μου έχει τύχει να βάφω τα μαλλιά της μαμάς μου και να μαι τίγκα στη βαφή και να με πιάνει φαγούρα ανευ προηγουμένου,σαν να μην υπάρχει αύριο όμως, στη μύτη.φυσικά τα πετάω όλα και ξύνομαι επιτόπου
εμενα μου εχει τυχει να ανοιγω το δοχειο με το πιπερι για να βαλω στο φαι και να με πιανει φτερνισμα , και να μου ερχεται ολο το πιπερι στη μουρη… καλα δε το συζηταμε μετα τι με επιασε ε… :lol::lol:
-Το άθροισμα της ομορφιάς και της εξυπνάδας είναι πάντα σταθερό.
-Όταν παίρνεις λάθος νούμερο , δεν είναι ποτέ κατειλημμένη η γραμμή.
-Όταν οι λύσεις που δίνει το υπουργείο δεν ταιριάζουν στο πρόβλημά σου , τροποποιείς το πρόβλημα , όχι τις λύσεις.
Φίλε συμφοιτητή/συμφοιτήτρια (όχι δεν κάνω πολιτική προπαγάνδα),
σου έχει τύχει και εσένα.
Καταχαρούμενος έχεις τελειώσει στο πισι τις εργασίες που που παραδίδεις αύριο (και κόβεσαι αν δεν τις παραδώσεις) σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα σου αποφέρει καλό βαθμό. Έρχεται λοιπόν η ώρα της εκτύπωσης. Πατάς λοιπόν το αντοίστοιχο κουμπί, κάνεις τις απαραίτητες ρυθμίσεις για να βγουν όλα ωραία στο χαρτί, πατάς “Επόμενο” και…
“the print cartridge is out of ink”.
ΦΑΚΔΕΖΟΥΣ.
Αυτό με το ξύσιμο όταν δεν πρέπει πολλές φορές. Ή να πέφτουν τα μαλλιά στη μούρη και να έχεις χέρια τίγκα στα λάδια πχ. Τον χειμώνα φόραγα για 3 μέρες all star και μια απλή μακρυμάνικη στο σχολείο και έβρεχε και τις 3. Την 4η που είπα θα βάλω αρβύλα και φούτερ έβγαλε έναν ήλιο ΝΑ με το συμπάθειο.
Ποσα καντηλια μπορει να κατεβασει ενας ανθρωπος οταν εχει γραψει ηδη 15 σελιδες για μια εργασια και κοβεται το ρευμα,για να διαπιστωσει στην συνεχεια οτι ξεχασε να κανει save;Εμενα να ρωτησετε…Απο τοτε παραγραφος και save:lol:
Κοίτα ρε παιδί μου, έτσι όπως πάω γραφίστας δε νομίζω να γίνω έτσι κι αλλιώς. Αλλά το θέμα είναι αλλού. [SIZE=“7”]ΚΑΡΚΙΝΟΣ[/SIZE] στην EPSON που τα μελάνια της τελειώνουν μετά από 5 εκτυπώσεις, και ΠΑΝΤΑ όταν εκτυπώνω εγώ.
Όταν εκτυπώνουν οι δικοί μου φωτογραφίες από διακοπές και άλλα τέτοια άχρηστα, όλα πάνε ρολόι.
Τώρα θα ψάχνω με το φλασάκι στο χέρι φωτοτυπάδικο στις 8 το πρωι…
Αυτό. Πφφ, πάει, χάλασε και η γραφιστική. Οι σωστές εποχές ήταν όταν όλα τα κάνανε κολάζ. Τώρα παπαριές με ιλλουστρέητορ… Αχ και να χα γεννηθεί μισο αιώνα πίσω…
Αποφασιζεις να βγεις να περπατησεις λιγο μονη σου και ξαφνικα σηκωνει αερα, ξεσπανε βροχες και τετοια.
Ξεκιναει μια ταινια που εχεις προγραμματισει ολη τη βδομαδα να δεις και αρχιζουν να χτυπανε τα τηλεφωνα, οι πορτες ή εναλλακτικα μπουρδελωνεται ο καιρος και σου κανει χιονια.
Εχεις εργασια στη βιολογια που θα σου φερει το βαθμο του τετραμηνου. ΞΥΝΕΣΑΙ ολη τη βδομαδα που εχεις προθεσμια και την τελευταια μερα αφου εχεις ετοιμο σχεδιαγραμμα σε χαρτι, πας να κανεις την παρουσιαση.
Ανοιγεις το πισι και ξαφνικα κλεινουν φωτα, τηλεορασεις τα παντα. Τσιμπα μια διακοπη ρευματος. Παραλιγο να παθω υστερικο σοκ, αλλα οκ ξαναρθε μετα απο 5 λεπτα.
έπος τόπικ. δηλώνω αθεράπευτα Μερφόπληκτος, νομίζω πως οι νόμοι με κυνηγάνε σε καθημερινή βάση. η πιό συνηθισμένη ατάκα μου είναι “το μπούστη το Μέρφυ”. έχω διαβάσει τρία βιβλιαράκια με νόμους και έχω βγάλει μερικούς δικούς μου.
Από όλους τους ενοίκους της πολυκατοικίας σου, στο ασανσέρ θα πετυχαίνεις πάντα αυτον που δεν γουστάρεις.
Το μπροστινό αυτοκίνητο ψάχνει πάντα γιά θέση πάρκινγκ.
Ο πελάτης που μόλις βγήκε από το δισκάδικο την ώρα που έμπαινες, πήρε την τελευταία κόπια από το δίσκο που ήθελες.