εχω ξοδέψει 400 ευρώ σε ένα βράδι σε ρωσίδες.
Πιάνομαι? 8)8)8)
εξαρτάται… ήταν limited?
unlimited! 8)8)8)8)
ναι αλλά πηγαινέ πες το αυτό στην κυρούλα που αγοράζει τσάντες και θα βρεί το ίδιο παράλογο που βρίσκεις εσύ το να δίνει 3000 για μια τσάντα το ότι δίνεις 100+ για να παρεις ένα cd, βινύλιο ή ότι τελοσπάντών θες…
συμφωνώ με manos επί του θέματος και ναι καμία φορά και εγώ γίνομαι υπερκαταναλωτικό ον:roll:
δεν με καταλαβες
η διαφορα ειναι η εξης
παπουτσια
ρουχα
τσαντες
τα παιρνει για ενα συγκεκριμενο χρονικο διαστημα
γιατι
α)σε πολλα ειδη απο αυτα επερχεται η φθορα του χρονου
β)δεν θα μπορει να τα χρησιμοποιησει λογω αλλαγης σωματικων διαστασεων που παλι επερχεται λογο χρονου
και γ) παρα πολλα απο αυτα τα αντικειμενα ακουθουν την μοδα. μολις αλλαξει η μοδα αλλαζουν και αυτα.
σε αντιθεση
το cd/βινυλιο το παιρνεις για μια ζωη
Ρε παιδια αλλο πραγμα να μαζευεις φραγκα ευρω-ευρω, για να αγορασεις μια σουπερ σπεσιαλ σπανια εκδοση ενος αλμπουμ, με το να μαζευεις ευρω - ευρω τα απαραιτητα χρηματα για να αγορασεις μια τσαντα Prada για παραδειγμα. Προφανως και στις 2 περιπτωσεις ικανοποιει καποιος το εγώ του, ενα φετιχ του (ασχετα αν ειναι κατασκευασμενο η μη). Στην πρωτη περιπτωση ομως μιλαμε, συνηθως, για ατομα συνειδητοποιημενα οσον αφορα την επιλογη τους αυτη (το ιδιο ισχυει στις περιπτωσεις συλλογης εργων τεχνης, γραμματοσημων, σπανιων βιβλιων κλπ) και οπου συνηθως αυτη η συνηθεια τους δεν αποκτα καποιο ιδιαιτερο κοινωνικοποιητικο ρόλο (στην στρεβλη του εκφραση). Συνηθως στη δευτερη περιπτωση η υπερκαταναλωση μπορει να στηριζεται ακριβως σε λανθασμενα προτυπα κοινωνικοποιησης (αν δε παρω την τσαντα την Prada δε δειχνω In κλπ), χωρις αυτο βεβαια να σημαινει οτι δεν υπαρχουν ατομα συνειδητοποιημενα και στην περιπτωση αυτη.
Να το θεσω και πιο συμβολικα.
Η ελλειψη “ανδρισμου” (με την μεταφορικη της εννοια, οπως αυτη εννοειται σημερα- ανεξαρτητου φυλου) μπορει να συνδεεται με την αγορα ενος καμπριο η ενος Hummer.
H αγορα του Deathcrush, υπογεγραμμενου απο τον Euronymus, ε δε νομιζω να συνδεεται με καποιο ιδιαιτερο συμπλεγμα κατωτεροτητας.
Διαφωνώ κάθετα. Το «μότο της εποχής μας» είναι ακριβώς αυτό που υποστηρίζεις. Από την φιλοσοφημένη ελίτ μέχρι τους streetsmart φιλοσόφους του φραπέ, όλοι θα τα φορτώσουν στο σατανά της κατανάλωσης, που μας κλέβει την ανθρωπιά μας και δεν ξέρω γω τί άλλα κουραφέξαλα. Είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τους παππούδες μας , που τρώγανε χαρούπια καβάλα σε κλαδιά, αλλά ? ξέχασα - εκείνοι ήταν ευτυχισμένοι, γιατί δεν τους κατασπάρασσε ο καταναλωτισμός.
Φυσικά «καταναλώνω, άρα υπάρχω», κατά μία άποψη. Θέλω καινούρια τραγούδια, περισσότερη δημιουργία, πολλά live, καμπάνα παντελόνι, γυαλιά που να μ? αρέσουν και να μην μοιάζω με μύγα κλπ. Όλα αυτά τα «θέλω» μου, με τοποθετούν μέσα στην κοινωνία, δίνουν δουλειές στους γύρω μου και επηρεάζουν τα κριτήρια της παραγωγής. Είναι ένας τρόπος να διαμορφώνω τον κόσμο.
