πάρτυ τεστοστερόνης 8)
:lol::lol::lol::lol: λοοοοοοοοολ
Το πιο απλό παράδειγμα ξέρω γω που μου έρχεται στο μυαλό(:p) είναι αυτό που, όταν κανονίζω βόλτα ξέρω γω, συνήθως ή θα αρρωστήσει το άτομο που έχω κανονίσει, ή θα βρέξει, συνήθως και τα δυο μαζί… 
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα λοοοοολ σάτυρε!!! 8)
Ναι ρε,πήγαινε στον ARIAN το ποστ.
Μέρφι είναι να έχεις μια μέρα σκατά, κουραστική, έχεις μάθει άσχημα νέα. Είσαι στάση Αμπελόκηπους,κατευθύνεσαι προς τις κυλιόμενες.Σηκώνεις το πόδι για να πατήσεις στη σκάλα,το τελευταίο βήμα.Και οι κυλιόμενες σταματάνε να δουλεύουν. Μούτζωνε ο θεός από πάνω και γέλαγε κιόλας.
Μαλακοεγκεφαλυνση στα ορια του μαζοχισμου Τζιμ.
Κλασσικα παραδειγμα φετος στις Πανελληνιες. Σαββατο απογευμα, εχω να γραψω εκθεση (με ολα τα παρελκομενα, περιληψη, ασκησεις κτλ) για Κυριακη 9 το πρωι. Ε διαβαζω κατι αλλα το μεσημερακι, χαλαρα και λεω θα διαβασω απογευμα. Ε απογευμα κοιταω το χρονο, βαριεμαι λιγο και λεω πως εχω ωρα ενω ξερω πως δεν θα προλαβω αλλιως αν δεν τα κανω τωρα, τελικα βγαινω εξω, γυρναω στις 2, σηκωνομαι στις 5.30 και κανω εκθεση ενω ηξερα οτι ακριβως αυτο θα γινει και θα μου βγει η πιστη.
Η μιση χρονια ετσι πηγε
Οσον αφορα τον Μερφυ, παντα το μετρο αργει οταν δεν πρεπει. Παντα.
Ε άμα έχει να βρέξει 2 μήνες ξέρωγω και βρέχει όταν δεν πρέπει, είναι Μέρφυ.
Πάντως σχετικά με την κουβέντα σας, θα έλεγα πως τα καλύτερα πράματα συμβαίνουν συνήθως απρογραμμάτιστα.
Κατσε κι εσυ σπιτι και δες Σεφερλη
Υπέρτατος τελευταιοστιγμάκιας κι εγώ, στηρίζω και δημιουργία θρεντ προς αρωγήν και παρηγόρησιν ημών τελευταιοστιγμάκηδων.
Μιας και το συζητάμε,μεθαύριο πρέπει να παραδόσω την πτυχιακή μου και την τελειώνω τώρα…Ή έτσι νομίζω…:lol:
:(:(
και εγώ τα ίδια παραδίδω σε δύο εβδομάδες αλλά έχω παραλλήλα δουλεία 9-7 οπότε μου μένει ένα 3ωρο κάθε μέρα για να γραψω που είμαι και ζαλισμένος και γράφω ότι να ναι…δεν έχω ιδέα πως θα τελειώσει αυτό. Οχι ότι ευθύνεται ο μερφι και για αυτό αλλά είπα να πω τον πόνο μου …
Στην φάση “γράφω ό,τι να’ναι” είμαι ακριβώς τώρα…Κουράγιο.
Σε τέλειωσα μωρή!Σε τέλειωσα!!!
:yahoo::yahoo::yahoo::yahoo::yahoo::yahoo::yahoo:
'Αντε ρε, καλή επιτυχία! 8)
Βάζω τελευταία τελεία στην πτυχιακή μου την παραμονή της ημερομηνίας παράδοσης -Κυριακή βράδυ- έχοντας κατεβάσει 2 ουίσκια. Ξέρω ότι την επόμενη έχω τουλάχιστον 5 ώρες “κενές” να την τυπώσω και να την παραδώσω - υπέρτατη χλιδή χρόνου για τα μέτρα μου.
Δευτέρα πρωί πρωί αξημέρωτα, με χαρούμενη καρδιά, ξεκινάω να τυπώνω. Στόχοι ημέρας: τυπώνω μία φορά όλο το πόνημα και κατηφορίζω προς τη βιβλιοθήκη (10 λεπτά περπάτημα) να “αντιγράψω” εκεί το πλάνο του εξωφύλλου που ήτανι συγκεκριμένο, ώστε μετά να πάω στο φωτοτυπάδικο της γωνίας.
Ο εκτυπωτής στο δωμάτιο πεθαίνει στις 10 σελίδες.
Πάω στη βιβλιοθήκη, βρίσκω παλιές πτυχιακές, φτιάχνω το εξώφυλλο, πάω να το τυπώσω, ανακαλύπτω ότι τυπώνεται σε έναν τυχαίο υπολογιστή του κτιρίου και ο βιβλιοθηκάριος δεν μπορεί να με βοηθήσει.
Ψάχνω αγωνιωδώς όλο το κτίριο, βρίσκω το εξώφυλλό μου σε άλλο όροφο αλλά στο συγκεκριμένο εκτυπωτή είχε τελειώσει το κόκκινο κι έχει βγει χάλια.
Βρίσκω μία γραμματέα πρόθυμη να τυπώσει το εξώφυλλό μου στην υπολογιστή της.
Αλλά, δεν ανοίγει το φλασάκι.
Πουθενά σε 5 ορόφους, αυτό ήταν, πέθανε.
Ξαναπάω σπίτι, περνάω σε άλλο φλασάκι (το back up) την εργασία, ξαναφτιάχνω με τα χίλια ζόρια το εξώφυλλο (είχα αποφασίσει να βάλω και σχεδιάκι το ζώον το οποίο έπρεπε να ξαναβρώ), φεύγω.
Το φωτοτυπάδικο της γωνίας είναι κλειστό.
Κατεβαίνω από το λεωφορείο στο πρώτο που βλέπω ανοιχτό (σε μία σχετικά shady περιοχή του Λονδίνου), τυπώνω και δένω το πόνημα σε 3 αντίτυπα.
Τελικά παρέδωσα κατά τις 12.30 (είχα ξυπνήσει από τις 8 με στόχο 9.30-10 να έχω ξεμπερδέψει)
Και φυσικά είχα ξεχάσει το φλασάκι με περίπου όλο το βασικό υλικό του μεταπτυχιακού μου, δουλειά ενός έτους, στο φωτοτυπάδικο.
Ευτυχώς το βρήκα.
Και η εργασία γάμησε κιόλα, αφού με γάμησε ο Μέρφυ.
Και ακόμη δεν έχω βάλει μυαλό, να τελειώνω τις εργασίες μου εγκαίρως!
Ευχαριστώ!
Αυτό είναι Μέρφι,μπορώφ να με φαντάζομαι να το κάνω…