Μπα όχι, δεν είχε τέτοια. Ο παπαροκάς μόνο.
Αλλά τί να σου πω, εγώ παρά την κούραση πέρασα ποοολύ γαμώ. Και δεν ήταν μόνο ότι ο Παπανικολάου πήγε όλα τα κομμάτια γαμιώντας. Και ο κιθαρίστας (δε θυμάμαι τώρα ποιός ήταν) τα πήγε λαμπρά παίζοντας (μην ξεχνάτε) Blackmore/Iommi/Campbell, και (κυρίως) το σετ ήταν απίθανο. Ρε εδώ παίξανε Falling Off The Edge Of The World ας πούμε!
Γιώργο, :lol::lol::lol:
Hurlement: Παλι χασαμε το πρωτο συγκροτημα! 
Emerald: Καλη εμφνιση,καλα φωνητικα κ εκπληξη η διασκευη στο Escape των Metallica!πολλοι απορουσαν ποιο τραγουδι ηταν!
Procession: Δεν τους παλεψα!
Martyr: Καυλωμενος ο τραγουδιστης καποια κομματια ητανε κ γαμω κ καποια δεν ηταν σπουδαια!αλλα γενικα μετα απο καποιο σημειο καταντουσαν κουραστικοι!
Dawn of Winter: Καλη εμφανιση κ αυτοι!
While Heaven Wept: Πολυ καλη εμφανιση μου αρεσαν περισσοτερο απο ολους τους προηγουμενους!
Ostrogoth: κ αυτοι γαμησαν!μαζι με WHW τους ευχαριστηθηκα αρκετα!
Dio tribute band: τρομερη φωνη ο παπαροκας αλλα μετα απο καποια ωρα αποχωρησα γτ ειχα κουραστει!
Αντε κ του χρονου με κανενα θρας!!!
Ινφέρνους! Σταμάτα να τελειώσεις κάθε φράση με θαυμαστικό! Είναι λίγο σπαστικό! Θενξ!
οκ ρε ειναι απο συνηθεια κ γ αυτο.κ εσυ το ιδιο ομως.χεχε
highlights πρώτης μέρας: Sacred Steel & Sorcerer
highlights δεύτερης: Hurlement (!!!) & Dio Tribute 8)
highlight 1hs Sorcerer, Solstice
Highlight 2hs While Heaven Wept, Ostrogoth
Βασικα ναι, οι Hurlement παιζει να ηταν η εκπληξη του φεστ. Δεν τους ειχα ακουσει, μισω και τα γαλλικα, αλλα τα παιδια εδωσαν ρεστα! Μαγκες και θα τους ακουσω περαιτερω!
Σε αλλα νεα, νικητες της δευτερης μερας ανετα οι Procession για μενα. Ντουμ και απογνωση στο ΑΝ. Road To The Gravegarden + Chants Of The Nameless σε λεω! Ο Φελιπε απολυτα ταιριαστη φωνη στο υφος που παιζουν και καποια ριφφς ειναι πραγματικοι οδοστρωτηρες. Τσιμπησα και την πενα μου και ολα καλα :Ρ Απολαυση!
Emerald καλοι. Οχι κατι τρελο, αλλα επαιξαν καλα.
Μartyr μου την εσπασε λιγο ο τραγουδιστης, αλλα ειχαν καποια καλα κομματια.
Dawn Of Winter ημουν εξω και τα ελεγα με Skull Fist και οποιον αλλο εβλεπα…
While Heaven Wept παρουσιασαν σταδιακη ανοδο. Μου αρεσει μονο το τελευταιο τους αλλα περασα καλα. Και Vessel παιδες 8)
Οstrogoth δυναμη! Οκ, οι τσιριδες δεν βγαινουν πια, αλλα τα παππουδια τα εδωσαν ολα! Κομματαρες (αν και ελειψαν καποια απο Feelings Of Fury), μεγαλη μουρλα απο κοσμο, κεφι απο το γκρουπ. Ριφφαρες-απολαυση σε Shoot Back, Love In The Street, κλασσικα και αγαπημενα στο Queen Of Desire, επαιξαν και Ecstasy And Danger που ηθελα παση θυσια να ακουσω και Full Moon’s Eyes x2 στο οποιο εγινε πολεμος!
Tribute To Dio ειδα τα πρωτα 4 κομματια (Man On The Silver Mountain, Holy Diver, Neon Knights, Children Of The Sea) και επαιζαν πολυ πολυ καλα τα παιδια. Αλλα ηθελα να γυρισω (σχετικα) νωρις σπιτι και ημουν αρκετα κουρασμενος.
Αντε και του χρονου, να ειμαστε καλα και να τιμησουμε
Υ.Σ. Να σε λενε Ostrogoth και να εχεις σε ενα δισκο κομματια που να λεγονται Love In The Street και ειδικα The Sound Of Peace? Strange…
ρε παιδια καμια φωτογραφία δν παίζει ? όλοι με επαγγελματικές κάμερες είχαν έρθει … δν θα ανεβάσετε καμια φωτο ρε μοναχοφάηδες ?
Yπαρχουν διαφορα βιντεοζ στο τιουμπ παντως!
Στοίχημα τη δισκοθήκη μου ότι ΟΛΟΙ αυτοί που απορούσαν, βρίζουν τους Μετάλλικα για την εμπορική στροφή του '91, το Λόουντ και τα κουβαδάκια του Στ. Ανγκερ. :lol:
Όχι απλά έδωσε το βροντερό παρόν, οι τζαγκουαρ θα τον θυμούνται!
Αυτό.
Λοιπόν, να πω κι εγώ τα δικά μου,
[SIZE=“6”]ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΙΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ[/SIZE]
Πρώτη μέρα, χαζεμα στους παγκους καθως λεφτα για αγορες δεν υπάρχουν, και μετά αρχίζει το πανηγύρι.
[B]Wishdoom[/B]: Πολύ καλοί οι τύποι, ευχαριστοι σαν ακουσμα και γούσταρα γενικά.
