V^^V Βρυκόλακες - Vampires V^^V

Άλλες Τέχνες
#21

τι ουστ βλέπω εδώ…
πρώτον: όχι δεν την ξέρω την μπάφι μεν, αλλά ούτε κι εσύ φροντίζεις να μάθω τίποτα περισσότερο γι’αυτήν… απλά ποστάρεις 2 γραμμές στις οποίες, απ’ο,τι κατάλαβα συμπυκνώνεις τη δική σου άποψη για τους βρυκόλακες.
και δεύτερον: τι βαμπιροφόνισσα μου λες, αφού σε κάτι videakia που είδα στα γρήγορα στο youtube, αυτή αγαπάει έναν βαμπιρ… περίπου ίδιο πράγμα δηλαδή με τη Σούκι, στο true blood.

100000000 ευχαριστώ για το υπέροχο ποστ σου, και για το ποίημα που μοιράστηκες μαζί μας. πολύ όμορφο!!! Μας δίνει μια ιδέα για το “πως είναι” ο βρυκόλακας στην ελληνική μυθολογία, στην ελληνική παράδοση…
Πραγματικά χάρηκα όταν διάβασα την απάντησή σου, γιατί είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που περίμενα να δω όταν σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το thread.

Κοίτα, το πόσο έχουν “τρεντοποιηθεί” οι vampires, το συζητούσα και μ’εναν φίλο μου πρόσφατα. Κι εκείνος παραπονιόταν όπως εσύ, για τις “ομορφιες” που έχουν προσθέσει στους vampires. Όπως μου εξήγησε, γι’αυτόν ένας βρυκόλακας δεν γίνεται να μπλέξει σε ερωτικές ιστοριούλες και συναισθηματισμούς… Μια ταινία με θέμα “βρυκόλακες” θα έπρεπε να είναι μια ταινία ΤΡΟΜΟΥ.
Εγώ σκέφτομαι ότι είναι απλά διαφορετικές προσεγγίσεις… και είμαι ανοιχτή σε άλλες ιδέες. Πχ. το ότι στο φως λαμπυρίζουν οι vampires του twilight, σε πολλούς δεν αρέσει, γιατί η όλη εικόνα που σχηματίζεται στο μυαλό παραπέμπει σε ένα πλάσμα αγγελικό και όχι κακοποιό, όπως “θα’πρεπε” να είναι ένας βρυκόλακας.
Αλλά, όπως έκανα τη συγκριση και στο αρχικό μου ποστ, είναι περίεργο που αν και στο true blood έχει περισσότερο αίματα και σκοτωμούς… (περισσότερο τρόμο), οι vampires σαν πλάσματα είναι πιο ευάλωτα στον θάνατο[SPOILER]έρχονται ακόμα και σε πιο “αδυναμη θέση” απο τους ίδιους τους ανθρώπους μερικές φορές[/SPOILER] απ’ο,τι εκείνα τα “αγγελικά πλασμένα” του twilight… τα οποία δύσκολα πεθαίνουν.
Και όντως στο true blood έχει πολύ σεξ… αλλά δεν είναι τόσο “περιοδικό για γυναίκες” όπως είναι το sex and the city…

#22

βεβαια η Μπαφυ ΣΙΓΟΥΡΑ δεν ηταν Σουκι στο παρομοιο θεμα, αλλα δεν σποιλεριαζω για οσους τυχον την βλεπουν…η Μπαφυ ειναι το real thing, τιμια μεχρι αηδιας…

γενικα για true blood

α, επισης η Μπαφυ ειναι η καλυτερη σειρα εβερ μαζι με το Γκαλακτικα, για οποιον δεν ξερει.-

#23

Για μενα η αγαπημενη εκδοχη Βρυκολακα ειναι στον Νεκροσκοπο του Brian Lumley.Αυτο το πλασμα που σε κανει ξενιστη(σαν το αλιεν ενα πραγμα) και σε μετατρεπει σε βαμπιρ.

Eιχα καραγουσταρει που σε καποια φαση(στον 4ο τομο νομιζω) ο βαμπιρος εγκατασταθηκε στην…Καρπαθο!Τυχαιο?Δε νομιζω…8)

#24

Ουφ. Μεταφέρω εδώ το θρεντιον τούτον, το οποίο αποκτάει επίσημα και καλλιτεχνικό χαρακτήρα πλέον (γιατί ο επίσημος του πόντιουμ δε του κατσε πολύ καλά). Με άλλα λόγια, όποιος έχει να προτείνει

[B]Βιβλία με βρυκόλακες, κόμικς, κλπ

Έργα καλλιτεχνών με το ίδιο θέμα κλπ[/B]

(ομολογώ με ενδιαφέρουν προσωπικά τα πάνω)

Και άλλα παρόμοια ας το κάνει εδώ. Αλλιώς, may this thread rest in peace (αν και λόγω αντικειμένου και μόνο ξέρουμε πως δε πρόκειται να γίνει αυτό!)