Από ?κει και πέρα το πώς καταναλώνει ο καθένας είναι άλλο θέμα. Το αν οι επιλογές του υπαγορεύονται από μόδες που δεν εγκρίνεις, αν η σπατάλες του μοιάζουν ανήθικες, αν χάρη σ? αυτόν πλουτίζουν άχρηστοι κηφήνες, τότε δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι ο καταναλωτισμός, αλλά είτε η ρηχότητα της προσωπικότητας του δίπλα σου, είτε η αυστηρότητα των κριτηρίων που χρησιμοποιείς απέναντί του.
Αν κάποιος ασπάζεται τον καπιταλισμό, πολύ πιθανό να θεωρεί την τέχνη εμπόρευμα.
Αν κάποιος είναι σκεπτικός απέναντί του, πολύ πιθανό να καταλαβαίνει ότι η τέχνη είναι κοινωνικό αγαθό και λαϊκή ανάγκη.
Γενικά, μη συνδέετε το πρόβλημα (υπερκαταναλωτισμός) με το τι προϊόν καταναλώνει κάποιος. Αν νιώθεις μισός γιατί δεν έχεις αγοράσει εκείνα τα Ferragamo παππούτσια ή γιατί κάποιος έβγαλε στο e-bay το υπαριθμόν 000005 βινύλιο του white album και εσύ δε θα το πάρεις, τότε έχεις πρόβλημα. Αν μπορείς να ζήσεις και δίχως αυτά και το ξέρεις και γνωρίζεις πως δεν έγινε και τίποτα αν φορέσεις κάτι άλλο ή αν έχεις μόνο το CD τότε είσαι μια χαρά.
Και η έννοια της σπατάλης είναι διαφορετική από αυτήν του υπερκαταναλωτισμού. Αισθάνομαι…
ΥΓ. Κάποια άλλη μέρα, θα σας εξηγήσω γιατί δεν πρέπει να “μισούμε” τα πολυτελή αυτοκίνητα
Vic εγώ πάλι παρατηρώ κάποια πράγματα που δεν μου αρέσουν. Αυτή η ελευθερία του να επιλέξω όποιο προιον θέλω ( αν φυσικά έχω φράγκα στην τσέπη μου ε) υποκαθιστά πλέον την πραγματική ελευθερία. Είμαι σίγουρος ότι η ρηχότητα χαρακτήρων για την οποία μιλάς έχει άμεση σχέση με τους σημερινούς καταναλωτικούς ρυθμούς. Καθόμαστε και δουλεύουμε κάθε μέρα σας τους @%$%$# για να έχουμε επιλογές στην κατανάλωση. Γαμώ. Εξυπνάδα. Μάγκες εμένα μου φαίνεται ότι την πατήσαμε …
Και για τον Αναγνωστάκη, που δεν ασπαζόταν τον καπιταλισμό, η μουσική των νέων τους υπνώτιζε και τους έκανε να κάθονται και να μιλάνε μόνο για επαναστάσεις που ποτέ δε θα έκαναν, γιατί ήταν του καναπέ (ποίημα: Νέοι της Σιδώνος).
Και για κάποιον μη μουσικόφιλο αριστερό, η μουσική μπορεί να είναι άχρηστη και κατώτερου Θεού από τις υπόλοιπες τέχνες. Πιο το point?
Και όμως όχι. Δες το πιο ανοιχτόμυαλα το θέμα. Τα ωραιοποιείς τα πράγματα.
Πράγματι, το να αγοράσεις μια Πόρσε μπορεί να είναι για επιβεβαίωση του ανδρισμού σου. Όμως για σκέψου πόσοι που ακούνε μέταλ πχ δε θα ήταν τίποτα χωρίς αυτήν τη μουσική. Ένα τεράστιο ποσοστό αυτοπροσδιορίζεται μέσα από αυτήν και επιβεβαιώνεται (ελπίζω να είναι προφανές και να μη θέλει αιτιολόγηση). Όπως επιβεβαιώνεται και αυτός που παίρνει τα πανάκριβα ρούχα.
