Η δημιουργια αυτου του θρεντ εγινε λογω του ερεθισματος που μου εδωκε η ψηφοφορια για τον μεγαλυτερο Ελληνα και για την απορια που εχω και δε μπορει να μου λυσει κανεις.
Γιατι ο Μπους σφαζοντας τοσο κοσμο εχει γινει τοσο μισητος,και ο Μεγαλεξανδρος που εκανε ακριβως τα ιδια και χειροτερα ειναι εθνικος ηρωας,μεγαλη μορφη της ιστοριας,μεγαλος στρατηλατης κ.ο.κ…?
ω προβοκατωρ τολκκι…μ’αρεσεις…θα επανελθω λογικα με ποστ ουσιας…
Έχει γίνει η κουβέντα ξανά ή νομίζω;
Πάντως, καλώς ή κακώς παιδιά, ο παράγων “χρόνος” είναι μια από τις διαστάσεις και δεν πρέπει να τον ξεχνάμε. Σίγουρα σε 100,000 χρόνια από τώρα οι απόγονοι μας θα νομίζουν πως ήμασταν μια ειδική ράτσα πηθίκων, αλλά θέλω να ελπίζω πως κάποιες διαφορες τις έχουμε βρε αδερφέ…
Τώρα υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία και δεν ανεχόμαστε να μας πατάνε άλλοι. Τότε δεν τους ένοιαζε. Από κατακτητή σε κατακτητή πήγαιναν οι λαοί. Θα έφερναν και αντίρρηση σε κάποιον που δεν ήταν φασίστας αλλά ιμπεριαλιστής; Δύσκολο. Αλλά που ξέρεις, μπορεί σε 2500 χρόνια να αγιοποιήσουν και τον θάμνο.
Αυτό έχει γίνει ήδη (remember φλεγόμενη βάτος?)
Oν τόπικ, λίγο άστοχη η σύγκριση, αλλά με καλύπτει και το ποστ του μπλίντιν.
Γιατι ειναι αστοχη η συγκριση?Επειδη ο Αλεκος ηταν Ελληναρας και ο Μπους βρωμοαμερικανος?
Κατι επιχειρήματα του τυπου ‘ο Μ. Αλεξανδρος δεν ηταν κατακτητης, αλλα διεδωσε τον Ελληνισμο’ κλπ τα θεωρω βερεσε.
Αλλα
Ο Μπους
ειναι υποκινουμενος απο μεγαλοτραπεζητες και συμφεροντα
ποτε δεν οδηγησε κανα στρατο σε μαχη
ειναι ηλιθιος
Ο Μ. Αλεξανδρος
ηταν μορφωμενος
στρατηγικη ιδιοφυια
ειχε ενα ηθος(μη ξεχναμε ποσο νορμαλ θεωρουνταν οι σφαγες τοτε)
εχτισε πολεις(και κατεστρεψε μερικες μερικες:p)
Αυτα τα πρωτα που μου ρχονται κατα νου, δεν θελω να βγαλω Αγιο τον Μ. Αλεξανδρο, αλλα μην κανουμε και τετοιες συγκρησεις
απο μια αποψη ακριβως το οτι ηταν μορφωμενος κ εξυπνος δε τον καθιστα χειροτερο? ο μπους απλα ενα πιονι του συστηματος ειναι εδω που τα λεμε. αν δεν ηταν αυτος θα ηταν καποιος αλλος. ο
τεσπα αλλες εποχες τοτε, δε μπορουμε να συγκρινουμε τις δυο καταστασεις
Ο Άλεξ δεν είχε αφήσει πριγκηποπούλα για πριγκηποπούλα.
Ο Μπούς το πολύ να πήδηξε την Κοντολίζα. :?
οκ, να σοβαρευτούμε, στη σημερινή εποχή είναι αδιανόητο να ξεκινάς επεκτατικούς πολέμους. Τότε ήταν καθημερινότητα. Αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά.
Εγώ πάντως δε γνωρίζω καμία εποχή που να μην είχαμε πολέμους για συμφέροντα (επεκτατικός πόλεμος είναι να τον κάνεις με σκοπό να επεκτείνεις τα επίσημα σύνορα, μη χρησιμοποιούμε καταχρηστικά τη λέξη.)