[B]SKULL FIST[/B]: Aπίιιιιιστευτη εμφάνιση από skull fist, και για μένα ακόμη πιο εντονη καθως τους είχα τρελη αδυναμια η οποία έγινε ακόμη μεγαλύτερη, νέοι, γεμάτοι ενέργεια, απίστευτα κομμάτια, και αρκετά ταλαντούχοι στην ιδιοτητά τους και οι 4! Να έχω αφηνιάσει, ειδικότερα στο ride the beast που του έχω μια αδυναμία, και στην διασκευάρα angel witch! Τρομεροί τύποι και γεμάτοι τρέλα!
Η περιπέτεια με skull fist συνεχίστηκε και τη δεύτερη μέρα, καθως πιασαμε φιλίες με τα παιδιά, τους πήγαμε για σουβλάκια, τα οποια και ερωτεύτηκαν (αν μη τι άλλο!) και αφου έπιναν μπύρες όλη μέρα καταντησαν λιώμα :Ρ! Ο Jackie & η Αlison (ή Emily όπως μου πε ότι είναι το κανονικο της όνομα) μέσα στην τρέλα, οι άλλοι δυο πολύ πιο ντροπαλοί αλλά άπειρα συμπαθητικοι (αδυναμία μου ο καινουριος μπασιστας :roll: ) Έδωσαν υπόσχεση πως θα ναι πάλι πίσω σύντομα!
Sorcerer: Δεν είχα ακούσει μέχρι το φεστιβαλ, κι εκει ήταν που συνειδητοποίησα τι ΜΑ*ΑΚΙΑ είχα κάνει. Φοβερή μπάντα, ο τραγουδιστής φωνάρα και γενικά τους ευχαριστήθηκα με το παραπανω. Και διασκευή demon’s gate αν θυμάμαι καλά.
Sacred Steel Είχα πάει για σουβλάκια με martian καθως ποτέ δεν κατάφερα να δείξω και τρελη αδυναμία απεναντί τους. Ελπίζω να ήταν καλοί, αν και τους πετυχα λίγο προς το τέλος και βαρέθηκα, όλο το ίδιο ακούγονται.
Solstice Ντάξει περίμενα πολύ καλύτερα πράγματα, αλλά που ήταν ο ήχος? Που ήταν το lamentations? γενικά όπως προειπαν και άλλα μέλη του φόρουμ, σχετική απογοήτευση. Μόνο που έχω να κάνω ένα σχόλιο για τον Felipe, που του το πα και μου λεει ότι μου το χουν πει καμια εικοσαρια άτομα!
JAGUAR: Οι μεγάλοι νικητές και των δυο ημερών. Ένα συγκρότημα ορισμός της ενέργειας επί σκηνή, και το πιο έντονο που έχω δει ποτέ. Tουε περίμενα με ανυπομονησία αλλά κάτι τέτοιο δεν το περίμενα με τίποτα. Ο Jamie ο πιο τρελος τραγουδιστής όλων των εποχών, και νομίζω ότι ο pumkin με κάλυψε με το παραπάνω. Τρελαθήκαμε με dutch connection, axe crazy, και προσωπικό αγαπημένο prisoner. Μόνο που εγώ θα κάνω ενα παραπονο, δεν υπήρχε πουθενα το this time αλλα δεν θα κολλούσε και σαν ατμόσφαιρα οπότε χαλάλι Τρομεροί τύποι που σάρωσαν τα πάντα και κέρδισαν τους πάντες. Τρομερό και το εξαρτηματάκι του Jamie που χοροπηδούσε πάνω κάτω, καθώς και η στιγμη που παρατησε το κοινό πάνω στη σκηνή και κατέβηκε αυτός κάτω κι άρχισε να χτυπιέται με όσους είχαν μείνει off stage! 8)
2η μέρα και τρελές σκηνές
Hurlement: Δυστυχώς τους έχασα, ανάθεμα τα ΜΜΜ.
Emerald: Εφτασα στο τσακ για τα παιδιά, τους οποιους είχα ακούσει πριν λίγο καιρό και είχα λατρέψει, πολύ ικανοποιητικοί στην εμφανισή τους, ανεβαστικοί, και φαινεται γενικά να το χουν! We are the emerald knights (η απόδοση live χιλιες φορές ανώτερη του studio)! (αν έπαιζαν και κατι απο rebels of our time…)
Procession: Επαφή μαζί τους δεν έχω, άκουσα μερικά κομματάκια αλλά ανεβοκατέβαινα, διασκευή solitude! Συμπαθητικοι!
Martyr, Dawn of winter: Martyr δεν καταφερα να τους ακούσω, μου φαινοντουσαν τερμα βαρετοί, και dawn of winter δεν κόλλησα, οπότε σε αυτό το διαστημα καθόμουν απέξω κε skull fist και γινόντουσαν τρελα σηνικά γενικότερα
While Heaven Wept: Αρχισαν κουτσά στραβά, αλλα σιγά σιγά η άνοδος ήταν αφοπλιστική! Μπάντα που προσωπικά με έχει υπερκερδίσει, και παρόλο που φοβομουν ότι ήταν μπάντα στουντιο αλμπουμ, αποδείχτηκα λάθος (ευτυχως). Ενεργητικοί και δεμένοι, ειδικά όταν ήρθε το τριπτυχο vessel, (ολόκληρο) thus with a kiss I die & to wander the void. Ταξιδιάρικοι μπόλικα. TONIGHT WILL YOU SAIL AWAY WITH OPEN ARMSS AND EYES ABLAAAAAZE!
Ostrogoth: Kαι στους ostrogoth ανεβοκατέβαινα, δεν έχω και τεράστια επαφή με τη μπάντα αλλά ότι είδα ήταν πολύ καλό κι ενεργητικό! Φαινόταν ότι το έχουν ακόμη και ήταν αρκετά συμπαθης.
Tribute to dio: Δυστυχως μια έντονη ζαλάδα με έκανε να εγκαταλείψω, αλλά ντάξει, μετά από τόση τρέλα σε δυο ημέρες χαλάλι!
