Αδικημενο αλμπουμ.
Ναι μεν μαλλον οχι οσο καλο οσο τα 3 προηγουμενα τους, αλλα αξιοπρεπεστατο και διχως υποψια filler.
Είναι πολύ ωραίος δίσκος και κάπως διαφορετικο από τα υπόλοιπα Amorphis, μόνο με το Am universum είναι κάπως κοντά σε ύφος (όχι πολύ όμως). Και πολλές αναμνήσεις,αφου το είχα αγοράσει τις πρώτες μέρες που βγήκε, επειδή οι Amorphis ήταν ήδη από τις αγαπημένες μου μπάντες και το άκουγα συνέχεια για αρκετό καιρό. Αρκετα αδικημένο, έχει πολύ ωραία τραγούδια.
Όμορφη βραδιά προβλέπω απόψε.
Ας μας μεταφέρει κάποιος εντυπώσεις από την αιώνια λατρεμένη.
Για εμάς τους απόντες:
1979 σαν σήμερα. Με εξωφυλαρα 
26 χρονια πριν, οταν ακομη δεν προλαβαιναν να επαναλαμβανονται.
Δισκάρα, εγκληματικά υποτιμημένο
Δεν ξερω τι λετε αλλα το panther γαμαει-ο δισκος εννοω
Ατόφιο.
Ψυχολογία στα ύψη, αγάπη και καρδούλες προς όλους.
Μπαντάρα ογκόλιθος, δισκάρα που άφησε εποχή και έκλεισε τα 30 πριν λίγες μέρες.
Τετριμμένες έννοιες όπως “κατάθεση ψυχής” βρίσκουν την απόλυτη δικαίωση τους όταν μιλάμε για την ερμηνεία του Layne Staley εδώ - ας σημειωθεί και η συμμετοχή του Araya σαν επιπλέον trivia!
Arriba riba, καλημέρες 
Γενέθλια, 36 ετών. Δισκάρα.
Hear the timebombs begin to tick.
I’ll hit you like a ton of bricks.
Τεράστια μπάντα