Στο Errors ανοίγει μόνο του το μπουκάλι, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα εσύ.
Μένουμε 70ς, με ένα αριστούργημα του folk prog:
6 Likes
Πόσα χρόνια για την σύνταξη ακόμα ρε γμτ
7 Likes
ας βολευτούμε μέχρι το 2042 πάλι
4 Likes
Τα είδα τα του @JTN με ένα άκουσμα δεν ξέρω αλλα νομίζω έχει πέσει αρκετά μεσα (να μου πεις είναι και θέμα αντίληψης και κατά πόσο φαν είσαι,εγώ απλά τους γουστάρω άλλοτε περισσότερο,άλλοτε λιγότερο,αλλά όχι die hard… παρόλα αυτά παρακολουθώ με ενδιαφέρον την δισκογραφία τους και εμπλουτίζουν ευχαρίστως τις λίστες μου 
)
Σαν συμπέρασμα με ένα άκουσμα,θα πω ότι θέλει ακούσματα…για μένα αυτό είναι καλό 
…μόλις πριν είδα και τα του @QuintomScenario ,συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό,τελείωσε και θα ήθελα και άλλο .
Καταλαβαίνω πάντως τον die hard φίλο μιας μπάντας,οπότε κουράγιο ως την Παρασκευή (ή και όχι…)
1 Like
Το ADHD ειναι το αγαπημενο μου Riverside παντως, απλα το λατρευω ολοκληρο.
Μετα απο δυο ακροασεις, θα εβγαζα το + και τα βρισκουμε.
Για σενα μπορει λοιπον να ειναι 8
Αυτο ακριβως
1 Like
…ναι,καπως ετσι το νιωθω 
1 Like
Όσα χρόνια και αν περάσουν θα το θεωρώ πάντα ενα απο τα καλύτερα, πιο μεγαλειώδη, μαγικά τραγούδια που έχω ακούσει έβερ. Α ρε Piotr…
6 Likes
Aυτά είναι!
2 Likes
10 Likes
3 Likes
5 Likes
Έχω κατεβάσει ένα μπουκάλι κρασί μέχρι στιγμής…
…για να το αντέξω! 
Όχι εντάξει, άλλωστε πολλάκις το έχω υπερασπιστεί και εδώ μέσα και εκεί έξω, κυρίως γιατί είναι ό,τι πιο ειλικρινές μπορούσαν να κυκλοφορήσουν τότε. James σε διάλυση (με στιχάρες όμως) και κατ’ επέκταση μια μπάντα σε διάλυση, έχει τις στιγμές του, έχει τα κατσαρόλια και τις λοιπές (πολλές) αδυναμίες του, αυτοί ήταν, αυτό πήραμε.
9 Likes
Είναι καιρός πια να σταματήσει αυτό το αστείο
5 Likes
Ο οποίος τσίμπησε και ένα ντραμ σετ από portnoy,κάτι έκανε καλά , ευρηματικός
Και για να μην αδικήσω τον lars,έκανε και αυτός το καλό του , πρέπει να ήταν μεγάλη επιρροή για τον παλικαρο,ως προς τα ποια τάπερ, κουτάκια,κατσαρόλες θα χρησιμοποιήσει για να βγει Ο ΗΧΟΣ.
Και αν κάτσω να θυμηθώ τα νιάτα μου στο δημοτικό,είχα φτιάξει ένα σετ από :
Μπότα , το πόδι στο πάτωμα.
Ταμπούρο, μια δερμάτινη καρέκλα η οποία έβγαζε ένα ήχο σαν τις τελευταίες παραγωγές του Charlie Bauerfeind
Τομ/βαθύ, μπαλόνια σφηνομενα σε μικρά κουβαδάκια σκουπιδιών,ψιλοαντεχανε για λίγη ωρα αφού δεν ήξερα και να χτυπάω (είχα πολλά 
) 
Πιατίνια, κάτι σαν τάσια από μια ηλεκτρική ψησταριά οπότε είχα ξεβιδωσει την ψησταριά και είχα φτιάξει και βάσεις.
Όλα αυτά τα χτυπούσα με μπακέτες 12Α,δηλαδή πινέλα τέμπερας
Και όλα αυτά ενώ ήθελα να αγοράσω κιθάρα 
…σόρρυ για το οφτοπικ,αλλά κάποιοι είχαμε ψυχολογικά από πολύ μικροί και ψαχναμε τον ήχο μας (τίποτα δεν έχει αλλάξει και που μεγαλώσαμε 
)
11 Likes
7 Likes
Λέει τιποτές ?
Είναι το blackeking No2 ?
(θα προτιμούσα κάτι πιο κοντά στο burn αλλά οκ δεν παίζει φαντάζομαι)
Ας ειναι και το locust νο 2 εστω 
. Πολυ ψηλα εβαλες τον πηχη μαν
Edit: έβαλα και ακουσα τα δύο σινγκλς (unhallowed και choke). Σαν να γαμουν μου φάνηκε, μακάρι να είναι όλος ο δίσκος τόσο καλός, μετά ειδικά και την απογοήτευση του Catharsis.
1 Like
δεν το τρεφω σε ιδιαίτερη εκτίμηση το locust,.
Ας πούμε λοιπόν ότι προσβλέπω σε ένα 2ο δυνατό comeback όπως το through the ashes 
πολύ γκρουβια πάντως το φθινόπωρο (mh, slipknot, log). Καλή φάση…
1 Like