Οι άνθρωποι είμαστε οι ανασφάλειές μας. Δε βλέπω κάτι το κακό ή το κατακριτέο σε αυτό. Όπως επίσης οι ανασφάλειές μας, μας κάνουν να προσπαθούμε να αιτιολογήσουμε γιατί οι επιλογές μας είναι σωστότερες ή καλύτερες από των άλλων. Η πραγματική ανοιχτομυαλιά βρίσκεται στο να ξεκινάνε όλες οι σκέψεις μας στη βάση ότι έχουμε λάθος και όχι στο ότι είμαστε σωστοί.
Εύγε. Το έγραψα και στο θρεντ των ραηχ, θα το γράψω κι εγώ.
The chain around the neck of humanity is our tendency to pass judgment on others.
Όλοι προσπαθούν να κάνουν καλύτερη την κοινωνία. Πόσοι όμως προσπαθούν να κάνουν καλύτερο τον εαυτό τους;
δεν συμφωνω (πληρως)
γιατι υπαρχουν πραγματα που δεν κανουν εντυπωση
οπως πχ τα καλυντικα
εκτος και αν εχουμε εξελιχθει και μπορουμε να αναγνωριζουμε τι πουδρα φοραει η καθε κοπελα!!
και αναφερω τα καλυντικα γιατι ειναι ενας τομεας που κυριως οι κοπελες χαλανε πολλα λεφτα
και δεν γινεται αισθητο οπως με ενα αμαξι ή ενα μπουφαν ή μια τσαντα
συγκεκριμενα συναδελφος της κοπελας μου της ειπε οτι χαλαει ολο το μισθο της σε καλλυντικα!!!
ή γνωστος μου ψωνιζει μονο επωνυμα εσωρουχα (med και τετοια)!!
επιπλεον μια αλλη διαφορα ολων των υπολοιπων με τα cd
ειναι οτι μπορει πχ ενα παντελονι να ειναι ακριβο αλλα αμα δεν ειναι πολυ γνωστή η φίρμα του ή το μαγαζί που το πουλαει δεν προτιμιεται
σε σχεση με τα cd που ουτε το μαγαζι κοιταμε
ουτε την εταιρεια
ουτε αν ειναι μεταχειρισμενο
Έλα τώρα! Πολύς λαϊκισμός και έντονος μανιχαϊσμός για να μου την πεις στεγνά και δωρεάν… Φυσικά η τέχνη είναι λαϊκή ανάγκη και κοινωνικό αγαθό, αλλά είναι επίσης και πηγή ζήτησης δεκάδων επαγγελμάτων (από τον τραγουδιστή και τον υπεύθυνο φωτισμού, μέχρι τον κατασκευαστή μικροφώνων και τον οδηγό λεωφορείου, που θα σε πάει στη συναυλία). Η ζήτηση για τέχνη δημιουργεί δυναμική και το να την αντιμετωπίσουμε και ως εμπόρευμα για να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα δεν είναι μεμπτό.
Η παρατήρηση σου είναι ορθότατη και όποιος πέφτει σε αυτήν την παγίδα, τόσο το χειρότερο για αυτόν. Απλώς, η γνώμη μου είναι ότι ούτε κοινωνικά απαράδεκτος θεωρείται αυτός που δεν ακολουθά τους καταναλωτικούς ρυθμούς (αντιθέτως, οι περισσότεροι «φτύνουν τους ρηχούς»), ούτε δικαιολογείται κάποιος να λέει «δεν φταίω εγώ, η καταναλωτική κοινωνία με έκανε έτσι».
Πάντως, στις περιόδους της ζωής μου που είχα τα πιο ασφυκτικά ωράρια, τότε αισθάνθηκα περισσότερο την ανάγκη να χρησιμοποιήσω τον ελεύθερό μου χρόνο για να εμβαθύνω την προσωπικότητά μου. Δεν ξέρω πόσο υποκειμενικό είναι αυτό.
Ωραιο θεμα ντεντ.
Απο τη μια, μου φερνουν εμετο περιστατικα σαν αυτα που αναφερεις, δηλαδη η αλλη να δινει 4500 ευρω για ενα χρυσο μπουφαν(wtf) και η αλλη να εχει 39028409234 ζευγαρια παπουτσια που δεν φοραει κι ολας. Θελω να πω τα ρουχα τα εχουμε για να τα… φοραμε προφανως, οχι για να τα στολιζουμε και να τα βλεπουμε.