#25

enas einai o vrikolakas…

kai oraio comic einai to 30 days of night to exei grapsei o Steve Niles kai to sxedio einai toy Ben Templesmith.

Epishs, yparxoun kai alla to 30 days of night: return to barrow, 30 days of night: bloodsuckers kai to 30 days of night: the three tales.

#26

@ellanor: THANKS για τη μεταφορά!!!
Α, και ΟΧΙ δε θα συμβεί αυτό που λες “r.i.p” … !!! αντε να βοηθήσουμε όλοι να διατηρηθεί γιατι εμένα μ’αρέσει πολύ το θέμα …

οπότε ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ να συνεισφέρετε με προτάσεις!!!

@lostparadise:
Το blade, το έχω σε dvd απο εφημερίδα… αλλά το ΙΙ νομίζω…
μέχρι στιγμής δεν το’χω δει… δεν ήξερα ότι έχει να κάνει με vampires… οπότε σύντομα θα το δω κι αυτό!!! (πρώτα το 1… )
Σ’ευχαριστώ γι’αυτά που προτείνεις!!! ακούγονται πολύ καλά!..

#27

Αυτό το τόπικ κοντεύει να γίνει πιο ΓΚΕΫ κι από πωλητή παρεό στη μύκονο.
Λοιπόν, το παρόν ποστ απευθύνεται σε ΑΝΤΡΕΣ.

[SPOILER]

LOVE BITES (2001)

Tα πράματα είναι απλά. Η ταινία αυτή είναι ένα χάλι, το σενάριο μπάζει χειρότερα από την άμυνα της ΑΕΚ, ένα cybergoth σκουπιδάκι εν ολίγοις, αλλά έχει [SIZE=“4”]την Θ-Ε-Α ΑΖΙΑ ΑΡΤΖΕΝΤΟ (<3) να υποδύεται το βαμπίρ και σε μια σκηνή δείχνει και το θεϊκό κωλαράκι της.[/SIZE]

[SPOILER]

[/SPOILER]

Σβήνει λοιπόν με συνοπτικές όλα τα τρουμπλαντ/τουάλαιτ ΓΚΕΫΛΙΚΙΑ που ποσταρίστηκαν και αφήνει στρωμένο το δρόμο για να πάρει το θρεντ την τροπή που του αρμόζει.

Ποστάρετε λοιπόν ΒΑΜΠΥΡΟΣ ΛΕΖΜΠΟΣ και λοιπές καλτίλες και αφήστε τα αδερφίστικα.

:blues:[/SPOILER]

#28

Για μένα η καλύτερη σειρά που αναφέρεται σε βρυκόλακες είναι μία: [B]Vampire Academy[/B]! Έξι βιβλία που τα διαβάζεις και δε χορταίνεις και δεν έχουν καμία σχέση με Twilight (το οποίο βέβαια εντάξει, θεωρώ πως όσοι το σνομπάρουν είναι λίγο υπερβολικοί: είναι μια ευχάριστη ιστοριούλα όπως αρχίζεις τη σειρά και δεν ξέρεις πώς εξελίσσεται, η οποία μπορεί να σε ξενερώνει τέρμα στο τέταρτο και σχεδόν να χαλάει όλη την εικόνα των προηγούμενων βιβλίων, αλλά τελοσπάντων δεν αξίζει τα τόσο αρνητικά σχόλια που έχει εκλάβει και που κυρίως οφείλονται στην υπερβολή ορισμένων τρελαμένων φανς παρά στην ίδια τη σειρά)
Anyway, και πάλι το V.A δεν έχει καμία σχέση- κατά πολύ ανώτερο! :smiley:

Από πλευράς γραφής η Richelle Mead έχει απίστευτο σαρκαστικό χιούμορ και δημιουργεί χαρακτήρες με βάθος, καθέναν από τους οποίους λατρεύεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο (να σημειωθεί εδώ πως αντίθετα με την Μπέλλα που ποτέ δεν τη συμπάθησα για το χαρακτήρα της, τη Ρόουζ στην προκειμένη την πάω τρελά ακόμα και με τα ελαττώματά της).

Αυτό που έχει επίσης ενδιαφέρον είναι το ίδιο το θέμα: πραγματική [I][B]δράση[/B][/I] (γεγονός που απουσιάζει στο Λυκόφως όπου προβάλλεται κυρίως το ερωτικό τρίο) συνυφασμένη αντίστοιχα με έναν αδιέξοδο έρωτα (προς Θεού, όχι μεταξύ βρυκόλακα-ανθρώπου, σχετίζεται με την αίσθηση του καθήκοντος που θα αναφέρω παρακάτω), μικρές αναφορές στην πολιτική και με βασικό άξονα την ιδέα της φιλίας και του χρέους*.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνω πως το βιβλίο αναφέρεται στην κοινωνία των βρυκολάκων που περιγράφεται ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ βάσει της ρουμανικής μυθολογίας. Υπάρχουν λοιπόν τρεις κατηογρίες:

[B]-Τα Μορόι: [/B]Οι κοινοί βρυκόλακες. Πίνουν αίμα από τροφούς (= ανθρώπους που το προσφέρουν εθελοντικά) χωρίς να τους σκοτώνουν, παράλληλα μπορούν να τρέφονται και με άλλα είδη. Μπορούν να βγαίνουν στο φως του ήλιου, παρόλα αυτά παρουσιάζουν ευαισθησία, οπότε έχουν γυρίσει τούμπα το πρόγραμμά τους, δηλαδή η δική μας μέρα είναι γι’ αυτούς νύχτα και το αντίστροφο. Εμφανισιακά είναι ωχρά, ψηλά και λυγερόκορμα και καθένα ελέγχει ένα από τα στοιχεία νερό, φωτιά, γη και πνεύμα.
Υπάρχουν 12 βασιλικές οικογένειες Μορόι και σε αυτό το σημείο γίνεται λεπτομερής ανάλυση της κοινωνίας τους στο πολιτικό επίπεδο (δεν μπορώ να συμπεριλάβω τα πάντα στο ποστ, είναι αρκετά)

[B]-Τα Νταμπίρ:[/B] Ουσιαστικά είναι το είδος που προκύπτει από τη διασταύρωση Μορόι και ανθρώπου ή Μορόι με άλλο Νταμπίρ. Μοιάζουν κι έχουν ακριβώς τις συνήθειες που έχουν οι άνθρωποι (δεν πίνουν αίμα ούτε έχουν θέμα με τον ήλιο) με τη διαφορά ότι έχουν προικιστεί με ορισμένα χαρακτηριστικά των Μορόι: γρήγορα αντανακλαστικά, υπερισχυμένη όραση κλπ. Γι’ αυτό το λόγο, τα περισσότερα εκπαιδεύονται από νεαρή ηλικία για να γίνουν Φύλακες* των Μορόι. Οι Φύλακες έχουν την αίσθηση του χρέους ότι προηγούνται πάντα τα Μορόι και θυσιάζονται για την προστασία τους, καθώς αν εξαφανιστούν τα Μορόι, θα χαθούν και τα Νταμπίρ αφού τα ίδια δεν μπορούν να αναπαραχθούν μεταξύ τους.

[B]- Τα Στριγκόι:[/B] Οι βρυκόλακες που έχουν σκοτώσει τα θύματά τους για να κερδίσουν την αθανασία (με αντίτιμο τις μαγικές δυνάμεις και την απώλεια του πραγματικού εαυτού τους, καθώς και της αίσθησης του ωραίου) κατά την αιμοποσία ή έχουν μετατραπεί έτσι από άλλα Στριγκόι. Απειλούν τα Μορόι, αλλά και τους ανθρώπους. Είναι πολύ δυνατά, χλωμά και με κόκκινα μάτια. Αν εκτεθούν στο φως του ήλιου, καταστρέφονται.

-Είναι επίσης και οι Αλχημιστές, που όμως αποτελούν μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων και όχι βρυκολάκων.

#29

το βιβλίο αποτελείται βασικά από κομμάτια διηγήσεων από τα ημερολόγια των πρωταγωνιστών…αυτό βέβαια είναι ωραίο γιατί βλέπεις το θέμα από την οπτική γωνία του καθενός. Αλλά σε γενικές γραμμές το περίμενα κάπως διαφορετικό το βιβλίο ίσως επειδή είχα δει πρώτα την ταινία του Coppola. Στο βιβλίο δίνει πολύ βάση στην κατάστρωση του σχεδίου εξόντωσης του Δράκουλα (κάτι το οποίο ακριβώς επειδή το ανέλυσε στο έπακρο σε κάποια φάση με κούρασε) και στην φύση του ως τέρας σε αντίθεση με την ταινία, όπου τον βλέπουμε και ως άνθρωπο. Αυτό το στοιχείο της ταινίας ήταν κάτι που μου άρεσε και η απουσία του στο βιβλίο ήταν αισθητή για μένα.

#30

The Vampire Chronicles (wiki)

Έχει διαβάσει κανείς? Εγώ όχι αν και θα ήθελα, τα μόνα βιβλία του είδους που μου φαίνονται ενδιαφέροντα. Και επίσης, αν δεν έχετε δει το Interview with the Vampire (από το ομώνυμο βιβλίο) κάντε το asap. O Lestat έγινε αμέσως από τους αγαπημένους μου φανταστικούς χαρακτήρες έβερ.

#31

Tην ταινία δεν την έχω δει, οπότε θα συμφωνήσω απλώς στο σημείο σχετικά με την “υπερανάλυση” που λες ότι κάπου έγινε κουραστικό.

