ρε κοίτα φυλακή ο στρος καν…
μακάρι όλοι όσοι καταδικάζονταν σε φυλάκιση να πήγαιναν σε τέτοιες φυλακές.
καλα σε κατ’ οίκον περιορισμό είναι…δεν εχει πάει φυλακή…σε λίγο θα τον εκτελέσεις κιολας:p
Θέλω να δω τώρα που θα βρει γυναίκα να του καθαρίζει…
άσε ρε παιδί μου να το σχολιάσουμε λίγο…αμέσως να το χαλάσεις.:p:lol::lol:
:lol2::lol2::lol2:
Τα πρώτα λάθη ξεκινάνε, αντε και σε μας γοργά γοργά
άρχισαν;
Καρκίνος να τους βρει…
H όλη κατάσταση θυμίζει μια παλιά ιστορία που κάποιοι συμβούλευαν κάποιους διαδηλωτές να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, κι αυτοί διαδήλωναν με επικεφαλής έναν παπά με εικόνες. Τότε το αποτέλεσμα ήταν 1000 νεκροί. Μαντέψτε που και πότε έγινε το σκηνικό.
Διαφορετικά τα πράγματα τώρα βέβαια. Σήμερα θα περάσω κι εγώ μια βόλτα να δω τι λέει πάντως.
Το 1905 στην τσαρικη Ρωσσια.
Μπορεί να γίνει και μπορεί να μη γίνει
Εν είδη σημειώσεων 2-3 πράγματα σε σχέση με την συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Αν και γενικώς η κατάσταση χρήζει πραγματικά πολύ σοβαρότερη ανάλυση.
- Όταν μετά από κάνα μισάωρο με ρώτησε ένας φίλος στο τηλέφωνο πως είναι η συγκέντρωση του απάντησα δηκτικά: “Όπως το facebook”, “Δηλαδή;” με ρώτησε, “Έ, του λέω, όλοι είναι όμορφοι.” Αυτό πέραν της ιδιοσυγκρασίας μου, κατά την οποία καμιά φορά θα πω και κάνα αστείο άμα αυτό είναι καλό είχε και μία βάση. Ο κόσμος ήταν εξαιρετικά ανάμεικτος και πολυποίκιλος.
- Είναι προφανώς ενοχλητικό για όσους κατεβαίνουμε στο δρόμο τόσα χρόνια, να μην έχει μια πολύ συγκεκριμένη σαφήνεια η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου για αυτό που φταίει. Για εμάς, και μιλάω για τους πολιτικοποιημένους και ενεργούς κοινωνικά και πολιτικά ανθρώπους, αυτή η άγνοια μοιάζει να είναι πέρα από τη φαντασία μας.
- Είναι επίσης ενοχλητική, ως ένα βαθμό, μία “αίσθηση” μάλλον παρά λογικά επεξεργασμένο συμπέρασμα για τον κόσμο που ήταν εκεί, το γεγονός ότι δεν είχε να αρθρώσει τίποτα άλλο μαζικά εκτός από το “ουου”, τα σφυρίγματα, το “κλέφτες-κλέφτες” και τις μούντζες, και δεν ξέρω αν αυτό ήταν φόβος προς πιο “πολιτικά” συνθήματα ή αδυναμία.
- Ακόμα, τραγικά ενοχλητική είναι η απαξίωση πολλών συντρόφων του α/α/α χώρου που από ότι φαίνεται προτιμούν τη ζύμωση με τα ρακόμελα πέριξ των Εξαρχείων, τις πεντακάθαρες επιφάνειες από το kleenex της ιδεολογίας από την εμπλοκή τους και την παρέμβαση τους με τον πραγματικό κόσμο.
- Τέλος, και για εμάς τους πολιτικοποιημένους πάλι ας μην ξεχνάμε ότι ο Μάης του '68 ξεκίνησε από μια διαμαρτυρία των φοιτητών ενάντια στην απαγόρευση επισκέψεων ανδρών φοιτητών στις εστίες των γυναικών, ότι η εξέγερση του '05 στη Ρωσία είχε μπροστά της έναν παπά και πήγαινε να απευθυνθεί στον τσάρο σαν “πατέρα της Ρωσίας” για να τους λύσει τα προβλήματα και άλλα πολλά παραδείγματα. Με αυτό δε λέω και ούτε υπονοώ ότι μπορεί να γίνει απαραίτητα καμιά επανάσταση, αλλά λέω ότι το να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να προβλέψει το μέλλον είναι έτσι και αλλιώς πάντα εκτός τόπου και χρόνου.
