Διάβασα κάποια ποστς και απ’ ότι βλέπω έχουμε κάνει καταναλωτισμό και υπερκαταναλωτισμό το ίδιο πράγμα. Στην κοινωνία που ζούμε δεν γίνεται να μην καταναλώνουμε και να μην κάνουμε πράγματα τα όποια όσον αφορά την επιβίωση είναι άχρηστα (πχ εγώ τι τα θέλω τα βαμμένα μαλλιά και τα σκουλαρίκια; ). Το ζητούμενο στο συγκεκριμένο τοπικ προφανώς δεν είναι η αλλαγή της καπιταλιστικής κοινωνίας απαραίτητα αλλά να δούμε το πως μπορεί να διαμορφωθεί καλύτερα. Ας μην ισοπεδώνουμε τα πράγματα γιατί δεν οδηγεί πουθενά η κουβέντα περί υπερκαταναλωτισμού. Όταν δεις ότι μπορείς να βάλεις κάτι παραπάνω από ένα πανί πάνω σου θα το κάνεις και η λέξη αδυναμία είναι βαρύς χαρακτηρισμός. Είναι θέμα ευκαιριών που σου δίνονται (γιατί όταν κοπιάζεις για σενα και όχι για το σύνολο θα ζητήσεις μεγάλη ανταμοιβή και θα σου αγοράσεις και το κάτι παραπάνω - εκεί είναι και η παγίδα του συστήματος γιατί μπορείς να χάσεις άνετα τον έλεγχο). Το θέμα είναι να μην ξεφεύγεις από αυτό, να μην υπάρχουν ακραίες διαφορές, ανεξήγητες τιμές και παραλογισμοί στην αγορά (δεν λέω και στην συμπεριφορά των ανθρώπων γιατί ντάξει δεν μπορώ να πιστέψω πως η ντεκαπαζ είναι αναγκαία).
Το ξέρω ότι θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχει μια αγορά με τόσες παγίδες μέσα της, μιλάω με βάση αυτή την αγορά όμως γιατί σε αυτή ζω σήμερα. Οι δυνατότητες άλλων οικονομικών συστημάτων είναι άλλο τοπικ.
__Α μπράβο ρε Μάνο… Μα και φυσικά είναι το ίδιο πράγμα τηρουμένων των αναλογιών και των “δεδομένων” (οικονομική κατάσταση οικογενείας, επιρροές κοινωνικές, θρησκευτικές κ.ο.κ.).
__Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι να βλέπω π.χ. στο μετρό, έναν τυπάκο ντυμένο “κυριλέ” ν’ ακούει μουσική και όταν πας κοντά του ή βγάλει το ακουστικό να τα χώνουν π.χ. οι Metallica με το Master Of Puppets ή ένας με “μεταλοεμφάνιση” ν’ ακούει Vivaldi (και όχι Βάγκνερ 
) ή “Air”.
__Οσο “αποκρουστικό” διατίνονται κάποιοι πως είναι να βλέπεις την ξανθιά με κρατάει την Gucci με ύφος “up-town girl” άλλο τόσο ανταπαντώ πως είναι να βλέπω ένα “μέταλο” να φοράει μπλούζα με ανάποδες πεντάλφες και ύφος “βλοσυρού serial killer”.
__Κάποιος θα σπεύσει να πει “μα εμείς είμαστε true”… Όχι δε χρειάζεται απαραιτήτως να δείχνεις true για να είσαι true. Από κολλημένους κλπ στο χώρο της μέταλ, άλλο τίποτα. Στην πυρά όσοι ακούνε τα ελαφρο-λαϊκά -έλα όμως που δεν έχει τύχει να ακούσω κάποιον που ακούει Κιάμο π.χ. να λέει φλώρο και βλάκα και false και άσχετο και ξενέρωτο και “αδερφή” και και και και, κάποιον άλλο που ακούει Ρέμο π.χ… Μια χαρά καταναλώνουν και τρώνε παραμυθάκι και νομίζουν πως δεν τρώνε marketing και pr οι μεταλάδες… μια χαρά το καταναλώνουν το προϊόν τους.
