν δεν νομίζω να το πίστεψαν
έλεος δηλάδη…:-k
Δεν είναι και τόσο άμυαλοι όπως τους θεωρούμε…
http://www.gazzetta.gr/article/item/195983-xulo-kai-diakope-ste-vienne-video. Θαυμαστε για να μην λεμε μονο για τα δικα μας
¡QUE SE VAYAN TODOS!
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ!Είμαστε πολλοί που αυτές τις τελευταίες μέρες ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να διαδηλώσουμε. Όλοι μας μοιραζόμαστε μια κοινή άπόρριψη προς τους πολιτικούς, τα συνδικάτα και τ? αφεντικά. Πάνω απ? όλα, τη συνείδηση ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, και δεν αντέχουμε άλλο να είμαστε οι παρίες αυτού του κόσμου. Ότι πια δε θ? ανεχτούμε άλλο να μας αδειάζουν τις τσέπες και να ζουν σα βασιλιάδες ενώ άλλοι σφίγγουν το ζωνάρι πέρα από κάθε όριο για να διατηρηθεί το ιερό και απαραβίαστο της οικονομίας. Γνωρίζουμε ότι για ν? αλλάξει αυτό πρέπει να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, έξω από κόμματα, συνδικάτα και λοιπούς εκπροσώπους που θέλουν να μιλούν στ? όνομά μας.
Πάνω απ? όλα, αυτή η πραγματικότητα εκφράζει ένα ζήτημα που αγγίζει όλον τον κόσμο: η αντίθεση μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων και των ανθρώπινων. Γι αυτό και καταλαβαίνουμε απόλυτα τα εξεγερμένα αδέρφια μας στη Βόρεια Αφρική, γι αυτό και καταλαβαίνουμε επίσης αυτούς που εδώ έχουν φτάσει στο απροχώρητο και που βγαίνουμε για να αγωνιστούμε. Έχουν υπομείνει τα πάντα, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μια χειροτέρευση των συνθηκών ζωής άνευ προηγουμένου εδώ και δεκαετίες. Μα τελικά λέμε Basta! και είμαστε παρόντες, εκφράζοντας και τη δική μας άρνηση αυτού του φαύλου συστήματος που μετατρέπει τις ζωές μας σε εμπόρευμα.
Θέλουμε, ασφαλώς, να εκφράσουμε την απόλυτη περιφρόνησή μας στην ταμπέλα του πολίτη. Κάτω απ? αυτήν την ταμπέλα συγκολλούνται τεχνητά οι πάντες, απ? τους πολιτικούς μέχρι τους ανέργους, απ? τους ηγέτες των συνδικάτων μέχρι τους φοιτητές, απ? τα πιο πλούσια αφεντικά μέχρι τους πιο εξαθλιωμένους εργάτες. Ανακατώνει τρόπους ζωής απόλυτα ανταγωνιστικούς. Για μας, δεν πρόκειται για κάποιο κίνημα πολιτών. Είναι ένας ταξικός αγώνας, μεταξύ εκμεταλλευτών κι εκμεταλλευομένων, μεταξύ προλεταριάτου και μπουρζουαζίας όπως λένε. Άνεργοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, φοιτητές? είμαστε κομμάτι μιας παγκόσμιας τάξης η οποία βαρύνεται με όλες τις θυσίες. Πολιτικοί, τραπεζίτες, αφεντικά? είναι μέρος μιας άλλης τάξης η οποία επωφελείται λιγότερο ή περισσότερο απ? τις στερήσεις μας. Όποιος αρνείται να δει την πραγματικότητα αυτής της ταξικής κοινωνίας ζει σ? έναν κόσμο παραμυθιών.
Κατεβαίνοντας στον δρόμο, διαδηλώνοντας στα διάφορα σημεία της χώρας, είναι καιρός να σκεφτούμε, και καιρός να συγκροτήσουμε τις θέσεις μας και να προσανατολίσουμε την πρακτική μας. Η ετερογένεια είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη. Υπάρχει μια συρροή συντρόφων που αγωνίζονται εδώ και καιρό ενάντια σ? αυτό το σύστημα, και άλλοι που κατεβαίνουν για πρώτη φορά, ορισμένοι για τους οποίους είναι σαφές ότι ?πρέπει να το πάμε μέχρι τέλους? (?Θέλουμε τα πάντα και τα θέλουμε τώρα? έγραφε ένα πλακάτ στην Puerta del sol). Ορισμένοι επιθυμούν την αλλαγή ορισμένων πραγμάτων, άλλοι ακόμα είναι πολύ μπερδεμένοι, ενώ άλλοι θέλουν απλά να εκφράσουν το ότι δεν αντέχουν άλλο? Υπάρχουν επίσης, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, αυτοί που ψαρεύουν σε θολά νερά, αυτοί που θέλουν να χειραγωγήσουν αυτή τη δυσαρέσκεια, επωφελούμενοι απ? τις αδυναμίες και την αναποφασιστικότητα του κινήματος.