- Το πλέον τραγικό που με ενοχλεί στην απολιτίκ τάση που φαίνεται προς τα παρόν να είναι πρωταγωνιστική είναι η “δήλωση” περί άρνησης της πολιτικής. Ωστόσο, αργά ή γρήγορα αν και εφόσον αυτή η “στάση” συνεχιστεί θα βρεθεί μπροστά σε ένα δίλλημα. Ή αναθέτει εκ νέου σε κάποια νέα διαμεσολάβηση την επίλυση των προβλημάτων μας, ή αποφασίζει να λύσει η ίδια τα προβλήματα της. Και τι τραγικό! Και οι δύο λύσεις είναι τόσο πολιτικές.
- Αυτή η άρνηση της πολιτικής εκφράζει ωστόσο και δύο πολύ σωστά πράγματα. Την ιστορική ήττα όλων των τάσεων του φάσματος της αριστεράς και σε οργανωτικό επίπεδο αλλά και σε πολιτικό. Και το κύριο παράπονο που εκφράζεται προς αυτή την αριστερα είναι η υστεροβουλία της και εν τέλει η υποκρισία της προς αυτά που διατυπώνει. Υστεροβουλία επειδή μονίμως το πραγματικό της ενδιαφέρον είναι ένα να δυναμώσει η οργάνωση ή το κόμμα (ψήφοι, κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, κλπ). Και υποκρισία επειδή είναι πλέον σχεδόν ολοφάνερο ότι η συμμετοχή σε πράγματα, σε αγώνες, σε καταστάσεις αφορά πάλι την εκπροσώπηση της στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Είναι αυτό που έχει πριμοδότησει τους αντιεξουσιαστές με τουλάχιστον ένα ακροατήριο: τουλάχιστον εμείς δηλώνουμε ρητώς και πράττουμε αναλόγως ότι δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι εκλογές, ούτε η εκπρόσωπηση. Κατά κάποιο τρόπο, όσο μαλάκες και αν είναι κάποιοι, τουλάχιστον η “κοινωνία” τους αναγνωρίζει την ειλικρίνια. Ακόμα αυτή η ήττα της αριστεράς φαίνεται και στο οργανωτικό επίπεδο. Αν σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε απλά να καλέσει μία προσυγκέντρωση στο ίδιο το Σύνταγμα και όχι στο Μουσείο για να μετρήσει το μαγάζι της, η κατάληψη της πλατείας θα μπορούσε να είναι πολύ πιο εύκολη. Στο οργανωτικό επίπεδο η ήττα της αριστεράς εκφράζεται με το ότι είχε ένα δρόμο να πάρει αν ήθελε να καταλάβει το Σύνταγμα: έπρεπε να συγκρουστεί. Πράγμα αδύνατον στο τώρα.
- Η όλη φάση στο Σύνταγμα έχει και μερικά θετικά πράγματα, που αν τα τοποθετήσουμε στη σωστή τους βάση, μπορούνε να γίνουν εφαλτήρια. Ένα πρώτο. Οι άρχοντες αυτού του κόσμου δε θέλουνε με τίποτα και σε καμία συνθήκη άνθρωπους στο δρόμο. Αυτό φάνηκε σε όλες τις πορείες αυτής της χρονιάς που όλες σχεδόν χτυπήθηκαν αναίτια. Ξέρουνε, ότι είναι πολύ καλύτερα ο κόσμος να είναι σπίτι του και να βλέπει τον Αυτιά παρά να είναι στο δρόμο και να μιλάει με άλλους ανθρώπους.
- Η στάση των ΜΜΕ εξηγείται με έναν τρόπο μόνο. Σε μία κατάσταση όπου η εγκυρότητα τους έχει καταβαραθρωθεί επιδιώκουν να αντλήσουνε εγκυρότητα από ένα πράγμα που μέχρι στιγμής είναι εξαιρετικά εύκολο να την αντλήσουν, επιδιώκουνε έτσι μια επανανομιμοποιήση τους στην συνείδηση της κοινωνίας. Επίσης, ας έχουμε υπόψην, ότι είναι πιο εύκολο να φαίνεται ότι εγκρίνεις ένα πράγμα έτσι ώστε όταν θα θες να το στρογγυλέψεις να γίνεις πιο πιστευτός, παρά να τοποθετήσε αρνητικά απέναντι του.
