Δεν περίμενα τόσο άμεση εξυπηρέτηση…:lol:
Ωραίος!! Ευχαριστώ πολύ 
Λοιπόν ακούστε τι παίζει…
Υπήρχε πριν κάποια χρόνια, μέχρι το 2007,2008 περίπου μία μπάντα που λεγόταν [B]o.c.b. (official crazy boys)[/B]. Tα μέλη τους, τεραστιοι αληταράδες, παίζαν παλιότερα σε μια άλλη punk μπάντα, τους [B]Lunatix[/B] (είχαν ανοίξει και για anti-nowhere league αν θυμάμαι καλά). Τελοσπάντων οι o.c.b. γαμάγαν το σύμπαν όμως! Επαιζαν ένα τέρμα αλητικο punk/rock n roll, αυτοί το λέγαν [B]rot n roll[/B]… Mικρα κομμάτια που τα σπαγαν. Τελοσπάντων εγω δεν έχω θέμα μ’ αυτούς (και τους ειχα δει λαιβ και τον δισκο τους εχω -στην [B]blind bastard[/B] είχε κυκλοφορίσει-), απλά οι τύποι έχουν διαλυθεί κι εχουν σβήσει τα πάντα απ’ το ιντερνετ, και θελω να τους βαλω σε φιλαράκια μου και δε μπορώ… Παιζει να υπαρχει κατι στο ιντερνετ, σε καποιο σαιτ?
μονο απο lunatix εχω κατι απο οτι βλεπω αν θες…
χμμ στείλτο μου κι αυτό κάποια στιγμή ή με pm ή μέσω msn, αν γίνεται! Thanx
τελικά πήγε κανείς???
Ένα underground τραγούδι του Θαναση Παπακωνσταντίνου
Λιγοστα πραγματα γνωριζουμε για τους Ψυγειο Ψυγειο. Νομιζω τα μελη του σχηματους ηταν απο τα Ιωαννινα για αυτο ειχαν και στενες επαφες με τους Κεφαλαιο 24 και τους Dirty saints αφου η Βανα (απο τους ψυγειο) και ο Κωστας Γραμεννιατης (απο τους dirty saints) ηταν αδερφια .Κυκλοφορησαν δυο album μεταξυ των οποιων και μια συλλογη με το ονομα “fragmenta v” απο το τοτε zine “στις σκιες του b23” στην οποια επισης ηταν και οι Ding an sich, pillow, groove machine και λευκη συμφωνια. Το 1992 κυκλοφορησαν και δευτερο δισκο με το τιτλο “εμπιστοσυνη” το οποιο ειχε καλυτερο ηχο απο το πρωτο με παραγωγο τον Coti K. και η ηχογραφηση του ειχε γινει στα Γιαννενα σε τετρακαναλο κασσετοφωνο.
Ηχητικα ειναι αρκετα πειραματικοι και χαοτικοι χωρις ομως να ξεφευγουν τελειως απο rock φορμες.
info apo hiddendiaries.blogspot
καλσπερα παιδια,απο τα λιγα που ξερω και εγω η Βανα και ο Κωστας ζουνε πια στην Αγγλια.Εχουν να ερθουν Ελλαδα γυρω στα 3 χρονια πια…Αυτα τα λιγα!!!και φυσικα ειναι απο τα γιαννενα οπος αναφερθηκε και πριν.Απο τους dirty saints ο κιθαριστας ειναι μπαρμαν σε ενα ιστορικο μαγαζι στα γιαννενα.
δεν ξερω εαν τους εχει αναφερει πιο πριν κανενας αλλα πολυ ωραιες μπαντες ειναι οι
UNTIL RAIN >> progressive απο την θεσσαλονικη,ο τραγουδιστης τους στο σι ντι δεν ηταν καλος ομολογουμενος αλλα οι συνθεσεις ειναι τρομερες κατα την γνωμη μου και τωρα εχουν παρει πολυ καλο τραγουδιστη και βγαζουν ΕP τον φλεβαρη
AGNOSIA: και αλλη πολυ ωραια prog μπαντα…ισως μερικοι να τους ξερουν αφου κανανε support στους μεγαλουσ φατες (μονο θεσσαλονικη)
θα κλεισω με τους φανταστικους POEM http://www.rocking.gr/reviews/album/Poem_-_The_Great_Secret_Show/2476/ 
Ωραίοι οι Poem καλό συγκρότημα είναι
Έχω εντοπίσει τους Zebra tracks
Οι τύποι είναι αξιόλογοι
Ως Κεφαλαιο 24 υποθέτω ότι εννοεις τους Chapter 24! Tεσπά, οι Ψυγείο - Ψυγείο …από τα πιο ιδιαίτερα και δύσκολα ακούσματα της σκηνής. Και από αυτά που ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά του B23 βεβαίως βεβαίως. Σίγουρα επηρεασμένοι από Yell-o-Yell όσον αφορά στο χαοτικό της υπόθεσης.
