ε δεν είπε κανεις ρε Σιγκναλ οτι ειναι μονο στα ρουχα…
@Ντουντ Σκατα! την εχω ξαναπατησει απο σένα! Θα σε μάθω που θα παει.
kiratzos πλζ:D…Το αναφερω γιατι ολα τ ααποπανω ποστς αναφερονται στο θεμα ρουχα.
Oκ, αφού που πόσταραν οι Dude/Deathster δε θα μου πει κανείς τίποτα αν ποστάρω κι εγώ 
Δε γουστάρω να μέμφομαι τέτοια άτομα σαν αυτά του αρχικού ποστ, γιατί όλοι μας έχουμε δείξει υπερκαταναλωτικές τάσεις σε διαφορετικές περιπτώσεις, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Απλά κάποιοι χάνουν το μέτρο πιο εύκολα από άλλους, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις συνήθειες του ανθρώπου. Επίσης ο διαχωρισμός του καταναλωτισμού με τον υπερκαταναλωτισμό φαντάζει στα μάτια που σαν ανούσιος, αφού αφενός μεν μπορεί να μην καταναλώνεις υπερβολικά ένα προϊόν, αφετέρου το προϊόν που καταναλώνεις σε λογικά πλαίσια μπορεί να μη χρειάζεται να το καταναλώσεις καθόλου, γιατί δε το χρειάζεσαι να ικανοποιήσει μια πλαστή σου ανάγκη. Εξάλλου ο καπιταλισμός δε χρειάζεται τον υπερκαταναλωτισμό για να επιβιώνει, υπάρχει το εργαλείο της συνεχούς δημιουργίας πλαστών αναγκών, αλλά και της της διαμόρφωσης των τιμών στα προϊόντα του έτσι ώστε να δημιουργείται το κέρδος που είναι αναγκαίο, για τη συντήρησή του σαν κοινωνικό-οικονομικό σύστημα. Το θέμα είναι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι ο καπιταλισμός είναι δομημένος πάνω στην ψευδή αρχή ότι οι ανθρώπινες ανάγκες είναι άπειρες. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι πεπερασμένες, και διαμορφώνοντα συλλογικά μέσα στα πλαίσια της εκάστοτε κοινωνίας ή συνόλου κοινωνιών.
Υπάρχουν λοιπόν διαφορετικές καταναλωτικές συνήθειες ανάλογα με τα πρότυπα που έχει ο κάθε άνθρωπος, την κονωνική και ταξική του καταγωγή, που είναι αυτή που καθορίζει το χρήμα που έχει στο πορτοφόλι του. Αξία θα είχε πχ. να ανέφεραν στην εκπομπή τι δουλειά κάνουν αυτές οι κοπέλες, οι οικογένειές τους για αυτές που δεν είναι στην παραγωγή κτλ (καλά είπαμε, δεν έχω και ψευδαισθήσεις για το επίπεδο ενός μεσημεριανάδικου), να βλέπουμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Δεν πιστέυω πάντως ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να παίρνουν 600-700 ευρώ και να έχουν γκαρνταρόμπες που χάνεσαι μέσα.
Sorry mistake:–
Ειναι ντροπη να γινονται αυτα τα αισχη οταν καποιοι ανθρωποι δεν εχουν να φανε και να βαλουν ενα ρουχο πανω τους ή οταν δουλευουν 14 ωρες την μερα για ενα δολλαριο.Προσωπικα δεν υπηρξα επεσα ποτε σε αυτην την παγιδα του υπερκαταναλωτισμου οσο ωραια και να τον σερβιρει η τηλεοραση<<Βγαλτε πιστωτικη αγοραστε και οσο πιο πολλα παρετε θα σας δωσουμε ακομα μεγαλυτερο μπονους να παρετε κιαλλα>>
Eγω κραταω επιφυλαξεις για την ταξικη προελευση αυτων των ανθρωπων.Σιγουρα οταν τα λεφτα ρεουν τα σπαταλας σε μαλακιες πιο ευκολα…Οποιοσδηποτε ειναι πλουσιος κατι θα καταναλωνει με υπερβολη(για να μη λεμε μονο για τα κοριτσακια τα ξανθα:D)…Αλλος θα παιρνει 3 αμαξια των 80000 ευρω αλλος θα φτιαχνει 2 πισινες ή ενα σπιτι με 4 μπανια…Πλαστες αναγκες ναι.Στον υψιστο βαθμο.Απο την αλλη ομως και καποιος που ειχναι φτωχος δεν μπορουμε να ειμαστε καθολου μα καθολου σιγουροι πως αν δεν τα ειχε δεν θα κανε τα ιδια.Απειρες περτιτωσεις που μολις για καποιο λογο πλουτισαν γιναν ιδιοι με τους αλλους…Ψωνιζαν παντα απο τα ακριβοτερ ακαταστηματα,πηγαιναν για καφε μονο Γλυφαδα κλπ…Μαλιστα ακομα και αν δεν πλουτισει καποιος το συνδρομο του καταναλωτισμου(ισως ειναι και ασθενια) υπαρχει…Και αυτος ειναι ενας λογος που τοσοι ανθρωποι βρισκονται βυθισμενοι στα δανεια και στα χρεη…
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν μπορουμε να ξεκαθαρισουμε σε καμια περιπτωση χαρακτηριστικα υπερκαταναλωτη ετσι…(κοινωνικη ταξη,επαγγελμα,τοπο διαμονης κλπ)…
Οικτρα παραδειγματα, αρρωστα μυαλα. Η ολοκληρωτικη χρεωκοπια και να γινει ενα χαρτοκουτο το σπιτι τους θα ηταν η απολυτη δικαιοσυνη. 