__Απλά είναι άλλο target group που έχει άλλους κανόνες. Π.χ. συνήθως είναι χαμηλότερου (τουλαχιστον στο παρελθόν) οικονομικού επιπέδου, οπότε, έχει περάσει πως η (ΦΤΗΝΗ) μπύρα είναι το true ποτό που πρέπει να καταναλώνει ο κάθε και γαμώ οπαδός, όπως το ουϊσκι που είναι ακριβότερο (αλλά πάλι σχετικά φτηνό) για τους κυριλέ (“όχι και μπύρα, δεκαπεντάχρονα είμαστε;”) μποκουζουκόβιους. Σε πιο χάι και “ανώτερες” εκδηλώσεις, η σαμπάνια είναι το must, που είναι κι αυτή πιο χάι στην τιμή…! Και φυσικά, ΔΕΝ μπλέκουμε τις κατηγορίες αυτές για να μη θιχτούν (“κύριε Πρέσβη, ΕΣΕΙΣ μπύρα;!! μα πού είναι τα φερέρο ροσέ;!” - “σαμπάνια;!! χυμό μάνγο;!! ρε φίλε, σε μεταλάδικο είσαι!!”)…
__Φίλος μου τεχνικός ήχου, έχει θαυμάσει τραγουδιστή “σατανιστών” στην Υδρόγειο Θεσσαλονίκης (deicide αν θυμάμαι καλά;) πριν βγει στην σκηνή, να φυλάει σταυρουδάκι, να το κρύβει μέσα απ’ την μπλούζα του και να βγαίνει να… βγάλει το μεροκάματο… Δε λέω πως ο ένας είναι καλύτερος απ’ τον άλλον, τα ίδια με το hair metal (μήπως κάποιος βρήκε καμιά ομοιότητα μεταξύ της ξανθιάς απ’ το Κολωνάκι και του Χ τραγουδιστή του X GLAM -GLAM!- συγκροτήματος…; λέμε τώρα… κάτι σε μαλλί; ρούχο; κόσμηματα; μπότες; μάσκαρα…;!), το prog με συγκροτήματα που ΠΡΕΠΕΙ να λέγονται “The Whitening Black” ή “The Blackest White” ή "Stratospheric Osmosis of the Sanctum of Inner Anakoufisis (ε, να υπάρχει και καμιά λατινική ή ελληνική λέξη, είναι ψαγμένο) κλπ κλπ κλπ…
__Γιατί τόσες κατηγορίες; Για να ξέρουν οι εταιρείες ΠΟΥ θα ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ, ΤΙ και ΠΩΣ.
__Οσο είναι για σένα από το Κερατσίνι να κάνεις οικονομίες για να αγοράσεις ένα σκουφάκι με το οποίο θα είσαι ίδιος ο Ville Vallo ή να πας στο Μοναστηράκι να αγοράσεις αυτή την true αλυσίδα ποδηλάτου /περιβραχιόνιο που είδες στο Μέταλ Χάμερ ή στη συναυλία των Nevermore, το ίδιο αναλογικά κοστίζει και είναι για μία ξανθιά από το Κεφαλάρι να πάει στον Καρούζο να πάρει εκείνο το τρέντυ χρυσό μπουφάν που είδε στο Μαρί Κλερ ή να το φοράει η J-Lo.
__Ολα αυτά, τηρουμένων των αναλογιών και ανάλογα τις συνθήκες και τις οικονομικές δυνατότητες (δυναμική) της κάθε κοινωνικής ομάδας -δε θα πας να πουλήσεις ζέστη στη Σαχάρα.
