this.
lock μέχρι να δει όλες τις σεζον
Λοιπόν, για να ανέβει κάπως το επίπεδο και μη πάει άπατο το thread, μιας που αναφέρθηκαν οι βρυκόλακες στη λογοτεχνία νομίζω ότι αξίζει να παραθέσω ένα ποιήμα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη με τον ταιριαστό τίτλο “Ο Βρυκόλακας”. Να σημειώσω ότι ο Βαλαωρίτης πέθανε το 1879, δηλαδή σχεδόν μια εικοσαετία πριν κυκλοφορήσει ο “Δράκουλας” του Στόκερ και συνεπώς το εν λόγω ποιήμα είναι κατά πολύ προγενέστερο.
[B] Ο Βρυκόλακας[/B]
[I]-"Πες μου τι στέκεσαι Θανάση, ορθός,
βουβός σα λείψανο, στα μάτια μπρος;
Γιατί Θανάση μου, βγαίνεις το βράδυ;
Ύπνος για σένανε δεν είν’ στον 'Αδη;
Τώρα περάσανε χρόνοι πολλοί…
Βαθιά σε ρίξανε μέσα στη γη…
Φεύγα, σπλαχνίσου με. Θα κοιμηθώ.
‘Ασε με ήσυχη ν’ αναπαυθώ.
Το κρίμα που 'καμες με συνεπήρε.
Βλέπεις πως έγινα; Θανάση σύρε.
Όλοι με φεύγουνε, κανείς δε δίνει,
στην έρμη χήρα σου, ελεημοσύνη.
Στάσου μακρύτερα… Γιατί με σκιάζεις;
Θανάση τί έκαμα και με τρομάζεις;
Πώς είσαι πράσινος; Μυρίζεις χώμα…
Πες μου… δεν έλυωσες, Θανάση, ακόμα;
Λίγο συμάζωξε το σάβανό σου…
Σκουλήκια βόσκουνε στο πρόσωπό σου.
Θεοκατάρατε, για δες… πετάνε
κι έρχονται πάνω μου για να με φάνε.
Πες μου πούθ’ έρχεσαι με τέτοια αντάρα;
Ακούς τι γίνεται; Είναι λαχτάρα.
Μες απ’ το μνήμα σου γιατί να βγεις;
Πες μου πουθ’ έρχεσαι; Τ’ ήλθες να δεις";[/I]
Ακολουθούν δύο στροφές με ένα “διάλογο” του βρυκόλακα με τη γυναίκα του τις οποίες δε θα ποστάρω εδώ λόγω χώρου. Σημειώστε πάντως το εξής τετράστιχο:
[I]
Ω τι μαρτύρια! Ω τι τρομάρες!
Πόσες μου ρίξανε σκληρές κατάρες!
Μου 'δωκαν κι έπια αίμα πηγμένο.
Για δες το στόμα μου, το 'χω βαμένο.[/I]
Ολόκληρο το ποιήμα υπάρχει εδώ: http://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=469
Όσον αφορά το ποιός είναι ο Θανάσης, πρόκειται για τον Θανάση Βάγια, έμπιστο σύμβουλο του Αλή Πασά που σύμφωνα με το θρύλο (ιστορικά δεν αποδεικνύεται) κατέσφαξε εκατοντάδες κατοίκους του χωριού Γαρδίκι Θεσπρωτίας, κατ’εντολή του αφέντη του.
Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά τούτη δω λογικά θα ακούει ΝΤΟΥΜ με τέτοιο όνομα οπότε στηρίζω. :blues:
Δεν ακούει ντουμ.
και πάλι δικιά μας είναι.
Ποστ πιξ της με μαγιώ/σορτσάκι ασαπ οκπλζθνξ. :blues:
Δεν προσπαθώ να δείξω σκληροπυρηνικός(Harry Potter fan!πόσο πιο soft?:p) απλά επειδή αναφέρεις το twilight, είναι ότι πιο fail έχει βγει με θέμα βρυκόλακες(βγαίνω στο φως και λαμπυρίζω)!#-o
Eπίσης το True Blood από το λίγο που είδα(το κατέβασα για τη γκόμενα μου) μου έκανε περισσότερο σε sex and the city με βαμπίρ
Απλά το όλο theme έχει γίνει trendy και πουλάει και το έχουν ψιλογελοιοποιήσει!