Οι κοινωνίες ρε παιδιά πάντα ήταν άδικες.Υπήρχαν αυτοί που είχαν και αγόραζαν τα πάντα και αυτοί που πεινούσαν,αυτό γινόταν πάντα και πιστεύω πως δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αλλά αυτό είναιι άλλο θέμα.
Σχετικά με τον υπερκαταναλωτισμό εκεί στηρίζονται όσα γίνονται σήμερα από άποψη οικονομική και πολιτική.Το να σου δημιουργούν επίπλαστες ανάγκες δεν το κάνουν μόνο για να σε κρατάνε φτωχό και να πλουταίνουν οι πολυεθνικές αλλά και για να σε κάνουν να ασχολείσαι με τέτοια θέματα και να αφήνεις την πνευματική σου μόρφωση στην άκρη προκειμένου ν μάθεις άλλα πιο “χρήσιμα” πράγματα όπως τι χρώμα είναι φέτος στην μόδα.Όταν σταματήσουν να υπάρχουν άτομα που υπερκαταναλώνουν και αρχίσουν να συνειδητοποιούνται τότε θα την πατήσουν πραγματικά οι κυβερνήσεις.Αλλά για να μην γίνει αυτό μας κάνουν να πιστέυουμε πως το νόημα της ζωής είναι να αγοράζεις το νέο φόρεμα του ντόλτσε καμπάνα.
Προσωπικά καταναλωτική μανία με πιάνει σε σιντάδικα,βιβλιοπωλεία και καταστήματα κιθάρας:p
Δεν σε επιασα αλλα μαλλον εχει να κανει με τα αρκετα αλμπουμ τα οποια αγοραζω.
Ε ουτε λεφτα κανενος τρωω ουτε νηστικος μενω ουτε χαλαω και παρα πολλα.
Σκεψου οτι ουτε νοικι,φως,νερο,τηλ πληρωνω ουτε καπνιζω.
Yπερκαταναλωτισμος σημαινει να εχεις μολις σκασει 60 ευρωπουλα για τη σπεσιαλ εκδοση του Sounds of the Universe των Depeche Mode και να σκεφτεσαι που θα βρεις τα φραγκα (120-130 Ε) να αγορασεις την σπεσιαλ επανεκδοση του Ten των Pearl Jam. :lol::lol:
Καλα εσυ εισαι αρρωστος
Σοβαρα τωρα για οποιον ενδιαφερεται του προτεινω να διαβασει 2 ακρως ενδιαφεροντα βιβλια, το “Η Καταναλωτική Κοινωνία” του Γάλλου φιλοσοφου Jean Beudrillard, εκδοσεις Νησιδες. Και το “Νο Logo” της δημοσιογραφου/ακτιβιστριας Naomi Klein, εκδοσεις Λιβανη.
Εκει για παραδειγμα θα μαθει οτι στην τιμή ενός παπουτσιου της εταιριας Νike, το 70% των χρηματων που πληρωνει ο αγοραστης αποπληρώνει διαφημιστικες δαπανες της εταιριας.
Η θα μάθει με ποιον τρόπο τα μεγαλα Malls χρησιμοποιουν συγκεκριμενες τεχνικες διεγερσης της μαζας (σε συνεργασια με ψυχολογους, επικοινωνιολογους) για αυξηση της καταναλωσης.
