αυτό.
Δε ξέρω που αλλου να το γράψω δε ξέρω κάτω πως ήταν αλλά οι Τitan Force σαλονικα κερασαν πονο οχι αστεια…!!! τεραστια εμφάνιση!!!
Τη δευτερη μερα γιατι ολοι οι ξενοι εκοψαν τα ουζα ενω την πρωτη τα κατεβαζαν νερακι?
…θα φοβήθηκαν μην τους μυρίσει ο Σόιμπλε:p 
:!:
Ας γραψω και εγω για την 2η μερα του Up The Hammers στην οποια παρεβρεθηκα και ηταν μια φοβερη συναυλιακη βραδια.
Εφτασα λιγο πριν βγουν στην σκηνη οι Crush οι οποιοι ηταν παρα πολυ καλοι, με ορεξη και απεδωσαν με απολυτη επιτυχια τα κομματια απο τον μοναδικο δισκο τους το υπεροχο Kingdom Of The Kings του 1993 καθως και 2 νεα τραγουδια που φανηκαν ελπιδοφορα και με συγγενικο ηχητικο προσανατολισμο με αυτα του ντεμπουτου. Ολοι οι μουσικοι ηταν σε καλη μερα αλλα θα ηθελα να κανω ιδιαιτερη μνεια στον τραγουδιστη Παναγιωτη Κωνσταντινιδη που ηταν εξαιρετικος, ενω και ο ηχος στην εμφανιση τους ηταν πολυ καλος.
Συνεχεια με εναν απο τους λογους που περιμενα πως και πως αυτη την συναυλια, το Tribute στους Bathory. Θα ξεκινησω λεγοντας οτι εξαρχης ηξερα οτι τα 40 λεπτα που θα διαρκουσε η εμφανιση τους δεν θα εφταναν ουτε για πλακα για να ξεδιψασουν την διψα μου να ακουσω live κομματια ενος εκ των επιδραστικοτερων συγκροτηματων στην ιστορια αυτης της μουσικης. Οπερ και εγενετο, τα 40λεπτα δεν εφτασαν ουτε για αστειο και προλαβαν να παιχτουν μολις 5 κομματια. Τι [B][SIZE=4]ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ[/SIZE][/B] ομως… :vibrate: Με πολλους φιλους και γνωστους που το συζητησα μετα μου ειπαν οτι δεν εμειναν πληρως ικανοποιημενοι απο την αποδοση καθως και απο την επιλογη των κομματιων. Εγω περασα τελεια αυτα τα 40 λεπτα και ημουν σε μια συνεχη εκστατικη κατασταση. Ναι καταλαβαινω οτι τα κομματια ηταν καπως διαφορετικα ηχητικα απο τα αλμπουμ σε πολλα σημεια, αλλα απο την αλλη οι ιδιοι οι Bathory δεν εδιναν συναυλιες για να δουμε πως θα απεδιδαν αυτα τα κομματια σε live περιβαλλον, οποτε ειναι αδικο να κρινουμε αρνητικα την tribute band για αυτο. Οσο για την επιλογη των κομματιων, εγω εμεινα ευχαριστημενος καθως και τα 5 που παιχτηκαν ειναι απιστευτα λατρεμενα κομματια, τα Shores In Flames, Through Blood By Thunder, Home Of Once Brave, A Fine Day To Die και Enter The Eternal Fire. Ναι καταλαβαινω οτι το μεγαλυτερο μερος του κοινου θα ηθελε να παιχτει το One Rode To Asa Bay ή καποια αλλα κομματια αλλα δεν γινεται να ειναι ολοι ικανοποιημενοι, εγω θα ηθελα ας πουμε αλλα 10 για να πω οτι κατι εγινε, αλλα δυστυχως η ωρα εμφανισης ηταν περιορισμενη. Θεωρω οτι θα μπορουσαν να τους ειχαν διαθεσει εστω 20 λεπτα ακομα και ολοι θα ηταν πιο ευχαριστημενοι. Εκτελεστικα ολα τα μελη εβαλαν τα δυνατα τους στο δυσκολο εργο που ειχαν να φερουν εις περας και ηταν ολοι τους αξιοι με τον Alan Averill Nemtheanga να μαγνητιζει το βλεμμα τοσο με τις κινησεις του επι σκηνης, οσο και με τις παρα πολυ συναισθηματικες και παθιασμενες ερμηνειες. Εκπληκτικος και ανυπομονω για το live των Primordial την Παρασκευη. Ο Σακης μαζι με τον Γιωργο Εμμανουηλ των κιθαριστα των Rotting Christ βγηκαν στην σκηνη στο Enter The Eternal Fire το οποιο βρισκεται στο 3ο και τελευταιο απο την black metal περιοδο αλμπουμ των Bathory και ηταν πολυ ωραια στιγμη να βλεπεις 2 μουσικους που τους ενωνει μια μακροχρονια φιλια να αποδιδουν αγκαλιασμενοι φορο τιμης σε εναν μουσικο που υπηρξε μεγαλη επιρροη τους, ηταν απολυτα καθοριστικος για την εξελιξη τους και αναψε την σπιθα που τους ωθησε να δημιουργησουν την δικη τους μουσικη. Ωραιες στιγμες, ο Quorthon θα χαμογελαει απο την Valhalla που καθεται μαζι με τον Odin, τον Thor και τους υπολοιπους Θεους.