Συζητήσαμε με συντρόφους στους δρόμους και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που αποτελεί τη δύναμή μας είναι αυτή η άρνηση, αυτό το κίνημα της άρνησης όλων αυτών που μας εμποδίζουν να ζήσουμε. Αυτό είναι που μας ενώνει στους δρόμους. Πιστεύουμε ότι πρέπει ν? ακολουθήσουμε αυτήν την πορεία, να τη βαθύνουμε, και να συγκροτήσουμε πιο συνεκτικά τις αρνήσεις μας. Επειδή η δύναμή μας είναι σ? αυτήν μας την άρνηση, είναι σαφές για μας ότι δε θα φέρουμε κάποια λύση στα προβλήματά μας ζητώντας μια βελτίωση της δημοκρατίας, όπως αφήνουν να εννοηθεί συγκεκριμένοι αρχηγίσκοι, ακόμα κι αν διεκδικούσαμε την καλύτερη δημοκρατία. Η δύναμή μας βρίσκεται στην άρνηση που διαδηλώνουμε απέναντι στην υπαρκτή δημοκρατία, ?με σάρκα και οστά?, απ? την οποία υποφέρουμε καθημερινά, και η οποία δεν είναι παρά η δικτατορία του χρήματος. Δεν υπάρχει άλλη δημοκρατία. Είναι μια παγίδα ότι υπάρχει μια ιδανική και τέλεια δημοκρατία, για την οποία μας έχουν πιπιλίσει τ? αυτιά από παιδιά. Αναλόγως, δεν τίθεται θέμα εξυγίανσης την μια ή την άλλη όψη του συστήματος, καθώς η ουσία του συνεχίζει να αναπτύσσεται: η δικτατορία της οικονομίας. Το θέμα είναι να μεταμορφώσουμε συνολικά τον κόσμο, να αλλάξουμε τα πάντα απ? τα νύχια ως την κορφή. Ο καπιταλισμός δεν εξυγιαίνεται, καταστρέφεται. Μέση λύση δεν υπάρχει. Πρέπει να πάμε στη βάση του προβλήματος, πρέπει να πάμε στην κατάργηση του καπιταλισμού.
Έχουμε καταλάβει τους δρόμους λίγες μέρες πριν το εκλογικό πανηγύρι, αυτό το πανηγύρι όπου εκλέγεται δημοκρατικά αυτός που θα εκτελέσει τις ντιρεκτίβες της αγοράς. Λοιπόν, είναι ένα πρώτο βήμα. Όμως δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί. Πρέπει να εξελίξουμε το κίνημα, να δημιουργήσουμε και να σταθεροποιήσουμε οργανώσεις και δομές για τον αγώνα, για τις συζητήσεις μεταξύ των συντρόφων, για να αντιμετωπίσουμε την καταστολή που έχει ήδη χτυπήσει στην Μαδρίτη και στη Γρανάδα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι χωρίς κοινωνική αλλαγή, χωρίς κοινωνική επανάσταση, τα πάντα θα συνεχίσουν όπως πριν.
Καλούμε σε συνέχιση της διαδήλωσής μας της άρνησης του θεάματος του εκλογικού τσίρκου και κάθε πιθανής μανούβρας. Καλούμε σε υποστήριξη του συνθήματος ?Να φύγουν όλοι!? όμως καλούμε επίσης στη συνέχιση του αγώνα και μετά την Κυριακή 22 του μηνός. Να είμαστε πολλοί περισσότεροι απ? αυτές τις μέρες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να χαθούν οι δεσμοί που έχουμε φτιάξει.
Καλούμε σε σχηματισμό δομών αγώνα, ελάτε σε επικοινωνία μαζί μας, για να συντονίσουμε τον αγώνα μας, για να αγωνιστούμε στις συνελεύσεις που στήνονται ώστε να να τις κάνουμε όργανα του αγώνα, της συνομωσίας, της συζήτησης για τον αγώνα, και όχι για meetings πολιτών. Καλούμε σε οργάνωση σ? όλες τις χώρες για να αγωνιστούμε μαζί ενάντια στην τυραννία του εμπορεύματος.
A LA CALLE, ¡A LUCHAR!
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ!LA DEMOCRACIA ES LA DICTADURA DEL CAPITAL
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥEL CAPITALISMO NO SE REFORMA, ¡SE DESTRUYE!
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ!BLOQUE ?¡QUE SE VAYAN TODOS!
qsevayan@yahoo.es
19 de Mayo de 2010
[COLOR=“White”].sada…[/COLOR]
Ας μου εξηγήσει κάποιος τι συγκεκριμένα ζητάνε οι παραπάνω αγαπητοί καθώς δεν καταλαβαίνω.
Κάτι που έπιασα είναι ότι δεν θεωρούν αυτό το πράγμα δημοκρατία σήμερα.Δεκτόν.Παρακάτω;:-s
Να φύγουν όλοι.
Καλή φάση
Τζάμι δικέ μου
Λοιπόν για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά.
Προφανώς αυτοί που έχουν γράψει το αποπάνω κείμενο εκπροσωπούν μία από τις πολλές τάσεις αυτού του “κινήματος”. Είναι σα να λέμε η “αντικαπιταλιστική” τάση. Παπάρια μάντολες δηλαδή, γιατί στην ουσία εκτός του ότι “ο καπιταλισμός δε γίνεται να μεταρρυθμιστεί, μπορεί μόνο να καταστραφεί” δε λένε τίποτα. Ούτε πώς θα τον “καταστρέψουμε”, ούτε τί θα κάνουμε μετά.
Για μένα είναι προφανές ότι τα παιδιά αυτά ψαρεύουν σε θολά νερά. Επιδίωξή τους είναι να προσεταιριστούν όσο περισσότερους μπορούν απ’ αυτό το “κίνημα” και γι’ αυτό άλλωστε πέρα απ’ τις ουμανιστικές γενικολογίες στέκονται τόσο στο “έξω από κόμματα, συνδικάτα κτλ.”. Η γενιά του Facebook και του Twitter προφανώς βγάζει σπυριά με την υπόθεση οργανωμένη πάλη σε τέτοιο βαθμό, που για να τα χεις καλά μαζί της πρέπει να της υπενθυμίζεις το “ανεξάρτητο” κάθε λίγο και λιγάκι. Τους αρέσει να τ’ ακούνε ρε παιδί μου.