Περα ως περα emetical η εν λογω νοοτροπια.Το χειροτερο ειναι οταν πας να συζητησεις με κανα τετοιο ατομο,η απολυτη κενιλα.Ξενερωνεις τη ζωη σου πραγματικα…
Και ενας μικρος προβληματισμος που μου ρθε τωραΤο να παιρνει καποιος π.χ. ο,τι καινουριο limited picture lp βγαινει ακομα και με 100-200 ευρω χωρις να χει σκοπο να το χρησιμοποιησει(γιατι απο οτι ξερω τα picture οι περισσοτεροι τα χουν ετσι για συλλογη,δε τα βαζουν να παιξουν) δεν υπαγεται στη ιδια νοοτροπια?Γιατι εκει δεν εχουμε να κανουμε με αγαπη προς τη μουσικη,αλλα με συλλεκτικη μανια που δε διαφερει σε τιποτα απο τη μανια της αλλης για τα παπουτσια πχ:-k (ασχετα αν αυτο γινεται σε πολυ μικροτερη συχνοτητα κι απο πολυ λιγοτερα ατομα σε σχεση με τα fashion victims)
(δε παει για κανεναν ε,γενικα το λεω)
Eγω πιστευω οτι ειναι ιδιος…
Me too. Δηλαδή να κυνηγάς τις Limited εκδόσεις μόνο και μόνο για να τις έχεις? Useless I think.
Ειλικρινά, αηδιάζω όταν δημιουργούμε «σκιάχτρα» για να τους φορτώσουμε τις ευθύνες μας. Ενώ οι λέξεις καταναλωτισμός και υπερκαταναλωτισμός περιγράφουν κοινωνικά φαινόμενα, ξαφνικά τους αποδίδουμε ιδιότητες νοήμονος όντος. «Ο υπερκαταναλωτισμός με αναγκάζει να μπλα-μπλα-μπλα». Η άδεια σου η κεφάλα σε αναγκάζει να κάνεις αυτά που κάνεις και αν θεωρείς ότι είσαι «περιορισμένης ευθύνης» λύσεις υπάρχουν (και δικαστικές και ιατρικές).
Η κατανάλωση –κατά τη δική μου «κοσμοθεωρία» – είναι ο βασικός κοινωνικός μας δεσμός. Φτιάχνω ψωμί, φτιάχνεις τυρί, ζούμε μαζί για να τρώμε σάντουιτς. Μόνο η ανταλλαγή υπηρεσιών και προϊόντων νομιμοποιεί τη συνύπαρξή μας σε μια κοινωνία, ούτε «ανώτερα» ιδεώδη, ούτε εκλεκτές φυλές, ούτε πολιτισμικά κουραφέξαλα, ούτε καν η γλώσσα. Είμαστε απλά όλοι καταναλωτές.
Ο καταναλωτισμός και ο υπερκαταναλωτισμός είναι τάσεις και συμπεριφορές καταναλωτών. Ω, τί χαρά, είμαστε ελεύθεροι να καταναλώνουμε όσο θέλουμε κι ό,τι θέλουμε. Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη να αποφασίζει μόνος του για τον εαυτό του. Ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία, υπάρχουν δάνεια για όσους δεν έχουν το απαραίτητο απόθεμα και πιστεύουν ότι μπορούν στο μέλλον με την εργασία τους να καλύψουν το δάνειο. Τώρα, αν μερικοί – excuse my french – «κλάνουν πιο ψηλά από τον κώλο τους», κακό της κεφαλής των. Ναι, οι γύρω σου θέλουν να σε εκμεταλλευτούν, εσύ όμως γιατί τους το επιτρέπεις;
Όλοι είμαστε έρμαια των (σημαντικών ή ασήμαντων) αναγκών μας. Αν όμως δεν μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε τότε δεν αξίζουμε την ελευθερία μας. Κανένας ψευδοάρρωστος δεν αξίζει ούτε τον προβληματισμό μας, ούτε τη συμπάθειά μας.
Η ευθύνη των γύρω είναι μόνο η ανοχή βλακωδών προτύπων, δια της κατανάλωσης. Δηλαδή, εφόσον «εμείς οι νοήμονες» συνεχίζουμε να προσφέρουμε π.χ. θεαματικότητα στα μεσημεριανάδικα, που προβάλλουν την βλακεία σαν ιδεώδες, τότε συνεισφέρουμε στην γενική αποβλάκωση και θέτουμε σε κίνδυνο τους «μη νοήμονες».