Γενική αποτίμηση, απίστευτες στην πλοιοψηφία τους οι μπάντες, πολύ ωραίο κλίμα!
Cheers σε όσους φορουμίτες ξαναείδα και σε όσους γνωρισα, συγγνώμη για τις γκαριδες μου στους jaguar, hails στις ερμηνείες του δισκοβόλου, και επίσης cheers στον sametaller που συναντησα το βραδυ στο λεωφορειο και αποδειχτηκε αδερφος μιας φίλης :lol:
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΣΟΚ ΠΑΡΙΣ:!:
Ωραία, και τώρα που άλλο ένα UTH πέρασε στην αιωνιότητα, ας κάνουμε μια σύνοψη, αρχίζοντας όμως με κάποιες σκέψεις, για το χαρακτήρα του φεστιβάλ και όχι μόνο.
Συνολικά ήταν μάλλον η πιο αδύναμη χρονιά στα τρία χρόνια που παρακολουθώ το φεστιβάλ. Περίμενα εδώ και καιρό ότι θα είναι έτσι και επιβεβαιώθηκα. Το λέω αυτό κυρίως λόγω line up, το οποίο κατά τη γνώμη μου ήταν κατώτερο και από πέρυσι και από πρόπερσι. Είχα μια κουβέντα γι’ αυτό το θέμα χτες προς το τέλος της βραδιάς μ’ έναν φίλο, εξαιρετικό γνώστη της σκηνής (ο οποίος μάλιστα βγάζει κι ένα εξαιρετικό fanzine, το Steel for an Age, να το διαβάσετε όλοι), και παρά κάποιες μικροδιαφορές σε μουσικές προτιμήσεις συμφωνήσαμε σ’ αυτό το πράγμα. Το doom, όσο κι αν το λατρεύω, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι δεν είναι και η πιο συναυλιακή μουσική στον κόσμο. Και ειδικά όταν μιλάμε για φεστιβαλικές καταστάσεις, όπου προηγούνται ή έπονται old school metal αλητείες τύπου Ostrogoth και Jaguar, το καλύτερο είναι να βάλεις δυο-τρεις πολύ δυνατές doom μπάντες, να προσθέσουν αυτή την πινελιά στο όλο συμβάν, και όχι να “μπουκώνεις” ένα φεστιβάλ με τέτοιους ήχους. Φαντάζομαι βέβαια ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μ’ αυτό που γράφω.
Τώρα αν διαβάσατε την παραπάνω παράγραφο και κατάλαβατε ότι ξενέρωσα με το φετινό φεστιβάλ… λάθος καταλάβατε. Το κουβεντιάζαμε χτες και με το σπόρο σε μια ανάπαυλα του φεστιβάλ. Το UTH στην ουσία δεν είναι μια διοργάνωση που προσελκύει κατά κύριο λόγο τους οπαδούς των συγκεκριμένων συγκροτημάτων που φέρνει κάθε χρόνο. Μάλλον περισσότερο προσελκύει κόσμο που ενδιαφέρεται για τα είδη μουσικής με τα οποία το φεστιβάλ καταπιάνεται. Είναι δηλαδή πια, [B]θεσμός.[/B] Είναι για τους λάτρεις του κλασσικού μέταλ, του επικού μέταλ, του αμερικάνικου power, του doom. Τέλος. Οπότε και εγώ και νομίζω ο περισσότερος κόσμος που πάει κάθε χρόνο στο UTH, το κάνει όχι “για να δει τους τάδε και τους δείνα”, αλλά γιατί απλά κάθε χρόνο το Μάρτιο έχει UTH και θα πάει όπως και να χει, χωρίς αιτιολόγηση. Όχι από συνήθεια. Αλλά από αγάπη για τη σκηνή και διάθεση να τη στηρίξει. Και οικονομικά αλλά και ψυχικά και με την έννοια της φυσικής παρουσίας. Απ’ αυτή την άποψη δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά το Μανώλη που διοργανώνει κάθε χρόνο το αγαπημένο μου φεστιβάλ, όπως επίσης το Γρηγόρη και όλους τους υπόλοιπους που συμβάλλουν στην επιτυχία του.
Για τις μπάντες που είδα:
[B]Sacred Steel:[/B] Παίξανε πολύ καλά και δικαίως αποθεώθηκαν από τους οπαδούς τους, οι οποίοι ήταν πολλοί, και θεωρήθηκαν ένα από τα highlights του φεστιβάλ. Όσο για μένα, δεν μπορώ να πω ότι πέρασα άσχημα αλλά ούτε και ότι τρελάθηκα, γιατί για να πω τη μαύρη αλήθεια μου ποτέ δε μου έκαναν “κούκου” που λέμε. Τίμιοι όμως και μπράβο τους.
[B]Solstice:[/B] Η μεγάλη απογοήτευση, ήταν η μπάντα που ήθελα να δω περισσότερο από κάθε άλλη φέτος (και μεταξύ μας, μετά και την ακύρωση των Ruthless, η μόνη που [U]καιγόμουνα[/U] να δω) και στο τέλος έμεινα με την ψωλή στο χέρι. Γελάω με ποστ Red Viper σύμφωνα με το οποίο “έπαιξαν καλά αλλά τους είχε επηρρεάσει η περιπέτεια στο θέμα του τραγουδιστή”. Όχι, το πρόβλημα δεν ήταν ο Φελίπε, το παλικάρι τα πήγε μια χαρά κι εγώ προσωπικά σε καμία στιγμή δεν είπα από μέσα μου “αχ, πού είναι ο Ίνγκραμ”. Το πρόβλημα ήταν ότι [U]ΔΕΝ έπαιξαν καλά.[/U] Χωρίς ψυχή, χωρίς πάθος, χωρίς το αναγκαίο feeling που πρέπει να διαπνέει τη μουσική των Solstice. Δε θέλω να πω περισσότερα για να μη γίνω κακός, αλλά ρε πούστη, αφού σε χαλάει το Jameson, παράτα το γαμημένο!..
