Είχε και poll? Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα δει… επειδή λοιπόν δεν βρίσκω το thread που είχαμε σχολιάσει το αφιέρωμα αφήνω εδώ τα δικά μου… μπορεί να το δει και κανένας άλλος αμελής…
3 Likes
Και μόνο από τους τίτλους τραγουδιών, σκίζει. Play.
1 Like
5 Likes
2 Likes
Εξαιρετική επιστροφή πραγματικά.
1 Like
Καλα μη νομιζεις ακομα Hatebreed ακουω 
Πιο μετα θα το βαλω 
1 Like
Εγώ προτείνω να το επισπεύσεις και να δώσεις βάση στο φινάλε!
1 Like
Αυτό είναι χαρντ-ροκ! Και λίγο bass solo και guitar spin εκεί στο 3:25
1 Like
6 Likes
μόνο μεταλ 
1 Like
Can’t control the paranoia…
10 Likes
black thrash attack
2 Likes
Like και με τα δύο χέρια και με τα πόδια και με τη μύτη
και με τα ματια και με τα αυτια
1 Like
2 Likes
and you may ask yourself…
2 Likes
3 Likes
Ο πρώτος δίσκος των Solstice ήταν ολόψυχα ταγμένος στην doom παράδοση, με το “New Dark Age” όμως τους βρίσκουμε να εμπλουτίζουν την παλέτα του ήχου τους με το επικό στοιχείο. Οι Candlemass σίγουρα, ένα πιο τραχύ “μεταχρονολογημένο” NWOBHM και οπωσδήποτε το πνεύμα των Pagan Altar ανιχνεύονται με ευκολία, όμως το κυρίαρχο στοιχείο, η αδιαμφισβήτητη ταυτότητα του δίσκου έχει να κάνει με το πόσο χαρακτηριστικά αγγλικός είναι!
Ένας καινούριος τραγουδιστής με τόσο ταιριαστό ύφος και…προφορά, ένας επίσης νεοφερμένος, μόλις 20χρονος, lead κιθαρίστας να εμπλουτίζει με κέλτικες/folk μελωδίες τόσο τα μακροσκελή, εντυπωσιακά δομημένα κομμάτια, όσο και τα ακουστικά ιντερλούδια, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του αρχιτέκτονα όλων αυτών, Rich Walker.
Ποιος είπε ότι τα nineties δεν φέρθηκαν καλά στο metal ;
9 Likes