Έχω την εντύπωση ότι γενικά αυτό το “κίνημα” έχει ομοιότητες μ’ αυτούς που εδώ στην Ελλάδα πάνε έξω απ’ το Σύνταγμα και φωνάζουν “κλέφτες κλέφτες” και διάφορα άλλα διάσημα τον τελευταίο χρόνο συνθήματα σχετικά με τους 300 της Βουλής, το μπουρδέλο τη Βουλή κτλ.
Π.χ. άνετα μπορώ να “δω” άτομα από τη “Σπίθα” να συμμετέχουν σ’ ένα τέτοιο “κίνημα”.
Απλά για τίποτα από τα παραπάνω δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, καθότι δεν είμαι εκεί.
Είναι απλώς η αίσθησή μου.
Νομιζω οτι και το ιδιο το ‘‘κινημα’’ δεν το αρνειται αυτο…Καλει τον κοσμο οχι σε μια ετοιμη λυση επαναστασης…Ο κοσμος το εχει βαρεθει αυτο,ισως να το φοβαται κιολας…Εχουν καταφερει να κανουν μια τεραστια στρατια απολιτικ που οταν βλεπουν κομμα ξερνανε(δικαως σε ορισμενες περιπτωσεις)…Ο κοσμος ξεκιναει απο το μηδεν και καλα κανει…Το θεμα ειναι τι οροι θα μπουν εκει…Διαλυση των σωματειων κλπ ειναι βλακωδες κατα την αποψη μου…Δημιουργια σωματειων με νεους ορους για διεκδικιση στου χωρους δουλειας θα επρεπε να ειναι το συνθημα…
Γενικοτερα η εικονα της επαναστασης που θελουν να δωσουν ειναι χαζη…Αλλα και παλι πιστευω ο κοσμος το κανει ωστε να παρει κουραγιο και να καταλαβει οτι αυτο που κανει ειναι σημαντικο…Δεν ειναι απλα μια συγκεντρωση διαμαρτυριας.Αλλο ενα καλο ειναι οτι ολοι σεβονται αυτα που εχουν αποφασιστει αλλο αν αυτα δεν ειναι παντα και τα καλυτερα…Το οτι δεν πινουν στις πλατειες(ωστε να μην βρουν αφορμη οι αρχες να τους διωξουν) ειναι ενα μεγαλο κατορθωμα για τους Ισπανους που επιτελους μεσα στη μαυρη νυχτα ειναι νηφαλιοι και συζητανε …πολιτικα…
Με αυτο που αναφερεις ομοιοτητες δεν εχει οχι…Ουτε με αυτο που προσπαθησαν να κανουν πατριωτικοι κυκλοι στο συνταγμα(ελατε με τη σημαια σας κλπ)…Δεν μενουν στο σταδιο της εκτονωσης(κλεφτες,κλεφτες) αλλα συζητανε και προτινουν πραγματα…Βγαζουν τις σκεψεις τους μεσα απο λογο και οχι απο συνθηματολογια…Συνειδητοποιουν οτι μπορουν να συζητανε και να αποφασιζουν πραγματα χωρις να εχουν κανεναν πανω απο το κεφαλι τους…Χωρις βεβαια να σημαινει οτι αυτα που αποφασιζουν η που συζητανε ειναι βαθεια πολιτικα σε σημειο που να μην τα καταλαβαινει ενας τριτος που θα διαβασει ενα κειμενο(οπως ορισμενες φορες γινεται με τον πολιτικο λογο που βγαζουν συλλογικοτητες οι οποιες δουλευουν οριζοντια)…
Βεβαια αν απο σημερα δεν παει ενα βημα παραπερα ειναι καταδικασμενο…Χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν εδωσε/εδειξε πραγματα…
Ενστερνίζομαι τις αμφιβολίες σας, αλλά δε νομίζω να περιμένατε και καμιά σοβαρή πολιτική συγκρότηση, από πρωτοβουλίες μέσω fb και twitter. Αυτό είναι το ίδιον της εποχής και των μέσων που χρησιμοποιεί, έχουμε να κάνουμε με μια γενική ταύτιση απόψεων ως προς την απογοήτευση και την αποστροφή και σε αυτό συνενώνονται διάφορες φωνές από όλο το πολιτικό φάσμα. Το “Να φύγουν όλοι” είναι κραυγή αγανάκτησης, δεν είναι πολιτική λύση (αν και θα μπορούσε να ήταν…). Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να δείξουν ότι υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται και χωρίς τους όρους των κομμάτων, αν και πολλοί από αυτούς είναι σίγουρα απογοητευμένοι ψηφοφόροι.
Μια φίλη που μένει Μαδρίτη μόνιμα και περνάει από εκεί καθημερινά μου λέει ότι μπορείς να δεις τα πάντα, από ρεμάλια που βρήκαν ευκαιρία να αράξουν, μέχρι πολιτικές οργανώσεις και ασφαλίτες. Κάποιοι έχουν σηκώσει πανό “Εδώ δεν είναι Botellon [φιέστα με αλκοόλ]” τονίζοντας την πολιτική χροιά του εγχειρήματος.