τι ουστ βλέπω εδώ… 
πρώτον: όχι δεν την ξέρω την μπάφι μεν, αλλά ούτε κι εσύ φροντίζεις να μάθω τίποτα περισσότερο γι’αυτήν… απλά ποστάρεις 2 γραμμές στις οποίες, απ’ο,τι κατάλαβα συμπυκνώνεις τη δική σου άποψη για τους βρυκόλακες.
και δεύτερον: τι βαμπιροφόνισσα μου λες, αφού σε κάτι videakia που είδα στα γρήγορα στο youtube, αυτή αγαπάει έναν βαμπιρ… περίπου ίδιο πράγμα δηλαδή με τη Σούκι, στο true blood.
100000000 ευχαριστώ για το υπέροχο ποστ σου, και για το ποίημα που μοιράστηκες μαζί μας. πολύ όμορφο!!! Μας δίνει μια ιδέα για το “πως είναι” ο βρυκόλακας στην ελληνική μυθολογία, στην ελληνική παράδοση…
Πραγματικά χάρηκα όταν διάβασα την απάντησή σου, γιατί είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που περίμενα να δω όταν σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το thread.
Κοίτα, το πόσο έχουν “τρεντοποιηθεί” οι vampires, το συζητούσα και μ’εναν φίλο μου πρόσφατα. Κι εκείνος παραπονιόταν όπως εσύ, για τις “ομορφιες” που έχουν προσθέσει στους vampires. Όπως μου εξήγησε, γι’αυτόν ένας βρυκόλακας δεν γίνεται να μπλέξει σε ερωτικές ιστοριούλες και συναισθηματισμούς… Μια ταινία με θέμα “βρυκόλακες” θα έπρεπε να είναι μια ταινία ΤΡΟΜΟΥ.
Εγώ σκέφτομαι ότι είναι απλά διαφορετικές προσεγγίσεις… και είμαι ανοιχτή σε άλλες ιδέες. Πχ. το ότι στο φως λαμπυρίζουν οι vampires του twilight, σε πολλούς δεν αρέσει, γιατί η όλη εικόνα που σχηματίζεται στο μυαλό παραπέμπει σε ένα πλάσμα αγγελικό και όχι κακοποιό, όπως “θα’πρεπε” να είναι ένας βρυκόλακας.
Αλλά, όπως έκανα τη συγκριση και στο αρχικό μου ποστ, είναι περίεργο που αν και στο true blood έχει περισσότερο αίματα και σκοτωμούς… (περισσότερο τρόμο), οι vampires σαν πλάσματα είναι πιο ευάλωτα στον θάνατο[SPOILER]έρχονται ακόμα και σε πιο “αδυναμη θέση” απο τους ίδιους τους ανθρώπους μερικές φορές[/SPOILER] απ’ο,τι εκείνα τα “αγγελικά πλασμένα” του twilight… τα οποία δύσκολα πεθαίνουν.
Και όντως στο true blood έχει πολύ σεξ… αλλά δεν είναι τόσο “περιοδικό για γυναίκες” όπως είναι το sex and the city…
βεβαια η Μπαφυ ΣΙΓΟΥΡΑ δεν ηταν Σουκι στο παρομοιο θεμα, αλλα δεν σποιλεριαζω για οσους τυχον την βλεπουν…η Μπαφυ ειναι το real thing, τιμια μεχρι αηδιας…
γενικα για true blood
α, επισης η Μπαφυ ειναι η καλυτερη σειρα εβερ μαζι με το Γκαλακτικα, για οποιον δεν ξερει.-
Για μενα η αγαπημενη εκδοχη Βρυκολακα ειναι στον Νεκροσκοπο του Brian Lumley.Αυτο το πλασμα που σε κανει ξενιστη(σαν το αλιεν ενα πραγμα) και σε μετατρεπει σε βαμπιρ.
