Καλή ιδέα να βάλουμε λίγο Megadeth, το παρακάτω είναι και επίκαιρο… ξανά!
Πρεπει να το εχω ποσταρει 15 φορες εδω μεσα (υπερβολικος οπως παντα), αλλα ποτε δεν το βαριεμαι.
@Ixnay βαλε το στη λιστα για την ποδηλασια σου ανθρωπε μου, ουτε νοτα δεν ειναι λαθος σε αυτο το αριστουργημα.
Ένας συνάδελφος εφαγε χθες μισο ταψι παστιτσιο. Σημερα εφερε λιγο παραπανω, εμοιαζε με μονομπλοκ για οικοδομη. Ετσι αρχισα να τραγουδαω το She Took an Axe (όπου whacks, παστιτσιο) και θυμηθηκα τη δισκαρα:
Lizzy Borden took an axe, gave her mother forty whacks,
When she saw what she had done, she gave her father forty-one.
10/10 απλά, λιτά, απέριττα. Το ομότιτλο είναι το καλύτερο κομμάτι της δεκαετίας για όσο παίζει.
Son watches father scan obituary columns in search of absent school friends
While his generation digests high fibre ignorance
Cowering behind curtains and the taped up painted windows
Decriminalised genocide, provided door to door Belsens
Pandora’s box of holocausts gracefully cruising satellite infested heavens
Waiting, the season of the button, the penultimate migration
Radioactive perfumes, for the fashionably, for the terminally insane, insane
Do you realise? Do you realise?
Do you realise, this world is totally fugazi
Where are the prophets, where are the visionaries, where are the poets
To breach the dawn of the sentimental mercenary
Και τοτε ειπε ο ποιητης:
They shoot without shame
In the name of a piece of dirt
For a change of accent
Or the color of your shirt
Better the pride that resides
In a citizen of the world
Than the pride that divides
When a colorful rag is unfurled
-Territories
Χθες, οι Electric Litany στο live τους στη Θεσσαλονίκη έδειξαν ότι είναι φτιαγμένοι για το σανίδι, για ακόμα μια φορά. Έπαιξαν το παρακάτω άσμα, το οποίο και απογείωσαν, αφού σε σχέση με τη στούντιο εκτέλεση, πριν το φτάσουν στο φινάλε του, ο τραγουδιστής συνέχιζε το ρυθμό του στο σαντούρι και ο μπασίστας τον πέπλωσε με ισοκρατηματικό αμανέ, με αποτέλεσμα το απόσταγμα να είναι πέρα για πέρα ένα γλυκύ νησιώτικο έαρ.