Σχετικά με το ότι αποτελείται από κομμάτια διηγήσεων από ημερολόγια, εντάξει, ναι μεν έχεις δίκιο ότι φαίνονται έτσι οι διαφορετικές οπτικές γωνίες, από την άλλη όμως και πάλι εμένα εν μέρει με δυσαρέστησε κάποιες φορές, γιατί ένιωσα πως ζούσα πολύ [I] εκ των υστέρων[/I] τα γεγονότα. Δηλαδή, εφόσον για παράδειγμα ήταν η Lucy και περιέγραφε τι της συνέβη, ήξερα ήδη ότι [I]για να είναι σε θέση[/I] να περιγράψει την εμπειρία της, σημαίνει πως ό,τι κι αν διάβαζα στη συνέχεια στο τέλος αυτή επιζούσε. Με άλλα λόγια, με αυτό το σύστημα εξανεμιζόταν μέρος της αγωνίας μου.

#32

Δεν ξέρω πόσο σκουπιδίλα είναι το ταινιάκι… αλλά εγώ θέλω να το δώ…

Απο τα twilight δεν έχω διαβάσει ακόμα το 3ο και το 4ο,
Οπότε δεν ξέρω τι παίζει μετά… αλλά είναι πολύ χαλαρή ιστορία αν σκεφτείς ότι έχει μέσα vampires, λυκανθρώπους κλπ…
Αλλά θα συμφωνήσω στο ότι είναι άδικο να το κράζουν ΤΟΣΟ πολύ… δεν είναι τόσο κακό…

Όσα λες για το Vampire Academy είναι πολύ ενδιαφέροντα, και το βάζω κι αυτό στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω.
Όπως επίσης θα κάνω και με ένα άλλο που μου έχει προτείνει ένας φίλος:
το [B]Vampire Diaries[/B]. (το οποίο το’καναν και σειρά απ’οσο ξέρω)

Πες μου λίγο σε τι διαφέρει η Ρόουζ απο την Μπέλα?
Προσωπικά, δεν αντιπάθησα την Μπέλλα… σε κάποια φάση την ένιωσα κι όλας… ο,τι σκεφτόταν… όπως σκεφτόταν… μάλλον μοιάζουμε κάπως σαν χαρακτήρες, τι να πω… δεν ξέρω…
Η Ρόουζ, πως είναι??

Το twilight μπορεί να θεωρηθεί “ελαφρύ για ενήλικες” βιβλίο, πράγματι.
Και αφού απ’οσα λες, το Vampire Academy έχει να κάνει με πολιτική και καθήκον κλπ… τότε σίγουρα πρεπει να είναι πιο “σοβαρό”…

Πολύ ωραίος ο διαχωρισμός των βρυκολάκων που παρέθεσες!!! Πραγματικά σούπερ πρέπει να’ναι τα βιβλία!!
Αλλά να σε ρωτήσω:
είπες "συνυφασμένη αντίστοιχα με έναν αδιέξοδο έρωτα (προς Θεού, όχι μεταξύ βρυκόλακα-ανθρώπου,"
και μετά αναφέρεις τα Νταμπίρ, τα οποία μπορεί να είναι το είδος που προκύπτει από τη διασταύρωση Μορόι και ανθρώπου (όπου Μορόι=vampire)…
Επισης, Οι Άνθρωποι μετατρέπονται σε Στριγκόι??
Δηλαδή τα Στριγκόι δε σκοτώνουν απαραίτητα τα θύματά τους κατα την αιμοποσία?
Τα στριγκόι είναι το μόνο είδος βρυκολάκων που μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε βαμπίρ??

Εσύ είσαι σαν κι εμένα. Σ’αρέσει η ιδέα ένας βαμπίρ(ένα τέρας) να έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά… κάποια στοιχεία ανθρώπινης φύσης… όπως αισθήματα πχ.
Σε αντίθεση με άλλους που γι’αυτον ακριβώς τον λόγο δεν γουστάρουν τον νέο-σύγχρονο τύπο vampires του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας… χαλάνε όλο το “horror” image που είθισται να έχουν οι βρυκόλακες…

Δεν τα’χω διαβάσει τα βιβλία. Την ταινία όμως την έχω δει… πάντα διακεκωμένη τυχαία σε αποσπάσματα… αλλά σίγουρα έχω δει 3 φορες το τέλος της…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι έτυχε. Αλλά ίσως καλύτερα, για να διαβάσω πρώτα τα βιβλία. Μετά θα έχω καλύτερη άποψη για την ταινία…

Ίσως φταίει όντως ο τρόπος γραφής του Stoker. ή εσένα να μη σ’αρέσει το συγκεκριμένο σύστημα “η ιστορία απο την πλευρά του κάθε πρωταγωνιστή”…
Εγώ το βιβλίο του Stoker δεν το’χω διαβάσει, αλλά επειδή το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί ο G.R.R.Martin στο A Song of Ice and Fire, μπορώ να πω ότι δεν “εξανεμίζει την αγωνία μου”.
Γιατί δε γίνεται να με έχει ΣΥΝΕΧΕΙΑ σε αγωνία… (και μάλιστα σε μια νουβέλα που ολοκληρώνεται σε 7 βιβλία). Ας πουμε ότι για 1 ολόκληρο τόμο αγωνιούσα για το “που να βρίσκεται ο Τζέιμι” και μετά στον δεύτερο τόμο το δεύτερο κεφάλαιο λέει “Τζέιμι” τότε δεν ξενέρωσα καθόλου… αλλά πορώθηκα και άρχισα να διαβάζω με περισσότερη όρεξη… γιατί ο συγγραφέας πέτυχε αυτό που έπρεπε: μου έδωσε αυτό που ηθελα… (κι ας με είχε σοκάρει με άλλα πράγματα νωρίτερα… αλλά γαμώτο… γι’αυτό αγαπώ τον Μάρτιν)
Οπότε δεν ξέρω αν φταίει ο Stoker, ή το σύστημα.