__Φυσικά, εν γνώση μου υπερβάλω και τα βάζω όλα στο ίδιο καλάθι, αλλά αφενός είναι ένας τρόπος να δείξω έντονα την αντίθετη άποψη (που ως αντίθετη /διαφορετική είναι πιο δύσκολο να την δούμε -εξού και η υπερβολή) και αφετέρου, όπως ένας μεταλάς θα πει “ναι, ρε φίλε, αλλά κάτσε δεν είναι ακριβώς ετσι τα πράματα”, έτσι, το ίδιο θα πει πιθανότατα και κάποιος από την άλλη πλευρά -τι μόνο η μία πλευρά νομίζει πως είναι η σωστή και πως έχει δίκαιο…; Και εν’ τέλη, ΕΧΕΙ μόνο η μία πλευρά (όλο το) δίκαιο…;
__Προσωπικά νομίζω πως έχει να κάνει το όλο θέμα με το τι πραγματικά χρειαζόμαστε, ή μιας και αυτό είναι λίγο “ψευδές” έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον να είναι όσο μη αναγαίες οι υλικές ανάγκες που τρέχουμεν να ψωνήσουμε. Πολύ σωστά είπε (ο karvou νομίζω) να είμαστε ευτυχείς και αν ΔΕΝ έχουμε το 000005 του white album και έχουμε απλά το cd ή προσθέτω εγώ, αν έχουμε το 000005 (γιατί για εμάς δεν είναι και τόσο ακριβό) αλλά είμαστε ευτυχείς που δεν έχουμε το 35 μέτρων ιστοποϊκό του γείτονα και έχουμε ένα των 15, ή αρνηθήκαμε να αγοράσουμε ένα ίδιο και μεγαλύτερο επειδή έχει ο γείτονας, που έχει τα μισά λεφτά από μας, γιατί παραδεχτήκαμε στον εαυτό μας πως π.χ. “αφού ποτέ δε μου άρεσε η θάλασσα τι να το κάνω; και χέστηκα και τι έχει ο δίπλα”…
__Αυτά από τη δική μου οπτική, που πιστεύω πως ίσως ο πιο αντικειμενικός ορισμός της “αλήθειας”, είναι πως πρόκειται για το σύνολο των ψευδαισθήσεων, που η πλειοψηφία του σύγχρονου κοινονικού συνόλου έχει δεχτεί (ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΙΣΕΙ) ως “αληθείς”.
Φυσικα και πιανεσαι!400 ευρω σε χουρο-πουτο κτλ βγαζεις μεχρι και αιμορροιδες…
Το χεις πιασει το νοημα παντως.
Μην καταναλωνετε εκπομπες τυπου Στεφανιδου βασικα,κανουν κακο στην καταναλωτικη σας συνειδηση.
δεν συμφωνω
γιατι το θεμα δεν ειναι μονο το τι κανει αυτος που τα εχει τα φραγκα
αλλα και αυτος που δεν τα χει
γιατι πχ γειτωνας μου στην νικαια (ο οποιος παιρνει το βασικο μισθο)
παει και παιρνει τζην απο το γνωστο μαγαζι του κορυδαλου με 150 και 200 ευρω (και λιγα λεω)
οταν εγω πηγαινω στο τοπικο μαγαζι και ψωνιζω με τα μισα λεφτα
αυτο ειναι το προβλημα για μενα
ενω στη μουσικη αυτο δεν υπαρχει
δηλαδη δεν λες
αα εγω παιρνω μονο cd της nuclear blast απο το metal era ξερω γω ή απο το rock city και οχι απο το metropolis!!
ή τα μεταλ μπλουζακια μου να ειναι μονο fruit of the loom…
Το πόιντ είναι ότι με το παράδειγμα του Αναγνωστάκη που παρέθεσες, συμπαθές αλλά κατά τ’ άλλα όχι σχετικό με το σχολιό μου, δεν αποδεικνύεται ότι ο συγκεκριμένος ποιητής δε θεωρούσε την τέχνη λαϊκή ανάγκη και κοινωνικό αγαθό. Αν ήταν έτσι, δε θα άφηνε Θεοδωράκη και Μικρούτσικο να μελοποιήσουν τα τραγούδια του, έτσι δεν είναι?
Όσον αφορά τη δεύτερο παράδειγμα, αυτό και αν είναι άστοχο φίλτατε. Χωρίς την πολιτιστική επανάσταση, δηλαδή να προσεγγίσουν οι πλατιές μάζες τον κόσμο των γνώσεων και τις πολιτιστικές αξίες, την ανάπτυξη της επιστήμης, της λογοτεχνίας και της τέχνης, την εξασφάλιση βαθιών αλλαγών στη συνείδηση και την πνευματική ζωή των εργαζομένων, τη χρησιμοπίηση των προοδευτικών στοιχείων του πολιτισμού του παρελθόντος προς όφελος της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, δε μπορεί να υπάρχει κοινωνική επανάσταση. Άρα ο κύριος που αναφέρεις στο παράδειγμά σου, χάνει από την κοσμοθεωρία του σαν “αριστερός” ένα από τα βασικότερα όπλα του κάθε πραγματικά προοδευτικού ανθρώπου.