Eιχα καραγουσταρει που σε καποια φαση(στον 4ο τομο νομιζω) ο βαμπιρος εγκατασταθηκε στην…Καρπαθο!Τυχαιο?Δε νομιζω…8)
Ουφ. Μεταφέρω εδώ το θρεντιον τούτον, το οποίο αποκτάει επίσημα και καλλιτεχνικό χαρακτήρα πλέον (γιατί ο επίσημος του πόντιουμ δε του κατσε πολύ καλά). Με άλλα λόγια, όποιος έχει να προτείνει
[B]Βιβλία με βρυκόλακες, κόμικς, κλπ
Έργα καλλιτεχνών με το ίδιο θέμα κλπ[/B]
(ομολογώ με ενδιαφέρουν προσωπικά τα πάνω)
Και άλλα παρόμοια ας το κάνει εδώ. Αλλιώς, may this thread rest in peace (αν και λόγω αντικειμένου και μόνο ξέρουμε πως δε πρόκειται να γίνει αυτό!)
enas einai o vrikolakas…
kai oraio comic einai to 30 days of night to exei grapsei o Steve Niles kai to sxedio einai toy Ben Templesmith.
Epishs, yparxoun kai alla to 30 days of night: return to barrow, 30 days of night: bloodsuckers kai to 30 days of night: the three tales.
@ellanor: THANKS για τη μεταφορά!!! 
Α, και ΟΧΙ δε θα συμβεί αυτό που λες “r.i.p” … !!! αντε να βοηθήσουμε όλοι να διατηρηθεί γιατι εμένα μ’αρέσει πολύ το θέμα … 
οπότε ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ να συνεισφέρετε με προτάσεις!!!
@lostparadise:
Το blade, το έχω σε dvd απο εφημερίδα… αλλά το ΙΙ νομίζω…
μέχρι στιγμής δεν το’χω δει… δεν ήξερα ότι έχει να κάνει με vampires… οπότε σύντομα θα το δω κι αυτό!!! (πρώτα το 1… )
Σ’ευχαριστώ γι’αυτά που προτείνεις!!! ακούγονται πολύ καλά!..
Αυτό το τόπικ κοντεύει να γίνει πιο ΓΚΕΫ κι από πωλητή παρεό στη μύκονο.
Λοιπόν, το παρόν ποστ απευθύνεται σε ΑΝΤΡΕΣ.
[SPOILER]
LOVE BITES (2001)
Tα πράματα είναι απλά. Η ταινία αυτή είναι ένα χάλι, το σενάριο μπάζει χειρότερα από την άμυνα της ΑΕΚ, ένα cybergoth σκουπιδάκι εν ολίγοις, αλλά έχει [SIZE=“4”]την Θ-Ε-Α ΑΖΙΑ ΑΡΤΖΕΝΤΟ (<3) να υποδύεται το βαμπίρ και σε μια σκηνή δείχνει και το θεϊκό κωλαράκι της.[/SIZE]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Σβήνει λοιπόν με συνοπτικές όλα τα τρουμπλαντ/τουάλαιτ ΓΚΕΫΛΙΚΙΑ που ποσταρίστηκαν και αφήνει στρωμένο το δρόμο για να πάρει το θρεντ την τροπή που του αρμόζει.
Ποστάρετε λοιπόν ΒΑΜΠΥΡΟΣ ΛΕΖΜΠΟΣ και λοιπές καλτίλες και αφήστε τα αδερφίστικα.
:blues:[/SPOILER]
Για μένα η καλύτερη σειρά που αναφέρεται σε βρυκόλακες είναι μία: [B]Vampire Academy[/B]! Έξι βιβλία που τα διαβάζεις και δε χορταίνεις και δεν έχουν καμία σχέση με Twilight (το οποίο βέβαια εντάξει, θεωρώ πως όσοι το σνομπάρουν είναι λίγο υπερβολικοί: είναι μια ευχάριστη ιστοριούλα όπως αρχίζεις τη σειρά και δεν ξέρεις πώς εξελίσσεται, η οποία μπορεί να σε ξενερώνει τέρμα στο τέταρτο και σχεδόν να χαλάει όλη την εικόνα των προηγούμενων βιβλίων, αλλά τελοσπάντων δεν αξίζει τα τόσο αρνητικά σχόλια που έχει εκλάβει και που κυρίως οφείλονται στην υπερβολή ορισμένων τρελαμένων φανς παρά στην ίδια τη σειρά)
Anyway, και πάλι το V.A δεν έχει καμία σχέση- κατά πολύ ανώτερο! 