kalispera kai pali,thelo tin voitheia sas…
an kapios xerei to sigrotima ΚΡΙΣΙΣ pou kikloforisan to 1982 kai mporei na voitheisei na to vro…i akomi kai ta tragoudia an exei…ti na po,tha tou antapodoso!!!
eyxaristo
τι είναι αυτοί;;; δεν θυμάμαι να τους έχω ξανακούσει.
einai apo kavala,kai pexane stin monadiki kikloforia tous(singlaki) hard rock me elliniko stixo.to 1982 opos anefera kai prin.an exei kapios kana kone na doume ti tha geinei…
eyxaristo
Η Sunny Μπαλτζή διασκευάζει το τραγούδι Links των θρυλικών post punk-ηδων [B]Μecano[/B]!
Το ακούτε εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=8TvALZtDviA&feature=player_embedded#!
και ευκαιρίας δοθείσης, πάρτε λίγα λογια για το γκρουπ, αξίζει να τους ψάξετε. Είναι από την παρουσίαση του Half Inch Universe - την συλλογή της ελληνικής lazy dog κάπου στα mid 90’s.
[SPOILER]
έγεται ότι τα παιδιά με κλίσεις προς τις μηχανικές τέχνες και επιστήμες έχουν μια ιδιάζουσα, αμφίδρομη σχέση με τα συναρμολογούμενα. Τα Meccano είναι από τα παλιότερα τέτοια παιχνίδια και πιθανόν τα πρώτα που τα κομμάτια τους ήταν φτιαγμένα από μέταλλο (άξονες, ροδέλες, βίδες κ.ά.). Την πατέντα τους κατοχύρωσε ο Frank Hornby το 1901 ως Meccanics Made Easy και πήραν το όνομα που ξέρουμε επτά χρόνια αργότερα.
Ο Ολλανδός Dirk Polak δεν υπήρξε ποτέ μηχανικός. Η ζωγραφική πρώτα και η μουσική μετέπειτα ήταν οι βασικές του ασχολίες. Πιθανόν με κάποιες βόλτες στα κανάλια του Amsterdam. Όταν βρέθηκε στα χέρια του ένα ένθετο με τις οδηγίες κατασκευών από ένα κουτί παιχνιδιών Meccano συνέβη μέσα του κάτι κρυπτικό, μεγαλύτερο από το τυχαίο του περιστατικού καθαυτού. Από κείνα τα αναπάντεχα που σημαδεύουν την επόμενη ζωή κάποιου, αλλά ο ίδιος εκείνη ακριβώς τη στιγμή αδυνατεί να το καταλάβει. Έκτοτε λοιπόν οι αρθρωτές ‘‘κατασκευές’’ έγιναν συμβολικοί και κεντρικοί πρωταγωνιστές στις ζωγραφιές του (κάτι αντίστοιχο με τα Eyeballs των The Residents). Ο συνθέτης φρόντιζε να τους προβάλλει πάνω σε υπερρεαλιστικά τοπία, τονίζοντας τον μεταλλικό χρωματισμό τους και την αφύσικη, ψυχρή ζωντάνια που απαιτεί το πρωτεύον του ρόλου τους (τι να διακοσμούσε τους τοίχους του Cabaret Voltaire στη Ζυρίχη του 1916, άραγε;).