Αν λαίκιζα φίλτατε θα έγραφα μόνο σε αυτό το τόπικ. Μπορείς όμως να μου πεις από ποιες λέξεις στις δυό σειρές ποστ μου προκύπτει ότι απορρίπτω την αναγκαιότητα επαγγελμάτων σχετικών με τη μουσική και γενικά την τέχνη? Αφού επί της ουσίας συμφωνείς με τις δύο αράδες που έγραψα. Α, και όπως και να πάει το πράγμα, δε νομίζω ότι κινδυνεύουμε να βγούμε οφ, αφού έχει σημασία πως αντιλαμβανόμαστε την τέχνη ώστε να ξέρουμε και πως την καταναλώνουμε.
__Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που είχα παραθέσει όμως δε σχολίαζα αυτό, αλλά ότι και η άλλη πλευρά είναι μέσα στο παιχνίδι της κατανάλωσης και παγίδων του marketing -κι ας το παίζει “αντίθετη πλευρά”… “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”
__Τώρα για το δικό σου παράδειγμα… Κοίτα εγώ πιστεύω, πως καλύτερα να πάρω ένα καλό παντελόνι, παρά δύο που θα ήταν λιγότερα καλά /σωστά. Το θέμα είναι το πόσο πραγματικά χρειάζεσαι κάτι και το αν πραγματικά μπορείς να ξοδέψεις τα χρήματα που σκοπεύεις (αν δεν έχεις κανένα έξοδο και τα 700 είναι για να φας, να βγεις και να πάρεις κα τίποτα, ε μπορείς να δώσεις και 200 αυτό το μήνα σε παντελόνι, 200 τον παράλο μήνα για κάτι άλλο κλπ… Κι εμένα μου αρέσουν τα παντελόνια των 200 ευρώ και έχω κιόλας τέτοια, αλλά τα έχω αγοράσει με πολύ καλές εκπτώσεις (πάνω απο 50%). Αν τώρα κάθε μήνα έβγαζα 4000 ευρώ, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να το αγοράσω, ΑΛΛΑ δε θα είχα και κανένα πρόβλημα να παρω ένα των 30 αν μου άρεσε, και όσα και να έβγαζα, δε θα είχα ποτέ το “αντίστροφο” κόμπλεξ του να αγοράσω σε (φευ! :lol:)… εκπτώσεις!
__Αν τώρα, αυτός ο φίλος σου, από τα 700 πρέπει να πληρώσει νοίκι, λογαριασμούς, να φάει κλπ-κλπ και πάει και δίνει 200 ευρώ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ για ακριβά ρούχα (ιδίως για ΕΝΑ παντελόνι, δεν είναι ότι πήρε 3 για να βάλει όλη τη σεζόν π.χ.) και κρύβεται από τον ιδιοκτήτη που νοικιάζει γιατί δεν έχει να πληρώσει και τρώει κάθε μέρα ρύζι και νερό… ε, έχει πρόβλημα. Σαφώς.
__Αλλά όχι πως ένας μεταλάς π.χ. ΔΕΝ υιοθετεί τέτοιες ανάλογες συμπεριφορές γιατί είναι μεταλάς, ή γιατί είναι φτηνά ή φτηνότερα τα μεταλάδικα μπλουζάκια. Και μπορεί να είναι φτηνό κάτι για κάποιον αλλό για κάποιον άλλον να είναι ακριβό. Π.χ. να κατηγορήσω για υπερκαταναλωτισμό και παράνοια τον Jordan γιατί οδηγεί αμάξι που κοστίζει 300.000 ευρώ, είναι χαζομάρα, αλλά αν κάποιος πουλούσε το ένα και μοναδικό του σπίτι που είχε και μένει στο νοίκι, για να πάρει με αυτά τα λεφτά ένα αμάξι των 300.000 ναι, εκεί να το “κατηγορήσεις”. ΒΕΒΑΙΑ, αν αυτός μου έλεγε πως δεν έχει ούτε παιδιά ούτε σύζηγο και έχει πρόσφατα μάθει πως του μένουν λίγοι μήνες ζωής, τότε θα την χαρακτήριζα μια χαρά λογική απόφαση.
