Μήπως τελικά η σωτηρία της μουσικής βρίσκεται στο underground?

Take The Stage
#1

νέα είδη το ένα χειρότερο από το άλλο, εμπορευματοποίηση της μουσικής στο φουλ, δισκογραφικές που βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό των καλλιτεχνών, ανεμπνεύστες και άνευρες μουσικές, χιλιοπαιγμένα πράγματα, έλλειψη πρωτοτυπίας, έλλειψη ζωντάνιας, περασμένα μεγαλεία και μεγαθήρια στο προσκύνιο, πανάκριβα και αδιάφορα κακά λαιβ, αρπαχτές και ανούσιες επανασυνδέσεις, κοινό που υποστηρίζει όλη αυτή την εμπορική στάση στη μουσική, όλο αυτό το παιχνίδι αντιμετώπισης της μουσικής ώς “εργασία” και φορέα κέρδους για καλλιτέχνες, μπάντες, δισκογραφικές, μανατζερς, ιδιοκτήτες μαγαζιών, οργανωτές συναυλιών και τα σχετικά… Όλα τους άρρηκτα συνδεδεμένα συνθέτουν το σημερινό mainstream κυρίως (αλλά όχι και αποκλειστικά) στερέωμα, αναφερόμενος σε κάθε λογής είδος από το metal, μεχρι την ποπ κ.ο.κ, και που για πολλούς οδηγούν προς τα πίσω ή προς τα κάτω όπως θέλετε, αυτό που όλοι αγαπάμε, την μουσική, ώς ένα από τα σημαντικότερα μέσα εκφρασής του ανθρώπου τις τελευταίες δεκαετίες…

Μήπως τελικά η σωτηρία της μουσικής βρίσκεται στο underground???

Στις αυτοοργανωμένες και γεμάτες αυθορμητισμό και ζωντάνια συναυλίες, στην αυτοδιαχείριση του υλικού σου, τις self-released κυκλοφορίες όπου κανένας δε κάνει κουμάντο πάνω από το κεφάλι σου και όπου δίνεις τα πάντα στο έργο σου απλά και μόνο για την καύλα σου και για τη μουσική που παίζεις. Μήπως η σωτηρία της μουσικής, βρίσκεται σε αυτό το τεράστιο και γεμάτο διακλαδώσεις δέντρο που ονομάζεται DIY αντίληψη και underground, όπου οποιοσδηποτε κι αν εμπλακει σε αυτό θα συναντησει αμέσως την στήριξη και την βοήθεια από κάποιο άλλο κλαδί του, και θα κάνουν τα πάντα μαζί??? Να οργανώσουν συναυλίες και περιοδείες, να κυκλοφορησουν και να διανείμουν δίσκους κάθως και χιλιάδες άλλα πράγματα… Μήπως επιτέλους πρέπει ο κόσμος να αρχίσει νε ξεκολλάει και να μπαίνει σε αυτόν τον κόσμο, μήπως πρέπει ο κόσμος να τολμήσει (αλλά και να δεχτει) να εισαγει σε ολο αυτό νέες μουσικές νέα μουσικά είδη, πέρα από τα γνωστά αγνωστα του χώρου (punk, hardcore, τελευταια metal κλπ)… Mήπως θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε σιγά σιγά στις καταλήψεις και τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, jazz τρία, μπλούζ καλλιτέχνες, porgressive μπάντες, πειραμωατικά σχήματα, σωστές ηλεκτρονικές μουσικές (δίχως εμπορική στάση και διάθεση) και ο,τιδηποτε άλλο καρφωθεί στο νου οποιουδηποτε παιζει κατι…

Εχουν περάσει τόσα χρόνια τόσες δεκαετίες, και μοναδικός φύλακας, και στύλος αυτούνου είναι το Punk και το hardcore, μήπως επιτέλους θα πρέπει να άνοιξουν κι άλλο οι πόρτες??? Και σε αυτο δε φταίνε (τοσο) αυτοι που εμπλεκονται με την punk και την hardcore σκηνη και αντίληψη της, αλλά ο κοσμος που δε τολμα τοσα χρονια να εμπλακει σε αυτην.

Μηπως αμα γινουν ολα αυτα θα καταφερει η μουσικη να περασει σε νεα ανωτερα επιπεδα, όπου η εμπνευση, ο αυθορμητισμός, η τόλμη, η εξωτερικευση των συναισθηματων θα φτασουν στα υψη, και θα την καθορίζουν (την μουσική)… Μηπως τοτε θα καταφερουμε να δουμε πρωτοποριακα πραγματα, διαμαντια, μουσικες επαναστασεις κλπ όπως συντελεστικαν πριν απο 3-4-5 δεκαετίες???