#33

δεν υπαρχει πιο γαμηστεροτερη (!) βαμπιροταινια απο την the lost boys:D

περριτο να εκφρασω την απειρη λατρεια μου μου για ολους τους χαρακτηρεςO:)

\

οποιος δεν την εχει δει πραγματικα αξιζει.

#34

  1. Το τρίτο βιβλίο ήταν το πιο αγαπημένο μου από τη σειρά- στην ταινία το έχουν καταδικάσει λίγο. Το τέταρτο (κατά τη γνώμη μου) ήταν αυτό που λέμε “a waste of time”.

  2. Κοίτα, [I]ορισμένες[/I] φορές κι εγώ ένιωθα να συμπάσχω με την Μπέλλα. Αυτό που με εκνεύριζε όμως πάνω της είναι πως η εντύπωση που μου δημιούργησε αφορούσε μια κοπέλα που χρησιμοποιούσε τους φίλους της, ήταν γενικά αρκετά ατομίστρια και το [I]μόνο[/I] που την απασχολούσε ήταν ο γκόμενος. Επίσης, ενώ παρουσιάζεται με εκλεπτυσμένη μόρφωση, για μένα, νομίζω πως μόνο προβλήματα δημιουργούσε με τις πρωτοβουλίες της και ΠΟΤΕ δε βοήθησε κάποιον ουσιαστικά ή από την καλή της την καρδιά. Γενικά είναι ένας αρκετά πεζός-κενός χαρακτήρας, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται πάνω στην προσπάθεια της Mayer να την κάνει να δείχνει εκπληκτικά κοινή/ απλή- [I]τα κατάφερε περίφημα![/I] Δεν έχει κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να την ξεχωρίζει ή να την καθιστά πρότυπο. Αντίθετα με τη Ρόουζ που:

ενώ δεν υπάρχει καμία προσπάθεια εξιδανίκευσης και φαίνεται κι εκείνη απλή (την ενδιαφέρουν πράγματα της ηλικίας μας, ερωτεύεται, βαριέται το μάθημα όμως παράλληλα διαθέτει ποιοτικά κριτήρια, μερικές φορές είναι πεισματάρα, παραείναι αυθόρμητη, παραβατικός χαρακτήρας, κάνει ενίοτε γκάφες κλπ.), ταυτόχρονα παρουσιάζεται με μια εκπληκτική [I]ωριμότητα[/I] (με την κυριολεκτική έννοια και όχι από την άποψη ότι παρουσιάζει συνήθειες γέρου- όπως ένιωθα με τη διαρκώς ανικανοποίητη και more often than not gloomy Μπέλλα), είναι πολύ έξυπνη και φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους γρίφους και τα προβλήματα καθώς και το ΧΙΟΥΜΟΡ της (φράση και ατάκα), είναι ΜΕΣΑ στο δράση και μάλιστα αποτελεί πρότυπο φύλακα (αγωνίζεται με την καρδιά της, είναι παράδειγμα αυτοθυσίας κλπ.), δεν ακολουθεί τη βολική λύση και συνήθως θυσιάζει πράγματα που αφορούν την ίδια (ακόμα και την αγάπη της, για την οποία ταυτόχρονα όμως κάνει τα πάντα -δεν μπορώ να το εξηγήσω πιο συγκεκριμένα χωρίς να κάνω σπόιλ) για το καλό της κοινωνίας της και της κολλητής της.
Θα μπορούσα να γράφω σελίδες, αλλά θα μείνω στα πολύ γενικά. Έχει βάθος, σχεδόν διαβάζοντας μπορείς να τη φανταστείς να υπάρχει σαν άτομο.