Τέλος πάντων, όπως είπα, δεν υπήρξε εποχή χωρίς πολέμους, οπότε δε βλέπω κάποιο λόγο να πέφτουμε από τα σύννεφα και να μας εκπλήσσει αυτό σήμερα, ακόμα και αν έχουμε κάποια στιβαρά κεκτημένα όπως η γιουροβύζιον και ο λάκης.
Οι κύριες διαφορές ήταν οι παρακάτω:
- Άλλες εποχές, η δικτατορία, μοναρχία κτλ. ήταν πολύ πιο κυριλλέ τότε.
- Δεν υπήρχαν πολεμικοί ανταποκριτές τότε πέρα από τους τότε ιστορικούς που δεν είχαν DSL και ψηφιακή φωτογραφική(το πολύ πολύ να είχαν καμιά μαρμαρόπλακα αλλά μέχρι να σκαλίσει το οτιδήποτε έχανε καρέ).
- Ο Αλέξανδρος δεν ήταν γίδι σαν τον άλλο το βλάκα οπότε είχε τον τρόπο να τους πει “παιδιά σας γαμ@@ αλλά σας γαμ@@ για το καλό σας” και ο κόσμος να το χάψει.
Ωραιο τοπικ! Ειναι πραγματικα εξοργιστικο αυτο που συμβαινει. Οχι μονο εχουμε χαρακτηρισει εναν ΔΟΛΟΦΟΝΟ Μεγα, αλλα τον τιμαμε, τον εγκωμιαζουμε και τον ψηφιζουμε (!) ως σπουδαιοτερο ελληνα! Εν τω μεταξυ, το βιβλιο Ιστοριας χαρακτηριζει το εργο του “ενοπλη εξερευνηση”!
Συγκριτικα με τον Bush, αν και προφανως ειναι αλλες εποχες, δεν βρισκω και καποια ιδαιτερη διαφορα. Με το ιδιο σκεπτικο θα μπορουσαν και οι αμερικανοι να ονομασουν τον ηλιθιο Μεγα bush.
Προσωπικά εμένα μου τη σπάνε διάφοροι ανιστόρητοι ψευδο-ανθέλληνες που κάνουν τέτοιου είδους συγκρίσεις. Το θέμα είναι τεράστιο πάντως αν και νομίζω ότι το να λέει κανείς ότι ο Μ. Αλέξανδρος είναι σφαγέας είναι προσβολή. Καλά δεν ασπάζομαι και την απέραντη μεγαλοσύνη που του προσέδωσε ο Σμαραγδής στους σπουδαίους γραικούς. Αλλά θα έλεγα ότι ο αλέξανδρος επέτυχε να εξευγενισθεί και να αποτινάξει από πάνω του όλα τα ζωώδη ένστικτα, να μάθει να μιλάει και να γράφει, να διεκδικεί τα δικαιώματα και την ελευθερία του ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του τότε γνωστού και επικοινωνούντος κόσμου που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένας συρφετός που έβλεπε να ανεβοκατεβαίνουν οι τύραννοι στην εξουσία. Και αυτό το έκανε με τις ελάχιστες δυνατές θυσίες. Θα επανέλθω με περισσότερα
Ειπεν ο γρακχος :
Ας ξεκινήσουμε απ’ τα βασικά.