Το ακριβό ρούχο, ο σπάνιος δίσκος, το διαστημικό αυτοκίνητο κλπ. είναι «κοινωνικά γαλόνια» στα μάτια πολλών. Αυτό υπονοεί ότι αυτοί (ανά ομάδες) σκέφτονται «μπράβο του, που εξοικονόμησε, δούλεψε σκληρά (=μας προσέφερε τις υπηρεσίες του, για να περνάμε εμείς καλά) και επέλεξε να αποκτήσει το τάδε αγαθό». Όταν δεν ισχύει αυτό, δηλαδή όταν κάποιος τα βρίσκει έτοιμα ή απλά πιάνεται κότσος, τα «γαλόνια» του μετατρέπονται σε αλυσίδες, των οποίων μόνο αυτός είναι υπεύθυνος. Η δε διαπαιδαγώγηση παίζει σημαντικότατο ρόλο και οι γονείς μπορεί να καταστρέψουν τα παιδιά τους και τούμπαλιν (αν και αυτό δεν αίρει την προσωπική ευθύνη του καθενός).
Τώρα το πήρα πρέφα το τόπικ.
Γιατί ρε παλικάρια τέτοια αποστροφή, αηδία και μίσος?
Ο καθείς κάνει τις επιλογές του και ξοδεύει τα χρήματά του με όποιον τρόπο τον κάνει χαρούμενο με τη ζωή του. Αυτός είναι και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ σκοπος των χρημάτων, όχι? Αν στο τέλος καταλήγει να γίνει σκλάβος των κατασκευασμένων αναγκών του τότε θα ζει μια ανικανοποίητη και προφανώς δυστυχισμένη με συναισθηματικά κενά ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να απεχθανόμαστε έναν τέτοιο άνθρωπο. Να τον λυπόμαστε θα ήταν το λογικά. Διαφορετικά αυτό δείχνει ή ζήλεια, ή εμπάθεια για να δείξουμε την “ανωτερότητά” μας.
Και στην τελική, αυτή που παίρνει τις τσάντες των 10000 ευρώ μπορεί να είναι τόσο χαρούμενη όσο αυτή που δίνει τα λεφτά της στη Unicef για να βοηθήσει τον κόσμο. Τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Τα πάντα όλα. Μην κρίνετε για να μην κριθείτε λέει το ρητό.
Και μια γενική παρατήρηση επί του θέματος, το πρόβλημα δεν είναι ο υπερκαταναλωτισμός. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μάθει να είμαστε ικανοποιημένοι με τη ζωή μας. Δεν το μάθαμε μικροί και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε μεγάλοι.
Ο Mανος είπε σωστα πράματα, αλλά, γιατί δεν αφήνεται το θέμα στους ειδικούς ;;
Κανας μαρκετιγκ σπουδάζει ;; ας μας πει ποσοι απο εμας που έχουν mp3 player 4 GB, θα κάναν τη δουλειά τους και με 1 GB ?
Ειναι μεγάλο θέμα, και πιστευω είναι θεμα ψυχολογίας και παιδείας. Τα συμπλεγματα κατωτερότητας του καθενος, η ζήλεια και ο φθόνος. Η κακόβουλη φιλοδοξία, η αναγκη του ‘‘είμαι’’ και το καλό παιχνίδι των μεγάλων καρχαριών.
Το όλο πρόβλημα για μένα είναι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε “Καταναλώνω άρα υπάρχω” και ακόμα παραπέρα ¨όσο πιο πολύ καταλανώνω τόσο πιο πολύ υπάρχω" και τελικά " Αν δεν καταναλώνω δεν υπάρχω".
Νομίζω πως η δυτική κοινωνία είναι απλά δέσμια της υπερ-κατανάλωσης, σε βαθμό που η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν σε αυτή δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι άλλο πέρα από το κοινωνικο-οικονομικό status τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην έχεις χρόνο για τίποτα άλλο πέρα από τη δουλίτσα σου. Και αν δεν έχεις χρόνο σιγά μη κάτσεις να φιλοσοφήσεις λίγο τη ζωή σου. Σκάσε και κολύμπα το μότο της εποχής μας. Και προφανώς δεν είναι τυχαίο πως στον αιώνα μας βρίσκονται σε έξαρση οι ασθένειες του νου.
εγω προσωπικα δεν θεωρω το ιδιο τη συλλογη limited/σπανιων/ή δεν ξερω γω τι δισκων με το να αγοραζεις ακριβα ρουχα ή παπουτσια ή… ή… ή…
αλλο το ενα
και αλλο το αλλο