Πίσω στο σπίτι επιτέλους μετά από 10 απίστευτες μέρες με 6 συναυλίες.
Θα αναφερθώ μόνο στα της συναυλίας των TSO.
Απλά μαγική εμπειρία και νιώθω απόλυτα δικαιωμένος που πήγα παρά τις όποιες “προτροπές” του τύπου έλα ρε λεφτά στο χοντρό θα δώσεις μετά από αυτό που μας έκανε;
Anyway. Αφού είχαν περάσει 2 μέρες και η παρέα κάναμε άνω κάτω όλο το Βερολίνο φτάνουμε στον συναυλιακό χώρο αρκετά νωρίς. Λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες βλέπουμε τον Pitrelli να δίνει συνέντευξη αλλά οι “ντουλάπες” που είχαν στις πόρτες δεν άφηναν περιθώρια για να πλησιάσουμε.
Λίγο μετά ανοίγουν οι πόρτες και με την μία φύγαμε για merchandise. Ε αφού ακουμπήσα 70 ζεστά ευρουλάκια πάμε να βρούμε τις θέσεις μας. Με χαρά διαπιστώνουμε ότι είμαστε σε απόσταση αναπνοής από τον Caffery. Πόσο καλύτερα θα μπορούσε να πάει η βραδιά; Κι’όμως.
Φτάνει η ώρα λοιπόν που αρχίζει η παράσταση. Ότι και να πω λίγο. Όλοι μα όλοι ήταν καταπληκτικοί! Caffery, Pitrelly, Middleton, Plate, Soto (αυτόν πραγματικά δεν τον περιμέναμε!!!) και όλοι οι υπόλοιποι έκαναν παπάδες πάνω στην σκηνή. To story φυσικά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ και το απέδωσαν τέλεια αν και έλειπαν νομίζω 2 κομμάτια από το album. Σε κάποια φάση παίζουν το Mozart and Madness εεεε 6 άτομα ακουγόμασταν περισσότερο από όλους τους άλλους. Ο Caffery απλά μας λάτρεψε και το έδειχνε κάθε τρεις και λίγο (btw μεγάλο ποζέρι - με την καλή έννοια - συνέχεια στηνόταν μπροστά μας όταν βγάζαμε φωτό).
Μετά από περίπου 2 ώρες τελειώνει το κανονικό setlist και περιμέναμε για τα επόμενα αν και ξέραμε τι παίζουν.
Sleep με Soto στα φωνητικά! ΘΕΟΣ απλά. Εμείς στην κερκίδα να μη σταματάμε να τραγουδάμε και οι Pitrelli/Caffery/Middleton να μιλάνε συνέχεια για μας και να μας δείχνουν.
Και φτάνει η στιγμή του Chance… Ω ΘΕΟΙ τι ήταν αυτό που ζήσαμε. Πραγματικά δεν περιγράφεται με λόγια. Δείτε αν θέλετε γιατί πραγματικά αδυνατώ να το περιγράψω.
Ναι στην αρχή εμείς φωνάζουμε αριστερά κάτω και αναγκάζουμε τον Pitrelli να σταματήσει για λίγο. Απλά ονείρωξη. Ο Caffery καβάτζωσε όλες τις πένες για μας και μας τις έδωσε μετά το τέλος της παράστασης. Θεός!
Εεεεε συνέχεια με φωτό, αυτόγραφα και συζητήσεις αλλά δυστυχώς τίποτα θετικό πέρι Savatage. Τι να κάνουμε… ίσως κάποια άλλη φορά!
Ιδού και η οικογενειακή φωτό αν και λείπει ένας (ο φωτογράφος)

Σημειώση: η μπάντα πρώτα είδε όλους τους άλλους που πήγαν για αυτόγραφα και μετά έμειναν για εμάς λέγοντας ότι πραγματικά έπαθαν την πλάκα τους!
P.S. εεεε και φυσικά έπρεπε να αφήσουμε και το στίγμα μας στο Τοίχος του Βερολίνου!