  1. Κοίτα, πραγματεύεται αξίες κλπ. αλλά μη φανταστείς πως αυτό το καθιστά “βαρύ” βιβλίο. Κυρίως το χαρακτηρίζει η δράση- μάχες κλπ. Η αναφορά στα πολιτικά δε γίνεται με διδακτική μορφή, αλλά κυρίως περιγράφοντας τη διαφθορά στην κοινωνία των Μορόι, τις αδικίες και την καταπίεση που υφίστανται τα Νταμπίρ και τι τελικά είναι δίκιο/ αγώνες για την αποκατάσταση της πολιτικής ισορροπίες (σχετίζεται με το βασικό στόρυ το οποίο είναι ταυτόχρονα αισθηματικό, αλλά και κοινωνικό- θεωρώντας τη φιλία σαν αξία και την προστασία της ως σκοπό).
    Στο συνιστώ πάντως, κάτι μου λέει πως θα σου αρέσει πολύ. Μια σημείωση μόνο: στο πρώτο βιβλίο της σειράς επειδή κάνει ουσιαστικά την πρώτη γενική τοποθέτηση μέσα στην οποία έχει να εξηγήσει τόσους νέους όρους και ουσιαστικά έναν τρόπο λειτουργίας μιας καινούριας κοινωνίας, η δράση είναι τόση όσο και στο Twilight= μηδαμινή. Μην επηρεαστείς καθόλου! Η Mead έχει μια ικανότητα να παρουσιάζει κάθε βιβλίο της σειράς καλύτερο από το προηγούμενο, έτσι ήδη από το δεύτερο θα αρχίσουν οι ανατροπές- οι οποίες και στη συνέχεια θα γίνουν τόσες πολλές μέχρι το τέλος που ΣΤΑΝΤΑΡ θα ανατριχιάσεις με τις εξελίξεις!

  2. Γενικά άνθρωποι και Μοροί μπορούν να ζευγαρώσουν, αυτό αναφέρεται στο θεωρητικό μέρος της ανάλυσης της κοινωνίας τους. Με αυτό που γράφω στην παρένθεση εννοώ ότι στην προκειμένη το ερωτικό αδιέξοδο δεν αφορά μια τέτοια περίπτωση και γενικά οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν παίζουν βασικό ρόλο στη σειρά (μόνο οι Αλχημιστές κάπως). Επειδή στα πρώτα κυρίως βιβλία οι βασικές εξελίξεις διαδραματίζονται στην Ακαδημία του Άγιου Βλαδίμηρου (δηλαδή πώς ήταν το Χόγκουαρτς για τους μάγους, ε κάτι τέτοιο για να διδάσκονται τα Μορόι πώς να χειρίζονται τη μαγεία και τα Νταμπίρ να γίνονται φύλακες αντίστοιχα) να ξέρεις πως και οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι Μορόι και Νταμπίρ. Ε και τα Στριγκόι που είναι οι κακοί της υπόθεσης (αλλά όχι οι μόνοι κακοί ;ρ)

Τα Στριγκόι πάντα σκοτώνουν κατά την αιμοποσία. Και ναι, μόνο αυτοί μπορούν να μετατρέψουν έναν άνθρωπο σε βρυκόλακα (μερικές φορές οι ίδιοι οι άνθρωποι ζητούν από τα Στριγκόι να τους αλλάξουν μόνο και μόνο για την αθανασία), αλλά ο βρυκόλακας αυτός θα είναι Στριγκόι κι όχι κάποιο Μορόι. Βρυκόλακες-βρυκόλακες δεν μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι.

  1. Βασικά δεν με πειράζει το σύστημα “η ιστορία απο την πλευρά του κάθε πρωταγωνιστή”, κάθε άλλο. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία που είναι έτσι, κι έχει ενδιαφέρον να βλέπεις διαφορετικά πρόσωπα να ανοίγουν την ψυχή τους μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Αυτό που δεν μπορώ είναι το σύστημα “καταχωρήσεις ημερολογίου”. Για να γίνω σαφέστερη, δεν μπορώ το σύστημα “καταχωρήσεις ημερολογίου” σε βιβλία που έχουν[I] δράση[/I]- δεν εξυπηρετεί. Αν είναι στοχαστικό αντίθετα, πχ. σαν το “Βιβλίο της Ανησυχίας” του Πεσσόα αυτό ακριβώς το σύστημα ταιριάζει!
#35

απλά υποτίθεται ότι είναι μέρος της φύσης τους. Έχουν κάτι ανθρώπινο μέσα τους, ακόμα κι αν είναι θαμμένο. Γιατί κάποτε ήταν άνθρωποι. Δε γεννήθηκαν βρυκόλακες. Ο Δράκουλας ας πούμε έχει αισθήματα, νιώθει πόθο για τη Μίνα, κι αυτό είναι ανθρώπινο. Από αυτή την άποψη, μου φαίνεται ότι ο Stoker δεν αποδέχεται την ανθρώπινη πλευρά του Δράκουλα, ή απλά δε θέλει να ασχοληθεί με αυτή.

#36

#37

Όσο πιο ψυχρά και ανέκφραστα τα βαμπίρια, τόσο πιο γοητευτικά για μένα.
Προς θεού όχι διαμαντάκια και μ@λακίες.

