Εγώ πάντως δεν έχω δεδομένη εικόνα για το πώς “πρέπει” κάποιος να διαθέτει τον ημερήσιο χρόνο του, ούτε θεωρώ πως το 8ωρο είναι μια σταθερά που δεν αλλάζει (κεκτημένο θεωρείται το 8/5 δηλαδή άλλαξε και θα αλλάξει). Ομολογώ πως δυσκολεύομαι να καταλάβω τι εννοείς. Νομίζω πως κι εγώ σε χάνω εδώ.
Κι όμως χρόνος είναι μέσα αυτό που περιγράφεις. Ισχύει πως η τιμή για το θήραμα δεν εξαρτάται από το πόση ώρα σου πήρε για να το πιάσεις, αλλά από … τα πόσα οικειοθελώς θα δώσει αυτός που θα το αγοράσει. Κι αυτός που θα το αγοράσει το θήραμα θα το αγοράσει γιατί θέλει να γλιτώσει τον χρόνο που θα του χρειαζόταν για να κυνηγήσει και προτιμάει αυτό τον χρόνο να τον αφιερώσει σε κάτι άλλο (π.χ. χρόνο με οικογένεια, βιβλία, κλπ). Κι αφού ήδη έχει πληρωθεί στη δουλειά του για το χρόνο που κέρδισε στον εργοδότη του κάνοντας δουλειά που αλλιώς θα έπρεπε να κάνει ο εργοδότης, σου δίνει την αξία του κυνηγιού από το μισθό του. Συνεργαζόμαστε σαν κοινωνία κι ανταλλάσσουμε προϊόντα ώστε να μεγιστοποιήσουμε το ρυθμό παραγωγής προϊόντων, δηλαδή να ελαχιστοποιήσουμε τον χρόνο εργασίας που χρειάζεται για να καλύψουμε όλοι μας και όσο το δυνατόν πιο δίκαια τις ανάγκες μας.
Υπάρχει και το κλασσικό παράδειγμα που έχουν όλα τα βιβλία μικροοικονομίας:
Summary
σε ένα νησί ζουν δύο ναυαγοί, μπορούν να φάνε μόνο λαγούς και κρεμμύδια, ο ένας είναι κυνηγός και θέλει 1 ώρα για να πιάσει ένα λαγό αλλά 5 ώρες για 1 κιλό κρεμμύδια, ενώ ο άλλος είναι γεωργός και θέλει 5 ώρες για λαγό και 1 ώρα για 1 κιλό κρεμμύδι. Αν δε συνεργαστούν και ο καθένας πρέπει να φτιάξει το δικό του στιφάδο (1 λαγός+1 κιλό κρεμμύδια), τότε μετά από 12 ώρες δουλειάς ο καθένας θα έχει μαζέψει υλικά για 2 στιφάδο (σύνολο 4). Αν συνεργαστούν κι ο κυνηγός μόνο κυνηγάει για 12 ώρες, ενώ ο γεωργός μόνο φέρνει κρεμμύδια, τότε μετά από 12 ώρες θα έχουν υλικά για 12 στιφάδο κι έχουν μέγιστη ημερήσια παραγωγή.
Εγώ αν ήμουν ο ένας από τους δύο, μετά από 2 ώρες θα έλεγα στον άλλον: ρε μάγκα, δεν παίρνουμε τα στιφάδο που έχουμε και να πάμε να κάνουμε τίποτα άλλο μετά αντί να μαζεύουμε κι άλλα κρεμμύδια και λαγούς που δε μας νοιάζουν; Να διαβάσουμε και κανένα βιβλίο;
Γενικά είμαι της άποψης πως καλό είναι να σκεφτόμαστε σε μονάδες χρόνου όταν αυτό γίνεται. Για παράδειγμα, εγώ ένα αυτοκίνητο δε σκέφτομαι πως θα το πλήρωνα σε € αλλά σε ισάξιες εργατοώρες που θα πλήρωνα για να το αποπληρώσω: θα γλιτώσω με το αυτοκίνητο παραπάνω προσωπικό χρόνο από ότι θα δουλέψω για να το αποπληρώσω ή όχι;
Φυσικά υπερ-απλουστευμένα τα παραδείγματα μου, αλλά ελπίζω να κατάλαβες πώς το εννοώ.
Σε αυτό που ρωτάς πάντως, η ανταλλαγή γίνεται με αμοιβαία αναγνώριση της από κοινού συνεισφοράς στην κάλυψη των συνολικών αναγκών. Διαφέρει τόσο πολύ από την αμοιβαία συνεισφορά και έχει τόση σημασία στο τελικό αποτέλεσμα;
Μηχανικός που είναι στο εξωτερικό εδώ και 12 χρόνια είμαι. Τι είναι το αναγώγιμο ελάχιστο; 
)
.