Από πλευράς γραφής η Richelle Mead έχει απίστευτο σαρκαστικό χιούμορ και δημιουργεί χαρακτήρες με βάθος, καθέναν από τους οποίους λατρεύεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο (να σημειωθεί εδώ πως αντίθετα με την Μπέλλα που ποτέ δεν τη συμπάθησα για το χαρακτήρα της, τη Ρόουζ στην προκειμένη την πάω τρελά ακόμα και με τα ελαττώματά της).
Αυτό που έχει επίσης ενδιαφέρον είναι το ίδιο το θέμα: πραγματική [I][B]δράση[/B][/I] (γεγονός που απουσιάζει στο Λυκόφως όπου προβάλλεται κυρίως το ερωτικό τρίο) συνυφασμένη αντίστοιχα με έναν αδιέξοδο έρωτα (προς Θεού, όχι μεταξύ βρυκόλακα-ανθρώπου, σχετίζεται με την αίσθηση του καθήκοντος που θα αναφέρω παρακάτω), μικρές αναφορές στην πολιτική και με βασικό άξονα την ιδέα της φιλίας και του χρέους*.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνω πως το βιβλίο αναφέρεται στην κοινωνία των βρυκολάκων που περιγράφεται ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ βάσει της ρουμανικής μυθολογίας. Υπάρχουν λοιπόν τρεις κατηογρίες:
[B]-Τα Μορόι: [/B]Οι κοινοί βρυκόλακες. Πίνουν αίμα από τροφούς (= ανθρώπους που το προσφέρουν εθελοντικά) χωρίς να τους σκοτώνουν, παράλληλα μπορούν να τρέφονται και με άλλα είδη. Μπορούν να βγαίνουν στο φως του ήλιου, παρόλα αυτά παρουσιάζουν ευαισθησία, οπότε έχουν γυρίσει τούμπα το πρόγραμμά τους, δηλαδή η δική μας μέρα είναι γι’ αυτούς νύχτα και το αντίστροφο. Εμφανισιακά είναι ωχρά, ψηλά και λυγερόκορμα και καθένα ελέγχει ένα από τα στοιχεία νερό, φωτιά, γη και πνεύμα.
Υπάρχουν 12 βασιλικές οικογένειες Μορόι και σε αυτό το σημείο γίνεται λεπτομερής ανάλυση της κοινωνίας τους στο πολιτικό επίπεδο (δεν μπορώ να συμπεριλάβω τα πάντα στο ποστ, είναι αρκετά)
[B]-Τα Νταμπίρ:[/B] Ουσιαστικά είναι το είδος που προκύπτει από τη διασταύρωση Μορόι και ανθρώπου ή Μορόι με άλλο Νταμπίρ. Μοιάζουν κι έχουν ακριβώς τις συνήθειες που έχουν οι άνθρωποι (δεν πίνουν αίμα ούτε έχουν θέμα με τον ήλιο) με τη διαφορά ότι έχουν προικιστεί με ορισμένα χαρακτηριστικά των Μορόι: γρήγορα αντανακλαστικά, υπερισχυμένη όραση κλπ. Γι’ αυτό το λόγο, τα περισσότερα εκπαιδεύονται από νεαρή ηλικία για να γίνουν Φύλακες* των Μορόι. Οι Φύλακες έχουν την αίσθηση του χρέους ότι προηγούνται πάντα τα Μορόι και θυσιάζονται για την προστασία τους, καθώς αν εξαφανιστούν τα Μορόι, θα χαθούν και τα Νταμπίρ αφού τα ίδια δεν μπορούν να αναπαραχθούν μεταξύ τους.
[B]- Τα Στριγκόι:[/B] Οι βρυκόλακες που έχουν σκοτώσει τα θύματά τους για να κερδίσουν την αθανασία (με αντίτιμο τις μαγικές δυνάμεις και την απώλεια του πραγματικού εαυτού τους, καθώς και της αίσθησης του ωραίου) κατά την αιμοποσία ή έχουν μετατραπεί έτσι από άλλα Στριγκόι. Απειλούν τα Μορόι, αλλά και τους ανθρώπους. Είναι πολύ δυνατά, χλωμά και με κόκκινα μάτια. Αν εκτεθούν στο φως του ήλιου, καταστρέφονται.