[B]Jaguar:[/B] …και μετά την ξενέρα, η αποζημίωση στο πολλαπλάσιο. Θα ακουστώ υπερβολικός, αλλά μα την Παναγία, αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα λάηβ που έχω δει στη ζωή μου. Και μάλιστα από ένα συγκρότημα που δεν είχα ακούσει νότα μέχρι προχτές. Δεν την περίμενα τέτοια μουνόπλακα ε. Πέρα απ’ το ότι έχουν τραγουδάρες, με ριφφάρες, ρεφραινάρες, σολάρες και φωνάρα (τίποτα απ’ όλα αυτά εξωπραγματικό, σε φάση του να πεις δεν έχω ξανακούσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου, αλλά πραγματικά άριστα παιγμένα όλα), ο τραγουδιστής είναι άνετα μέσα στους 3 καλύτερους φρόντμεν που έχω δει με τα μάτια μου και συνολικά το λάηβ ήταν ο ορισμός του rock’n’roll. Άσε που τα πάντα ακούγονταν τέλεια. Μεγαλύτερη απόδειξη η παράκρουση στην οποία οδήγησαν μια μεγάλη μερίδα του κοινού. Ενός κοινού κάργα ξενερωμένου από τους Solstice που είχαν προηγηθεί ε, το θυμίζω. Άρα οι ίδιοι οι Jaguar τους τρέλαναν. Εγώ μια φορά, δήλωσα υποταγή.
[B]Emerald:[/B] Πολύ καλοί στο μελωδικό heavy/power που παίζουν οι Ελβετοί. Ωραία φωνή ο τραγουδιστής, δυνατές συνθέσεις, σκηνική παρουσία κομπλέ και γενικά μου έδειξαν ότι το χουν, χωρίς όπως είπε και ο σπόρος να είναι η σούπερ μπάντα ή κάτι τέτοιο. Τώρα βέβαια μάλλον θ’ ακουστώ γραφικός, αλλά η διασκευή Metallica στο τέλος ήταν λίγο εκτός τόπου και χρόνου. Τέλος πάντων.
[B]Procession:[/B] Από τα highlights του φεστιβάλ πολύ άνετα, heavier than hell το doom τους όπως ξέρετε ήδη πολλοί, στο σωστό δρόμο που χάραξαν οι Candlemass και οι Soltude Aeturnus. Και μια που είπαμε για Candlemass, η διασκευή σε Solitude στο τέλος γάμησε στεγνά. Ο Φελίπε πολυλογάς αλλά φωνάρα ο πούστης και γενικώς μορφή. Πάντα τέτοια.
[B]Dawn of Winter:[/B] Άλλη μια πολύ καλή doom μπάντα, όχι α’ εθνική για μένα αλλά τιμιότατοι και χωρίς ψεγάδια. Παρακολούθησα όλο το σετ τους αραχτός, οι παρενέργειες του doom overdose που λέγαμε. Ίσως να σηκωνόμουν αν είχαν καλύτερο τραγουδιστή, δεν ξέρω. Πάντως ο κόσμος τους γούσταρε. Ίσως βέβαια και λόγω της διασύνδεσης με Sacred Steel (κακία).
[B]While Heaven Wept:[/B] Δύσκολα τα πράγματα εδώ. Πώς να το θέσω για να μη φάω ψηφιακές ντομάτες; ΟΚ, ας πούμε ότι είναι μπάντα που καλύτερα να την ακούς σπίτι σου παρά σε κλαμπ. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η αίσθησή μου. Η μουσική τους βέβαια ΟΚ, είναι υπεράνω κριτικής, πραγματικά υπέροχη, θυμίζοντας βέβαια περισσότερο Fates Warning παρά Candlemass ξέρω γω, και ο κιθαρίστας σπουδαίος. Όχι μισό, ΠΟΛΥ σπουδαίος. Αν τους έβλεπα μόνους τους ίσως και να έλιωνα.
[B]Ostrogoth:[/B] Τί χρειάζεσαι λοιπόν όταν έχεις γίνει μάρτυρας ενός μπαράζ θρηνωδιών, ωραίων μεν, που όμως έχουν παραβαρύνει την ατμόσφαιρα ενός φεστιβάλ; Ostrogoth. Ακριβώς. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τί έγινε στη διάρκεια του σετ τους, γιατί τέτοιοι πανζουρλισμοί δε συμβαίνουν σε κάθε συναυλία. Και βέβαια αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι είχες από κάτω τους βλαμμένους με την καλή έννοια γνωστούς - άγνωστους της σκηνής, αλλά κυρίως με την ίδια τη μουσική των Ostrogoth, που όπως ειπώθηκε κατά κόρον (και ισχύει) είναι ο ορισμός της 80’s heavy metal αλητείας. Αν εξαιρέσεις λοιπόν κάνα δεκάλεπτο, χονδρικά, προς τη μέση του σετ που παίξαν απανωτά δυο-τρία μπαλαντοειδή και κάπου εκεί για μένα έκανε μια μικρή κοιλιά το όλο πράγμα, το υπόλοιπο σετ ήταν μια συνεχής έκκριση αδρεναλίνης. Ωραία πράματα.
[B]Tribute to Dio:[/B] Τα είπα και χτες, ας μην επαναληφθώ. Θα προσθέσω μόνο ότι ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα να ακούς τόσα αγαπημένα κομμάτια από Sabbath, Rainbow και Dio (εδώ άκουσα Falling off the Edge of the World ας πούμε, τί άλλο να ζητήσω), και μάλιστα τόσο καλά ερμηνευμένα, δηλαδή με τόσο μεράκι και αγάπη από την πλευρά των μουσικών. Ήταν απλά ο καλύτερος τρόπος να τελειώσει και φέτος το UTH, τίποτα άλλο.
Τις υπόλοιπες μπάντες του φεστιβάλ είτε δεν τις πρόλαβα, είτε τις “έκαψα” για τις απαραίτητες ανάσες.
Cheers σε σπόρο, tatsoman, δισκοβόλο και Τραμπάκουλα.