"Δεν θέλουμε να θυμόμαστε πως υπήρξε ο οποιοσδήποτε πριν από μας’’ ξεστόμιζε κάποτε ένας από τους θεμελιωτές του ντανταϊσμού, ο Γάλλος Tristan Tzara. Αυτή την ολοκληρωτικά αναρχική ρήξη με την παράδοση και τους θεσμούς της ο Dirk Polak πρέπει να την γνώριζε ήδη, η έκρηξη του punk όμως την έκανε επιτακτική προτροπή. Με την συμμετοχή του Pieter Kooyman έβγαλε το πρώτο 7’’ single των Mecano Ltd. το 1978. Μετά την προσχώρηση των αδελφών Tejo και Cor Bolten και του Ton Lebbink το συγκρότημα απέκτησε την σύνθεση που για περίπου τέσσερα χρόνια θα έκανε άνω-κάτω τα μουσικά δεδομένα της ευρωπαϊκής σκηνής. Η σειρά των συλλεκτών θα ακολουθούσε σύντομα. Η τραγική ειρωνεία (και λεπτομέρεια που ίσως δεν είναι γνωστή) είναι πως το 1980, όταν το συγκρότημα έγραφε μερικά από τα σπουδαιότερα μουσικά δείγματα που προήλθαν ποτέ από μια χώρα όπως η Ολλανδία, το εργοστάσιο που στέγαζε την παραγωγή των παιχνιδιών Meccano για 66 χρόνια στην Binns Road του Liverpool, έκλεισε. Την ίδια τύχη είχε τον επόμενο χρόνο και το Meccano Magazine.
Αν και η δημιουργική ιδέα γεννήθηκε στο κλίμα της αναταραχής του punk-rock στα τέλη των seventies, ο Dirk Polak υπήρξε αρκετά εκλεκτικός, αρτίστας και βαθιά στοχαστής που σχεδόν αμέσως ξεπέρασε τις αδιέξοδες φόρμες των συγχρόνων του προς κάτι αυτοδύναμο και προσωπικό. Αν παρακολουθήσει κάποιος την αισθητική εξέλιξη του ήχου των Mecano από το ‘Face Cover Face’ στα ‘Profile’ και ‘Autumnmatic Play’ θα διαπιστώσει πως μέσα σε πολύ λίγα χρόνια έκαναν πραγματικά άλματα, περνώντας από το punk-rock στο post-punk, το new wave, την art-pop και φτάνοντας μέχρι την κλασική μουσική. Μόνον οι Tuxedomoon πέτυχαν την ίδια περίοδο κάτι ανάλογο. Ο ίδιος ο Dirk Polak υπήρξε δε ένας από τους εκφραστικότερους τραγουδιστές, συνδυάζοντας την υπερβάλλουσα, σκοτεινή τραγικότητα ενός Ian Curtis με τη θεατρική στόφα ενός Gavin Friday. Ήταν ικανός να ερμηνεύει έναν τόνο υψηλότερα από την μπάντα, αρκεί να έβγαινε το πάθος και το συναίσθημα, και να ελίσσεται μέσα σε χρωματισμούς από την ευαισθησία ενός ποιητή, μέχρι την απόγνωση και την βαριά απαγγελία ενός που διαβάζει ένα μανιφέστο ή μια προκήρυξη σε διαδήλωση.
Χαρίσματα όλα αυτά, θα συμφωνήσετε, και καλλιεργημένα μέσα από την αγάπη του για την ρώσικη ποίηση (το ‘Untitled’ είναι η συγκλονιστικότερη μελοποίηση που θα μπορούσε να γίνει στους τελευταίους στίχους του Vladimir Vladimirovich Mayakovsky πριν αυτοκτονήσει το 1930) και τα ιδεώδη των δύο επαναστάσεων που συγκλόνισαν την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, τη Γαλλική (‘History Landmarked’, ‘Robespierre’s Remark’) και την Οκτωβριανή (‘Dissident Lament’, ‘Permanent Revolt’). Τα απάτητα της ριζοσπαστικής τέχνης, τη μια μέρα στη σκηνή κάποιου pop venue και την επαύριον σε gallery. Πράγματι αξεπέραστο.