#38

Σ’ευχαριστώωωωωωωωωωωωωω για την πρόταση!..
Ντάξει, έχω λίστα με πολλά πράγματα να δω/διαβάσω…

  1. Όντως η Μπέλλα δεν είναι η ηρωίδα που θα θαύμαζα για τα όσα κάνει… πιο πολύ είχα ταυτιστεί με σκέψεις της, παρά με τις πράξεις και τις κινήσεις της, τις οποίες πολλές φορές έβρισκα ακατανόητες και άκυρες…
    Πιο “ηρωικό” πρόσωπο για μένα είναι η Alice Cullen, η οποία παρόλο που είναι vampire, είναι απίστευτη! (τουλάχιστον μέχρι το σημείο που έχω φτάσει… )
    Φαντάζομαι η Ρόουζ θα με συνεπάρει…

  2. Δεν το χαρακτήρισα “βαρύ” βιβλίο… (εκτός απο lovecraft, που είναι του είδους, δύσκολα και βαριά χαρακτηρίζω άλλα βιβλία που ανήκουν και σε άλλο είδος: καφκα, ντοστογιέφσκι)
    Αλλά στο είδος της φαντασίας, είναι πραγματικά θέμα “ικανότητας” συγγραφέα το ΑΝ θα καταφέρει να σε “βάλλει” στον κόσμο του, και πόσο συναρπαστικός θα σου φανεί, ΑΝ μπεις…
    Γενικώς είμαι αρκετά επιεικής με αυτά που διαβάζω, μέχρι να τα τελειώσω και τελικά να καταλήξω αν με γοήτευσαν ή όχι.
    Και όσον αφορά το twilight, εδώ πιστεύω ότι βρίσκεται το πρόβλημα: η Meyer, έχει γράψει εδώ κατι σαν “ρομαντικό μυθιστόρημα”, που τα γεγονότα αφορούν ΚΥΡΙΩΣ το πρωταγωνιστικό πρόσωπο: τη Μπέλλα.
    Ενώ στο Vampire Academy, βλέπω πιο πολύ πληθυσμό… το ενδιαφέρον του αναγνώστη θα περιφέρεται σε πολλά πρόσωπα, και σε προβλήματα ενός κοινωνικού συνόλου.
    (Το ίδιο που συμβαίνει και στα βιβλία του Τόλκιν, ή του Πούλμαν, ή του Μάρτιν: όπου εκτός απο τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα, έχουμε έναν ΟΛΟΚΛΗΡΟ καινούργιο κόσμο, με όλον του τον πληθυσμό, και τα προβλήματα όλων… υπάρχει μια οικουμενικότητα… ένα μεγαλείο που ξανοίγεται μέσα απο τις σελίδες τους, το ενδιαφέρον σου πηγαίνει παντού… χωρίς να σκορπάται και να χάνει κάποιο μέρος του… αντιθέτως είναι όλο και πιο δυνατό!)

4)Σ’ευχαριστώ που απάντησες ακριβώς σ’αυτό που ρωτούσα. Είμαι υπερ-ικανοποιημένη απ’οσα μου ανέφερες, και ΣΙΓΟΥΡΑ θα τα διαβάσω… Πολύ σωστά υποθέτεις κι εσύ το ίδιο με μένα: θα μου αρέσει τρελά η σειρά αυτή…
Και δε θα σε πιέσω να μου πεις κι άλλα που αφορούν την ιστορία!..
Μόνο κάτι PLEASE… κι ας είναι σπόιλερ σε σπόιλερ, πες το μου: πως γίνεται η μετατροπή ενός ανθρώπου σε στριγκόι?
Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει Μορόι?? ή μόνο Νταμπίρ γίνεται απο Μορόι??
Α, και: οι Μορόι-Στριγκόι υπήρχαν απο πριν ή έγιναν έτσι??
Το ξέρω ότι κάνω τσατσιά τώρα, αλλά έχω περιέργεια…

  1. Έκανες καλά που διαχώρησες το σύστημα “η ιστορία απο την πλευρά του κάθε πρωταγωνιστή” σε 2 διαφορετικές τεχνικές: καταχώρηση ημερολογίου, στοχαστικό.
    Και το βιβλίο του Μάρτιν, που αναφέρθηκα πιο πάνω, είναι γραμμένο με τη δεύτερη τεχνική.
    Ένα βιβλίο μπορώ να φέρω στο μυαλό μου που να’χω διαβάσει και να είναι καταχώρηση ημερολογίου: “Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας”, αλλά αυτό δεν είχε τρελή δράση, καθώς πρόκειται για την βιβλική ιστορία που όλοι γνωρίζουμε… και γι’αυτό δε με χάλασε.
    Όταν διαβάσω κάποιο άλλο που να έχει δράση και να είναι σαν ημερολόγιο… τότε θα ξέρω…

Δηλαδή στον Stoker, ο Δράκουλας ήταν πρώτα άνθρωπος και τον μετέτρεψε ένας βρυκόλακας?
Το ξέρω ότι ρωτάω πολλά που δε θα’πρεπε να γραφτούν ίσως γιατί θα είναι σπόιλερς για άλλους αναγνώστες, αλλά είμαι πολύ περίεργη… και δεν αντέχω να περιμένω μέχρι να τα διαβάσω… (βάλτο σε σπόιλερ αν θες)

πες μας την ιστορία τους…

Τάσσεσαι κι εσύ υπέρ του “απάνθρωπου” χαρακτήρα και εμφάνιση των vampires.
Ντάξει, απο τη μία το καταλαβαίνω, γιατί είναι πλάσματα “εκτός του φυσιολογικού”…
Δηλαδή ή να είναι κατα βάσει κακοποιά “Βαμπίρ” ή κατα βάσει καλά "Άγγελοι, νεράιδες κλπ"
Σαν κακοποιά πλάσματα που προκαλούν φρίκη, και δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ ανθρώπινο, μπορώ να σκεφτώ τους Άλλους στον κόσμο του Westeros του Μάρτιν.