Οι υπόλοιποι Ισπανοί που κατά τ’ άλλα ξέρουν τι θέλουν τη βρήκαν τη λύση…
Συντριπτική ήττα υπέστη το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας στις τοπικές εκλογές της Κυριακής, με το κυβερνών κόμμα του Χοσέ Λούις Θαπατέρο να λαμβάνει ποσοστό 27,8% έναντι 37,6% που κερδίζει το αντιπολιτευόμενο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP). Οι Σοσιαλιστές χάνουν παραδοσιακά «κάστρα» τους, όπως η Σεβίλλη και η Βαρκελώνη. Ο Ισπανός πρωθυπουργός αποδέχθηκε την ήττα του, αλλά απέκλεισε το ενδεχόμενο πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
Νικ, δεν ξέρω αν αυτό το τελευταίο ήταν μπηχτή για το δικό μου ποστ, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μπαίνουν στη ζυγαριά η μαλακία στον εγκέφαλο των “Democracia Real” απολίτικων με τη μαλακία στον εγκέφαλο εκείνων που πήγαν από το Θαπατέρο στη Δεξιά. Αυτή τη στιγμή ο συνδυασμός αυτών των δύο καταστάσεων φανερώνει ΚΑΙ στην Ισπανία ένα κάποιο πολιτικό αδιέξοδο (μιλώντας με όρους προοπτικής), ναι ή όχι;
Αν περίμενα σοβαρή πολιτική συγκρότηση μέσω fb και twitter; Όχι βέβαια, μα εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι αυτά τα “κοινωνικά δίκτυα” που εσχάτως διαφημίζονται ακόμα και ως… αφετηρίες κοινωνικής δράσης (ήμαρτον) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν την οργανωμένη πάλη μέσα από το πολιτικό και συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και συνεπώς πρέπει να καταπολεμηθούν τα ιδεολογήματα που τα στηρίζουν. Όποιος λέει ότι είναι με την εργατική τάξη, αν θέλει να είναι συνεπής, βγαίνει και παίρνει ξεκάθαρη θέση για όλες αυτές τις μαλακίες και δεν το γυρνάει σε μισόλογα τύπου “να καταλάβουμε τις αγωνίες τους και τις ανησυχίες τους”, “φταίει και το πολιτικό σύστημα”, “κάτσε να δούμε και τί μπορεί να βγει μέσα απ’ αυτή την ιστορία” κτλ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, Κιράτζε, διαφωνώ κάθετα με τη θέση που παίρνεις στο ποστ σου. Η όποια κριτική κάνεις εξανεμίζεται από τους συναισθηματισμούς, τα ευχολόγια και το όλο “μα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, δεν μπορείς να πεις…”
Γράκχε, δεν ήταν κανενός είδους μπηχτή, απλά η δική σου κριτική εξ αριστερών και του Floydized αφ’ υψηλού (στην κυριολεξία :p) μου έδωσαν την αφορμή.
Προφανώς αν θέλεις να είσαι με την εργατική τάξη δεν πας να κάνεις τον χίπι σε πλατείες μέχρι να σε απειλήσει το αφεντικό με απόλυση, οι μπάτσοι με ξύλο ή μέχρι να σου τελειώσουν τα λεφτά για τις μπύρες. Υπάρχουν κόμματα, οργανισμοί, σωματεία συλλογικού αγώνα για όλα τα γούστα και είναι λυπηρό να βλέπει κανείς ότι ακόμα και η Βαρκελώνη ψήφισε δεξιά, ενώ η Ισπανία και ειδικά αυτή η πόλη έχει τέτοια παράδοση στον αναρχοσυνδικαλισμό.
Όσο για τη συγκεκριμένη κίνηση μπορεί να τη δεις κανείς και σαν πρωτοπολιτική εκτόνωση, ακίνδυνη και λίγο burlesque, κάτι σαν happening περιφρουρούμενο και ελεγχόμενο. Σίγουρα δεν είναι Tien An Men, ούτε Tahrir, αλλά ίσως να λειτουργήσει ως έναυσμα για απολιτίκ κόσμο να ξεκουνηθεί και να κάνει κάτι. Και αυτό το ‘κάτι’, το οποίο υπερβαίνει πολλές φορές τις κομματικές αγκυλώσεις, κυοφορεί ενίοτε τη δυνατότητα για συμμετοχή, αντίσταση ή ό,τι άλλο, γι αυτό δεν τα καταδικάζω a priori, αν και σίγουρα δεν θα πήγαινα στο Σύνταγμα να φωνάζω μαζί με τους bloggers “κλέφτες” κρατώντας την ελληνική σημαία. Αυτές οι ενέργειες είναι απόλυτα προβλεπόμενοι εσωτερικοί κραδασμοί του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Τουλάχιστον αυτό που συμβαίνει στη Μαδρίτη έχει μεγάλη συμμετοχή και απήχηση. Αν θα οδηγήσει σε ριζοσπαστικοποίηση του Ισπανικού κινήματος ή αν απλά τελειώσει με την πρώτη βροχή και το μόνο που θα έχει αφήσει πίσω του είναι η νίκη της κεντροδεξιάς στις εκλογές θα το δούμε σύντομα.
Επίσης σε σχέση με αυτό που είπες για μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμφωνώ ότι δεν είναι η αφετηρία κοινωνικής δράσης, αλλά είναι το μέσο. Και όπως γνωρίζεις η σχέση μέσου-μηνύματος δεν είναι απλή. Από τις ντουντούκες του Λένιν έχουμε περάσει στην εποχή του fb και το twitter, o tempora o mores.