Και του χρόνου να μαστε καλά παιδιά!
Oφείλω να συμφωνήσω κι εγώ σε αυτό εδώ το κομμάτι. Εννοώ ναι μεν είχα μπάντες που ήθελα πάρα πολυ να δω, αλλά εφόσον ήταν η πρώτη μου φορά σε UTH κατάλαβα κι εγώ ότι πρόκειται περί θεσμού και αγάπης προς το τι συμβαίνει σε αυτό το φεστιβαλ και στους χώρους του μέταλ που περιλαμβάνει, και ότι αν μπεις μια φορά στο τρυπάκι του να το επισκευθείς, θα γίνεις πλέον τακτικός αν όχι μόνιμος επισκέπτης. Είναι και το κλίμα πολύ φιλικό και οικείο ανάμεσα σε όλους, καλλιτέχνες και οπαδούς που σε εμπνέει ακόμη περισσότερο.
Jaguaaaarrrrrrrrrr! Aπέθαντο NWOBHM, ο ορισμός της ενέργειας! Άντε και του χρόνου Tytan…
Up The Hammers festival - Day 1 (11-3-11) @An club , Athens featuring :
Wishdoom (GRE) , Skullfist (CAN) , Power Crue (GRE) , Sorcerer (SWE) , Sacred Steel (GER) , Solstice (UK) , Jaguar (UK)
Το UTH αποτελεί θεσμό πλέον στα συναυλιακά δεδομένα της χώρας . Έχοντας φέρει αρκετά cult αλλά και νέα συγκροτήματα που τιμούν τον 80ζ ήχο , δεν προσελκύει μόνο έλληνες οπαδούς αλλά και πολλούς Γερμανούς , Ολλανδούς , Ισπανούς και εγώ δν ξέρω τι άλλο . Οπότε φέτος με τους ήρωες του NWOBHM , Jaguar να συμμετέχουν η πρώτη μου επίσκεψη στο φεστιβαλ ήταν δεδομένη .
[B]
Wishdoom[/B] . Οι θεσσαλονικείς epic-doomάδες έπαιζαν για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα . Η απόδοση από την μπάντα πολύ καλή , εξέχων σημείο η ερμηνεία του τραγουδιστή . Συναισθηματικά φορτισμένη με αρκετές ψηλές νότες στα σημεία που έπρεπε . Δυστυχώς ο ήχολήπτης τον χαντάκωσε , κάτι που διορθώθηκε στη συνέχεια . Η μπάντα εκτός των τραγουδιών από τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες της τίμησε και κάποια από το τελευταίο αλμπουμ της , του οποίου η πρώτη μέρα κυκλοφορίας ήταν η μέρα του φεστιβαλ . Ότι πρέπει για να ξεκινήσουμε . MY WISH YOUR DOOM !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=3540265529
[B]
Skullfist[/B] . Οι Καναδοί ζουν το heavy metal όνειρο . Περιοδεύουν και τιμούν το “παλιακό” heavy metal . Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει ένα ΕΡ στην ελληνική Iron on Iron records . Αρκετά πορωμένη η εμφάνιση τους αν και θα περίμενα καλύτερη επικοινωνία του frontman με το κοινό που πήγε κάγκελο για να τους δει . Κατα τα άλλα ο κιθαρίστας σε κάθε σόλο δν ξεχνούσε να μας υπενθυμίσει πόσο αγαπάει την εξάχορδη και έπαιζε τα σόλο χιλιοστά μακριά από τα μάτια μας και τα κεφάλια που κοπανιούνταν ρυθμικά . Να μη μιλήσω για ΤΗΝ ντραμερ που αγαπήθηκε από όλο το κοινό 
Πέρα από τα κομμάτια του EP η μπάντα παρουσίασε καινούργιο υλικό που η αλήθεια είναι πως δν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα . Τέλος , η διασκευή στους αγαπημένους μου CLOVEN HOOF :shock: και συγκεκριμένα Laying Down The Law μας άφησε άφωνους να παρακαλάμε για ένα ακόμη . Το τελικό χτύπημα ήταν ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ . [B]Διασκευή στο ομώνυμο από ANGELWITCH κυρίες και κύριοι[/B] , με τον γράφοντα να αρπάζει για πρώτη φορά (θα έπονταν πολλές ακόμη) το μικρόφωνο και να τραγουδάει το πιο απλό και συνάμμα πορωτικό ρεφραιν που έχει γραφτεί στην ιστορία του heavy metal . NO FALSE METAL ! GET THE FUCK AWAY FROM ME !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=79718
Στα πρώτα τραγούδια των [B]Power Crue[/B] έριχνα μια ματιά στους πάγκους που είχαν στηθεί από δισκάδικα στο χώρο του AN . Παρόλαυτα , η τρομερή απόδοση των κομματιών από την μπάντα με τράβηξε στην πρώτη σειρά μπροστά από τη σκηνή , να παρακολουθώ έκπληκτος το [B]ζωντανό drum-machine[/B] με το λεμμύσιο μούσι να ξεσκίζει (χωρίς υπερβολή) τα δέρματα των τυμπάνων . Όταν άκουγα το “torture” σπίτι μου αναρωτιόμουν πως γίνεται ένας άνθρωπος να παίξει έτσι ντραμς , στο ΑΝ έμαθα .