Δε ξερω σκεψεις αποψεις και προβληματισμοι μου ειναι, που αποφασισα να γραψω με αφορμη μια συζητηση που ειχα σημερα.

Προσωπικα με τη μουσική που ακουω (punk/hardcore) δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα κλπ, διότι πιστεύω πως γι’ αυτην ισχυουν ολα αυτα που αναφερω εδω και χρονια, γι’ αυτο και τη θεωρω μία από της πιο ζωντανές, και ειλικρινείς μουσικές εκει εξω… Απλα δε μπορω να ακουω τους παλιοροκαδες φιλους μου να παραπονιουνται και να λενε πως η μουσικη πεθανε…:stuck_out_tongue:

#2

Ανοίγεις μια σειρά τεράστιων θεμάτων (ναι, πολλά, όχι μόνο ένα).
Από τη μία μπορώ να πω ότι βλέπω με τρομερή συμπάθεια την όλη DIY φάση, αλλά από την άλλη διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσον η “λύση” είναι η γενίκευση και μαζικοποίησή του ως “φαινομένου”. Έχω κάποιες συνολικές σκέψεις, τις οποίες όμως θα καταθέσω κάποια άλλη στιγμή (σύντομα πάντως), αφού δηλαδή πρώτα τις οργανώσω.

[SPOILER]Worst, θα σου πω κάτι όχι για να στην πέσω, αλλά επειδή ειλικρινά σε πάω:
Κοίτα λίγο αυτό το θέμα με την ορθογραφία σου ρε μαν.
Ειδικά όταν κάνεις κάτι τέτοια ποστ-σεντόνια, it’s fucking painful.[/SPOILER]

#3

[SPOILER]Ρε φιλε το ξανακοιταω και δε βλεπω πολλα ορθογραφικα, τεσπα αν δω θα κανω εδιτ[/SPOILER]

ζητημα που πραγματι εχει βασεις, αλλα και που δεν εχει δοκιμαστει:!: Οποτε πιστευω δε μπορουμε να ξερουμε τι θα ακολουθησει…(Ασε που σα σκεψη ειναι και λιγο ελιτισμος, παρ’ όλα που τα ειδη που εμπλεκονται ηδη στην ολη φαση, απο τη φυση τους σχετίζονται με αυτο που αναφερω στο πρωτο ποστ)

Θα ήταν πολύ ονειρική και γαμάτή μια παγκόσμια ευρύτερη DIY μουσική κοινότητα για παραδειγμα…

#4

Το underground είναι αυτό που κρατά τη μουσική σε επίπεδα τα οποία δεν αλλοτριώνονται απο τα λεφτά και το μάρκετινγκ. Λόγω οικονομικής κρίσης αλλά και γενικότερα λόγω απέχθειας προς τις δισκογραφικές πολλές μπάντες αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν μόνοι τους άλμπουμ και ep’s και να τα μοιράσουν. Με αυτό τον τρόπο και με τη συμμετοχή στις συναυλίες ανανεώνεται η μουσική σε όλα τα είδη της και ‘εκλαϊκεύεται’ αν θέλουμε να το πούμε έτσι αποβάλοντας κάθε hype που κληρονόμησε απο τα 70’s-80’s

Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός πως οι δισκογραφικές έχουν κλείσει τις πόρτες στους μουσικούς και επιμένουν να δουλεύουν πάνω σε λίγους, με τεράστια κέρδη και mainstream μαλακίες. Η μουσική όμως, το γούστο των μουσικών, το πάντρεμα μουσικών ειδών και η έμπνευση δεν πεθαίνει ποτέ, οπότε υπάρχει ακόμα καλή μουσική και ποιοτική, αλλά επειδή είναι σε underground φάσεις βρίσκεται μόνο σε όσους ψάχνονται.

Συνεπώς το underground δεν είναι αυτό που σώζει τη μουσική αλλά η αυτονομία του κάθε μουσικού που για μένα είναι το πάν. Ποιο management και βλακίες. Το μόνο που προσφέρει είναι συναυλίες, απο την άλλη όμως μαραζώνει και πιέζει τους μουσικούς. Υπο πίεση όμως δεν βγαίνει τίποτα.