Κάθε ιστορικό πρόσωπο κρίνεται όχι από την ιδιοσυγκρασία του και “ηθικές” κατηγορίες (αν ήταν φιλεύσπλαχνος ή σφαγέας, τρελός ή λογικός, καλός ή κακός) αλλά από τη θέση του μέσα στην Ιστορία και αν η συμβολή του (στα πλαίσια της ιστορικής πορείας του κοινωνικού συστήματος ή/και της κοινωνικής τάξης τα συμφέροντα του οποίου/της οποίας εξυπηρετεί) στην Ιστορία είναι θετική ή αρνητική, δηλαδή προς ποιά κατεύθυνση βοήθησε να πάει το πράγμα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος εντάσσεται σαφώς στο ιστορικό πλαίσιο της πολιτικής και στρατιωτικής κυριαρχίας του μακεδονικού κράτους στην αρχαία Ελλάδα. Η μακεδονική αυτή κυριαρχία λοιπόν αντικειμενικά έχει αντιδραστικό χαρακτήρα, με άλλα λόγια γύρισε την Ιστορία προς τα πίσω. Οι Μακεδόνες χαρακτηρίζονταν από πολύ χαμηλότερο επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης από τις περισσότερες πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Και δε μιλάμε βέβαια μόνο για την Αθήνα η οποία ήταν εκτός συναγωνισμού (για μένα αιώνιο κόσμημα του παγκόσμιου πολιτισμού, γενέτειρα της πολιτικής επανάστασης, της πρώτης μορφής δημοκρατίας και των περισσότερων μέσων με τα οποία η ανθρωπότητα εξελίσσεται, χωρίς καμία διάθεση προγονολατρείας ή εθνικισμού), αλλά και για την Κόρινθο, τη Σαλαμίνα, την Ερέτρια, τις πόλεις της Αχαΐας, ακόμα και για την σκοταδιστική και στρατοκρατική Σπάρτη! Η πολιτική επικράτηση ενός μισοπρωτόγονου κράτους που καλά καλά δεν είχε απαλλαγεί από τις επιβιώσεις του φυλετικού συστήματος ήταν η ταφόπλακα της κλασσικής αρχαίας Ελλάδας και η αναστολή κάθε δυνατότητας που υπήρχε να συμβάλει ουσιαστικά η αρχαία Ελλάδα στην επιτάχυνση της ιστορίας της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Το κλειδί γι’ αυτό το πράγμα θα ήταν όντως η πολιτική ενοποίηση του ελληνικού κόσμου, αλλά σε προοδευτική/δημοκρατική κατεύθυνση, και χάθηκε με την ήττα της Αθήνας στους πελοποννησιακούς πολέμους, τραγωδία που ολοκληρώθηκε με την μακεδονική επικράτηση, η οποία κάλυψε το κενό που δημιουργήθηκε από τη μη πραγματοποίηση αυτής της ιστορικής αναγκαιότητας και δυστυχώς για την Ιστορία σε συντηρητική κατεύθυνση. Από την υποδούλωση της Ελλάδας στους Μακεδόνες και μετά ο πολιτισμός με την έννοια της καλλιτεχνικής παραγωγής (δηλαδή του ενός μόνου σκέλους του πολιτισμού) μπορεί να έμεινε, αλλά οι παραδοσιακές πόλεις -κράτη και μαζί ό,τι κοσμοϊστορικό/προοδευτικό/επαναστατικό αντιπροσώπευαν σε κοινωνικό/ιστορικό επίπεδο, δεν ξανασήκωσαν κεφάλι μέχρι και την ρωμαϊκή κατάκτηση, οπότε και έπαψαν να υφίστανται.
Οταν μιλάμε για την ελληνική εκστρατεία στην Ασία και τον πόλεμο του ενωμένου βασιλείου της Μακεδονίας και των ελληνικών πρώην πόλεων-κρατών με την Περσική Αυτοκρατορία, δε μιλάμε για έναν πόλεμο μεταξύ προοδευτικών/συντηρητικών δυνάμεων που επομένως θα καθόριζε την πορεία της Ιστορίας προς τα μπρος ή προς τα πίσω, αλλά για έναν πόλεμο μεταξύ δύο αυτοκρατοριών εξ’ ίσου αντιδραστικών για την εποχή (παρά τις επί μέρους διαφορές στον πολιτισμό, τη διακυβέρνηση κτλ.), άρα όποιος και να επικρατούσε τίποτα δε θα άλλαζε δραματικά είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο για τους λαούς της Βαλκανικής και της Ασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνιστική περίοδος θεωρείται από ιστορικής άποψης (ανεξαρτήτως δηλαδή από την πολιτιστική στάθμη της, η οποία ήταν όντως υψηλή αλλά ούτως ή άλλως χωρίς να υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις να αξιοποιηθεί με “ζωντανό” τρόπο, δηλαδή προς όφελος της κοινωνικοϊστορικής προόδου) εποχή στασιμότητας και “μουδιάσματος”, η οποία άνοιξε το δρόμο για την “με κάτω τα χέρια” υποταγή του ελληνικού κόσμου στη Ρώμη, και αυτή με τη σειρά της στην τελική φάση της αρχαιότητας και τη μετάβαση/είσοδο στο Μεσαίωνα και τη φεουδαρχία όπως αυτή έγινε (με τον κώλο, για να μη μακρυγορούμε).