Στην συνεχεια ηρθε η ωρα των Slauter Xstroyes απο τους οποιους δυστυχως εχω ακουσει μονο το ντεμπουτο τους το οποιο και μου αρεσει πολυ αλλα ο ηχος τους ειναι αρκετα ιδιορρυθμος και ιδιαιτερος και δεν ηξερα αν θα μπορεσουν να τον αναπαραγουν οπως πρεπει live. Ε, μου απαντησαν με τον πιο πειστικο τροπο, για οση ωρα βρεθηκαν πανω στην σκηνη επαιξαν μεγαλη μπαλα και παρεδωσαν μαθηματα υπερ-τεχνικου Power / Progressive Metal. Ωρες ωρες τους χαζευα να παιζουν και δεν πιστευα στα αυτια και στα ματια μου, οι τυποι επαιζαν παπαδες, τους βοηθησε και ο καλος ηχος και σε αφηναν με το στομα ανοιχτο. Απεδωσαν ολοκληρο το ντεμπουτο τους Winter Kill και καποια ακομα κομματια απο το Free The Beast και νομιζω οτι αφησαν 100% ευχαριστημενο οποιον ηθελε να τους δει. Ο ντραμερ αν και session μελος πολυ καλος, ο κιθαριστας Paul Kratky διαστημικος και ο μπασιστας Brent Sullivan ισως ο MVP της παρεας με το αψεγαδιαστο τεχνικο οσο δεν παει αλλο παιξιμο του και την ογκωδη και επιβλητικη παρουσια του. Η φωνη του Steven Reimer πολυ καλη αν και σε καποια σημεια οι περιεργοι ρυθμοι και οι εναλλαγες στα φωνητικα του με "εχαναν " λιγο αλλα στο συνολο εμεινα ευχαριστημενος και απο αυτον. Τρομερη εμφανιση και θα τους εβλεπα ανετα ξανα ξεροντας τι να περιμενω πλεον.
Και παμε στους πρωταγωνιστες και headliners της βραδιας Manilla Road, που ειναι απο τις σημαντικοτερες και επιδραστικοτερες μπαντες του Epic Heavy Metal / Speed / Power ηχου και απολαμβανουν τον σεβασμο απο ολους τους οπαδους του Heavy Metal εν γενει. Η εμφανιση της μπαντας χωριστηκε σε 2 set, το πρωτο με το τωρινο lineup και το δευτερο με τον Randy “Thrasher” Foxe τον ντραμερ του κλασικου lineup των 80’s πισω απο το drumkit στην πρωτη του ever εμφανιση στην Ευρωπη.
Στο πρωτο set επαιξαν κομματια απο τους 3 πρωτους δισκους με αυτα του Crystal Logic οπως ηταν αναμενομενο να προκαλουν τον μεγαλυτερο πανικο, το Only The Brave απο το Mysterium καθως και 8 τραγουδια απο τον καινουριο δισκο The Blessed Curse / After The Muse. Η αληθεια ειναι οτι αυτο λειτουργησε ανασταλτικα στην αλληλεπιδραση της μπαντας με τον κοσμο καθως τα τραγουδια ηταν αγνωστα στους περισσοτερους και ισως ηταν λιγο τραβηγμενο να παιξουν τοσα πολλα καινουρια κομματια. Η αποδοση ολων των μελων ηταν περα για περα ικανοποιητικη, με μονο παραπονο οτι ο Bryan “Hellroadie” Patrick ηταν σαν να εκανε απλα την δουλεια του σε καποιες φασεις και δεν μου εβγαζε αυτο το κατι παραπανω απο αποψη ορεξης και παθους. Ο Andreas Neuderth στα ντραμς και ο Josh Castillo στο μπασο δημιουργουσαν ενα στιβαρο rhythm section και φαινοντουσαν να γουσταρουν. Οσο για τον Mark Shelton ο,τι και να πεις ειναι λιγο, ο ανθρωπος ειναι ο Godfather της σκηνης και αποτελει εμπειρια ζωης να τον βλεπεις να παιζει ζωντανα τοσο αψεγαδιαστα και να βγαζει τοση αγαπη για το οραμα του. [B][SIZE=4]ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΟΣ… [/SIZE][/B]:bow2:
