Ειστε λατρεις της μυθολογιας? Ελληνικης,Ρωμαικης,Κελτικης,Σκανδιναβικης κτλ…
Μιληστε για τους αγαπημενους σας θεους.Αφηγηθειτε μας τους αγαπημενους σας μυθους.
Νομιζω πως θα εχει πολυ ενδιαφερον αυτο το θεματακι.Οσοι πιστοι προσελθετε. :anyone:
Δικος μου αγαπημενος ελληνικος μυθος ειναι αυτος του σπηλαιου απο τον Πλατωνα.Ο μύθος αυτός διηγείται πως ένας μακρύς διάδρομος καταλήγει σε ένα σκοτεινό σπήλαιο, κάτω από τη γη, όπου βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία πολλοί άνθρωποι, αλυσοδεμένοι σε αλλεπάλληλες σειρές με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο μπροστά τον τοίχο της σπηλιάς. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ’ όλη τους τη ζωή.
Πίσω τους είναι αναμμένη μια φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους.
Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα.
Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν κάτω από τη γη. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.
Κατά τον Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος βλέπει τα ίδια τα όντα, τις ιδέες, και όχι τα είδωλά τους. Οι αλυσοδεμένοι σύντροφοι του είναι οι κοινοί άνθρωποι που, έχοντας εθισθεί στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων, ζουν, χωρίς να το ξέρουν, μέσα στο ψέμα. Πάντοτε βέβαια, για τον Πλάτωνα, υπάρχει η δυνατότητα απεμπλοκής των αλυσοδεμένων ανθρώπων από τις πλάνες τους. Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τις αλυσίδες τους. Αυτές συμβολίζουν τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας στις οποίες ζούμε καθημερινά και μας υποχρεώνουν να παρατηρούμε μόνο τα απατηλά είδωλα των ιδεών, των αληθινών όντων. Αντί για τις αισθήσεις όμως θα πρέπει να εμπιστευτούμε το νου μας, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που μας παρέχει ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη.
(Ο μύθος του σπηλαίου, βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα)
Βασικά, οκ, με μυθολογίες μεγάλωσα. Όταν ήμουν μικρή οι γονείς μου αντί για παραμύθια του στυλ Σταχτοπούτα κλπ μου διηγούνταν ιστορίες απ’ την ελληνική μυθολογία. Μετά άρχισα να διαβάζω και μόνη μου.
Αγαπημένοι μύθοι:
Έρως και Ψυχή
Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν
ο μύθος του γίγαντα Ύμιρ
και άλλοι που δεν μου έρχονται τώρα:p
Γουστάρω να ψάχνω τα ψήγματα αλήθειας πίσω από τους μύθους. Ο μύθος του Βασιλιά Μίδα κατ’εμέ δείχνει ότι η ξενομανία ήταν παρούσα και στην Αρχαϊκή Ελλάδα. Γιέα μπέιμπυ! Είμαστε όντως απόγονοι των Αρχαίων! 8)
κατα τ’άλλα…
Η μπύρα Μύθος τα σπάει! Όπως και το αθάνατο σκυλάδικο "της κορμάρας σου ο Μύθος"8)
Yeah! Another spam sub-post brought to you by Bleedin History
Bleedin ξεχνάς το υπερτιτανομεγιστοτεράστιο έπος “είναι μύθος είναι μύθος το δασύτριχό μου στήθος”…
Jadesword ωραίο θέμα!
Μικρός είχα καεί με μύθολογία. Σε κάποια φάση θυμάμαι όταν ήμουν 4-5 χρόνων νόμιζα ότι είχαν συμβεί αυτά στην πραγματικότητα :lol:…
εμενα μου αρεσουν ολα τα μυθικα πλασματα τυπου: νηρηιδες, μινοκεροι, δρακοι κλπ… οσο για την ελληνικη μυθολογια παντα μου αρεσε η θεα Αρτεμης και ο Διονυσος που του δινε και καταλαβαινε!!! ΒΡΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΑΚΗ!!! :lightsabre:
πωπω!!! :bow2: τι μου θυμισεεεες! Κι εγω ειχα ενα που εχει απ’εξω ζωγραφια ολο το δωδεκαθεο.Το λατρευα αυτο το βιβλιο.Επλιζω να μη το χει πεταξει η μανα μου και να βοσκει σε καποια αραχνιασμενη γωνια (αχ παω να ψαξω μετα!)
Είμαι φαν της μυθολογίας, μαρέσουν πάρα πολλές ιστορίες.
Μικρότερος διάβαζα με τις ώρες…
Δεν έχω διαβάσει και τόσο πολύ των ξένων λαών, ελάχιστα πράγματα μόνο.
Ωραίο τόπικ!
Χμ, ωραίο το σκίτσο του Στρατίκη, δε λέω, κι εμένα με ψάρωνε μικρό. Αλλά το ρίαλ θινγκ στην Ελληνική Μυθολογία είναι ΑΥΤΟ:
Δε φαίνεται και καλά γαμώτο. Τεσπα από εκδόσεις Στεφανίδη. Πραγματικά αριστουργήματα, με γραφή γαλαξίες μπροστά από Στρατίκη και επίσης απείρως πιο ανθρωπιστικό/διαλεκτικό/μη-κρυφο-εθνιστικό περιεχόμενο.
Από Στεφανίδη είχα μόνο τον τόμο που μίλαγε για τους άθλους του Ηρακλή. Οι άλλοι του Στρατίκη δεν ήταν τόσο αναλυτικοί γιατί περιείχαν πολλούς μύθους σε κάθε τόμο. Πάντα μου άρεσε η μυθολογία. Μεχρι πριν κάποια χρόνια τα ξεσκόνιζα αυτά τα βιβλία συχνά και θυμόμουν αρκετά. Εννοείται ήξερα τα πάντα για Ιλιάδα και Οδύσσεια πριν πάω Γυμνάσιο…Αγαπημένος μακράν για μένα ο μύθος του Άδμητου και της Άλκηστης που για κάποιον λόγο που μου διαφεύγει τώρα έπρεπε ο Άδμητος να πεθάνει και η Άλκηστη επέμεινε να πάρει τη θέση του και έπεισε το θάνατο να δεχτεί τη συμφωνία και τυχαία πέρασε ο Ηρακλής από το σπίτι τους έμαθε τι συμβαίνει και πάλεψε με το Χάρο και κέρδισε και έζησαν όλοι!!
Ελληνικης,Ρωμαικης,Κελτικης,Σκανδιναβικης κτλ…
και να βοσκει σε καποια αραχνιασμενη γωνια 
(αχ παω να ψαξω μετα!)