-Είναι επίσης και οι Αλχημιστές, που όμως αποτελούν μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων και όχι βρυκολάκων.
το βιβλίο αποτελείται βασικά από κομμάτια διηγήσεων από τα ημερολόγια των πρωταγωνιστών…αυτό βέβαια είναι ωραίο γιατί βλέπεις το θέμα από την οπτική γωνία του καθενός. Αλλά σε γενικές γραμμές το περίμενα κάπως διαφορετικό το βιβλίο ίσως επειδή είχα δει πρώτα την ταινία του Coppola. Στο βιβλίο δίνει πολύ βάση στην κατάστρωση του σχεδίου εξόντωσης του Δράκουλα (κάτι το οποίο ακριβώς επειδή το ανέλυσε στο έπακρο σε κάποια φάση με κούρασε) και στην φύση του ως τέρας σε αντίθεση με την ταινία, όπου τον βλέπουμε και ως άνθρωπο. Αυτό το στοιχείο της ταινίας ήταν κάτι που μου άρεσε και η απουσία του στο βιβλίο ήταν αισθητή για μένα.
The Vampire Chronicles (wiki)
Έχει διαβάσει κανείς? Εγώ όχι αν και θα ήθελα, τα μόνα βιβλία του είδους που μου φαίνονται ενδιαφέροντα. Και επίσης, αν δεν έχετε δει το Interview with the Vampire (από το ομώνυμο βιβλίο) κάντε το asap. O Lestat έγινε αμέσως από τους αγαπημένους μου φανταστικούς χαρακτήρες έβερ.
Tην ταινία δεν την έχω δει, οπότε θα συμφωνήσω απλώς στο σημείο σχετικά με την “υπερανάλυση” που λες ότι κάπου έγινε κουραστικό.
Σχετικά με το ότι αποτελείται από κομμάτια διηγήσεων από ημερολόγια, εντάξει, ναι μεν έχεις δίκιο ότι φαίνονται έτσι οι διαφορετικές οπτικές γωνίες, από την άλλη όμως και πάλι εμένα εν μέρει με δυσαρέστησε κάποιες φορές, γιατί ένιωσα πως ζούσα πολύ [I] εκ των υστέρων[/I] τα γεγονότα. Δηλαδή, εφόσον για παράδειγμα ήταν η Lucy και περιέγραφε τι της συνέβη, ήξερα ήδη ότι [I]για να είναι σε θέση[/I] να περιγράψει την εμπειρία της, σημαίνει πως ό,τι κι αν διάβαζα στη συνέχεια στο τέλος αυτή επιζούσε. Με άλλα λόγια, με αυτό το σύστημα εξανεμιζόταν μέρος της αγωνίας μου.
Δεν ξέρω πόσο σκουπιδίλα είναι το ταινιάκι… αλλά εγώ θέλω να το δώ… 
Απο τα twilight δεν έχω διαβάσει ακόμα το 3ο και το 4ο,
Οπότε δεν ξέρω τι παίζει μετά… αλλά είναι πολύ χαλαρή ιστορία αν σκεφτείς ότι έχει μέσα vampires, λυκανθρώπους κλπ…
Αλλά θα συμφωνήσω στο ότι είναι άδικο να το κράζουν ΤΟΣΟ πολύ… δεν είναι τόσο κακό…
Όσα λες για το Vampire Academy είναι πολύ ενδιαφέροντα, και το βάζω κι αυτό στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω.
Όπως επίσης θα κάνω και με ένα άλλο που μου έχει προτείνει ένας φίλος:
το [B]Vampire Diaries[/B]. (το οποίο το’καναν και σειρά απ’οσο ξέρω)
Πες μου λίγο σε τι διαφέρει η Ρόουζ απο την Μπέλα?