Η μπάντα τίμησε το γερμανικής σχολής heavy-power της και ειδικά τον δίσκο “The Sign Of Rage” που πρόσφατα επανεκδόθηκε σε βινύλιο . Οι σχετικά λίγοι αλλά μανιασμένοι οπαδοί ήξεραν τα τραγούδια στίχο προς στίχο και στα ρεφρέν ο τραγουδιστής τους άφηνε να κάνουν τη δουλειά του . Μια καλογυαλισμένη τευτονική μηχανή με ρυθμικό μέρος φωτιά , παρόλο που δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα μαζί τους , με κέρδισαν χωρίς αμφιβολία . I’M BACK WITH MY TORTURE AGAIN !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=444
Παγανικές ορδές εφορμούν σε ανυπεράσπιστες περιοχές για να λεηλατήσουν και να βιάσουν . Φιορδ , παγωνιά και γυμνασμένοι μυες οπλισμένοι με τσεκούρια . Ο θρήνος του πολεμιστή που ανακαλύπτει πως η ζωή του είναι συνιφασμένη με τον θάνατο , των αντιπάλων του είτε τον δικό του . Αυτές οι σκηνές μου έρχονταν στο μυαλό όταν έβλεπα επι σκηνής τους [B]Sorcerer[/B] . Οι αργοί ρυθμοί του επικού ντουμ μπορούν να σε ταξιδέψουν μακριά , τελικά . Ακόμη και σε μέρη που δεν έχεις επισκεφθεί ποτέ σου . Η μορφή του μαυροφορεμένου φαλακρού τραγουδιστή με τον μεγάλο ασημένιο σταυρό και το μουσάκι να βρίσκεται στη μέση της σκηνής με ανοιχτά τα χέρια , παραπέμπει σε αρχιεραία μαύρης μαγείας που ψέλει και οι μουσικοί της μπάντας είναι οι ακόλουθοι του . Ο πιο πιστός του ακόλουθος βρίσκεται στα δεξιά και παίζει τις πιο πένθυμες , σκοτεινές και συνάμα επικές μελωδίες .
Πραγματικά η εμφάνιση της μπάντας ξέφυγε από τα χεβι μεταλ στεγανά . Η ΦΩΝΑΡΑ που ήταν αρκετά ταπεινή για νας μας ζητήσει συγγνώμη για την μέτρια απόδοση (αν είναι έτσι τα μέτρια πως είναι τα άριστα ?) , το τραγίσιο μούσι πίσω από την εξάχορδη να μεγαλουργεί τόσο σε ταχύτητα όσο και σε συναίσθημα και όλα αυτά πάνω από ένα στιβαρό ρυθμικό μέρος . Φυσικά μόνο λογικό μου ακούγεται με αυτή τη δισκάρα που έχουν στο ενεργητικό τους . Το κοινό φώναζε ρυθμικά το όνομα της μπάντας ανάμεσα από τα τραγούδια , κάτι που ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν . “I am humble in front of you” . Όχι , εμείς στεκόμαστε με ταπεινότητα και δέος μπροστά σας .
TO VALHALLA WE ALL SHALL GO !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=5906
Η power metal πόρωση με τους [B]Sacred Steel[/B] για την συνέχεια . Η αλήθεια είναι πως δν ήξερα πως είχαν ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ οπαδούς . Βέβαια είναι αρκετά χρόνια στην πιάτσα , και αν κρίνω από την εμφάνιση τους , δικαίως . Γρήγορη μουσική για ανελέητο κοπανίδι και με θεματολογία που απαιτεί γροθιές στο αέρα . Η απόδοση της μπάντας σε απίστευτα επίπεδα και με το κοινό από κάτω σε έξαρση οι Γερμανοί έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν πάνω στο σανίδι . Προσωπικά ξεκίνησα ζεσταμένος από τους Sorcerer που είχαν προηγηθεί , αλλά αναγκάστικά να χαλαρώσω γτ έμεναν δυο μπάντες ακόμη , η μια εξ’αυτών αγαπημένη .
Η μπάντα αφιέρωσε τη συναυλία στην δεύτερη κυκλοφορία της , Wargods Of Metal . Ο τραγουδιστής απόρησε για ποιο λόγο μερικά από τα τραγούδια ήταν η πρώτη φορά που παίζονταν ζωντανά . “It’s a KILLER track , why have we never played this live ?” Φυσικά δν έλλειψαν τραγούδια από τους άλλους δίσκους , με τον έναν ύμνο να διαδέχεται τον άλλον και τους κάτω να έχουν δώσει ρέστα . 
TONIGHT THE WITCHES RIDE !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=153
Με τους [B]Solstice[/B] δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα πριν το φεστιβαλ και η κούραση με είχε καταβάλει μέχρι τότε , οπότε προτίμησα να πάω για ανεφοδιασμό στα τριγύρω μαγαζιά και να πιάσω την κουβέντα με λοιπούς παρευρισκόμενους . Ανάμεσα σε αυτούς και ο ψιλο-πιωμένος μπασίστας των Skullfist που είναι μεγάλο αλάνι . Περισσότερα για την κουβέντα μου μαζί του στη συνέχεια .
Ωστόσο απόσο έμαθα από άτομα που είχαν πάει ειδικά για την μπάντα , η εμφάνιση γενικά ήταν κάτω του μετρίου και δν υπήρξε ούτε κομμάτι από τον δίσκο “Lamentations” . Να πω την αλήθεια πιστεύω πως το doom διάλειμμα ανάμεσα σε δυο χεβι (κοπανίδι) μπάντες δεν είναι καλή ιδέα . τεσπα …
http://www.metal-archives.com/band.php?id=718
[B]JAGUAR ![/B] εφτασε η ώρα για ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα . Συγχωρείστε με αν δεν είμαι αντικειμενικός (είναι ήρωες του αγαπημένου μου κινήματος) αλλά πραγματικά με τους αγγλους έζησα μια από τις καλύτερες συναυλίες στη ζωή μου . Heavy metal , rock ‘n’ roll , punk όλα σε ένα μπλέντερ μαζί με τα μυαλά μας . Μιλάμε πως οι τύποι απλά ΤΑ ΣΠΑΣΑΝΕ . Το κοινό ήταν ψιλο-κρύο στην αρχή αλλά αυτός ο τρελάρας ο τραγουδιστής μας πήγε από τους -50 στους +60 μέσα σε δευτερόλεπτα . Τι είχε πάρει ρε γαμώτο ? Ότι και να ήταν με αυτή την σκηνική παρουσία (και οι υπόλοιποι δν πήγαν πίσω) ήταν σαν να είχαμε πάρει κ εμείς την ίδια ποσότητα . Η απόδοση της μπάντας σε δυσθεώρητα επίπεδα και ο τραγουδιστής πέρα από την ενεργητικότητα είχε ΦΩΝΑΡΑ , όσο τραγούδουσε δηλαδή , γιατί ο γράφοντας δν χαράμησε καμία ευκαιρία να τραγουδήσει/γκαρίσει τους ύμνους της μπάντας αλλά και του κινήματος γενικότερα .