Και όσο περνά ο καιρός τόσο μεγαλώνει το ‘underground’ και η αυτονομία των μουσικών, καθώς οι δισκογραφικές οι οποίες διατυμπανίζουν το ‘θάνατο’ των cd’s και της μουσικής γενικότερα( γιατί αυτές προωθούν τέτοιες ιδέες), πλέον ουσιαστικά πετσοκόβουν τη μουσική, τα festival και προωθούν όλο τα ίδια ονόματα.

#5

Λιγάκι κλισέ τίτλος αλλά συμφωνώ με το σκεπτικό σου. Το σωστό θα ήταν κάθε καλλιτέχνης να μπορεί να γράφει χωρίς deadline, χωρίς να νιώθει ότι έχει νταβαντζήδες πάνω στο κεφάλι του οι οποίοι “κλέβουν” μερίδιο του κλπ, και να κυκλοφορούν ακόμα και διαδικτυακά τη μουσική τους δωρεάν κι από εκεί και πέρα ότι γουστάρει ο καθένας να τους δώσει ας δώσει. Όπως ακριβώς και στις συναυλίες, όποιος γουστάρει να στηρίξει πάει αγοράζει και μπλουζάκια κλπ. Θα μου πείς έτσι θα φτωχεύαν απίστευτα πολλοί που το έχουν κάνει επάγγελμα πλέον, μα η μουσική και γενικά η τέχνη δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, είμαι κι εγώ εναντίον της βιομηχανικοποίησης της, η έμπνευση δεν έρχεται κατά παραγγελία. Το μοναδικό αρνητικό που βρίσκω στο underground είναι ότι μπορεί να έπεφτε τραγικά το επίπεδο με αποτέλεσμα να ξεκινούσε ο καθένας “καρίερα”, φαινόμενο που βλέπουμε στο ελληνικό hip hop πχ με παιδάκια να προσπαθούνε να ραπάρουν και να νιώθουν ότι κάτι προσφέρουν στη σκηνή, και κάπως έτσι έφτασε να έχει ξεφτυλιστεί τελείως η μουσική τους.

#6

Βασικά το τελευταίο που αναφέρεις, ενώ παρατηρείται πράγματι σα φαινομενο (σε κάποιο βαθμό), το θεωρώ λίγο σχετικό…Διότι αν ξεκινήσουν σιγά σιγά να μπαίνουν στην φάση όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταλαντούχοι, που έχουν πραγματικά κάτι να πουν/να κανουν/να παίξουν, και με έργο με ούσια, (και οι οποίοι προηγουμένως και ενδεχομένως να δραστηριοποιούνταν σε άλλους εμπορικούς κύκλους) κατευθείαν σίγα σίγα ανεβαίνει το επίπεδο ή τουλάχιστον ισοσταθμίζεται αυτό. Βεβαια νταξει, δε το λεω και με βεβαιοτητα γιατι παρα την τεραστια σαβουρα νομιζω οτι υπαρχουν αρκετοι καλοι τετοιοι χιπ χοπαδες στην ελλάδα, για παραδειγμα… (ασχετος ειμαι ομως οποτε εσεις ξερετε καλυτερα!).

[B]Edit προς το απο κατω ποστ για να μη κουραζω.[/B] Με 20 ευρώ ελληνική μπάντα στην ελλάδα, δε πας πουθενά (προς τους active member και το μη εμπορικη μουσικη πηγαινε)

#7

Άσχετος ή σχετικός, τους Active Member και τον Μικρό Νικόλα νομίζω τους ξέρεις έστω σαν όνομα. Δε μπορούμε να πούμε κανέναν απ’τους δύο mainstream, οι πρώτοι άν και δεν παίζουν εμπορικά σαν τους Goin’ Through παραμένουν αξιόλογοι, κι ο δεύτερος άν κι underground του κερατά δυστυχώς αποτελεί “θύμα” του φαινομένου που λέω με παιδάκια να ρεζιλεύονται πιστεύωντας ότι θα κάνουν καριέρα. Για όλα φταίει το διαδίκτυο και το DIY του σπιτιού μας χωρίς να έχουμε κάν κάτι κανούργιο να προσφέρουμε στη τέχνη. Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψη μου απλά, μπορεί κάποιοι να πούν ότι ο μικρός έχει μέλλον, αλλά εδώ δεν έχουν να φάνε και αποτυγχαίνουν αυτοί που το βλέπουν σοβαρά το θέμα, το βλαχάκι που ραπάρει για πλάκα στη Ζαχάρω Ηλείας θα κάνει “καριέρα” ?