Προσωπικά, δεν αντιπάθησα την Μπέλλα… σε κάποια φάση την ένιωσα κι όλας… ο,τι σκεφτόταν… όπως σκεφτόταν… μάλλον μοιάζουμε κάπως σαν χαρακτήρες, τι να πω… δεν ξέρω…
Η Ρόουζ, πως είναι??
Το twilight μπορεί να θεωρηθεί “ελαφρύ για ενήλικες” βιβλίο, πράγματι.
Και αφού απ’οσα λες, το Vampire Academy έχει να κάνει με πολιτική και καθήκον κλπ… τότε σίγουρα πρεπει να είναι πιο “σοβαρό”…
Πολύ ωραίος ο διαχωρισμός των βρυκολάκων που παρέθεσες!!! Πραγματικά σούπερ πρέπει να’ναι τα βιβλία!!
Αλλά να σε ρωτήσω:
είπες "συνυφασμένη αντίστοιχα με έναν αδιέξοδο έρωτα (προς Θεού, όχι μεταξύ βρυκόλακα-ανθρώπου,"
και μετά αναφέρεις τα Νταμπίρ, τα οποία μπορεί να είναι το είδος που προκύπτει από τη διασταύρωση Μορόι και ανθρώπου (όπου Μορόι=vampire)… 
Επισης, Οι Άνθρωποι μετατρέπονται σε Στριγκόι??
Δηλαδή τα Στριγκόι δε σκοτώνουν απαραίτητα τα θύματά τους κατα την αιμοποσία?
Τα στριγκόι είναι το μόνο είδος βρυκολάκων που μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε βαμπίρ??
Εσύ είσαι σαν κι εμένα. Σ’αρέσει η ιδέα ένας βαμπίρ(ένα τέρας) να έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά… κάποια στοιχεία ανθρώπινης φύσης… όπως αισθήματα πχ.
Σε αντίθεση με άλλους που γι’αυτον ακριβώς τον λόγο δεν γουστάρουν τον νέο-σύγχρονο τύπο vampires του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας… χαλάνε όλο το “horror” image που είθισται να έχουν οι βρυκόλακες…
Δεν τα’χω διαβάσει τα βιβλία. Την ταινία όμως την έχω δει… πάντα διακεκωμένη τυχαία σε αποσπάσματα… αλλά σίγουρα έχω δει 3 φορες το τέλος της…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι έτυχε. Αλλά ίσως καλύτερα, για να διαβάσω πρώτα τα βιβλία. Μετά θα έχω καλύτερη άποψη για την ταινία…
Ίσως φταίει όντως ο τρόπος γραφής του Stoker. ή εσένα να μη σ’αρέσει το συγκεκριμένο σύστημα “η ιστορία απο την πλευρά του κάθε πρωταγωνιστή”…
Εγώ το βιβλίο του Stoker δεν το’χω διαβάσει, αλλά επειδή το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί ο G.R.R.Martin στο A Song of Ice and Fire, μπορώ να πω ότι δεν “εξανεμίζει την αγωνία μου”.
Γιατί δε γίνεται να με έχει ΣΥΝΕΧΕΙΑ σε αγωνία… (και μάλιστα σε μια νουβέλα που ολοκληρώνεται σε 7 βιβλία). Ας πουμε ότι για 1 ολόκληρο τόμο αγωνιούσα για το “που να βρίσκεται ο Τζέιμι” και μετά στον δεύτερο τόμο το δεύτερο κεφάλαιο λέει “Τζέιμι” τότε δεν ξενέρωσα καθόλου… αλλά πορώθηκα και άρχισα να διαβάζω με περισσότερη όρεξη… γιατί ο συγγραφέας πέτυχε αυτό που έπρεπε: μου έδωσε αυτό που ηθελα… (κι ας με είχε σοκάρει με άλλα πράγματα νωρίτερα… αλλά γαμώτο… γι’αυτό αγαπώ τον Μάρτιν)
Οπότε δεν ξέρω αν φταίει ο Stoker, ή το σύστημα.
δεν υπαρχει πιο γαμηστεροτερη (!) βαμπιροταινια απο την the lost boys:D
περριτο να εκφρασω την απειρη λατρεια μου μου για ολους τους χαρακτηρεςO:)
\
οποιος δεν την εχει δει πραγματικα αξιζει.