__Αλλο -προσωπικό- παράδειγμα. Ηθελα να κάνω μία παραγγελία από το site των Rush (είμαι στα πλαίσια του ροκά-μεταλά ε;). Δεν ήμουν στα φόρτε μου οικονομικά (:)), μια χαρά δηλαδή, αλλά έλεγα “να μην ανοίγομαι και πολύ”. Οκ, δεν αξίζει να πάρω μία μπλούζα μόνο, αλλά επειδή ήταν συμφέρον (λόγω μεταφορικών) να πάρω ή μία μπλούζα /αντικείμενο, ή 4 ή 10, ψηνόμουν τρελά για τα 10 και ήμουν έτοιμος να προχωρήσω… τελευταία στιγμή είπα όμως, “οκ, άσε και 'κανα μπλουζάκι έξω, δε θα πάθεις και τίποτα αν σου λείψουν μερικά “ΥΠΕΡγαμάτα” t-shirt ενός λατρεμένου συγκροτήματος, είπαμε, δεν είναι τώρα η ώρα” και έκανα πίσω. Αν έκανα μπροστά, θα είχα πέσει στην παγίδα του υπερ (με την έννοια του ότι υπερβαίνω το μέτρο δεδομένων των συγκυριών κλπ) καταναλωτισμού.
__Το ότι τα μπλουζάκια είναι φτηνά και μπορεί να κόστιζαν 15 ευρώ και όχι 150 που κοστίζουν στο Κωλονάκι, δεν είναι το κριτήριο -το κριτήριο είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες κάνεις μία κρίση, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες επειδή εμείς νομίζουμε έτσι ή έχουμε μεγαλώσει μέσα σε μία συγκεκριμένη κοινωνία με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
βασικα νιωθω οτι αλλα θες να πεις εσυ
και αλλα θελω να πω εγω
εχει να κανει και με τις προσωπικες εμπειριες του καθενος οπως λες
γιατι απο τι καταλαβα εσυ θεωρεις καλο παντελονι αυτα που κανουν απο 150 ευρω και πανω
ενω εγω θεωρω οτι και με 80 περνεις ενα εξισου καλο
anyway
δεν θεωρω το συνολο των μεταλλαδων οτι πεφτουν στην παγιδα του υπερκαταναλωτισμου
γιατι αν συμβαινε αυτο
και οι πωλησεις των cd θα ηταν περισσοτερες
και τα μαγαζια που πουλανε cd θα πηγαινανε καλυτερα
και θα υπηρχαν περισσοτερα μεταλλαδικα
και ο ξενος τυπος θα πωλουσε περισσοτερο
και οι συναυλιες θα μαζευαν περισσοτερο κοσμο
__Ναι, κι εγώ την είχα αυτή την αίσθηση. 
__Οχι, όχι… καμία σχέση. Πρώτον, το εξίσου δεν το πιστεύω καθόλου. Μπορεί τα 80 να είναι πεταμένα λεφτά και τα 150 να είναι και ευκαιρία για τα λεφτά τους, αλλά μπορεί ΠΟΛΥ εύκολα τα 150 να είναι πεταμένα λεφτά και το παντελόνι των 80 να έχει ποιότητα και value for money (η λέξη κλειδί όταν πάω για αγορές παντώς τύπου) που παντελόνια των 150 ούτε στον ύπνο τους. Αλλωστε είπα πως έχω και παντελόνι των 30 ευρώ που είναι σούπερ και ποιοτικά και ως σχέδιο /σχεδίαση.
[SIZE=“1”][Μία σχετικά μικρή αλλά σημαντική παρένθεση. Οκ, μπορεί πολλές ένα jean των 80 ή 50 ή και 30 ευρώ, ποιοτικά (ως υφή κλπ) να είναι το ίδιο καλό με ένα των 175 ευρώ, να είναι από το ίδιο τόπι, πρωτογενές υλικό κλπ, κλπ. Ομως το “κόψιμο” που λέμε είναι που κάνει τη διαφορό ή και το σχέδιο ή και το “μέτρο” και η καλλιτεχνία ακόμα. Π.χ. τα τζιν που είναι σαν φθαρμένα ή “λερωμένα”… συνήθως, όσο πιο φτηνό, τόσο πιο κακό το αισθητικό αποτέλεσμα ή τόσο χειρότερη η εφαρμογή. Ακόμη σε κάποιους ανθρώπους (με έναν συγκεκριμένο σωματότυπο) ταιριάζει περισσότερο η μία μάρκα ή η άλλη. Κάποιες έχουν πολλά κοψίματα και κάποιες (πολύ ακριβές) σου παίρνουν μέτρα καθώς μπαίνεις στο κατάστημα και τα φτιάχνουν (ή μεταποιούν ελαφρώς αυτά που έτσι κι αλλιως θα σου κάθονταν καλά) ειδικά για σένα. Πολλές φορές πληρώνεις το καλό σχεδιασμό ή… τον κάκιστο για καλό :p][/SIZE]
__Πάντως έχω δει πολλά φτηνά τζιν που ήταν για κλάμματα και έχω δει και πολλά ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ παπούτσια, ρούχα, παντελόνια που ήταν για γέλια και για κλάμματα.