Νικ, επαναλαμβάνομαι, αλλά αν αυτό το “κάτι” αρνείται την οργανωμένη πάλη με το άλλοθι της υπέρβασης “κομματικών αγκυλώσεων”, για μένα είναι ένα “τίποτα”.
Δε δέχομαι επίσης το επιχείρημα της μαζικότητας των κινητοποιήσεων. Και τί μ’ αυτό; Και στις εκδηλώσεις των ναζί στη Γερμανία τη δεκαετία του ‘30 γινόταν της κακής πουτάνας από τη λαοθάλασσα που συνέρρεε για ν’ ακούσει τον Φύρερ. Ακραίο και υπερβολικό το παράδειγμα; ΟΚ, και στις “πορτοκαλί επαναστάσεις” λίγα χρόνια πριν στην Ουκρανία και άλλες πρώην ΣΣΔ οι διαδηλώσεις για “δημοκρατία” και “ελευθερία” ήταν μαζικότατες.
Το point μου είναι ότι χωρίς σωστό πολιτικό περιεχόμενο η μαζικότητα στη συμμετοχή όχι μόνο δε λέει τίποτα, αλλά μπορεί να γίνει κι επικίνδυνη.
Τέλος δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο με την ισοπέδωση που κάνεις στην τελευταία σου παράγραφο σχετικά με τα κοινωνικά δίκτυα και τη λογική του “μέσου”. Ξέρεις καλά ότι το μέσο εδώ δεν είναι ένας απλός αγωγός μέσα από τον οποίο μπορεί να “χυθεί” το οποιοδήποτε πολιτικό περιεχόμενο. Το ίδιο το μέσο κουβαλάει το δικό του ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο. Αν νομίζεις ότι μπορεί ποτέ να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί σοσιαλιστική επανάσταση μέσα από το facebook, γελιέσαι.
Διαφωνω.Η κριτικη μου δεν εξανεμιζεται απο συναισθηματισμους αλλα εξισορροπειται απο το γεγονος οτι ενα πληθος κοσμου μεχρι τωρα αμετοχου εντελως(η απολιτικ σταση στην Ισπανια εχει τεραστιες διαστασεις) συμμετεχει σε αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες,παιρνει αποφασεις και παραγει πολιτικο λογο.Αγουρο και γενικο μεν πολιτικο δε.
Αυτο το ‘‘μορφωμα’’ δεν ειναι τα παντα ουτε πρεπει να μεινει εκει…Εκτος αυτου ειναι στο χερι του καθενος να συμμετασχει και να βαλει τη δικη του πινελια οσον αφορα τον ρολο των συνδικατων,τη σχετικη μας θεση με τα αφεντικα κλπ.Δεν μπορει να παραγει επαναστατικο λογο,ουτε πρακτικη ακομα αφου ειναι σε νηπιακο σταδιο με τον κοσμο που το αποτελει να ειναι μια μιξη αριστερων,απογοητευμενων Θαπατερικων,λιγων αναρχικων και πολλων πολλων μεχρι προτεινος απολιτικ…Καποιοι απο αυτους μολις διαλυθει ολο αυτο θα γυρισουν στην καθημερινοτητα τους καποιοι ομως θα εχουν συνηδητοποιησει πραγματα και μπορει να οδευσουν σωστα.
Εκτος αυτου η λαοθαλασσα των κινητοποιησεων βγηκε να εκφρασει απογοητευσει για το υπαρχον σκηνικο(γιατι ηταν λιγο ατυχεις οι παραπομπες)…Το υπαρχον σκηνικο ειναι ο ακραιος καπιταλισμος(κοινωνικο κρατος καταρρεει) και ο δικομματισμος…Ξεκαθαρα πραγματα
Ακομα και το αιτημα για αλλαγη του εκλογικου νομου μια χαρα βασιμο ειναι,μιας και η Ισπανια εχει ενα αρκεο περιεργο και αδικο συστημα…
Αν γινοταν το ιδιο πραγμα στην Ελλαδα με τις υπαρχουσες συνθηκες(ακομα και αν δεν ειχε εθνικισταραδες μεσα) θα το εκραζα πιο πολυ αλλα αντιλαμβανομενος τη νεκρη κινηματικα,αγωνιστικα ακομα και κομματικα(αρκει να δουμε τα ποσοστα κομμουνιστικων/αριστερων κομματων) Ισπανια μονο θετικα μπορω να το δω.Και ξαναλεω δεν πανε εκει φωναζουν συνθηματα και φευγουν…Αυτοργανωση στις πλατειες κανουν…
Επισης ελπιζω να καταλαβαινετε γιατι εθεσαν ρητα τον ορο να μην μιλαει καποιος κομματικα κλπ,Νομιζω φανταζεστε στα πρωτα ποσα λεπτα θα ειχε διαλυθει σε χιλια κομματια…(φανταζομαι σκηνικο στην Ελλαδα και γελαω με προκατ ανακοινωσεις στις οποιες θα χειροκροτανε καθε φορα μονο τα μελη της εκαστωτε οργανωσης κλπ)…
Τεσπα…Θεωρω οτι και οταν ξεφουσκωσει θα εχει αφησει εναν καλο αντικτυπο…
Οσο για την ανοδο της δεξιας(το δεξιο εκει ειναι σαν το ΛΑΟΣ να μην ειχε αποσχιστει ποτε απο τη ΝΔ) Νικ δεν μου λεει και παρα πολλα.Οπως δεν μου ελεγε και πολλα οταν το Πασοκ εχανε τις εκλογες…
Λοιπόν επειδή δε γνωρίζω, μπορείς να μας πεις [U]συγκεκριμένα[/U] για ποιες διαδικασίες και αποφάσεις μιλάς;
Γράκχε, αν το ζητούμενο γενικά είναι η οργανωμένη πάλη τότε συμφωνούμε. Το αν ο κατάλληλος φορέας είναι κόμμα, πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο ή ασύντακτος όχλος αυτό το συζητάμε.