#8

εκφράσεις τύπου “σωτηρία της μουσικής”, “θάνατος της μουσικής” νομίζω είναι αδόκιμες. δίνεται με αυτές μεγαλύτερη αξία σε όσους “σώζουν” ή “σκοτώνουν” τη μουσική, ενώ δεν τους χρωστάει την ύπαρξή της, σαν σύνολο είναι αυθύπαρκτη σχεδόν. κατά κάποιον τρόπο τη χρωστάει ίσως σε κάθε εγώ ξεχωριστά, αλλά σε πολύ πολύ βασικό επίπεδο (το οποίο θα κινδυνεύσει μόνο με τη μη ύπαρξη του συγκεκριμένου εγώ, οπότε πάμε αλλού). αυτό που αλλάζει/κινδυνεύει/πεθαίνει/σώζεται είναι οτιδήποτε κοινωνικοοικονομικοφιλοσοφικοκαιλοιπό έρχεται μαζί με τη μουσική και η λύση του βρίσκεται στο γιατί καθένας δίνει ζωή στη μουσική. άλλη τη γεννούν για να φάνε από αυτή, άλλοι για να πηδήξουν, άλλοι για να γίνουν ευτυχισμένοι κ.λπ. αναλόγως, λοιπόν, τι θέλει κανείς από αυτή, διαλέγει και τον τρόπο με τον οποίο θα τη μεταχειριστεί. η μάχη και τα θύματα είναι μεταξύ τάξεων, κοσμοθεωριών, οικονομικών συστημάτων, ανθρώπων που προφασίζονται το καλό της μουσικής για να μπορέσουν τα ίδια να υπάρξουν υπό τους ευνοϊκότερους γι’ αυτά όρους.

#9

Μπορώ μία μία λέξη να ξεκοκκαλίσω το οφτοπικ ποστ σου, αλλά θα νιώθω σα χίπυ κίλλερ, οπότε απλά το απολαμβάνω.

Οντόπι, το πρώτο ποστ τα βλέπει πολύ ονειρικά τα πράγματα. Σαφώς και η απάντηση είναι ναι στα περισσότερα ερωτήματα, αλλά και πάλι δε θα επεκταθώ σε κάτι ασχολίαστους τύπους που την έχουν δει εξουσία στην DIY σκηνή, η οποία είναι ανοιχτόμυαλη μόνο όσον αφορά τη βιτρίνα της. Ας γίνει στη βίλα κανά λάιβ με μπάντα που έχει τολμήσει να διαπράξει το προπατορικό αμάρτημα παίξει σε μαγαζί και μετά τα ξαναλέμε.

#10

Θυμάμαι οτι υπήρχε κάπου ένα αντίστοιχο thread, με την σωτηρία της μέταλ.

Εγώ νομίζω πως μόνο ο Γ.Α.Π μπορεί να κάνει κάτι.

Η μόνη σωτηρία είναι η Μπέλλου :yahoo::bow2:

apologies, weak moments :frowning:

#11

redrum, αντί να με σκοτώσεις μπορείς να με βγάλεις από την πλάνη, το θέλω κι εγώ! αν δεν θες να είσαι οφφτοπικ, γράψε μου στα μηνύματα επισκεπτών.

#12

Σε καμία περίπτωση δε θα θεωρούσα τον οποιοδήποτε σωτήρα της μουσικής ή καταστροφέα. Είναι πολύ γενικές έννοιες.

Ούτε θα συμφωνήσω σε μία άποψη ότι προωθούνται μόνο mainstream σκουπίδια. Οκ Αν το δούμε συνολικά σε μουσική, η μεγαλύτερη μερίδα ανήκει σε σκουπίδια (αυτό το το ποπ της αμερικής με τα κοριτσακια που γίνονται βασίλισσες σε μια νύχτα) αλλά πάντα υπάρχει κάτι πολύ αξιόλογο να το ψάξει κάποιος. Είτε αυτό είναι στον χώρο της jazz, είτε τηε κλασσικής, είτε στο metal είτε στο ρεμπέτικο.

Εντάξει εδώ μέσα οι πιο πολλοί το βρίσκουνε στο metal προφανώς. Ας δούμε το metal ως μικρογραφία του συνόλου της μουσικής. Πλασάρονται και διαφημίζονται πολλές μπάντες που σίγουρα δεν αξίζουν τόσο. Απλά έχουν καλό marketing, βρέθηκαν στη σωστή ώρα στο σωστό μέρος και άλλα τέτοια γραφικά. Με ψάξιμο όμως και εδώ βρίσκεις αυτό που θεωρείς καλό και αυτό που για σένα θα “σώσει” την μουσική. Βλέπε, Black, death, doom, power, hardcore κλπ κλπ.

