Εμενα προσωπικα η σχεση μου με τους Ουλβερ παει αναλογα με τον δισκο. Σεβομαι απολυτα οτι η μουσικη τους ταυτοτητα ουσιαστικα δεν εχει να κανει με μουσικα ειδη αλλα αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να μου αρεσουν και ολα οσα ακουμπανε. Περα απο τα πρωτα τους πχ εγω λατρεψα το Blood Inside και το Shadows of the Sun, o Καισαρας απο την αλλη δεν με τρελανε. Αυτο που πανε να βγαλουν τωρα ομως μου ακουγεται παρα πολυ καλο.
Αν επρεπε να κανω μια παρομοιωση θα ελεγα οτι ειναι σαν να παω να φαω στο εστιατοριο ενος εξαιρετικου σεφ που μου σερβιρει διαφορα φαγητα, ενα απο αυτα ειναι Γιαουρτλου, εξαιρετικα μαγειρεμενο, αλλα εγω δεν μπορω να φαω γιαουρτι (true story) ουτε κακομαγειρεμενο η κακης ποιοτητας φαγητο ειναι, ουτε εγω ειμαι ακαλλιεργητος καφρος που δεν μπορει να το εκτιμησει, απλα στο συγκεκριμενο σημειο τα γουστα μας διαφερουν.
Χωρις καμια ιδιαιτερη αφορμη τα παραπανω, απλα σκεψεις σχετικα με τους Ουλβερ.
Μετα το Russian Doll και το Little Boy, σκαει και τριτο “single”.
Και ομορφα νεα. Καινουριο αλμπουμ το οποιο ερχεται 28 Αυγουστου.
Ειμαι λιγο μπερδεμενος με το Nostalgia. Ειναι μεν ενα ομορφο τραγουδι, γιατι ο Garm δε νομιζω πως μπορει να γραψει κατι μη-ομορφο εδω και κανα 2 δεκαετιες, αλλα δεν με “επιασε” οσο τα αλλα δυο.
Οκ ακουω το τραγουδι ξανα οσο γραφω αυτο το ποστ και αρχιζει να με πιανει
Γιατι δεν υπαρχει θρεντ για τον τελευταιο δισκο ρε παιδια?
Φοβερο mix , αν και οχι οσο εκπληκτικο οσο το Youth Ambient Mix για το Nemoralia απο τον Καισαρα.
Οι Ulver ανεβασαν στο Spotify την επετειακη εκδοση του Καισαρα , με 5 μπονους live εκδοσεις τραγουδιων του δισκου - που ειναι ισως τα 5 καλυτερα κιολας, αν και το σκεφτομαι για το Rolling Stone.
Τι πανεμορφος δισκος. Και εντυπωσιακο το οτι ακολουθησε ενας εξισου υπεροχος δισκος για μενα με τα μοχθηρα λουλουδια.
Μια από τα ίδια και για εμένα! Μέχρι πριν λίγο καιρό είχα λίγο πιο ψηλά τον Καίσαρα από τα λουλούδια. Με τον καιρό και μετά από πολλές ακροάσεις τα θεωρώ αδερφάκια.
Του Καίσαρα η ατμόσφαιρα μου ακούγεται πιο σκοτεινή και των λουλουδιών λίγο πιο ¨ανάλαφρη¨και πιο νοσταλγική. Φαίνεται και στους στίχους (Βλέπε Nostalgia )
Tα λουλούδια περιέχουν και το απόλυτο χιτ τους, το Machine Gun and Peacocks Feathers. Ένα τραγούδι που μπορώ να ακούω όλη μέρα χωρίς να βαρεθώ καθόλου.
Θα ήθελα στα live κομμάτια να ήταν το Coming Home που στην τότε περιοδεία είχε ένα instrumental όργιο που ήταν το highlight για εμένα στην εμφάνισή τους στην Αθήνα.
Εν τω μεταξύ, η μπάντα έχει βγάλει καμιά δεκαπενταριά άλμπουμ (συν πόσα σάουντρακ) κ από αυτά τα άλμπουμ μόνο 2 ανήκουν στον χώρο του μπλακ μέταλ οπότε είναι αστείο κάποιοι να ελπίζουν ή ακόμα κ να θέλουν την επιστροφή σε αυτό το είδος. Έχουν περάσει κ περίπου 30 χρόνια… .
Shadows of the Sun από τις μεγαλύτερες μουσικές διαδρομές, ανατριχιαστικό άλμπουμ αμνιακής αίσθησης. Μαζί με το Perdition City από τα αγαπημένα μου άλμπουμ ΓΕΝΙΚΩΣ.
