ηρθε η ώρα να μάθουμε , είναι εκεί έξω
5 Likes
Δεν ξέρω τι γνώμη έχουν οι γνώστες της μπάντας , είναι από τις εκκρεμότητες που έχω και θα αρχίσω να ακούω την δισκογραφία τους σιγά σιγά , πάντως ο φετινός δίσκος τους εμένα μου άρεσε πάρα πολύ
Είμαι στην 2η ακρόαση
3 Likes
Ναι ρε Τρίβιουμ!
Η αλήθεια βρίσκεται στο The Defiant ε.
3 Likes
Και στο sickness unto you 
2 Likes
Όσο συνεχίζω τις ακροάσεις τόσο περισσότερο το γουστάρω
Το λατρεύω τόσο πολύ που αρχίζω να πιστεύω ότι είναι ο,τι καλύτερο έβγαλαν μετά το in waves . Θα δείξει ο χρόνος
1 Like
εχμ…
Ρίξε μια ματιά στο topic αυτό, νομίζω το προηγούμενο (The Sin and the Sentence) άρεσε σε πολλούς. Μετά τα πρώτα τους καλά (Ascendance, Shogun) νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερό τους… μη σου πω ότι είναι και γενικά το καλύτερο για μένα!
Σε κάθε περίπτωση (οτιδήποτε κι αν προτιμάει ο καθένας), η μπάντα φαίνεται να ζει δεύτερη ακμή και μακάρι να τριτώσει το καλό στο μέλλον. Πάντως η μόνη διαφορά στη σύνθεση της μπάντας είναι ο πιτσιρικάς ο Alex Bent στα drums, με τον οποίο είχα πάθει καλή πλάκα στα drum videos που είχε δώσει για τον προηγούμενο δίσκο.
Ωραία νέα λοιπόν, πάει για τα τοπ χρονιάς!
2 Likes
Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς θέλεις να μου πεις , πλην της γνώμης σου φυσικά
Έχω λιώσει την διασκογραφια τους τις τελευταίες 3 μέρες χάρη σε αυτό το άλμπουμ, μεγάλη νίκη για το συγκρότημα αυτό .
Μου άρεσε πολύ το sin and the sentence , θεωρώ το φετινό λίγο καλύτερο .
Το αν είναι κάποιος βάζει το Sin ακόμα πιο ψηλά απ’ ότι εγώ , οκ γιατί όχι δεν βρίσκω λόγο να διαφωνήσω .
Τα έχω όλα φρέσκα , δεν έχω για κανενα να προσαψω κάτι , πλην του silence in the snow οπότε ο χρόνος ίσως δείξει
2 Likes
ΟΚ προφανώς αν τα έχεις ακούσει όλα, τότε πάσο. Νόμιζα ότι δεν είχες ακούσει το Sin and the Sentence. Προσωπικά βρίσκω flat, επαναλαμβανόμενα και χωρίς έμπνευση τα In Waves, Vengeance και Silence. Αλλά όπως λέει και ο dude:
3 Likes
Εξαιρετικός ο δίσκος. Σε φάσεις νιώθω λες και τα πάντα γύριζουν στο 2005, με την καλύτερη δυνατή έννοια. Όχι ότι θα δικαιωθεί ποτέ το μέταλκορ, αλλά τι α κανς.
Στην ανούσια/αχρείαστη σύγκριση κι εμένα το προηγούμενο μου τα είχε σκάσει καλύτερα, ήταν και μισό-comeback, αν και δε λέει απαραίτητα κάτι αυτό.
Κατά τα άλλα το μισό Vengeance και σχεδόν ολόκληρο το Silence In The Snow έχουν διαγραφεί από τη μνήμη, αλλά το In Waves
5 Likes
οπου το In Waves εχει και τη θεικη κομματαρα που λεγεται of all these yesterdays
Να τα λεμε αυτα 
Και το Black είναι πολύ καλό από το In Waves!
Οι Trivium είναι πολύ περίεργη μπάντα για 'μένα… Σχεδόν αγαπούσα να τους μισώ. Όταν είχε βγει το Crusade μου άρεσε πολύ, αλλά έχω να το ακούσω από τότε που βγήκε. Το Sin and the Sentence όμως είναι από πάνω μέχρι κάτω δισκάρα και με έπιασε απροετοίμαστο. Σίγουρα είναι ο δίσκος τους που πραγματικά λατρεύω, ενώ οι υπόλοιποι μου φαίνονται ως επί τω πλείστον τραγικά αδιάφοροι. Το καινούριο το άκουσα σήμερα, ήδη 2 φορές, και μου άρεσε αρκετά μπορώ να πω, ακολουθεί τα βήματα του προηγούμενου, αλλά σίγουρα δεν έφαγα τη σφαλιάρα που έφαγα με το Sin and the Sentence.
4 Likes
Ακριβώς. Εγώ τους είχα σχεδόν ξεγράψει και η έκπληξη που έφαγα με το The Sin and the Sentence είναι ίσως αυτό που λείπει (μη λέμε μεγάλα λόγια τόσο σύντομα, βέβαια) από το νέο άλμπουμ για να το θεωρήσω ισάξιο.
Παραδέχομαι ότι τα 3 albums που ανέφερα δεν τα έχω ακούσει όσο καλά πρέπει. Βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι κλείνουν συναυλίες με το In Waves, επομένως πρέπει να του δώσω κι άλλες ακροάσεις (btw για τους Trivium live τα έχουμε πει; Η broken φωνή του Matt τους κρατάει από το να γίνουν μπάντα επιπέδου τοπ 16 Champions League).
Μόλις τελείωσα την πρώτη ακρόαση και δηλώνω σίγουρα ικανοποιημένος. Είναι κλασικό άλμπουμ που οι οργανοπαίχτες παίζουν τόσο όμορφα (ear candy) που συνεχώς θα ανακαλύπτουμε πράγματα με νέες ακροάσεις. Ακόμα δεν έχω εστιάσει στο songwriting (μεγάλο ατού του προηγούμενου δίσκου).
Για τα “παλιά” των Trivium μάλλον διαφωνούμε όλοι σε όλα 
Αγαπημένο μου το Shogun (3-4 εκπληκτικά κομμάτια αλλά και κάποια πιο αδύναμα) και το Ascendance (όπου είναι αρκετά πιο άγουροι αλλά οι ιδέες είναι φοβερές).
Γενικά τους θεωρώ μεγάλη μπάντα, κιθαριστικά…
4 Likes
Τρομερή κιθαριστική μπάντα και τρομεροί κιθαρίστες γενικά. Ακόμα θυμάμαι το solo του In the Fire από τη συλλογή της Roadrunner με τους καλλιτέχνες του roster της, στο οποίο τραγουδάει ο King Diamond και κιθάρες παίζουν οι Trivium (το τραγούδι - κομματάρα έχει γραφτεί από τον Heafy). Η καθαρή φωνή του Heafy προσωπικά σε αρκετά σημεία με εκνευρίζει, κυρίως όταν τραγουδάει με έναν πολύ συγκεκριμένο heavy metal τρόπο που δε μπορώ να τον περιγράψω ιδιαίτερα, αλλά όταν τα τραγούδια είναι ωραία, πρώτον κάποιες λεπτομέρειες σαν αυτή κάνεις πως δεν τις ακούς, και δεύτερον δε χρειάζεσαι πολλές ακροάσεις για να καταλάβεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι καλό.
3 Likes
Πολύ καλή δουλειά, πραγματικά. Προσωπικά, είχα χρόνια να πω ότι γουστάρω με δουλειά τους (μάλλον από το In Waves) και να με κρατήσει τόσο στην ολοτητα της, κάτι που εδώ επιτυγχάνεται 100%.
3 Likes
ως τωρα το Amongst The Shadows & The Stones το θεωρω το καλυτερο του δισκου.
1 Like
Θα σφαχτουμε τωρα εε!
3 Likes
Μόλις ερχόμουν να το ποστάρω. Πολύ καλή κίνηση να το παίξει ολόκληρο (κάνει συχνά streams στο twitch, 4-5 φορές τη βδομάδα και βγάζει κάποια λεφτά ενώ κι οι οπαδοί του, γουστάρουν προφανώς).
Στα του δίσκου, τον έχω ακούσει 7 σερί φορές από χθες (και συνολικά γύρω στις 10-15). Προσωπικά μου κάθεται πολύ καλά η μουσική που βγάζουν στους 2 τελευταίους δίσκους και γι αυτό τους ακούω συνεχώς. Νομίζω πως εξακολουθώ να προτιμώ τον προηγούμενο αλλά κι αυτός έχει 2-3 κομματάρες κι από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι τουλάχιστον καλά και δεν κάνω κανέναν skip.
- Πρώτο και καλύτερο το What the Dead Men Say με το ωραίο ρεφραίν, τα ωραία φωνητικά από πίσω, τις εκπληκτικές κιθάρες.
- Catastrophist με το επίσης κολλητικότατο ρεφραίν.
- Το Amongst the Shadows έχει αυτή τη φοβερή δισολία στο 03:40 (και πως κάνει το μπάσιμο με τα ντραμς ο Bent, ε; )
- Bleed into Me ξεκινάει ωραία με το μπάσο, είναι λίγο το love song/power ballad (είχαν και στο προηγούμενο 1-2 τέτοια). Κακό δεν το λες αλλά νομίζω είναι το λιγότερο καλό του δίσκου γιατί δε δίνουν κάτι έξτρα οι κιθάρες, όπως σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του album.
- The Defiant ολντ σκουλ Trivium κομμάτι εποχής Ascendence με επίσης ρεφραινάρα (I staaaaand in defiance of your ways!) και maidenική δισολία.
- Sickness Unto You… To breakdown με το εκπληκτικό μπάσο στο 03:27
- Scattering the Ashes επίσης κλασικότατο Trivium με λυρικό/μελωδικό καθαρό ρεφραίν, θα παίξει στανταράκι sing along στις συναυλίες.
- Bending the Arc to Fear… τα licks στην κιθάρα…
- The Ones We Leave Behind θα μπορούσε να είναι άνετα στο Sin and the Sentence. Μ αρέσει πολύ ο ρυθμός που τραγουδάει. Ιδανικό closure…
Επίσης μ αρέσει πολύ που είναι μόνο 47 λεπτά, δεν κουράζει καθόλου και δε βρίσκω περιττές στιγμές (όπως είπα πριν δεν κάνω πουθενά skip) κι αυτό είναι αρκετά δύσκολο (καθότι το ίδιο συνέβη και με το Sin) για μια μπάντα που βασιζοταν τόσο καιρό στις εντυπωσιακές κιθάρες. Δείγμα ότι έχουν βελτιώσει πολύ το song writing τους.
7 Likes
Συμφωνω απόλυτα, και δεν είμαι και κάνας φαν, αλλα ο δισκος κυλάει νεράκι. 47 λεπτά πραγματικά ιδανικός χρόνος για δίσκο.
3 Likes
Καλό είναι, το άκουσα κι εγώ!
2 Likes