__Ναι ούτε εγώ το πιστεύω αυτό, αλλά καμιά φορά, ίσως είναι και εύκολος στόχος και το ίδιο αφελές να πούμε πως το σύνολο των ανθρώπων που έχουν περισσότερα χρήματα απο μας πέφτουν στην παγίδα αυτή. ΣΙΓΟΥΡΑ είναι πιο εύκολο να πέσουν γιατί υπάρχει “η κινητήριος δύναμη” οπότε μπορούν να πάρουν πολλά απ’ αυτά που δεν χρειάζονται και πολύ πιο εύκολα, το υπερ στην κατανάλωση είναι πιο προσβάσημο ας πούμε, αλλά πόσοι μεταλάδες /ροκάδες δεν υπερ-καταναλώνουν μουσική, κατεβάζοντας εκατοντάδες δίσκους που ίσως δεν προλάβουν ποτέ να ακούσουν ολόκληρους επειδή είναι εύκολο (τζαμπέ ολέ) και προσβάσημο;
__Ισως όταν σκεφτόμαστε περί κατανάλωσης και υπερκατανάλωσης, να βγάζουμε από την εξίσωση κάθε τόσο τον παράγωντα “πληρώνω”. Υπερκατανάλωση μουσικής; σεξουαλικών συντρόφων; καταχρήσεων; εξαρτήσεων; υποκατάστατων; απόψεων από κάθε λογής “ειδικούς”; τηλεοπτικών προγραμμάτων…;
__Ερωτηματικά είναι αυτά…
νταξει στο μυαλο μου εχω οτι αφορα τον παραγων χρημα
για το παραδειγμα με το τζην
μην βαζεις μεσα τις εννοιες value for money
δεν μιλαω για προσφορες
το ξερω οτι αμα βρεις ενα τζιν με 30 ευρω
η δεν θα χει καλο κοψιμο ή θα φθαρθει πολυ γρηγορα ή ή ή
αλλα ενα τζιν 80 ευρω δεν ανηκει στην κατηγορια των τζιν των 30 ευρω
και οκ ασε το τζιν
υπαρχουν και αλλα πραγματα
να σκας 200-300 ευρω σε μια ζωνη επειδη γραφει πανω d-squared
να χρυσοπληρωνεις ενα μπλουζακι επειδη γραφει πανω bilabong
και μην μου πεις οτι υπερεχουν σαν υλικο
ή οτι εχουν πιο ωραια σχεδια
απλα πληρωνεις το ονομα
και αυτο ειναι που κατηγορω
να ψωνιζεις κατευθυνωμενα
και δεν μιλαω για αυτους που τα εχουν- με γεια τους και χαρα τους
αλλα μιλαω για αυτους που δεν τα χουν
και απλως θελουν να το παιζουν
και να κανουν την λεζαντα τους
ποτε προσωπικα δεν εχω μπει στη σκεψη να πω
αα…κοιτα τι φοραει αυτος…πωπω!!!
δεν λεω οτι ειναι κακο να ψωνιζεις μαρκες
αλλα οχι και να ειναι το μοναδικο σου κριτηριο
γενικα μιλαω ε…?
οσο αφορα τα τελευταια σου ερωτηματα
οντως μπορουν να ενταχθουν στην υπερκαταναλωση
απλα ο χρηματικος τομεας ειναι που χτυπαει πολυ στο ματι
anyway καλο βραδυ!!!
