:thumbup:
Τo real thing το έχω όλο (τι Faith No More φαν θα μουν?:p). Είναι όντως ένα σκαλί πιο πάνω από του Στρατίκη όντως. Ειδικά οι τόμοι του Ηρακλή και του Θησέα-Περσέα σοδομίζουν.
Ο μεγαλύτερος μύθος που υπάρχει είναι αυτός του Προμηθέα. Υποκλιθείτε ταπεινά στον επαναστάτη Τιτάνα.
Βασικά μεταξύ μας η Άρτεμη πρέπει να είχε πολλά νεύρα (υποψιάζομαι γιατί) και ξέσπαγε στους θνητούς. Μ’ άρεσε τότε που έβαλε τα σκυλιά του Ωρίωνα να τον φάνε επειδή την είδε να λούζεται#-o:p
Η μυθολογία είναι ουσιαστικά μια ματιά στο λαικό συλλογικό υποσυνείδητο, και γι’ αυτό τον λόγο εμπεριέχει τεράστιο βάθος και η ανάγνωση της μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά - πέρα απο ταξίδια σε χώρες μαγικές και ονειρεμένες φυσικά.
Καταρχάς με τις εκδόσεις Στρατικη και τα βιβλία της που αναφέρθηκαν λίγο πολύ μεγαλώσαμε πολλοί απο μας, τα θεωρώ αριστουργήματα στον χώρο της παιδικής εγκυκλοπαίδειας και μου αρέσει πάρα πολύ και η εικονογράφηση τους. Έχω περίπου δέκα απο τη σειρά, με την Ιλιάδα, τον Ηρακλή & Θησεα και την Ελληνική Μυθολογία Ι να είναι τα αγαπημένα μου…
Έπειτα, η Μυθολογία του Νίκου Τσιφόρου είναι εκ-πλη-κτι-κό βιβλίο, με απίστευτο χιούμορ (οι ατάκες αυτού του βιβλίου δε περιγράφονται πραγματικά…), χωρίς να υστερεί καθόλου όμως σε ακρίβεια στοιχείων… Να το διαβάσετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Τέλος.
Τα έπη του Ομήρου αξίζουν την ανάγνωση μας επίσης, τώρα που μεγαλώσαμε και τα επώδυνα χρόνια του σχολείου είναι πολύ πίσω μας. Μιλάμε για τους πατεράδες όλων των επών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Αν και το πρώτο ιστορικά έπος/λογοτεχνικό κειμήλιο δεν είναι άλλο απο το έπος του Γιλγαμές, που χρονολογείται ήδη απο την αρχαία Σουμερία, και στο οποίο βρίσκει κανείς τόσα που θα συναντήσουμε στο μέλλον σε έργα όπως η Βίβλος, για παράδειγμα η Μεγάλη Πλυμμύρα που κατέκλυσε τον κόσμο… Πλυμμύρα την οποία συναντούμε παρεμπιπτόντως και στην ελληνική μυθολογία, με τον μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας… αλλά και σε άλλους μύθους, άλλων λαών. Έχει πολύ ενδιαφέρον γενικά πόσο συνδέονται μεταξύ τους οι μυθολογίες του κόσμου, είναι τροφή για σκέψη και για συζητήσεις…
Και μια που είπαμε και για τη Βίβλο, ειδικά η Παλαιά Διαθήκη είναι φοβερό παραμύθι, απο τους πιο ενδιαφέροντες μύθους. Έχω την εικονογραφημένη Βίβλο απο παιδί (των εκδόσεων Σιδέρη), φοβερή έκδοση πραγματικά.
Κατά τη γνώμη μου η ελληνική πάντως και η γερμανική/σκανδιναβική μυθολογία είναι οι πιο ενδιαφέρουσες - ή έστω, οι αγαπημένες μου. Κάτι ήξεραν τα συγκροτήματα που ασχολήθηκαν με αυτές, πραγματικά αστείρευτες πηγές έμπνευσης.
Έχει ακόμα ενδιαφέρον η ανάλυση σε βάθος της μυθολογίας διάφορων λαών, σαν εκείνη που έκανε ο Carl Jung, μελετώντας τα σύμβολα και μέσω αυτών το συλλογικό ασυνείδητο… Όπως είπαμε, η μυθολογία δεν είναι απλά “παραμύθια”, αλλά βουτιά σε σημασίες και νοήματα παλιά όσο ο χρόνος. Κατά μια έννοια, η μυθολογία είναι το υλικό απο το οποίο κατασκευάστηκαν - δογματικά - οι θρησκείες, προσπαθώντας να δώσουν νόημα στα πράγματα γύρω μας…
Τέλος, κάνω quote ένα πολύ παλιό ποστ μου, όπου και πρότεινα το ακόλουθο φοβερό βιβλιαράκι:
ΥΓ - Βιβλία και ωραίες συζητήσεις. Κρίμα να πάει χαμένο το θρεντ στο οφφ τόπικ, το μεταφέρω στις Άλλες Τέχνες. Προτείνετε και βιβλία άλλα του είδους.
Έλα ρε κι εγώ! Σωστά μιλάς, πολύ προσεγμένη έκδοση, με διατήρησε Χριστιανό για χρόνια!
Κατά τ΄ άλλα τώρα με το τόπικ μου ήρθε άλλη μια απίθανη -και πέρα για πέρα cult- έκδοση Ελληνικής Μυθολογίας που διάβαζα στη δανειστική βιβλιοθήκη στο χωριό μου, αλλά το μόνο που θυμάμαι πια είναι τα απίστευτα, ψυχεδελικά της σχέδια (ούτε εκδοτικό οίκο δηλαδή ούτε τίποτα). Είναι ψυχοπλακωτικό να σκέφτεσαι ότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου δεν θα ξαναβρείς ένα από τα φετίχ της παιδικής σου ηλικίας.
Δεν εχω διαβασει οσο θα ηθελα τις ξενες μυθολογιες.
Παντα με γοητευαν.Αγαπημενες η ελληνικη και η σκανδιναβικη.
Ειδικα το πως ειναι χωρισμενος ο κοσμος στην μυθολογια,το πως φτιαχτηκε και το Ragnarok ειναι
ολα τα λεφτα!
Πάρτε το μύθο των πρωτόπλαστων δε φιλιππίνο γουέη:
Now at this time the land wind and the sea wind were married, and they had a child which was a bamboo. One day when this bamboo was floating beside the seashore when it struck the feet of the crow who was on the beach. Shocked, hurt and angered; the crow hysterically pecked at the bamboo until it split into two section, and out one section came out a man named [B][SIZE=“5”]Malakas [/SIZE]/B, and from the other a woman named Maganda (Beautiful).