- Ο μόνος δρόμος μοιάζει για άλλη μια φορά και σε αυτή την περίπτωση να είναι ο εξής: να δράσουμε και να σκεφτούμε σαν αυτό που είμαστε δηλαδή, εκμεταλλευόμενοι και κυριαρχούμενοι.
http://lapositiondutireurcouche.blogspot.com/
Μια πολυ καλη (κατ’εμε) αποψη για τις συγκεντρωσεις, με σωστη κριτικη σε αριστερα και αναρχια.
Διάβασε και αυτήν.
Τρομερά ψύχραιμη και διεισδυτική άποψη.
Ωραίος ο σύντροφος Smirnoff.
Απλά να αναφέρω ότι υπήρξε πρωτοβουλία ‘αγανακτισμένων Ελλήνων’ και στο Βερολίνο εχθές. Σε σύνολο πληθυσμού 20.000 περίπου, μετρήθηκαν 31 κεφάλια.
Επόμενο ραντεβού την Κυριακή μήπως γίνουν 32 και καούν.
Από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός πάντως!
Έλληνες Βερολίνου: 20.000
Αγανακτισμένοι Έλληνες: 31
Αν ήταν 20.000 έξω από το προξενείο χθες θα το είχατε δει στο ΣΚΑΙ 
έντιτ γιατί μόλις το είδα:
Επίθεση αγνώστων σημειώθηκε, χθες το βράδυ, εναντίον του γραφείου του ΕΟΤ και του Ελληνικού Προξενείου στο Βερολίνο, γύρω στις στις 03.00 το πρωί από ομάδα 10-15 μασκοφόρων προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές.
Οι άγνωστοι θρυμμάτισαν τη γυάλινη πόρτα της εισόδου στα γραφεία του ΕΟΤ, που βρίσκονται στο ισόγειο του κτιρίου στην πλατεία Βίτεμπεργκπλατς 3 και προκάλεσαν ζημιές στην υπόλοιπη στη βιτρίνα των γραφείων, ενώ έριξαν μαύρα χρώματα στο κτίριο.
Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος ειδοποίησε και την αστυνομία, οι δράστες μιλούσαν άπταιστα γερμανικά. Στον τόπο της επίθεσης άφησαν ανυπόγραφη προκήρυξη με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο στην οποία, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζεται η πράξη τους ως «δείγμα αλληλεγγύης» σε όσους βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα αντιμέτωποι με την «κρατική τρομοκρατία».
Πολυ καλο και το κειμενο του Σμιρνοφ. Βαζει καιρια ζητηματα.
Αυτό, αν δεν κάνω λάθος, έγινε στη Βαρκελώνη; Απ’ ότι γράφτηκε, ήθελαν να καθαρίσουν την πλατεία από σκηνές, αντικείμενα (και ανθρώπους) κλπ, πριν τον τελικό του champions league (πάνω από όλα τα λεφτά του ποδοσφαίρου).
Αν δεν ήταν ο τελικός του τσου λου θα ήταν το αναφαίρετο δικαίωμα του ευηπόληπτου φορολογούμενου πολίτη να κάνει την κυριακάτικη βόλτα του στη δημόσια πλατεία. Όποια και να είναι η αφορμή, κάπως έτσι τελειώνει τα ειρηνικά πάρτυ το αστικό κράτος όταν αρχίζουν και το ενοχλούν…
ισπανια
Δυστηχως τα ιδια βλεπω να γινονται και εδω σε λιγες μερες.
Παντως επιμενουν με περισσοτερο πεισμα οι Καταλανοι…Ξανακατλαβαν τη πλατεια παρα το ξυλο…Αυριο το πρωι και κυριως το βραδυ προβλεπω χαμο…Στην δικια μας πλατεια μοιραζαν λουλουδια βεβαια αλλα αλλο αυτο…
Το κειμενο αν και μερικα τα τονιζει ιδιατερα πολυ νωρις μου αρεσει…Αναλυει χωρις να σκουζει.
Λοιπόν, μιάμιση ώρα σήμερα παρατηρητής της ανοιχτής συνέλευσης “δώστε λουλούδια στους επαναστάτες που απέτυχαν”. Μεγαλύτερο πανηγύρι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν έχει υπάρξει.