Τώρα κατάφερα να το πρωτακουσω, ( είχα αποφυγει συνειδητά μέχρι τώρα ολους αυτους τους μήνες να ακουσω έστω και μια νότα),και σε επιπεδο πρώτων εντυπώσεων έχω να δηλώσω ότι είναι φοβεροφανταστικοκαυλωτικο κι υπεροχο…
Αυτά από έναν τυπο που ακουει black/death 24/7…
Νομίζω πως με την πρώτη ευκαιρία θα επανέλθω αναλυτικά στο αντιστοιχο θρεντ, μια που δεν έχω μοιρασει ακόμα εδώ αγάπη για τις λατρεμένες κολοκύθες…
Προς το παρόν, η φάση είναι
Out for the Glory,
Fist held high
Κισκαρος για παντα
Αndi για Πρόεδρος
Και λατρεμένος Γουέικι για Πλανητάρχης
( με Χανσεναρα σε ρόλο Γιόντα
Και τον πιο καυλωμένο μπασίστα της φάσης να κρατάει παλμο)
-παραλήρημα mode off-
Άνετα στην λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς από τώρα!
https://www.youtube.com/watch?v=PUslQZAD-t8
Αυτο το αλμπουμ πρεπει να φυλαχτει σε ενα μουσειο κατω απτη γη για να το ακουνε στο μελλον και να παρουν τα credits που τους αναλογουν
Το αγαπημένο μου κομμάτι τους
cure?therapy?malakian!
Κομματάρα! Λίγο άνισος ο δίσκος στα αυτιά μου. Αγαπημένα το “To Shella” και «Tear”.
Βασικά οι ακουστικές στιγμές του δίσκου είναι υπέροχες. Δηλαδή σχεδόν όλος ο δίσκος, οπότε παίρνω πίσω το άνισος…τον λατρεύω τον δίσκο 
δεν ξερω ποιο να πρωτοδιαλεξω 
20 χρονια κλεινει η δισκαρα, το 2ο απο το σερι Fourth Legacy-Karma-Epica-Black Halo.
Λίγο ρετρό πρωινιάτικα 
Και λιγο 
για brunch
To riff σαν οδοστρωτηρας που σε λιωνει και εσυ λες “μπορεις να ξαναπερασεις μια ακομη;”, ηχος σκοτεινος και μαυρος σαν τη Μορντορ. Καλο καλοκαιρακι σε ολους 
Το τραγούδι εισόδου στο τραπέζι του γάμου μου…
Μας έβαλες στο κλίμα, έπιασε και μια… επική μπόρα εδώ, οπότε…
Το εν λόγω βγήκε μια περίοδο που ο συγκεκριμένος ήχος δεν ήταν ακριβώς στο… επίκεντρο της μόδας.
Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας τότε επειδή, αφ’ ενός ήταν τόσο καταπληκτικό, αφ’ ετέρου διότι είχε έναν εντελώς δικό του χαρακτήρα.
Από τις σπάνιες περιπτώσεις δίσκων που καταφέρνουν και τα αδύνατα τους σημεία (όχι η ιδανικότερη παραγωγή, “ιδιαίτερος” τραγουδιστής) να μετράνε τελικά υπέρ τους!