Προφανώς και θα κοιτάξω το πολιτικό περιεχόμενο πρώτα και μετά τη μαζικότητα. Και τα δύο είναι αναγκαίες, αλλά όχι ικανές συνθήκες, ενώ ο συνδυασμός τους είναι που δημιουργεί ρήγματα και επαναστάσεις. Η μαζικότητα από μόνη της δεν είναι επιχείρημα ούτε αγιοποιεί τέτοιες καταστάσεις σαν κι αυτή στην Ισπανία, μπορεί να είναι και στείρος μιμητισμός αυτό που την προκαλεί και τη συντηρεί. Η μόνη θέση που πήρα σε σχέση με αυτό που συμβαίνει είναι να μην το καταδικάσουμε άκριτα. Αν ήμουν εκεί θα πήγαινα να δω τι γίνεται, θα μιλούσα, θα χάζευα, αλλά δεν είναι ούτε του πολιτικού μου γούστου για να το οργάνωνα, ούτε έχω τεράστιες προσδοκίες από αυτό. Και 10 άνθρωποι να βγουν από τα σπίτια τους μπορεί να είναι κέρδος.
Όσον αφορά το μέσο λέμε τα ίδια στο θεωρητικό κομμάτι και εννοείτε ότι δεν περιμένω να ξεκινήσει η σοσιαλιστική επανάσταση από το fb. Αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε όταν έρθει η ώρα μήπως και μολύνει την αγνή επανάσταση; Υπάρχουν αποδεκτά και μη αποδεκτά μέσα; Γενικά το ρωτάω, όχι απαραίτητα σε σχέση με αυτό που γίνεται στην Ισπανία.
Πολιτικά φαινόμενα είναι αυτά, εναλλαγές στην εξουσία, δεν μπορεί να μη σου λένε τίποτα κι ας είναι η ουσία της πολιτικής των δύο κομμάτων ίδια. Τα άκρα του ΠΑΣΟΚ κάποτε ακουμπούσαν τον ΕΑΜ, ενώ τα άκρα της ΝΔ το βασιλιά και τη ΧΑ. Ακόμα και σε επίπεδο συμβολισμού υπάρχει διαφορά.
Κατά τ’ άλλα συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά πραγματικά τι είδους αμεσοδημοκρατικές αποφάσεις παίρνουν; Στην αυτοοργάνωση είχα μείνει, κάτι περίπτερα για να μαθαίνει ο κόσμος πώς να επισκευάζει ποδήλατα και τέτοια.
Το ενα σκελος αφορα την λειτουργια και τις δρασεις της κοινοτητας/καταληψης.Καποιοι απο αυτους μενουν μονιμα εκει μια βδομαδα τωρα οποτε εχουν δημιουργησει επιτροπες καθε μια απο τις οποιες ασχολειται με διαφορετικο τομεα.Σιτιση,προπαγανδιση στη πολη,καλλιτεχνικες δρασεις,προπαγανδιση-ενημερωση μεσω ιντερνετ,συζητησεις (ισως κανουν και αλλα το πρωι τα οποια δεν εχω δει γιατι διαβαζω χμμ)
Το αλλο σκελος αφορα την Γενικη συνελευση που γινεται 2 φορες τη μερα και αλλες φορες εχει τεθει θεμα συζητησης αλλες οχι.Εκει αποφασιστηκε ενω ακουστηκαν προτασεις και διορθωσεις πανω σε αυτες τι θα καναν το Σαββατο και τη Κυριακη που υπηρχε απαγορευση συναθροισεων στη πλατεια…τεθηκαν τρεις τελικες αποφασεις μετα απο συνδιαμορφωση και δια χειρος αποφασιστηκε να μεινουν ολοι εκει.Αλλες συνελευσεις(στη πολη μου απο οσο εχω παρακολουθησει οχι) οπως αυτη της Γραναδας βγαλαν και εντελως δικο τους κειμενο/μανιφεστο με προτασεις που συζητησαν οι ιδιοι.
Ενικ…Ναι και εδω καπως ετσι απλως η πολιτικη του PSOE παρα τα λογια περι σοσιαλιστικου κλπ θυμιζει κατα πολυ το δικο μας Πασοκ(προφανως οχι τοσο ακραιο) οποτε περισσοτερο για θεωρια μιλαμε…Απο την αλλη δεν ξερω και ακριβως τους λογους για τοσο μεγαλη μεταβολη μεσα σε τοσο μικρο διαστημα…
… νωρις θυμηθηκαν να τον βρουνε και αυτον…
[B] Σερβία: Στα χέρια του Βελιγραδίου ο Ράτκο Μλάντιτς
Ο Μλάντιτς συνελήφθη, επιβεβαίωσε ο πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς[/B]
Στα χέρια του Βελιγραδίου βρίσκεται ο πρώην επικεφαλής των δυνάμεων των Σέρβων της Βοσνίας, Ράτκο Μλάντιτς, ο οποίος αναμένεται να εκδοθεί για εγκλήματα πολέμου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) για την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Η επικεφαλής της διπλωματίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Κάθριν Άστον καλωσόρισε τη σύλληψη του φυγόδικου καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου Ράτκο Μλάντιτς και πρόσθεσε ότι πρέπει να εκδοθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στην Πρώην Γιουγκοσλαβία χωρίς καθυστέρηση.
