Τι ήταν αυτό πάλι; 3 ώρες σφυροκόπημα!!!
Ευχαριστούμε Μάρκο! Respect!
btw Ωραίοι οι War Dance…
τρομερο live!μεγα respect στους Manilla που παιξαν 3ωρο σετ!απλα μπραβο τους!γενικα ωραια νυχτα με τιμια support!
πιο τίμια σαπόρτ δε παίζουν, εδώ είδαμε τον μικρό νικόλα:!:
Και γαμώ τις συναυλίες, σου βγαίνει ο γέρος και σου παίζει 3 ώρες και βλέπεις νέες μπάντες να αντέχουν με το ζόρι μιάμιση…υγεία, καύλα και HEAVY METAL!
μετριουτσικο λαιβ, κατι μεταξυ πολεμου και ολεθρου
Όντως, και stage diving έκανες μόνο 57 φορές! 
Χάρηκα για την γνωριμία συμφορουμίτες!
α ναι, και γω χαρηκα, φιλικα πατ-πατ στο κεφαλι σε ολα τα παιδακια
ε μαλακες, χασατε το encore στον σπεσιαλιστα που μαθαμε (αναγκαστικα) οτι
[SPOILER][B][SIZE=“5”]OI GAMMA RAY EINAI GAY[/SIZE][/B][/SPOILER]
by tassos??
by ευχαριστος μεθυσμενος ΤΡΟΓΛΟΣ των war dance με μουσια και φανελακι wifebeater, δεν ξερω πως τον λενε
τάσσος
Ωραία ατμόσφαιρα χθες και κοντά στη λογική του up the hammers. Μόνο παράπονο η ακριβή τιμή του dvd, από τα 10 στα 15? 
Δυστυχώς δεν πρόλαβα τους [B]Midnight Priest[/B] και πάλι (αν ήταν κάποιος ας πει).
Οι [B]War Dance[/B] κατέβηκαν (και πάλι) με πωρωτική εμφάνιση και κέρδισαν νέο κόσμο σίγουρα.
Τους [B]Etrusgrave [/B]δεν τους άκουγα ποτέ και δε με κέρδισαν ούτε και χθες
Οι [B]Dark Nightmare[/B] απέδωσαν σωστά το πολύ καλό νέο υλικό τους (που δυστυχώς χαντακώσανε στην παραγωγή) αλλά κάπου τους έχασα προς το τέλος.
Ευτυχώς στους [B]Manilla Road[/B] λειτούργησε και πάλι ο εξαερισμός γιατί αυτό που ακολούθησε ήταν το ιδανικό επικό live, και σίγουρα καλύτερο από την προηγούμενη φορά… (επίσης να τα βλέπουν αυτά οι μαγκους που παίξανε 70 λεπτα)
Μερικά βιντεάκια:
MANILLA ROAD [B][U]?weavers of the web[/U][/B]
ETRUSGRAVE [B][U]?hastings[/U][/B]
DARK NIGHTMARE [B][U]?beneath the veils of winter[/U][/B]
WAR DANCE [B][U]?freedom[/U][/B]
όλοι τους ήταν υπέροχοι. ακόμα και οι πορτογάλοι που είναι και ολίγον τι βοσκοί, έδωσαν ψυχή
ωραια τα βιντακια, παιζουν κιαλλα απο Manilla ? ωραια ποιοτητα εχουν, και ηχο και εικονα!
Όλα ήταν υπέροχα.
Quoted for truth. (Συν ότι ουσιαστικά ήταν dvd-r).
The day after λοιπόν, ας γράψουμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα με (σχετικά) καθαρό μυαλό.
Όταν έφτασα στο Κύτταρο είχαν ήδη αρχίσει οι [B]Midnight Priest.[/B] Εμένα προσωπικά δε μου είπαν απολύτως τίποτα. Και σόρι κιόλας αν ακουστώ σκληρός, αλλά αν κόβονταν ώστε να τελειώσει το φεστιβάλ μία ώρα νωρίτερα (και δεν άλλαζε ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ από ωράρια, συγκροτήματα, σέτλιστς κτλ.), νομίζω ότι κανένας δε θα καταλάβαινε τη διαφορά.
Μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι [B]War Dance[/B] τους οποίους έβλεπα για δεύτερη φορά. Δεν ξέρω αν ο Τάσσος σοβαρολογούσε όταν μου έλεγε μετά το φεστιβάλ ότι “δεν παίξαμε καλά σήμερα” (το πιθανότερο πάντως ήταν να μίλαγε το αλκοόλ), εμένα όμως μου φάνηκαν και χτες εξαιρετικοί. Ο χαρακτηρισμός “tribal Manowar” που τους έδωσε ο NWOOFGM είναι κατ’ εμέ πολύ εύστοχος κι αυτό το στοιχείο είναι βασικά που δίνει στη μπάντα τη χαρακτηριστική τους ταυτότητα. Ο Τάσσος είναι το μέταλ το ίδιο, τρομερή παρουσία στο σανίδι, όσο για τον τραγουδιστή, παραμένει ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στον Eric Adams αλλά περιμένω να δουλέψει λίγο τη σκηνική του παρουσία στο μέλλον ώστε να φαίνονται κιόλας κι όχι μόνο να είναι θεοί live. Περιττό να πω ότι έχυσα μπάμιες στο War of the Titans που χτες άκουσα πρώτη φορά, όσο για το Achilles’ War Dance δε νομίζω ότι το έπιασα 100%, θέλω να το ξανακούσω με την πρώτη ευκαιρία. Μπράβο τους πάντως, χίλια μπράβο και δε βλέπω την ώρα να τους ξαναδώ και κυρίως να βγει ο δίσκος, να αρρωστήσουμε τελείως με τη μπαντάρα!
Στη συνέχεια έκανα τη μαλακία του αιώνα: άραξα έξω απ’ το club με κάτι βλαμμένους από δω μέσα και εκεί που λέγαμε τα δικά μας ξεχάστηκα και όταν ξαναμπήκα μέσα οι [B]Etrusgrave[/B] ήδη τελείωναν το σετ τους! Πρόλαβα μόνο το Colossus of Argyl (εξωπραγματική εμπειρία, η τρίχα κάγκελο και τί άλλο να πω ρε πούστη) και το Angel of Darkness. Δεν ξέρω πόσα άλλα έχασα, αλλά από την απόδοση της μπάντας, τον ήχο τους κτλ. αυτό που υποψιάζομαι είναι ότι έχασα μεγάλη εμφάνιση και φυσικά χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο. Τί να γίνει! Μόνο σεβασμός και δέος απέναντι στον Fulberto Serena, τον original κιθαρίστα των Dark Quarterer και έναν από τους μεγαλύτερους αφανείς ήρωες αυτής της μουσικής.
Μετά, οι [B]Dark Nightmare.[/B] Πέραν του ότι μετά από μια κουβέντα μ’ ένα παλικάρι συνειδητοποίησα για πρώτη φορά χτες ότι το όνομά τους είναι αρκετά αστείος πλεονασμός :p, πέραν της άπειρης γραφικότητας των πανώ που είχαν κουβαλήσει μαζί τους οι φίλοι και οι οπαδοί τους από τα Γρεβενά (“αυτή η μπάντα αξίζει τα πάντα”. λολ!), πέραν, τέλος, του απαράδεκτου στην αρχή ήχου τους, αυτή η μπάντα εμένα εξακολουθεί να μ’ αρέσει πάρα, πάρα πολύ. Λέω “εξακολουθεί” γιατί απ’ ότι κατάλαβα οι περισσότεροι υποστηρικτές της σκηνής έχουν μείνει λίγο στα ντέμο τους και τους δίσκους τους τους έχουν λίγο στο κλάσιμο. Εν μέρει καταλαβαίνω το γιατί, το επικό/βαρβαρικό στοιχείο στους δίσκους έχει υποχωρήσει, τα πλήκτρα αντιθέτως έχουν βγει πιο μπροστά, οι επιρροές από τους Maiden της κλασσικής περιόδου έχουν πολλαπλασιαστεί, ο ήχος έχει καθαρίσει αρκετά κτλ. Εμένα με αγγίζουν πάντως ό,τι και να παίξουν. Το παλικάρι που παίζει κιθάρα και τραγουδάει έχει πραγματικά σπουδαία φωνή και είναι μορφάρα επί σκηνής, μιλάμε για πολύ πάθος ε, τώρα η μουσική τους δεν είναι κανένα μνημείο πρωτοτυπίας αλλά έχει ωραία ριφφς, ωραίες μελωδίες, ωραία κοψίματα, ε, ξέρω γω, δε θες και πολλά άλλα πράγματα σ’ αυτού του είδους τη μουσική. Πολύ καλή εμφάνιση.