Απο την αλλη ουτε τα λεφτα τα εχουμε για να τα στολιζουμε και να τα βλεπουμε. Ο καθενας τα ξοδευει οπως θελει και σε ο,τι θελει, τι λογος μου πεφτει εμενα εξ’αλλου.
Απλα δεν αντεχω κοριτσια συνομηλικα ή και οχι που ζουν για να παρουν το εβδομαδιαιο 500ευρω απο τον μπαμπα και να τρεξουν στα εμπορικα και να γεμισουν τις ντουλαπες τους με πραγματα ουσιαστικα αχρηστα.
Και επισης δεν αντεχω αυτες που βλεπουν τα ψωνια ως βιοπορισμο.
Get a life, καντε κατι.:-s
Και προφανώς δεν κατάφερες να εμβαθύνεις ιδιαίτερα
Όντως όταν πιέζεσαι αισθάνεσαι την ανάγκη να εμβαθύνεις. Εγώ το παρατήρησα πολύ έντονα αυτό που αναφέρεις όταν ήμουν στρατό.
Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία ( η άτιμη) που ζούμε σου δημιουργεί πρότυπα και εικόνες τίγκα καταναλωτικές. Προφανώς και το μπαλάκι πάει σε σένα μετά και έχει να κάνει καθαρά με την προσωπικότητα σου αλλά αυτό δεν αναιρεί το ότι ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία. Δεν λέει κανείς πως είναι “κακό” να καταναλώνεις.Η υπερκατανάλωση όμως δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στο κοινωνικό σύνολο
Δεν νομιζω οτι τιθεται θεμα συγκρισης ως τη δυναμικη κοινωνικοποιησης μεταξυ ενος υλικου προιοντος και ενος προιοντος του πνευματος. Προφανως η μουσικη (οπως και καθε τεχνη) βοηθα ατομα να αυτοπροσδιορισθουν και να τοποθετησουν εαυτους στο εντος του κοινωνικου ιστου. Το ιδιο ναι κανει και η αγορα ενος ακριβού/υπερτιμημενου/πες-το-οπως-θες gadget, αυτοκινητου, ενδυματος κλπ. Η διαφορα όμως μεταξυ των 2 ειναι γιγαντιαια. Η μουσικη και η τεχνη γενικοτερα ειναι συναισθηση , μεταφερει ψυχισμο ενω το gadget/αυτοκινητο κλπ ειναι απλα υλη. Η μεν τεχνη βοηθα θετικα στην κοινωνικοποιηση και μονο, στην πλειοψηφια των περιπτωσεων παντα.
__Δεν κατάλαβα τι εννοείς με το παράδειγμα του mp3 player. Εγώ έχω 160 giga τί πάει να πει αυτό; Είμαι η κοπελιά που αγοράζει την τσάντα των 4000 ευρώ; :lol:
[υ.γ. έχουν αναφερθεί τόσο πολλά που σχεδόν δεν ξέρω απο που να αρχίσω και πού να τελειώσω με το θέμα, οπότε ας αρχίσουμε με αυτό το παράδειγμα και ως αφορμή για να γράψω και εγώ τις σκέψεις /απόψεις μου επί του θέματος]
Καταρχας επειδη ειμαστε σε μουσικο φορουμ δεν χρειαζεται να εξυμνουμε τη μουσικη και να διαλυουμε ολα τα αλλα.
Η porsche δεν επιβεβαιωνει μονο τον ανδρισμο σου…Καποιος ενδιαφερεται για την οδηγηση ας πουμε…Τον ευχαριστει αυτο…ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.Αλλα επειδη εκκρινει αδρεναλινη κλπ(μην αρχισω και λεω μπαρουφες ιατρικες)…Αλλος φυσικα(παρα πολλοι βασικα) παιρνουν Πορσε για να ικανοποιησουν απο ανδρισμο μεχρι οτιδηποτε…Αλλα αυτο συμβαινει σε ενα βαθμο με τους συλλεκτες και τους καραπορωμενους με τη μουσικη ή με οτιδηποτε…
karvou οταν βρεις χρονο ανελυσε μου αυτο περι πολυτελων αυτοκινητων…Εγω δεν ειπα ακριβως αυτο(τυχαινει να ειμαι και λατρης των αυτοκινητων παναθεμα με) αλλα κατα μια εννοια το υπονοησα.
