Με αφορμή το παραπάνω ποστ που μ’ έκανε να χάσω τ’ αυγά και τα πασχάλια, θέλω να κάνω την εξής ερώτηση. Πιστεύετε πως είναι γενικότερα θεμιτό να γκρινιάζουμε και να διαμαρτυρόμαστε για το ότι ορισμένοι (λέγε με alterground, random πολυεθνική κ.λπ.) κοιτάνε να βγάλουν το παντεσπάνι τους κι όχι απλώς το ψωμί τους εκμεταλλευόμενοι τη μουσική, ενώ την ίδια στιγμή, με το που μας δοθεί η ευκαιρία (λέγε με random special edition), κάνουμε κι εμείς ακριβώς το ίδιο; Δικαιολογεί μια τέτοια πράξη το γεγονός πως ανήκει απλώς σε μικρότερη κλίμακα αισχροκέρδειας; Γενικά για σας είναι OK να εκμεταλλεύεται ένας “μουσικόφιλος” με τέτοιο τρόπο τη μουσική;
Να σου απαντησω μιας και πιαστηκες απο την κινηση μου. ΟΧΙ, ενας μουσικοφιλος ειναι απαραδεκτο να βλεπει την μουσικη ως μεσο κερδοφοριας και αυτο γιατι ειναι πολυ ευκολο να το κανει “επαγγελμα” στη συνεχεια. Κ στο λεω εχοντας στο παρελθον υπαρξει κ γω ο αγοραστης αναλογων εκδοσεων μεσω οπαδων.
Τωρα θα με ρωτησεις γιατι αυτη η αντιφαση λοιπον. Σιγουρα ειχα τους λογους μου (οικονομικοι προφανως). Απο κει κ περα θα μπορουσα καλλιστα να παρω αλλα 2-3 κομματια και να τα μεταπουλησω, οποτε πια να εχω καθαρο κερδος.