Εγώ πχ αυτή τη στιγμή θεωρώ το punk (αν και αυτό έχει αρχίσει να εμπορευματοποιείται άσχημα τελευταία) και ιδιαίτερα το hardcore την πιο αληθινή μουσική. Με στίχο συνήθως εμπνευσμένο από απλά καθημερινά προβλήματα που αφορούν τον καθένα μας και ένα μίσος για ότι καθεστωτικό και εξουσιαστικό κυκλοφορεί.

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό που γενικά δεν προωθείται αυτή η φάση (οκ ξεχνάμε τους Hatebreed εδώ :p). Από την μία όταν αυτές οι μπάντες συνεχίζουν να είναι σε DIY φάση συνεχίζουν να μην αποκτούν μερίδιο στην διαφήμιση. Μόνο σε αυτούς που θέλουν να ψαχτούν. Έτσι αποκτούν μια σχεδόν cult φυσιογνωμία που πολλοί φοβούνται να πλησιάσουν και έτσι μένει για τους λίγους. Συνεχίζει όμως να είναι αληθινή.

Αν από την άλλη είχαμε αντιστροφή αυτού του κλίματος και τότε το DIY γινόταν καθημερινότητα για όλους μας και γινόταν κατά κάποιο τρόπο της μόδας νομίζω ότι θα χανόταν το νόημα. Θα χανόταν αυτή η αυθεντικότητα.

Δε ξέρω μπορεί και να κάνω λάθος αλλά προς το παρόν πιστεύω ότι έτσι πρέπει να είναι. Στην ‘αφάνεια’. Τουλάχιστον έτσι θέλω εγώ το hardcore μου :slight_smile:

#13

ΔΕΝ ξέρω για τους υπόλοιπους συμφορουμίτες, [I]αλλά ΠΛΕΟΝ σκάω περισσότερο φράγκα για λαιβ ΕΓΧΩΡΙΩΝ συγκροτημάτων και μάλιστα…άντεργκρουντ, παρά για τα έξωθεν φερμένα σχήματα[/I]!

#14

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το ποστ του ασταλδου… Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του underground σε σχέση με κάτι mainstream που προωθείτε από κανάλια και λοιπά μέσα είναι αυτό ακριβώς… ότι δεν είναι ένας χώρος που θα ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε… Αν αρχίσουν να ασχολούνται όλοι τότε αναπόφευκτα θα γίνει μόδα… Και τότε θα χάσει τα πάντα… Ίσως να ναι καλύτερα που οι πολλοί δεν ξέρουν ή δεν συμπαθούν τον χώρο…

“εσύ την τέχνη σου και μεις υποκουλτούρα” που λέει και ένας στοίχος από αδιέξοδο…

#15

Αυτο είναι ελιτισμός.

Το underground (πέρα από το ότι είναι αρκετά δύσκολο να οριστεί πλέον) δεν είναι χώρος για να ασχολούνται οι λίγοι που ψάχνουν την αυθεντικότητα. Είναι απλώς ένα φυτώριο.

Αλλά όπως και νάχει η μουσική δεν χρειάζεται καμία σωτηρία από αντεργκράους και μέηνστρημς, σώζεται από μόνη της εδώ και χιλιετίες.

#16

indeed!

Επίσης, όποιος θεωρεί ότι οι underground μπάντες δεν εμπορευματοποιούν το προϊόν τους, ας μου εξηγήσεις προς τι οι limited κυκλοφορίες, οι πολλές διαφορετικές εκδόσεις κλπ.

Πλέον, ούτε οι mainstream μπάντες βασίζουν πολλά στο marketing. Όσο και να προβληθεί μια κυκλοφορία, όσο καλές κριτικές και αν λάβει, αν δεν σου κάνει το κλικ όταν την κατεβάσεις και την ακούσεις, δεν θα πας ποτέ στο δισκάδικο να την αγοράσεις (ή να την παραγγείλεις από τον υπολογιστή σου).

