W.H. εξαιρετικοί. Είναι και αθεόφοβοι αλλά τους βγήκε
Κυρελέησον
ΕΠΟΣ!
DEMON ΜΠΑΝΤΑΡΑ!!! ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙΑ!!!ΦΟΒΕΡΟ ΚΕΦΙ!!
Ναι ρε complete sentence
ΕΠΟΠΟΙΊΑ ΤΙΤΆΝΩΝ και μαγεία Δαιμόνων!
ΣΟΚ και ΔΕΟΣ!
Να συμπληρωσω οτι ειδαμε για μενα μπαντα απο τη δεκαετια 80 -90,τους Wings of Steel,σαν να βγηκαν απο το χρονοντουλαπο της ιστοριας
Και μαζι με Demon Titan Force εκλεισε μετην καλυτερη τριαδα η βραδια
Δυσκολεύομαι χαρακτηριστικά να υποκριθώ ότι δεν… ζηλεύω!
Παρατηρώ όμως ότι κανείς δεν λέει για το πως ήταν οι Noor - αν πήγαινα, για μένα αυτοί θα ήταν ένας από τους 3-4 βασικούς λόγους!.
Οι Noor ήταν πολύ καλοί. Άγουροι και ψαρωμένοι σίγουρα (και λογικό, έτσι?), αλλά ό,τι ακούς στον δίσκο το βγάζουν και λάηβ αξιοθαύμαστα καλά.
Περισσότερα προσεχώς, μαζεύω όσα κομμάτια μου έμειναν και ετοιμάζομαι για Domine.
Πήγα την πρώτη μέρα, έχασα τους πρώτους οπότε μπηκα την ώρα που έβγαιναν οι Noor, είχα ακούσει τον δίσκο και ομολογώ ότι δεν συμμερίζομαι τον “πανικό” που έχει προκαλέσει. Σίγουρα κιθαριστικά είναι άπαιχτοι αλλά κάπου τα κομμάτια σαν να χάνουν για μένα, πολλά ωραία μέρη σε κάθε τραγούδι που χάνονται μέσα στον γενικό χαμό που επικρατεί, έτσι και στο live λίγοι ήταν αυτοί που ενθουσιάστηκαν…νομίζω.
Στη συνέχεια βγήκαν οι γαμάτοι Amethyst και δίδαξαν πως είναι ένα καβλερό live, η μεγαλύτερη διαφορά με τους προηγούμενους είναι ότι εδώ υπήρχαν τραγούδια με αρχή μέση και τέλος και κυρίως φοβερές Thin Lizzy μελωδίες, προφανώς το είδος είναι πιο συναυλιακό, θεωρώ ότι κέρδισαν φίλους.
Στη συνέχεια οι Attic αφού μας λιβάνισαν έπαιξαν και μερικά από τα καλά τους κομμάτια, η φάση είναι love or hate, προσωπικά δεν μπορώ να τους πάρω στα σοβαρά αλλά δεν πέρασα και άσχημα…ζέσταμα για King Diamond.
Οι Butcher από την άλλη μας πήραν το σκαλπ, φοβερή ένταση και εκλεισαν με το επικό 666 Goats…μιλάμε για τον απόλυτο χαμό.
Οι Ereb Altor από την άλλη ηρέμησαν υπερβολικά πολύ τα πράγματα με το επικό μπλακ μεταλ τους και τα mid tempo κομμάτια που έπαιξαν αλλά μας έδωσαν μια όμορφη διασκευή στο A Fine Day To Die των Bathory για κλείσιμο και κάπως συνήλθαμε.
Τέλος οι Crimson Glory μου έκλεισαν το στόμα, αν εξαιρέσουμε την κοιλιά με τα 2 καινούρια και ακυκλοφόρητα κομμάτια που έπαιξαν, μας έδωσαν ένα επικό σετλιστ με έπη από τα 2 πρώτα τους, ομολογώ ότι στο Lost Reflection σηκώθηκε κάθε τρίχα μου. Ο τραγουδιστής τα είπε όπως έπρεπε αν και στο Red Sharks πρέπει να παρέδωσε πνεύμα, ο κόσμος τραγούδαγε συνεχεια και γενικά περάσαμε πολύ όμορφα και σίγουρα διασκέδασαν και οι ίδιοι.