Το παρόν διπλό cd set, για να πάμε στο δια ταύτα, είναι η πληρέστερη συλλογή (δυόμισι ώρες μουσική) που κυκλοφορεί με ηχογραφήσεις των Mecano, την παραγωγή του οποίου έχει επιμεληθεί ο Dirk Polak αυτοπροσώπως. Περιέχει οτιδήποτε κυκλοφόρησε το συγκρότημα μέχρι τη διάλυσή του το 1983, μαζί με σημαντικό ανέκδοτο υλικό, κυρίως από ζωντανές ηχογραφήσεις που ο ίδιος έχει στην κατοχή του - συν όλους τους στίχους, φωτογραφικό υλικό και αρκετές λεπτομέρειες από τα ζωγραφικά έργα του στο booklet. Μολαταύτα το κείμενο του Leo Schelvis παραείναι συνοπτικό και σίγουρα δεν μπαίνει σε βάθος, αν αναλογιστούμε ότι πραγματεύεται μερικούς από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες στη νεότερη μουσική ιστορία.
O Dirk Polak επίσης για ακόμα μια φορά δεν αγγίζει την περίφημη ‘Tago Mago’ κασέτα (του 1981, split με τον Robert Wyatt), ίσως επειδή την υπέγραφε ο Tejo Bolten. Αυτό το τελευταίο υλικό υπάρχει όμως σε κάτι άλλο που έχω υπόψη μου, ένα bootleg cd-r με τίτλο ‘A Shapeless Volume’ που βγήκε του 1995 και περιείχε επιπλέον και κάποιους τίτλους που δεν αναφέρθηκαν ποτέ οπουδήποτε αλλού (και αποδίδονται στο τελευταίο τους studio jam). Οι κόπιες της όμως διατέθηκαν κυρίως στη Γαλλία και αλλάζουν πολύ δύσκολα χέρι. Σε μια συνέντευξη του Dirk Polak τον περασμένο Φλεβάρη μάθαμε επίσης ότι έχει γράψει ήδη καινούργιο album, στο οποίο συμμετέχει και ο Tejo Bolten, και ψάχνει εταιρία. Θα είναι η δεύτερη εμφάνισή του στο προσκήνιο μετά το project των Zilveren Eeuw και το προ διετίας ομώνυμο album τους με μελοποιημένη ρώσικη ποίηση, μεταφρασμένη στα ολλανδικά.
Το ‘The 1/2’’ Universe’, για να κλείσουμε κάποτε, είναι ένα κομμάτι ιστορίας τόσο σημαντικό και σπάνιο που κάθε παρουσίαση και σχολιασμός (είναι υπεράνω για να μιλήσουμε για κριτική, εδώ χάνει το νόημά της) και δη ετεροχρονισμένη κατά μια εικοσαετία είναι από μόνη της πολύ φτωχή για να περιγράψει ένα προς ένα τα παραληρηματικά βήματά του. Το’ χουμε ξαναπεί πως κάποια πράγματα τελικώς βιώνονται μόνον, χωρίς ποτέ να κατανοηθούν επακριβώς. Όπως και η ίδια η ζωή.
[/SPOILER]
δλδ, οκ ακούστε κομματάρες και νιώστε πόνο λέμε
(το ποστ έγινε λόγω πόρωσης που ξαναθυμήθηκα τους Mecano μετά από καιρό, τελικά χαχαχα)
Ωραίος ο παναγιώτης thumbs up φίλε με έφτιαξες με τους Mecano!!!
Να σαι καλά…
Sequence theory project
Αν είχαν κυκλοφορήσει το δισκάκι τους πριν 15 χρόνια και ήταν αλλοδαποί προς ανγκλετέρα μεριά θα ήταν κλασικό πλέον…
Δεν ξέρω αν έχει ποσταριστεί από άλλον αλλα ενα αγαπημένο ελληνικό σχήμα είναι οι [B][U]Μητέρα Φάλαινα Τυφλή(κλικ)[/U][/B]
Στα πιο χεβι, μια (και παραπάνω) ακρόαση αξίζουν οι [U][B]Luna Obscura(κλικ)[/B][/U]
Επίσης στο θρας/μεταλκορ πεδίο οι[B][U]Furor(κλικ)[/U][/B] και οι [B][U]River Unfed(κλικ)[/U][/B] είναι πολύ καλοίί
μιας κ (ξανα)αναφερατε την σαννυ. Σε περίπτωση που δεν έχετε ακούσει το song που έκανε με τον μπιλάρα
Πραγματικά αξίζει.