#39
  1. Πωπω, ισχύειιιι! Την Άλις θα την παντρευόμουν άνετα αν ήμουν άντρας :stuck_out_tongue:
  2. ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!
  3. Παρακαλώ! Κι εμένα μου αρέσουν οι περιπέτειες και μάλιστα κάποιες φορές παθιάζομαι υπέρ του δέοντος με ορισμένες ιστορίες, οπότε σε καταλαβαίνω εντελώς! :smiley:

Επειδή έτσι κι αλλιώς δεν είναι σπόιλερ, αλλά τίθενται ως δεδομένα, ιδού οι απαντήσεις σου:

Ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε Στριγκόι όταν το Στριγκόι τον σκοτώσει, κι ύστερα τον επαναφέρει μπλέκοντας (αν θυμάμαι καλά τη λεπτομέρεια) το αίμα του με το ανθρώπινο αίμα. Μορόι δεν μπορεί να γίνει- γενικά τα Μορόι είναι φιλικά προς τον άνθρωπο και διατηρούν και τυπικές σχέσεις μαζί του (πλέον ζουν απομακρυσμένα κατά κύριο λόγο από ανθρώπινες κοινωνίες, στο παρελθόν όμως υποτίθεται συμβίωναν), κι έτσι δεν μπορούν να αλλάξουν τον άνθρωπο χωρίς να τον σκοτώσουν. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να τον μετατρέψουν σε Αλχημιστή.

Τα Νταμπίρ κατ’ ουσίαν [I]γεννιούνται[/I] από Μορόι, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής να [I]αλλάξουν[/I] σε Μορόι. Μένουν πάντα Νταμπίρ, κι από κει και πέρα κρίνουν αν θα γίνουν Φύλακες ή όχι- το να επιλέξουν την άρνηση βέβαια δε θεωρείται ιδιαίτερα τιμητικό.

Ουσιαστικά αυτά που προϋπήρχαν ήταν τα Μορόι, στη συνέχεια με τη συνεύρεση με άνθρωπο άρχισε να σχηματίζεται το είδος των Νταμπίρ, το οποίο έπειτα διατηρήθηκε κυρίως από την ένωση Μορόι-Νταμπίρ. Τα Στριγκόι προέκυψαν όταν το πρώτο Μορόι παρενέβη το νόμο να μη σκοτώνει, πίνοντας όλο το αίμα του ανθρώπινου θύματός του (βέβαια δε δίνονται τόσο αναλυτικές λεπτομέρειες ως προς αυτό). Τα Στριγκόι βέβαια είναι εξίσου επικίνδυνα τόσο για τα Μορόι όσο και τα Νταμπίρ.

#40

[SPOILER]φυσικά και ήταν άνθρωπος. Αν Θυμάσαι στην αρχή της ταινίας, βλέπουμε ότι ο Δράκουλας ήταν μέλος ενός μυστικού τάγματος ιπποτών το οποίο ονομαζόταν Order Of The Dragon και είχε πολεμήσει εναντίον των Οθωμανών Τούρκων προκειμένου να μην πάρουν τη γη τους. Τότε ήταν γνωστός με το όνομα Vlad Dracula. Μετά από μια μάχη, γύρισε σπίτι και βρήκε τη γυναίκα του νεκρή. Είχε αυτοκτονήσει γιατί κάποιοι εχθροί του της είπαν ότι ο Δράκουλας σκοτώθηκε στη μάχη. Φυσικά αυτό ήταν βαρύ πλήγμα για τον ίδιο που την λάτρευε και την κατάσταση χειροτέρεψε το γεγονός ότι επειδή η γυναίκα του αυτοκτόνησε δε μπορούσε να θαφτεί σύμφωνα με τα χριστιανικά έθιμα και η ψυχή της ήταν καταδικασμένη να πάει στην κόλαση. Μετά από αυτό, ο Δράκουλας καταράστηκε τον Θεό, ήπιε αίμα κι έτσι μεταμορφώθηκε σε βρυκόλακα. Επίσης, η Μίνα, η γυναίκα του Harker, του θυμίζει τη δικιά του γυναίκα και γι’ αυτό την κυνηγάει. Πιστεύει ότι βρήκε και πάλι τη χαμένη του αγάπη, σα να ήταν η Μίνα μετενσάρκωση της γυναίκας του. Αυτά τα λίγα :p[/SPOILER]