Ο πρόεδρος της Σερβίας, Μπόρις Τάντιτς, επιβεβαίωσε, σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου που, ότι το άτομο που συνελήφθη νωρίτερα την Πέμπτη από τις σερβικές δυνάμεις ασφαλείας είναι ο καταζητούμενος από το ΔΠΔ.
Ο Σέρβος πρόεδρος συνεχάρη την υπηρεσία εθνικής ασφάλειας για τις προσπάθειες που κατέβαλε για τη σύλληψη του Μλάντιτς και είπε πως αποδεικνύεται με την εξέλιξη αυτή πως η Σερβία πάντα προσπαθούσε να ολοκληρώσει τη συνεργασία με το Δικαστήριο της Χάγης. Σημείωσε ακόμη ότι η διαδικασία έκδοσής του στη Χάγη είναι σε εξέλιξη.
Η διεθνής κοινότητα είχε διαμηνύσει στη Σερβία εδώ και καιρό πως θα πρέπει να συλλάβει τους εναπομείναντες καταζητούμενους για εγκλήματα πολέμου, δηλαδή τον Ράτκο Μλάντιτς και τον Γκόραν Χάτζιτς, προκειμένου να έχει επιτυχή κατάληξη η ευρωπαϊκή της πορεία.
Ο Μλάντιτς διέφευγε τη σύλληψη από το 1995, όταν και του απευθύνθηκαν κατηγορίες για τα γεγονότα της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, της χειρότερης θηριωδίας στην Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πορεία του Μλάντιτς
Ο Ράτκο Μλάντιτς γεννήθηκε το 1942 στο Καλίνοβικ της Βοσνίας (στην τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία). Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας και σκοτώθηκε το 1945, στη διάρκεια επίθεσης των Παρτιζάνων κατά της γενέτειρας του αρχηγού των Κροατών ουστάσι (που συνεργάστηκαν με τους Ναζί), Άντε Πάβελιτς.Μεγάλωσε στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και έγινε αξιωματικός του Λαϊκού Στρατού. Όταν η χώρα άρχισε να διαλύεται το 1991, τοποθετήθηκε αρχηγός του 9ου Σώματος του γιουγκοσλαβικού Στρατού, στις επιχειρήσεις κατά των Κροατικών δυνάμεων στο Κνιν. Αργότερα ανέλαβε τη διοίκηση της Δεύτερης Στρατιωτικής Περιφέρειας του γιουγκοσλαβικού στρατού, με έδρα το Σεράγεβο.
Το Μάιο του 1992, όταν η Εθνοσυνέλευση των Σέρβων της Βοσνίας, αποφάσισε τη δημιουργία του σερβοβοσνιακού στρατού, επελέγη ο Μλάντις ως επικεφαλής του.
Ο στρατηγός Μλάντιτς ήταν ο αρχηγός του στρατού των Σερβοβοσνίων επί προεδρίας Ράντοβαν Κάραζιτς και καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία.
Ο Ράτκο Μλάντιτς κατηγορείται για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και παραβίαση του εθιμικού δικαίου του πολέμου. Η πλέον «βαριά» κατηγορία εναντίον του θεωρείται η σφαγή της Σρεμπρένιτσα, όπου εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους 8.000 άμαχοι μουσουλμάνοι- άνδρες και νεαρά αγόρια- το 1995.
Έζησε για ένα διάστημα ελεύθερος στο Βελιγράδι, αλλά τα ίχνη του χάθηκαν μετά τη σύλληψη του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, το 2001.
Από τον Οκτώβριο του 2004, πρώην συνεργάτες του στρατηγού Μλάντιτς άρχισαν να παραδίδονται στο δικαστήριο, καθώς το Βελιγράδι δεχόταν έντονες πιέσεις για να συνεργαστεί. Μεταξύ των παραδοθέντων ήταν ο Ραντίβοε Μίλετιτς και ο Μίλαν Γκβέρο, κατηγορούμενοι για επιχειρήσεις εθνικής καθαρότητας.
Σε βάρος του Ράτκο Μλάντιτς έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από το ΔΠΔ της Χάγης για τα εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Εκτιμάται πως ο Μλάντιτς υπήρξε εκ των πρωτεργατών της πολιορκίας του Σαράγεβο και ότι το 1995 ηγήθηκε της σερβικής επίθεσης στον -κατόπιν απόφασης του ΟΗΕ- ασφαλή θύλακα της Σρεμπρένιτσα, όπου είχαν καταφύγει δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, μετά τις προηγούμενες επιχειρήσεις των Σέρβων στη βορειοανατολική Βοσνία.
Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα
Οι σερβικές δυνάμεις πολιόρκησαν την πόλη και την βομβάρδιζαν επί πέντε μέρες, προτού μπει σε αυτήν ο στρατηγός Μλάντιτς συνοδεία σερβικών τηλεοπτικών συνεργείων.Την επόμενη μέρα, πούλμαν μετέφεραν τις γυναίκες και τα παιδιά σε μουσουλμανικές περιοχές ενώ οι άντρες και τα αγόρια από 12 ως 77 ετών κρατήθηκαν για ανάκριση.