Επίσης, όσα αρνητικά μπορεί να προσάψει κανείς στο mainstream, άλλα τόσα, πιθανόν και περισσότερα να μπορεί να βρει και στο underground. Το “δισκογραφικές που βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό των καλλιτεχνών”, μπορεί να είναι “αλμπουμ με καλές ιδέες που χαντακώνεται από την κακή παραγωγή, επειδή δεν υπήρχε το κεφάλαιο μιας δισκογραφικής να το υποστηρίξει”. Το “πανάκριβα και αδιάφορα κακά λαιβ”, μπορεί να γίνει “φθηνά live ,με πολύ όρεξη από τους καλλιτέχνες, που όμως δεν ακούγαμε το μπάσο”.
Χωρίς φυσικά τα παραπάνω να είναι κανόνας.

Αυτό που θέλω να πώ, είναι πως δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Μπορείς εύκολα να βρεις φτασμένα μεγαθήρια που κάθε φορά που ανεβαίνουν στο σανίδι τα δινουν όλα και αξίζει μέχρι και το τελευταιο ευρω που δίνεις, μπορείς να βρείς underground μπάντες που βγάζουν άνευρα και χιλιοπαιγμένα πράγματα και ούτω καθεξής.

Το Underground ήταν, είναι και πιθανότατα θα παραμείνει ένα φυτώριο, και παράλληλα ένα αγαπημένο “φετιχ” για εμάς τους μουσικόφιλους, όπου θα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε το next best thing…

Είναι οξυγόνο για τη μουσική βιομηχανία, είναι το υπόστρωμα της μουσικής και είναι εξίσου απαραίτητο με το mainstream. Δε μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο.

#17

Μόλις είδα τον τίτλο σκέφτηκα όχι,οι Black Sabbath θα το σώσουν με το νέο τους άλμπουμ.

#18

Καταρχάς συμφωνώ σχεδόν με όλους. Τόσο με το αρχικό ποστ του worst enemy, όσο και με το ποστ του ChrisP.

Έτσι και αλλιώς το μέλλον παίχτηκε τόσο από αντεργκρουν όσο και από μεήνστρημ καλλιτέχνες. Πχ οι Fall δεν ήταν αυτοί που άμα δεν υπήρχαν δεν θα υπήρχαν πχ ούτε οι Sonic youth που βιάζανε τα πάντα στο άκουσμά τους??? Τελικά, χέστηκα για το μέλλον της μουσικής. Το μόνο σίγουρα, για μένα, είναι ότι το αντεργκραουν είναι αυτό που κάνει τον καθιστό ταύρο να επιτεθεί, είναι αυτό που ταιριάζει με την αισθητική μου (όπως και με την αντί-αισθητική μου). Είναι αυτό που με κάνει να ξερνάω άμα ακούω πάνω από τρία τραγούδια των Whitesnake ή τωn Def Leppard, ή των Van Halen.

#19

Δεν ξέρω πώς έχει κολλήσει στο μυαλό κάποιων ότι “underground” = κακή παραγωγή ή κακός ήχος στα λάηβς. Ειδικά τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει κάποιος τέτοιος διαχωρισμός.

Το γράφω με αφορμή το ποστ του alejandro αλλα κάτι παρόμοιο νομίζω έχει αναφέρει αλλού και ο Dead και γενικά αυτή η άποψη βλέπω να αναπαράγεται παρότι δεν έχει μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα.

Επίσης, να ξεκαθαρίσω ότι περί ελιτισμού δεν αναφέρθηκα ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Απλώς το παρέθεσα ως αντικειμενική παρατήρηση. Αρκεί βέβαια κάποιος που έχει ανάλογη συμπεριφορά να μην γελοιοποιείται αποδεικνύοντας την ημιμάθειά του.

#20

Kαλα διαφωνω γαμα τα με το ποστ του αλεχαντρο, αλλα νταξει ειναι αργα τωρα και δε θα επεκταθω. Μονο και μονο που οι ευκαιρίες/δυνατότητες να εμπλακείς με τον χ-ψ τροπο στο underground* , να το ζήσεις στο πετσί σου, να χαρείς και να στεναχωρηθείς με αυτό, ακομά ακομά και να προσπαθήσεις να αλλάξεις κάποια αρνητικά του, γινεται φανερη η σημαντική (ζωτικής σημασίας) διαφορά του με το mainstream. Αυτά από μένα. Ειναι θεμα νοοτροπιας μαλλον:wink:

*(χωρίς να απαιτείται κάποιο θαύμα ή κάποια κωλοφαρδία ή κάποιο κονέ, παρα ορεξη και μερακι μονο)