Μια από τις πιο παραγνωρισμένες στην Ελλάδα τουλάχιστον (αλλά και αυθεντικές) goth metal μπάντες. Στο Gagarin Open Air του 2007 ήταν αποκάλυψη αλλά το κοινό είχε έρχει για true belief ιστορίες κι ετς.
Με τα πρώτα 2 τους έχω ελάχιστη επαφή, τα επόμενα είναι ένα κι ένα με μικρή προσωπική προτίμηση στο Life Is Killing Me.
Στο παρόν θρεντ αποθεώνετε το συνδυασμό υπεργαμάτων doom riffs με goth ατμόσφαιρες, τον νεάντερταλ κιμπορντίστα, το χιούμορ-που-τσακίζει-κόκκαλα, το βιντεοκλίπ του My Girlfriend’s Girlfriend, τον κώλο του Pete Steele (αφού τα φωνητικά του είναι χαλαρά εκτός συναγωνισμού) καθώς και ό,τι άλλο έχετε ευχαρίστηση.
Εκκεντρική μπάντα και πολυ επιδραστική κυρίως στα 90s με τα album highlight Βloody kisses και Οctober rust…φοβερη η εμφανιση τους στο gagarin open fest (αμήν,μετά απο τόσα χρονια αναμονής) αν και την απολαυσαν πραγματικά πολύ λιγοι απο το συνολο…πιστευω οτι δεν εχουν αρνητικο σημειο στην δισκογραφια τους μεχρι στιγμής…
Αυτό που είχε γίνει με τα Bloody Kisses και October Rust το θυμόμαστε. Απο τα σημαντικότερα gothic metal albums ever, απλά.
Δε τους είχα χαρεί στο Open Air ρε γμτ, δε ξέρω τι μου έφταιξε. Η εμφάνιση τους ήταν καλή, ο Steele να αποκρούει το μπουκάλι ακόμα καλύτερος, αλλά κάτι μου έλειπε. Μάλλον θα προτιμούσα να τους δω headliners, σε δικό τους λάιβ.
Απο το poll ψηφίζω Bloody Kisses, δε ξέρω αν είναι το καλύτερο, είναι το κλασικότερο τους πάντως. Το Black No.1 είναι ίσως το πρώτο τραγούδι που θα μου ερχόταν στο νου αν με ρώταγε κάποιος που δεν έχει ξανακούσει gothic metal τι μουσική είναι αυτή.
Χμ, Bloody Kisses και October Rust φοβεροί δίσκοι, αλλά στην ουσία δεν έχουν και κάποιο που να’ναι άσχημο. Όλα έχουν αυτόν το Type O’ ήχο, σήμα κατατεθέν που είναι πλέον αναγνωρίσιμος.
Μια χαρά ήταν στο live με τους Lost, αν και ήρθαν με καμιά δεκαριά χρόνια καθυστέρηση.
Και τι κομματάρα το “Profits Of Doom” !
Αγαπάμε πράσινο φωσφοριζέ. “Bloody Kisses”, “October Rust” respect δίσκοι. Άκρως ποιοτικό και το “Dead Again” που παίζει ακόμα. Για συναισθηματικούς κυρίως λόγους θα ψηφίσω “World Coming Down” που είναι και ο πρώτος δίσκος τους που αγόρασα και λόγω του εξαιρετικού εξωφύλλου.
bonus: η εμφάνιση του Peter Steel στον Jerry Springer
Bloody Kisses μόνο έχω ακούσει, μ’άρεσε χωρίς να τρελαθώ ιδιαίτερα, με τις κομματάρες του είχε και κάποια που δεν μου έκαναν αίσθηση, θα το ξανακούσω πάντως.
Και το τραγούδι του Iommi με τον Πέτρο είναι πολύ καλό -->
Στα + τους οι φοβερες διασκευες στους Black Sabbath (black sabbath και paranoid)…για την πρωτη που ειχε συμπεριληφθει στο nativity in black ειχε αναφερθει ο Iommi λεγοντας πως ειναι η καλυτερη διασκευη στο album…
Οι Type O μπήκαν στη ζωή μου σε μια φάση που άκουγα πολύ thrash και death (πιτσιρικάς τότε, δεν άκουγα σχεδόν τίποτα άλλο) και μόλις έπαιξαν οι πρώτες νότες του Bloody Kisses έμεινα 8O
Χαλαρά ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, αν και (εδώ θα έρθω σε μια μικρή αντίθεση με τους περισσότερους εδώ μέσα) μου την χάλασαν με το Octomber Rust και το image που πήγαν να περάσουν εκείνο τον καιρό. Βέβαια έβαλαν γρήγορα μυαλό και διορθώθηκαν
Μόνο ‘‘Bloody kisses’’ και ‘‘October rust’’ έχω ακούσει, οπότε δεν ψηφίζω. Το ‘‘Bloody kisses’’ είναι ΔΕΚΑΡΙ και μου είχε κάνει εντύπωση που είχε και γκαζωμένες κιθάρες κλπ. νόμιζα ότι θα ήταν τίγκα γκοθιά κλπ. Τελικά σαν album είχε πολύ ποικιλία. Το ‘‘October rust’’ έχει και αυτό απίστευτες κομματάρες, αν και πιο κάτω από το ‘‘Bloody kisses’’.
Είχα αγοράσει το World Coming Down όταν είχε βγει, το είχα ακούσει και δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση οπότε δεν ξανασχολήθηκα μαζί τους. Πάντα είχα την εντύπωση πως τους είχα αδικήσει οπότε ίσως και καθυστερημένα να ξανασχοληθώ μαζί τους.
Bloody kisses χωνει αλλα ισως να προτιμω λιγο παραπανω το Οκτομπερ Ραστ-(haunted,καψιμο8)),ε,γκοθιζει και νομιζω πιο πολυ απο ολα τους(αν και δεν εχω ακουσει τα μετα του 2000)…γαμω τις μπαντες,καμμενοι τυπαδες,οντως πολυ γαματο χιουμορ,γενικα…γαμω:p
Το October Rust είχε κάνει μεγάλη αίσθηση τότε και γενικά είναι πολύ αξιόλογο άλμπουμ. Δεν έχω παρακολουθήσει όλες τους τις δουλειές, αλλά επιλέγω αυτό μεταξύ των Bloody Kisses και Life is Killing Me.
Δεν ψηφίζω ακόμα, γιατί θέλω κάποια στιγμή να ακούσω το πρώτο τους όπου υποπτεύομαι ότι ΕΚΕΙ βρίσκεται η αλήθεια… οι Carnivore ήταν respect και νομίζω ότι στο πρώτο άλμπουμ παίζει να υπάρχουν τα ίχνη αυτής της υπερκαλτ μπάντας.