Αρχη με το Run ragged (μα μόνο εγώ το ήξερα ? ) και Gulf war syndrome , κομμάτια από το Run Ragged του 2003 . Ατέλειωτο κοπανίδι με τους ύμνους του παρελθόντος . Όλοι γύρω μου σε μια απίστευτη έκρηξη αδρεναλίνης ακολουθώντας το παράδειγμα του τραγουδιστή ο οποίος έκανε σαν μικρό παιδί που ανοίγει το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του . ΘΕΟΥΛΗΣ είσαι ρε ! εσύ κ εκείνο το παιχνίδι που είχες και χοροπηδούσες κάθε τόσο , που χρησιμευε σαν σπαθί , σαν βάση μικροφώνου , σαν βοηθημα για air-guitar playing . Όταν έφτασε δε η ώρα για τον ανυπέρβλητο ύμνο που ακούει στο όνομα AXE CRAZY , μπάντα και κοινό έγιναν ένα . Οι μουσικοί δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν … Μετά το τραγούδι έβλεπα τον μπασίστα (με rickenbacker και μπλούζα rush - caress of steel το αλάνι) να έχει το βλέμμα της -ευχάριστης- έκπληξης . Τα δυο επόμενα τραγούδια σήμαιναν το τέλος του επίσημου σετλιστ όπως το βλέπαμε τυπωμένο στο χαρτί . Αλλά όταν το κοινό έχει πάρει φωτιά πιο εύκολο είναι να ρίξεις οινόπνευμα παρά να χρησιμοποιήσεις τον πυροσβεστήρα . Ζήσαμε για να ακούσουμε 3 τραγούδια εκτός σετλιστ που έστειλαν το AN club στον αέρα ! Στο dutch connection δεν κρατήθηκα και ανέβηκα στη σκηνη για να κοπανηθώ δίπλα από τον μπασίστα ! Στιγμές heavy metal πόρωσης και μεγαλείου … Σε αυτά τα 3 τραγούδια ο τραγουδιστής κατέβηκε στο κοινό για να χτυπηθεί δίπλα σε άτομα π δν ανέβηκαν στη σκηνή .
Μετά από αυτό το λαιβ κατάλαβα ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ μπάντα είναι οι jaguar , πόσο άδικο είχαν όσοι τους έθαβαν και τους έλεγαν ξεπουλημένους , πόσο ένα λαιβ μπορεί να σου φτάξει τη διάθεση για μια βδομάδα και να σου χαλάσει το σβέρκο για δυο , πόσο περισσότερο μετράνε οι underground φάσεις και φυσικά πόσο αγαπώ αυτή τη μουσική !
ειδικό ενθύμιο από την συναυλία ραφτό με το λόγκο της μπάντας (το άβαταρ μου) που μου το έδωσε ο ίδιος ο τραγουδιστής για να με ανταμείψει για το κοπάνημα και τις ερμηνείες που έκανα ! 
FUCKING A MAN !
AXE CRAZY !
http://www.metal-archives.com/band.php?id=1464
Φωτογραφίες δυστυχώς δν έβγαλα , δηλαδή έβγαλα αλλά ήταν χάλια , με το κινητό δν μπορείς να περιμένεις και πολλά . 
ελπίζω να βρω στο ιντερνετ σε λίγες μέρες .
Γενικά στα του φεστιβαλ . Από κόσμο πιστεύω πως ήταν καλά αν κ θα μπορούσε να μαζέψει λίγο περισσότερο . Η διοργάνωση γενικά ήταν πολύ καλή καθώς και η ώρα που δόθηκε στην κάθε μπάντα να αποδόσει το υλικό της . Αρκετό για να πορωθεί ο οπαδός και αρκετό για να μην ξενερώσει τη ζωή του κάποιος που δν του κάνει κλικ η μπάντα . Οι τιμές μια χαρά (30 Ε εισητήριο για 7 μπάντες και 3 Ε η μπύρα) .
Ο κόσμος τρελαμένος από την αρχή ως το τέλος . Οι γερμανοί (αλήθεια , έχετε δει πολλούς ξένους σε ελληνικές συναυλίες ?) που πίναν τις μπύρες τους στα μαγαζία τριγύρω και γκάριζαν τα μπυρο-τράγουδα τους , γραφικότητα με την καλή έννοια . Οι μπάντες που ήταν πολύ φιλικές με τον κόσμο τόσο πάνω όσο και κάτω από την σκηνή .
Τώρα περιληπτικά για τη συζήτηση που είχα με τον μπασίστα των Skullfist . Τους παρατηρούσα ή καλύτερα τους θαύμαζα , στο διάλειμμα μου από τα συναυλιακά όταν χτυπιόντουσαν με τη μουσική από το ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ τους ! παλιατζούρα ρε φίλε ! χεχε οπότε σε ανύποπτο χρόνο ο μπασίστας ήρθε κ μου είπε “γεια μας !” κρατώντας ένα μπουκάλι στο χέρι του . "hey man how are you ?"ρωτάω "great ! I’m getting drunk! " :lol:
στη συζήτηση μας μου είπε ποσο πορώθηκε με την όλη φάση του φεστιβαλ . "Στον Καναδά δεν έχουμε μεταλλάδες , όλοι ακούν χιπ-χοπ και τέτοιες αηδίες και οι μπλακ/ντεθ-μεταλερς μας σνομπάρουν . Το καλύτερο σοου που έχουμε κάνει στον καναδά (toronto) έχει μαζέψει 100 άτομα " “100 άτομα ? μα αυτό είναι υπερβολικά λίγο …” "και όμως φίλε μου , όταν έκανε η Doro Pesch συναυλία στο Toronto και μάζεψε 70 άτομα ( 8O ) φαντάσου πως είναι για εμάς φεστιβαλ σαν αυτό !"