__Γράψε λάθος, μάλλον συμφωνούμε περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε! :lol: 8)
__8)
“Πω-πω, κοίτα τι φοράει αυτή, είναι πολύ cool / κοίτα ρε φίλε τι φοράει (ή “έκοψε κοντά τα μαλλιά του”) και μας το παίζει και μέταλο, καθόλου true”
__Ασχετα από τις κοινωνικές, μουσικές και οικονομικές τους διαφορές, έχουν ένα κοινό αυτές οι δύο ομάδες… Εχουν καταναλώσει ΠΟΛΥ βλακεία!!! :lol: :lol:
__Ευχαριστω! Καλη…μέρα!
καλημερες
ερχομαι με ενα φρεσκο παραδειγμα φθηνου υπερκαταναλωτισμου
το media markt εχει βγαλει προσφορα cd και dvd με ενα ευρω
και εχουν πεσει 2 κορακια γυρω στα 40+ ηλικιακα
και τα περνουν με το κιλο
και η μαλακια της ολης υποθεσης ειναι οτι δεν ξερουν τι παιρνουν
και καθωνται και ρωτανε τους τριγυρω
-αυτο ειναι καλο??αυτο το χεις δει??αυτοι εδω τι παιζουν???
γαμω την καγκουρια σας γαμω!!!
Σόρρυ κιόλας, αλλά με ένα ευρώ, αγόραζα και Σάκη!
ΡεντΡαμ, να με συγχωρέσεις, αλλά αν αντί να πατήσεις αμέσως quick reply για να μου απαντήσεις σε αυτό που νόμιζες πως έχω γράψει, διάβαζες τι έχω όντως γράψει, τότε θα είχες γλιτώσεις όλο αυτό τον κόπο. (Μέσα σε όλα, εν τέλει δε μου απάντησες στο ποιο ήταν το point του αρχικού σου ποστ…)
α) Δεν είπα ποτέ πως ο Αναγνωστάκης απέρριπτε τη μουσική. Είπα πως απέρριπτε τη μουσική των νέων (το ροκ των 60ς-70ς κυρίως). Ορίστε και το ποίημα:
[SPOILER]Μανόλης Αναγνωστάκης: Νέοι της Σιδώνος, 1970
Κανονικά δεν πρέπει να 'χουμε παράπονο
Καλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Κορίτσια δροσερά - αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Καλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Τόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ’ άλλην ήπειρο
Για ήρωες που σκοτώθηκαν σ΄ άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Μαύρους, Πράσινους, Κιτρινωπούς,
Για τον καημό του γένει πάσχοντος Ανθρώπου.
Ιδιαιτέρως σας τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρόν και δραστικό - κατόπιν τούτου
Νομίζω δικαιούστε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Και να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.
(Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;)[/SPOILER]
β) Επίσης ποτέ δε μίλησα για αριστερό που δεν αποδέχεται τις τέχνες (και όπως μου απαντάς) ή δε θέλει την πολιτιστική επανάσταση (και η οποία εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να είσαι σκεπτικός προς τον καπιταλισμό για να θες κάτι τέτοιο). Μίλησα για αριστερό που εκλαμβάνεται και αποδέχεται ως τέχνη συγκεκριμένες μορφές τέχνης και μόνο, διαφορετικές από αυτές που αντιλαμβανόμαστε εσύ κι εγώ ως τέχνη. Το παράδειγμα με τη μουσική είναι τυχαίο. Αντί για μουσική, βάλε το ροκ στο παράδειγμα μου και έχεις την περίπτωση Αναγνωστάκη. Βάλε το punk και έχεις τον Neil Young. Βάλε τα εικαστικά και έχεις τον Ray Charles (:p).
Συνοψίζοντας:
Δεν καταλαβαίνω ακόμη το point στο πρώτο quote που σου έχω κάνει, γιατί:
Αν κάποιος ΔΕΝ ασπάζεται τον καπιταλισμό, επίσης πολύ πιθανόν να αντιλαμβάνεται την τέχνη και το τι είναι τέχνη, διαφορετικά από εμάς.
και
Αν κάποιος ΔΕΝ είναι σκεπτικός απέναντί του, επίσης πολύ πιθανό να καταλαβαίνει ότι η τέχνη είναι κοινωνικό αγαθό και λαϊκή ανάγκη.
Και επειδή ποτέ δεν πετάς κάτι στη τύχη, σε ρωτάω ξανά, ποιο είναι ακριβώς το point στο οποίο θες να καταλήξεις.