3 Likes
1 Like
Μια ημέρα μετά την απώλεια του κορυφαίου drummer (σε ηλικία 80 ετών - ιατρικό παράδοξο κι αυτός), επόμενο είναι να ακούμε κάτι από τους Cream
Οι Cream λοιπόν, ήταν supergroup με κάθε πιθανή έννοια του όρου. Η συνύπαρξη τριών κορυφαίων μουσικών παρήγαγε πρωτοποριακή για την εποχή της μουσική, που έπιανε τα blues και τους έβγαζε το λάδι ενώ έκανε χρήση της ψυχεδέλειας όποτε έκρινε απαραίτητο. Αν όμως έμπαινε στα hard rock χωράφια το όφειλε πρωτίστως στον μεγάλο Ginger Baker, του οποίου το αποτύπωμα ανιχνεύεται έντονα στο heavy metal drumming.
Το “Disraeli Gears” είναι το καλύτερο album της σύντομης δισκογραφίας τους (η οποία προτείνεται στο σύνολό της, εννοείται!)
2 Likes
Mood
3 Likes
Τρομερη doomαρα,τρομερος Greening
τι δισκάρα
2 Likes
Και γιατί δεν το βάζεις απο εδώ ; Ντρέπεσαι ; 
2 Likes
Ρε βάλτο από όπου θέλεις…ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ;!
1 Like
Με έπιασε νοσταγλία από το θρεντ των Helloween και ακούω την δισκάρα:
3 Likes
Πόσο δίκιο έχεις. Επίσης, δεν είναι μόνο η συζήτηση για τους Helloween, αλλά και η όλη κουβέντα για τη συνέντευξη του Roy Z. Δίσκος-μνημείο!
3 Likes
1 Like
Μετά από μια δεκαετία (όχι πάντα επιτυχημένων) πειραματισμών, η “επιστροφή στις ρίζες” ήρθε με όλη την μεγαλοπρέπεια αλλά και την συσσωρευμένη εμπειρία όσων μεσολάβησαν, συν μια φαινομενικά αταίριαστη “μεταγραφή” κιθαρίστα που στην πράξη όμως λειτούργησε παραπάνω από ιδανικά!
5 Likes
4 Likes
Εάν με ρωτάς, δεν ήταν μόνο φαινομενικά αταίριαστη. …ωραίος δίσκος από τους καλύτερους των kreator, η συνέχεια ίσως και ακόμη καλύτερη. Όμως από ένα σημείο και μετά το έχασαν. πολύ μελωδία δυστυχώς
2 Likes
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, δεν συμμερίζομαι όμως το συμπέρασμα. Το “Violent Revolution” ήταν μια “επιστροφή στις ρίζες” (προσοχή στα εισαγωγικά), από την άποψη ότι επέστρεψε εν πολλοίς στην εποχή των “Extreme Aggression” και “Coma of Souls” – για πιο πίσω ούτε λόγος. Συν βέβαια την εμπειρία από τα χρόνια που μεσολάβησαν.
Η προσωπικότητα όμως των Kreator γενικότερα αλλά και του Mille ειδικότερα, δεν θα επέτρεπε να αφεθεί η κατεύθυνση του νέου album/ νέας εποχής έτσι απλά στα χέρια του καινούριου κιθαρίστα, λες κι επρόκειτο για τίποτε χθεσινούς.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στο πρόσωπο του Φιλανδού βρήκαν αυτό ακριβώς που ζήταγαν, γι’ αυτό άλλωστε παραμένει στις τάξεις τους έως και σήμερα και έχει πλέον το ρεκόρ μακροβιότητας στη θέση αυτή.
Η επιλογή ήταν αταίριαστη φαινομενικά, απολύτως όμως ταιριαστή με αυτό που ήθελαν να κάνουν, όπως αποδεικνύεται στην πράξη.
Το ζήτημα με τη νέα αυτή εποχή των Kreator είναι ότι, παρόλο που το “Enemy of God” που ακολούθησε ήταν εξίσου (αν όχι περισσότερο) καλό, έκτοτε σταδιακά εγκλωβίστηκαν σε μια μανιέρα, που την επαναλαμβάνουν τόσο εμφανώς που καταντά πολύ κουραστικό.
1 Like
Η παραπάνω κουβέντα έχει τις συνέπειές της:
5 Likes