Στις επόμενες πέντε μέρες από την πτώση της Σρεμπρένιτσα σκοτώθηκαν τουλάχιστον 8.000 άμαχοι μουσουλμάνοι άντρες και αγόρια.
Τα μετά τον πόλεμο βήματά του
Μετά το τέλος του πολέμου στη Βοσνία, ο Μλάντιτς επέστρεψε στο Βελιγράδι και λέγεται ότι κυκλοφορούσε ελεύθερα στην πόλη κι εμφανιζόταν σε δημόσιους χώρους, έτρωγε σε εστιατόρια κι ακόμα πήγαινε στο γήπεδο.Μετά τη σύλληψη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πιστεύεται πως είχε καταφύγει στο καταφύγιο που είχε την περίοδο του πολέμου, στο Χαν Πιέσακ, κοντά στο Σεράγεβο ή στο Μαυροβούνιο.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες παρέμεινε στο Βελιγράδι, ή κάπου κοντά εκεί.
Η εισαγγελέας του ειδικού δικαστηρίου, Κάρλα ντελ Πόντε, υποστήριξε πως και ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάραζιτς βρισκόταν στο Βελιγράδι το Φεβρουάριο του 2004, ενώ τον Απρίλιο του 2005, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, Βουκ Ντράσκοβιτς, είπε ότι οι σερβικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν πού βρίσκεται ο Ράτκο Μλάντις.
ΔΠΔ: «Ανεπαρκείς» οι προσπάθειες της Σερβίας
Η σερβική αστυνομία ανακοίνωσε τη σύλληψη του Ράτκο Μλάντιτς, την ημέρα που ήλθε στην δημοσιότητα μια έκθεση του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία, Σερζ Μπράμερτζ, η οποία χαρακτήριζε «ανεπαρκείς» τις προσπάθειες της Σερβίας για τη σύλληψη του πρώην στρατιωτικού ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας.«Η σύλληψή του είναι η πιο σημαντική υποχρέωση της Σερβίας. Μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες της Σερβίας για τη σύλληψη φυγόδικων δεν είναι επαρκείς», τονίζει ο Μπράμερτζ στην έκθεσή του, η οποία θα υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει σήμερα η ιστοσελίδα EU Observer. Η έκθεση αυτή θα συζητηθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας την 6η Ιουνίου.
Ο Μλάντιτς κόστιζε ετησίως στο σερβικό κράτος 1,2 δισ. ευρώ.
Με τη σύλληψη του κατηγορούμενου για εγκλήματα πολέμου, Ράτκο Μλάντιτς το σερβικό κράτος απαλλάσσεται από ένα σημαντικό οικονομικό βάρος, καθώς διέθετε 10-12 εκ. ευρώ για τις έρευνες με στόχο τον εντοπισμό του.Ταυτόχρονα, η Σερβία θα μπορέσει να επιταχύνει το ρυθμό προσέγγισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), κάτι που θα επιφέρει πρόσθετο οικονομικό όφελος, αναφέρεται σε σχόλιο του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού του Βελιγραδίου B92.
Σύμφωνα με δηλώσεις Σέρβων αξιωματούχων, κάθε πολίτης της Σερβίας μηνιαίως έχανε 159 ευρώ, επειδή ο πρώην στρατιωτικός διοικητής των Σέρβων της Βοσνίας παρέμενε ασύλληπτος και δεν είχε εκδοθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY).
Συγκεκριμένα, η σερβική ηγεσία σε δηλώσεις της στο παρελθόν είχε τονίσει ότι ετησίως το κράτος δαπανούσε 1,2 δισ. ευρώ, επειδή λόγω του καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου, προβάλλονταν εμπόδια στην ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ.
Τα άμεσα έξοδα ήταν οι μισθοί για τα 10.000 άτομα που συμμετείχαν καθημερινά στις επιχειρήσεις εντοπισμού του κατηγορούμενου για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη.
Περιμενω ανακοινωσεις συμπαραστασης στον Σερβο “ομοδοξο αδελφο” :lol:
Η επικεφαλής της διπλωματίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Κάθριν Άστον καλωσόρισε τη σύλληψη του φυγόδικου καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου Ράτκο Μλάντιτς και πρόσθεσε ότι πρέπει να εκδοθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στην Πρώην Γιουγκοσλαβία χωρίς καθυστέρηση.
ο όργουελ διαβάζει αυτήν την πρόταση και χαμογελάει…
Ένα παράνομο δικαστήριο που ιδρύθηκε από εγκληματίες πολέμου, να δικάζει υπόπτους για εγκλήματα πολέμου σε έναν καθαρά εμφύλιο πόλεμο (και μάλιστα κατά συντριπτική πλειοψηφία να δικάζει μόνο από τη μία πλευρά, δηλ. Σέρβους), είναι τουλάχιστον προκλητικό. Αφού ξεφορτωθήκανε τον Μιλόσεβιτς, πιάσανε τον Κάρατζιτς, επιτέλους (για αυτούς) τώρα και τον Μλάντιτς. Αν ήταν στο χέρι τους, θα δίκαζαν τη Σερβία σαν χώρα… αλλά βρήκαν μερικούς πιστούς υπηρέτες κι εκεί.
Η “δικαιοσύνη” τους μάρανε τους εγκληματίες!