Επίσης μιλήσαμε για την επερχόμενη περιοδεία τους με τους ενφόρσερ και μου είπε πως προς το παρόν συνθέτουν καινούργιο υλικό χωρίς να υπάρχει η άμεση σκέψη για ένα full length . όλα αυτά μέχρι να έρθει ο πιωμένος τραγουδιστής και να άρχισουν να κάνουν fling ο ένας στον άλλον :lol:
όποιος έχει φωτογραφίες - βίντεο και τα σχετικά ας τα μοιραστεί ! μαζί ζήσαμε την HEAVY METAL φαντασίωση …
ουφ … κουράστηκα , αυτά !
Κατά τα άλλα , ΓΑΜΩ ΤΑ ΚΤΕΛ ! 40 Ε πάνω κάτω αθήνα ρε ??? στα διαλα …
ΕΔΙΤ. άπειρα ρισπεκτ σε όλες τις φορουμοφατσες που βρίσκονταν εκεί . γράκχος που τρελάθηκε με jaguar (στα έλεγα εγώ) , τατσομαν που πορώθηκε παρά το ότι δν έπαιξαν το coldheart , pumpkin (θα τα ξαναπούμε στη γερμανία) και φυσικά martian που με τάησε όλες τις τρίχες του κεφαλιού του … :lol:
Πάντως πάντα έρχονται ξένοι στο UTH - Γερμανοί αλλά και από άλλες βορειο/κεντρο-ευρωπαϊκές χώρες. Κάποιοι απ’ αυτούς μάλιστα στο Dio tribute είχαν ψιλοστραβώσει με τον Παπανικολάου επειδή μιλούσε στα ελληνικά και δεν τον καταλάβαιναν, λολ.
Θα συμφωνησω απολυτα με το τελευταιο ποστ της Τατσομαν και το σημειο που εκανε quote απο το ποστ του Γρακχου.
Πλεον, ειναι θεσμος το φεστιβαλ. Και χαιρομαι για αυτο γιατι την αγαπαω αυτην την μουσικη, γουσταρω την φαση και η ατμοσφαιρα ειναι ιδανικη. Και φυσικα υπαρχει συνεπεια και αναλογη αντιμετωπιση απο διοργανωτες (Μανωλης και οσοι αλλοι συμβαλλουν σε αυτο). Ε και μεσω αυτης της αμφιδρομης σχεσης (στηριξης του κοινου που αγαπαει τον χωρο και την μουσικη αυτη και συνεπειας και επισης αγαπης για τον χωρο απο διοργανωτη) η σκηνη/χωρος/μουσικη (βαλτε οτι θελετε) παραμενει ζεστη και δυνατη (οσο γραφικο και να ακουγεται αυτο).
Παντα τετοια!
Υ.Σ. HIBRIA του χρονου. Καθε χρονο θα το φωναζω
Ok, με τα πάνω και τα κάτω του και φέτος, αλλά το χαρήκαμε και πάλι αν και τα γερασμένα πόδια μας δύσκολα μας κρατάνε πια συνεχόμενα 7ωρα εκεί μέσα, συμφωνώ σχεδόν με τους περισσότερους εδώ αν και ο καθένας έχει τα δικά του + -.
Για μένα η καλύτερη στιγμή ήταν η εμφάνιση των [B]SORCERER [/B]και εξίσου τοπ οι [B]PROCESSION [/B]τη δεύτερη μέρα([I]ωραία και η διασκευή αλλά είναι ήταν ήδη ψηλά μέσα μου, και έχουν βγάλει και δισκάρα[/I]). Τζάμι ([I]αλλά ένα κλικ πιο κάτω[/I]) στους [B]DOWN OF WINTER[/B]([I]με επίσης καλό δίσκο[/I]), ενώ δυστυχώς κάτι έλειπε από τους καλούς αλλά όχι απίστευτους ([I]όπως περίμενα[/I]) [B]WHILE HEAVEN WEPT[/B], μια χαρά ήταν αλλά ίσως είχα φοβερές προσδοκίες λόγω της ατμόσφαιρας που βγάζουν στα studio album.
Δυστυχώς χάλια μαύρα στους [B]SOLSTICE [/B]([I]μπράβο στον φελίπε αλλά μέσα στα λάθη η μπάντα, εντελώς ερασιτεχνική εμφάνιση[/I]). Βαρεμάρα σε [B]MARTYR[/B]([I]στη μέση πήγαμε για φαγητό[/I]) και [B]SACRED STEEL[/B] ([I]δεν μου άρεσαν στα 90ς και δεν είμαι για κωλοτούμπες στα γεράματα[/I]). Διασκεδαστικοί ([I]με την καλή έννοια, μην αρπαχτεί κανείς[/I]) οι [B]SKULL FIST[/B]([I]με όλα τα γκάζια από την πόρωση της ηλικίας τους[/I]), [B]JAGUAR[/B]([I]αν και μάλλον μόνο εγώ δε γέλαγα με τον σπινταρισμένο frontman[/I]) και [B]OSTROGOTH[/B]([I]με ένα λίγο μικρότερο σετ θα ήταν οι καλύτεροι όλου του φεστιβάλ![/I]), τελικά όλοι οι ήχοι είναι απαραίτητοι για να μη βυθιστούμε (μόνο) στο doom?
Τέλος, ούτε κρύο ούτε ζέστη οι [B]POWER CRUE[/B] ([I]έχω μόνο το Sign Of Rage και η αλήθεια είναι πως χαζεύαμε τους πάγκους εκείνη την ώρα[/I]) και [B]EMERALD [/B]([I]δεν τους ήξερα και δε θα τους ψάξω[/I])
[I][COLOR=“Red”]All hope is gone for now forever there is no light beyond the black[/COLOR][/I]
Ελάτε να φωνάξουμε όλοι μαζί!
Εκεί ήταν ο Μανώλης, δε του 'πατε τίποτα;