Το άλμπουμ της βδομάδας.
Καιρό είχαμε να ακούσουμε κάτι από τον “Evil Elvis” οπότε:
Σε μια χρονιά λοιπόν, όπου η hair metal μόδα έπνεε τα λοίσθια και η προσοχή άρχισε να στρέφεται στη σκηνή του Seattle, οι Danzig κυκλοφόρησαν το “Lucifuge” το οποίο, εξελίσσοντας το ύφος του πρώτου δίσκου σε μια πιο blues κατεύθυνση, καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των περισσοτέρων σαν το magnum opus τους, κι ας μην παρήγαγε κάποιο “χιτάκι”!
Η κορύφωση έρχεται όμως, με το “Tired of Being Alive” ένα γνήσιο αντρίκειο σπαραγμό όπου ο – πάντα προσαρμοστικός στις ανάγκες του κάθε κομματιού – Glenn, καθηλώνει με την ερμηνεία του. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πως ένα τέτοιο άσμα δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία.
Το αυτό ισχύει και για το “Devil’s Plaything” που υιοθετεί την φόρμουλα της ήπιας έναρξης που αυξάνει την ένταση μέχρι να ξεσπάσει στο chorus.
Σπουδαίος δίσκος, πραγματικά.
Τι δισκάρα είναι αυτή ρε!
Ναι, είναι πολύ καλό!
Η μπάντα που είχε ο Mark Tornillo των Accept την δεκαετία του 80. Μόλις 3 δίσκους έβγαλαν από το 1986 μέχρι το 2000. Δεν έχω ακούσει τα άλλα δύο αλλά αυτό είναι τίμιο.