Μετα το τελος του πρωτου set υπηρξε ενα διαλειμμα και αφου βραβευτηκαν με μια ξυλινη πλακετα-κολιε καποια απο τα σημαντικοτερα ονοματα της σκηνης για την προσφορα τους στον χωρο οπως ο Mark Shelton φυσικα και ο Randy “Thrasher” Foxe απο τους Manilla Road, αλλα και οι Harry “The Tyrant” Conklin, Kenny Powell, ο διοργανωτης του Keep It True Festival και ο Γρηγορης της Eat Metal Records, ηρθε η στιγμη της αποθεωσης και αναγνωρισης για τον Thrasher. Αφου τον χειροκροτησε ολος ο κοσμος, ξεκινησε μετα απο μια μικρη καθυστερηση το δευτερο set της μπαντας και ζησαμε μεγαλες στιγμες. Βλεποντας τον Thrasher με αρκετα παραπανω κιλα και καποιο αγχος στο ολο στησιμο του δεν ξεραμε τι να περιμενουμε και αν θα καταφερει να αποδωσει τα απαιτητικα μερη στα τυμπανα οπως οταν ηταν νεος και ενεργος μουσικα. Με το καλημερα ομως απεδειξε οτι αν εχεις ταλεντο η τεχνη δεν ξεχνιεται και ο τυπος μας εφτασε τα σαγονια στο πατωμα. Αψογο παιξιμο πιστο στις αυθεντικες εκτελεσεις, γρηγορος, τεχνικος, οπως τον μαθαμε μεσα απο τους φοβερους δισκους που ειχε κυκλοφορησει μαζι του το συγκροτημα. Με τα περισσοτερα κομματια απο τα [B][SIZE=4]ΕΠΙΚΑ[/SIZE][/B] κειμηλια Open The Gates, The Deluge και Mystification επικρατησε ο κακος χαμος στο Κυτταρο ενω επαιξαν ακομα τα War In Heaven και Into The Courts Of Chaos πριν κατεβουν απο την σκηνη λιγο νωριτερα απ’οτι σχεδιαζαν λογω τραυματισμου του Randy στο αριστερο του χερι. Υπηρξαν καποιες αμηχανες στιγμες εκεινη την ωρα, αλλα εννοειται οτι κανεις δεν μπορει να εχει παραπονο απο εναν ανθρωπο που δεν ειναι επαγγελματιας μουσικος πλεον και εχει να ανεβει στην σκηνη δεν ξερω και εγω ποσα χρονια. Σε ευχαριστουμε για τις αναμνησεις Randy Foxe, νιωθω τυχερος που καταφερα να τον δω απο κοντα. Αυτη η συναυλια θα μεινει στην ιστορια και αν δεν υπηρχε και η ατυχια του τραυματισμου του Randy θα ειχε αποκτησει ακομα πιο μυθικες διαστασεις. Κλεινοντας να αναφερω ενα παραπονο για τον ηχο που δεν ηταν και πολυ καθαρος και σε πολλες φασεις θαβοντουσαν τα φωνητικα, αλλα ισως να φταιει το γεγονος οτι ημουν πολυ μπροστα, ακουσα απο αλλους οτι ο ηχος πιο πισω ηταν καλυτερος.
Οπως και να εχει ομως μιλαμε για μια συνολικα φοβερη βραδια με τις μπαντες να τα δινουν ολα και το κοινο να περναει υπεροχα παρα την κουραση λογω των πολλων ωρων. Παντα τετοια…
^ ο χριστος κι η παναγια!
Έλα τώρα που χαλιέσαι. Τα παραληρηματικά σεντόνια του Άνγκους είναι ό,τι πιο cult εδώ μέσα.
Ναι ρε.
o σουβλατζης στη γωνια μετα το 2ημερο τα κονομισε και ανοιξε και 2ο μαγαζι.στης 8 ωρα κιολας ειχανε τελειωσει οι γυροι.
Μια βδομαδα μετα και ακομη δε μπορω να ξεχασω αυτο που εζησα.Ενα μεγαλο ευχαριστω λοιπον στο ΜΑΝΩΛΗ που εκανε τα ονειρα μας πραγματικοτητα.Ναναι καλα και εμεις το ιδιο για να ξαναζησουμε παρομοιες στιγμες. ΥΣ 1 Ονειρευομαι FIFTH ANGEL ΚΑΙ HEIR APPARENT[με τραγουδιστη το πρωτο τους] για του χρονου.ΥΣ 2 ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ:lol: