Για αρχή:
09 July 2010 Burg Clam , Clam (Austria)
Mike Porcaro Honor Tour
10 July 2010 Lovely Days Festival , Wiesen (Austria)
Mike Porcaro Honor Tour
16 July 2010 Hohenentwiel Festival , Singen (Germany)
Mike Porcaro Honor Tour
17 July 2010 Kloster Benediktbeuern , Benediktbeuern (83671) (Germany)
Mike Porcaro Honor Tour
20 July 2010 KB Hall , Copenhagen (Denmark)
Mike Porcaro Honor Tour
Μπας κ γίνει κανα θαύμα…???
:papas::papas::papas::papas:
Ελα καλε θεουλη… :papas:
ολοι παρακαλάμε να έρθουν, για να δούμε…
Και ακομα περισσοτερο για να μην χειροτερεψει η κατασταση του Mike Porcaro.
Πραγματικα τρομερη η ασθενεια που τον χτυπησε, κατασταση που δεν ευχεσαι ουτε στον χειροτερο εχθρο σου.
Άσχημη κατάσταση και λυπηρό γιατί χάνονται εξαιρετικοί καλλιτέχνες…Μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε κ απο δώ,αν και εξαιρετικά δύσκολο
Aμα θελετε μπορειτε στον τιτλο να προσθεσετε και “2011”. 
αναμενουμε ραπορτο απο συναυλία λονδίνου…
Δεν επαναφέρουμε τέτοια τόπικ έτσι ξαφνικά! Θα πάθουμε τίποτα!!!
Δεν μπορουσα πιο διακριτικα! Θελει η πουτανα να κρυφτει και η χαρα δεν την αφηνει! 
Παίζει να έρθουν απο τα μέρη μας ή τσάμπα μας έφτιαξες;
Τσαμπα σας εφτιαξα, απο τα μερη μου θα περασουν. 
(London)
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΝΑ 'ΧΑ 4 ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΑ!!!
Θα γραψω λιγα περισσοτερα αργοτερα. 
αντε ντε…
μπορεις να εισαι αρκετα περιεκτικος γραφοντας μια μονο λεξη , που δηλωνει την μουσικη τελειοτητα ,αισθηση μελλωδιας ,μετρου ,δυναμης ,ρυθμου ,ουσιας και πληροτητας
Τ Ο Τ ΟΚατ’αρχας θα ακολουθησει βιωματικη περιγραφη και οχι μια αντικειμενικη που θα βρισκατε σαν αρθρο περιοδικου ή site. Θα παραθεσω και μερικα βιντεακι που αλιεψα στο γιουτουμπ.
Λεποοοοοον, ας το παρουμε απο την αρχη.
Πριν απο 1μισο χρονο εχοντας κανει μια λιστα με τα συγκροτηματα που δεν ειχα δει ακομα και ηθελα να δω, οι Toto ηταν μεσα στο top 5. Μεσα σε 1 χρονο καταφερα κιολας να δω τα 3 απο τα 5 αλλα η διαλυση των Toto με ειχε απογοητευσει οικτρα. (αν και ηλπιζα οτι θα κανουν ενα re-union καθοτι δεν τους εχουν παρει τα χρονια).
Την ευκαιρια να τους δω το 2006 την ειχα χασει βλακωδως αλλα εννοειται κιολας πως τοτε δεν ειχε πηξει αρκετα το μυαλο μου για να μην τους χασω για τον λογο που τους εχασα.
Ανακοινωνουν περισυ reunion shows και τις ημερομηνιες… Ελλαδα δεν υπηρχε περιπτωση να μπει, ηλπιζα για Αγγλια που θα με επαιρνε οικονομικα καθοτι ειχα γυρισει Ελλαδα, για πουθενα αλλου στην Ευρωπη δεν επαιζε σαλιο. Τζιφος. Αντε ομως που φετος με λυπηθηκε ο θεουλης! Εξασφαλιση εισητηριου λοιπον απο το πρωτο δεκαλεπτο που βγηκαν στην αγορα και αναμονη για την αγια μερα!
Το εισητηριο ελεγε για 7:30 ωρα εναρξης, μου φανηκε απιθανο να βγουνε τοτε υποθετοντας οτι τοτε θα βγει κανα σαππορτ. Εγω ημουν παντως εκει στις 7:30, στον ισως πιο ιστορικο κλειστο συναυλιακο χωρο της Ευρωπης (ναι οκ, πιο κατω απ’το Royal Albert Hall), το Hammersmith Apollo. H συσταση του κοσμου τρομερα ανομοιογενης, απο εφηβους μακρυμαλληδες μεταλλαδες μεχρι συνταξιουχους ανω των 70 (!!!). Πιανω την θεσουλα μου στο εξωστη 4η σειρα (εννοειται οτι θα τους εβλεπα καθιστος για να τους απολαυσω…!)
Ολη η σκηνη καλυπτοταν απο τεραστια κουρτινα.
7:55: TAΡΑΤΑΤΑΤΑΤΑ! ΤΑΡΑΤΑΤΑΤΑΤΑ! CHILD’S ANTHEM! H κουρτινα πεφτει, οι προβολεις “χορευουν” το συγκροτημα να εχει μπει με 5η και οι φωνες του κοσμου εκωφαντικες! Σε ελαχιστες (5-6) συναυλιες στην Αγγλια εχω ακουσει τετοια ανταποκριση απ’το κοινο. Βιντεακι http://www.youtube.com/watch?v=iYo4QOSYWYQ
O flwries_laws να εχει πιασει γραφικα επιπεδα τραγουδοντας τη μελωδια με το στομα. Με την μια μπαινουν στο Till the end. Βγαινει και ο Joseph Williams. Ωραια πραγματα! http://www.youtube.com/watch?v=j3FBht_JHo4
Afraid of Love και χωρις ανασα στο Lovers in the night. http://www.youtube.com/watch?v=b6VIPOBjRFA&NR=1
Απο την αρχη διανθισαν το σετλιστ τους με σπανια διαμαντακια.
Πεφτουν οι τονοι για Somewhere tonight οπου προς το τελος βγηκε μπροστα η backing singer Jenny Douglas-MacRae και αρχισε να κανει παπαδες με το λαρυγγι της και με φοβερη ανεση στην κινηση επι σκηνης. Ενσωματωμενο μπηκε το No woman no cry που προταγωνιστικο ρολο πηρε βγαινοντας μπροστα στην σκηνη ο backing singer Mabvuto Carpenter.
Ολο το συγκροτημα εδειχνε να περναει υπεροχα επι σκηνης ή ειναι φοβεροι ηθοποιοι. Οτι απο τα δυο και να ισχυει καταφεραν να μεταδοσουν στους παντες τον ενθουσιασμο τους και δεν φανηκε σε κανενα σημειο να παιζουν “επαγγελματικα” (με την κακη εννοια).
Pamela (http://www.youtube.com/watch?v=3bVT2UfWit4) και αλλο ενα διαμαντακι, “Lea” με μια ακουστικη απο τον Λουκαθερ που με εκανε να αναφωνησω στην παρεα μου “τι ηχο εχουν ρε οι πουστηδες”.
Gift of faith και στο καπακι keyboard solo απο τους μαστορες Paich-Steve Porcaro (ο οποιος ηταν τρομερα ορεξατος σε ολη την συναυλια και εκανε νευματα προς τον κοσμο να κανει περισσοτερο σαματα). Ωραιο soundtrack-ικο σολο με καλη διαρκεια και χωρις να φερει χασμουρητα (το ακουσατε Aldrich-Beach?? )
Ενα απο τα πιο μνημειωδη τραγουδια στην ιστορια της δισκογραφιας μπαινει. Και ποιος δεν εχει ακουσει κυριοι το Africa??? http://www.youtube.com/watch?v=6ncgIZtomn0
Δυο λογακια απο Lukather και Steve Porcaro για τον αδερφο τους (οπως τον χαρακτηρισε και ο Λουκαθερ) Mike Porcaro και την ασθενεια που τον ταλανιζει. Παμε σε αλλο ενα πρωτακουστο κομματι, Human Nature του Μακλιτζαξον αλλα συνθεση του Steve Porcaro. O Williams το τραγουδησε σαν δικο τους παντως, δεν μπορουσες να το ξεχωρισεις σε υφος απο το υπολοιπο σετλιστ.
Drummers ανα την υφηλιο εχουν συνδυασει τον ορο “drum shuffle” με ενα κομματι που οταν βγηκε ολοι προσπαθουσαν να παιξουν. Rosanna. Σε αυτο οπως και στα αλλα καρακλασικ κομματια τους (Africa, Hold the line) προσθεσαν τζαμαρισματα στο τελος που ηταν σκετη ομορφια (να παιρνουν σημειωσεις οι progressive-αδες! :p). Ο καλυτερος τροπος για να μην τα σιχαθουν οι ιδιοι μετα απο 1 εκατομυριο εκτελεσεις και φυσικα και ο κοσμος. Ρεσιταλ Lukather για αλλη μια φορα. Ακομα και το τελειωμα οι μισοι απο το συγκροτημα το ειχαν αλλιως στο μυαλο τους αμα παρατηρησετε (ο Paich κυριως) και παλι τους βγηκε καταπληκτικο. http://www.youtube.com/watch?v=v6bwDhgOPso
Tερμα groovy και funk-ιζον Georgy Porgy (http://www.youtube.com/watch?v=Zlf7zj1oJyw αγνοηστε τα τελευταια δευτερολεπτα με τις υποκλισεις, ειναι απο το τελος). Βγηκε μπροστα και ο Nathan East για εναν αυτοσχεδιασμο μπασου-φωνης ακολουθησαν και οι Paich και με την Jenny Douglas-MacRae και εδεσε το γλυκο.
Stop loving you (σιγουρα οχι ενα απ’τα αγαπημενα μου) και χωνουν μεσα και το riff του Heartbreaker των Zeppelin με τον Simon Phillips απο πισω να εχει ξεσαλωσει και να ξεφτυλιζει τα τυμπανα. Σιγουρα το πιο καταχθονιο χωμενο drum solo που εχω δει σε συναυλια! http://www.youtube.com/watch?v=iSHMtK0qWiU
Το κυριως σετ εκλεισε με το επικο Home of the brave, κομματι που απο στα τελευταια 2 λεπτα απογειωνεται. http://www.youtube.com/watch?v=eLMKn_BPGLs
Και το καταπληκτικο φιναλε του: http://www.youtube.com/watch?v=WC6wWpbA0UM
Υποκλισεις και αποχωρηση ενω περιμενουμε να βγουνε σε ενα λεπτο γιατι αλλο φυσικα? Hold the line. O Lukather βγαζει επι σκηνης και τον υιο (κιθαριστας) να τους συνοδευσει. Τα φωνητικα μοιραστηκαν μεταξυ Williams και Douglas (παλι ρεσιταλ εδωσε η ατιμη).
Το χρονομετρο εγραψε 1 ωρα και 50 λεπτα, παντου εβλεπες κοσμο να χαμογελαει, να σφυριζει πανυγηρικα και να χειροκροταει ορθιος και στον εξωστη. Δεν πιστευω να εφυγε ουτε μισος παρευρισκομενος παραπονεμενος και αυτο το λεω με πασα υποκειμενικοτητα. \:D/
Κοσμος που τους ειχε δει live πολλακις στο παρελθον εγραψε σε concert reviews οτι ηταν η καλυτερη τους εμφανιση (μιλαμε για κοσμο που τους εχει δει 4 με 8 φορες!). Οντας η πρωτη μου φορα ομως θα αρκεστω σε οτι εχω δει απο DVD, youtube κτλ. και θα πω οτι αυτην η συνθεση τους παει παρα πολυ. Σιγουρα η καλυτερη της τελευταιας δεκαετιας καθοτι εδειξαν οτι τους ειναι απαραιτητα τα δευτερα πληκτρα (που δεν τα ειχαν στις προηγουμενες περιοδειες των τελευταιων 10 χρονων) σε αντιθεση με την δευτερη κιθαρα (δεν λεω, πολυ καλος ο Spinner αλλα θα προτιμησω Steve Porcaro any day of the year για καθαρα μουσικους λογους). Επισης αποδειχτηκε πολυτιμοτατη η προσθηκη των 2 backing vocalists καθως στις προηγουμενες 2 περιοδειες αναγκαστικα για να βγουν καποια multi-layered φωνητικα χρησιμοποιουσαν προηχογραφημενα φωνητικα που οσο να 'ναι μας χαλαει. Την Κυριακη δεν υπηρξε ουτε νοτα προηχογραφημενη.
Ατομικα ηταν ολοι τους απο πολυ καλοι μεχρι εξωπραγματικοι με τον πρωτο χαρακτηρισμο να παει στον Mabvuto Carpenter (πολυ καλος αλλα οχι εντυπωσιακος) και τον δευτερο χαρακτηρισμο να παει στον “αρχηγο” Steve Lukather που ηγηθηκε για αλλη μια φορα μιας ομαδας αστερων.
Εδειξαν οτι εχουν ακομα χρονια μπροστα τους και οτι θα ηταν πραγματικα κριμα να το διαλυσουν αφου ακομα το εχουν και σε live και στο studio (Falling in between). Ανυπομονω για την επομενη φορα!
Οποιος ηταν αρκετα ηρωας να το διαβασει μεχρι εδω, ας παρει και το σετλιστ:
Child’s Anthem
Till the End
Afraid Of Love
Lovers In The Night
Somewhere Tonight / No Woman No Cry (Bob Marley cover)
Pamela
Lea
Gift of Faith
Keyboard solo
Africa
Human Nature (Michael Jackson cover)
Rosanna
Georgy Porgy
Stop Loving You (με Led Zeppelin-Heartbreaker riff και drum solo)
Home Of The Brave
Encore:
Hold the Line
Αργησα αλλα ειχα 2-3 πραγματακια να γραψω.
ΥΓ: Πολυ γλωσσιτσα ρε παιδακι μου…
Metal laws… ζηλεύω… thanks για το ραπορτο…
παρ ότι τους έχω δει 4 φορες συνολικά, δεν τους χορταίνω…
α, ναι, θεωρώ ότι οι Toto είναι από τις μπάντες για τις οποίες ισχύει το once in a lifetime για Ελλάδα (βλέπε zztop, kiss, danger danger κλπ)
Τιποτα ρε, τι λες τωρα.
4???!!! Μπες στο σχετικο τοπικ για να μην πλατειασουμε εδω και δωσε λεπτομερειες! http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=21217
Πραγματικα ετσι ειναι πολλες συναυλιες για την Ελλαδα γι’αυτο οταν βλεπεις τετοια ονοματα αφηνεις τον ωχαδερδισμο και απλα πας.
Metal laws τέλειο φίλε το ρεπορτ σου!!! Κάπου είδα σε μια συνέντευξη τους οτι θέλουν να πάνε προς Βουλγαρία μεριά και Αλβανία,επειδή δεν έχουν ξαναδώσει συναυλίες εκεί, οπότε ας ελπίζουμε και εμείς οτι θα μας ξαναέρθουν! Όντως πολύ δυνατή αυτή η σύνθεση τους,αν και θα προτιμούσα τον Bobby στα φωνητικά!
καλα, είδα τα κλιπάκια και επαθα εγκεφαλικό… πότε θα τους ξαναδούμε την τρέλα μου μέσα…