Όλα τα παραπάνω πάντως πέρασαν σύντομα σε δεύτερη μοίρα. Ανέβηκαν στη σκηνή οι [B]Manilla Road[/B] και αυτό που ακολούθησε για τις επόμενες τρεις ώρες μόνο με τη λέξη “ντελίριο” μπορώ να το χαρακτηρίσω. Τολμώ να πω ότι παρ’ όλο που αγαπούσα άπειρα τους Manilla εδώ και χρόνια, χτες ήταν που συνειδητοποίησα πλήρως το μέγεθος του μεγαλείου τους. Όπως έλεγα σε μια φάση στον pumpkin, έχουν αυτό που χαρακτηρίζει τις πραγματικά μεγάλες μπάντες: είναι πολύ πολύ καλύτεροι live απ’ ότι στους δίσκους τους. Ε, και όταν συμβαίνει να παίζουν ολόκληρο έναν από τους καλύτερους epic metal δίσκους όλων των εποχών, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Αλλά και στη “δεύτερη φάση” του σετ τους η εμφάνισή τους έγινε ένα stagediving fest, άκουγες δεξιά-αριστερά λαρύγγια να σκίζονται στην προσπάθεια να τραγουδήσουν τους στίχους πιο δυνατά από τους Shelton/Hellroadie, επικρατούσε γενικότερα ένας ενθουσιασμός, μια ευφορία, ένα κλίμα που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι και συ εκεί και να λες τέτοια live θέλω να βλέπω μια ζωή. Για τον George Carlin, ΣΥΓΝΩΜΗ! Mark Shelton ήθελα να πω, οι λέξεις είναι πολύ μικρές, πολύ λίγες. Ας το θέσω ως εξής: δυστυχώς δε θα δω ποτέ μου τον Quorthon, αλλά τουλάχιστον έχω δει τον Shelton. Ένα πραγματικό τοτέμ του μέταλ, που στα γεράματά του ανεβαίνει πάνω στη σκηνή και παίζει επί τρεις ώρες σα να μην υπάρχει αύριο. ΔΕΟΣ. Και φυσικά μνεία αξίζουν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και κυρίως ο ντράμερ-χταπόδι που ασελγούσε non-stop στα τύμπανα μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα, LIKE A BOSS, αλλά και ο Hellroadie που έχει καταφέρει, ένας Σέιταν ξέρει πώς, να ακούγεται φτυστός ο Shelton από τα 80’s. Αυτή τη συναυλία θα τη διηγούμαστε στα εγγόνια μας.
Φιλιά σε όλους τους metal brothers του φόρουμ που έδωσαν το παρόν, και Astaldo, nir και karamourtzouni, χάρηκα πολύ. 
Αν και δεν εχω ακουσει νοτα απο Manilla (μην βαρατε :Ρ), θα με εψηνε να ερθω χθες, γιατι σιγουρα θα περνουσα καλα (αν μη τι αλλο) και ξενερωσα που δεν μπορεσα (αλλα δεν μπορουσα να κανω και αλλιως).
Ελπιζω σε μελλοντικη εμφανιση να ειμαι εκει!
οι Etrusgrave αξίζουν ξεχωριστή μνεία. μεγαλείο
Εντάξει οι Μanilla είναι εξωπραγματικοί. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους νεώτερους αστερίσκους. Αυτά τα πράματα κάνουν την διαφορά και κάποιες μπάντες μυθικές μετά από 30 και πλέον χρόνια δράσης.
P.S: Τρελαίνομαι να βλέπω Τάσσο πάνω στην σκηνή. Είναι ο Αρχηγός τσέπης. Έπος!
τι [B]ΤΟΤΕΜ [/B]ρε μλκ ? :lol::lol::lol::lol::lol: ελιωσα…
παντως αν λέμε τον καρχαρία παππού, τον κιθαρίστα των etrus grave πως πρέπει να τον πούμε???