Ο mike stan πετυχε γαματο παραδειγμα…Αλλος οντως χρειαζεται μπ3 40γβ επειδη ξερω γω ακουει παρα πολυ μουσικη και παει συχνα ταξιδια και και και.Οι περισσοτεροι ομως ειμαστε καλυμενοι με το 1gb-2gb με την εννοια οτι χωραει 10 αλμπουμ ξερω γω πο θα τα ακουσεις το λιγοτερο σε 10 μερες…Και μετα θα πας στο πισι σου και θα το ξαναγεμισεις…Αντ αυτου πας και δινει 150(καπου εκει) ευρω για να παρεις ενα πραμα που στην ουσια θα σε αποτρεψει να πηγαινεις μια στις 10 μερες στο πισι σου…Απλουστευτικη λογικη μου αλλα ετσι δεν ειναι τα πραγματα?
(Η νεα lcd Sony 49327hc38 42 ιντσων(πιανει ολο το τοιχο) με αντιθεση 100000:1 με εικονα που νομιζεις οτι θα σε ρουφηξει…
Στο ρηβιου περιοδικου που ασχολειται με τεχνολογια…Ναι η 49327hc38 ειναι καλυτερη απο την προκαταχο της με αντιθεση 90000:1 και στα τεστ που της καναμε με το ματριξ 3 σε ταχυτητα 16x slow εμφανισε βελτιωση στα καρε ταδε και μπλα μπλα…Η καλυτερη αγορα για αυτον που θελει κατι πραγματικα τελειο στο σαλονι του…)
vic…H ελευθερια επιλογων υπαρχει…Ομως το συστημα σε χρησιμοποιει…Αφου απο εσενα(και τον καθενα απο εμας) και κυριως απο την διαθεση μας να καταναλωσουμε ζει εχει τελειους μηχανισμους να μας κανει οτι θελει.Ο πιο απλος και εμφανης ειναι οι διαφημισεις…Νομιζω οτι οποιος πει οτι δεν εχει επηρεαστει απο τις διαφημισεις ποτε λεει ψεμματα.Ισως σε εναν τομεα που ξερουμε(αν ασχολουμαι με αυτοκινητα οι διαφημισεις δεν με επηρεαζουν ας πουμε) να μην εχουν αντικτυπο πανω μας ομως σε γενικοτερη βαση εχουν.Ειναι λογικο κατ εμε οταν ο ανθρωπος μεγαλωνει με αυτα τα προτυπα να βασιζεται σε αυτα και να μπαινουν μεσα στο χαρακτηρα του με την εννοια οτι ακομα και αν(βρει χρονο) να σκεφτει την καθε πληροφορια που δεχεται δεν θα καταληξει και σε πολυ διαφορετικη αποφαση απο το να καταναλωσει…
Δεν ειμαι ψυχολογος ουτε ξερω γω τι…ανθρωπολογος…ετσι το αντιλαμβαναομαι απλα…
Και μιας και το θυμηθηκα…Μεγιστο παραδειγμα αυτων που λεμε…
Ι PHONE…
Και κατι τελευταιο…ο καθενας για τον εαυτο του δρα…δεν απαγορευει κανεις σε κανεναν…Αλλα ο καθενας ειναι ελευθερος να διαμορφωσει την αποψη του πανω στο θεμα…Και 2 το φαινομενο της υπερκαταναλωσης δεν ειναι τοσο αθωο(απο πολλες αποψεις) οσο θελουμε να το βαφτισουμε(’‘ε ας κανει ο καθενας οτι θελει τι σε πειραζει’’)
ΥΓ-σεντονι παλι
Αυτό που σου λέω εγώ είναι ότι έχουμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων, πάρε για παράδειγμα μεταλλάδες, που ξοδεύουν πολλά λεφτά και ακόμα περισσότερο χρόνο στη μουσική που ακούνε, ντύνονται έτσι, βγαίνουν σε τέτοια μαγαζιά, όταν πάνε για καφέ μιλάνε για μουσική κτλ, και όμως η επιλογή τους, αν το σκεφτείς εντελώς αποστασιοποιημένα, δεν είναι πιο συνειδητοποιημένη από την απόφαση αυτού που θα ξοδέψει τα λεφτά του να πάρει την Mercedes SLK και θα ξοδέψει το χρόνο του για να την επιδεικνύει. Έτσι, ακόμα και αν κάποιος ασχολείται με μία τέχνη, στην ουσία αυτό δε σημαίνει απολύτως τίποτα παραπάνω για την προσωπικότητά του ή τον ίδιο σαν άνθρωπο.