Οπως καταλάβατε, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της κατάκτησης της Ασίας από το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου (πόσοι σφάχτηκαν, πόσες πόλεις κάηκαν, πόσοι πήγανε πακέτο ως δούλοι στην Ελλάδα, πόσο “ωραίος” ήταν ο τρόπος άσκησης της ελληνιστικής εξουσίας κτλ.), στις οποίες σταθήκατε οι περισσότεροι, αυτό που εγώ αξιολογώ ως κύριο ήταν η έκβασης της πάλης για την εξουσία στην ίδια την Ελλάδα και απ’ αυτή την άποψη θεωρώ το ρόλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέσα στην Ιστορία αρνητικό, αλλά κυρίως επειδή συνέχισε το έργο του μπαμπάκα του (ή του φερόμενου ως μπαμπάκα του) Φιλίππου, δηλαδή την επικράτηση της μακεδονικής απολυταρχίας εις βάρος της ελληνικής δημοκρατίας και (το βασικότερο) της τάξης των Μακεδόνων γαιοκτημόνων/δουλοκτητών επί της τάξης των εμπόρων/εφοπλιστών των ελληνικών πόλεων κρατών.
Κ οπως λεει ο Γρακχος…απλα πραματα… 
Η σημασία της εκστρατείας του Αλέξανδρου, γενικά συνοψίζεται σε μία φράση σύγχρονων ιστορικών: «Μπορούμε χωρίς δισταγμό να δεχτούμε ότι η περιπέτεια του Αλεξάνδρου, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνισμού». Ειδικότερα:
(α) Ανέκοψε την παρακμή των Ελλήνων που προκαλούσε ο συνεχής μεταξύ τους ανταγωνισμός,
(β) Με την κατάκτηση του απέραντου περσικού κράτους, πλεονάζει το πληθυσμιακό ενώ,το δυναμικό του Ελληνισμού διοχετεύθηκε στην ανατολή σαν κυρίαρχο στοιχείο και οι Έλληνες έπαυσαν να χρησιμοποιούνται σαν μισθοφόροι των ξένων
(γ) Ο Ελληνικός πολιτισμός απλώθηκε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και εξημέρωσε πολλούς λαούς της Ασίας. Γι αυτό άλλωστε, πολλοί ιστορικοί χαρακτηρίζουν την εκστρατεία του Αλέξανδρου σαν ΄΄Ένοπλη Επιστημονική Εξερεύνηση.
(δ)Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο με την ανακάλυψη νέων χωρών και με την επαφή άλλων λαών.
(ε) Η εξάπλωση τουΕλληνικού στοιχείου και η κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας ευνόησε την διάδοση του χριστιανισμού.
(στ) Ο Εξελληνισμένος και Εκχριστιανισμένος αυτός κόσμος απετέλεσε τον πυρήνα του Βυζαντινού κράτους .
(ζ) Το κέντρο βάρους της ιστορίας, μετατοπίζεται από το Ελλαδικό χώρο στην ανατολή, που παίρνει σταδιακά έναν Ελληνίζοντα χαρακτήρa.
(η) Διευρύνονται οι ορίζοντες της οικονομίας, για πρώτη φορά μπορούμε να μιλάμε για παγκόσμιο εμπόριο και για παγκόσμια οικονομία.
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΟΣΟ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ . ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ. ΔΙΚΑΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ, ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ «ΜΕΓΑΛΟΥ».
Eντελώς άστοχη όμως η συγκριση…
βρε καλώς τα παιδιά… 
“Εξημέρωσε” τους λαούς της Μεσοποταμίας και τους Ιρανούς? :?
Όταν αυτοί οι λαοί έχτιζαν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ εμείς ήμασταν αρκουδέηδες!
Πώς “αναπτύχθηκε” ο πολιτισμός αφού αμέσως πριν μάς λες πως αυτοί ήταν άγριοι? :-s
Οι λέξεις “Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία” σου λένε κάτι?
Γιατί εγώ νομίζω πως συνέβη το αντίθετο? Δηλαδή οι Έλληνες άρχισαν να “μοιάζουν” περισσότερο με Ασιάτες
Πόσο διαφορετική πιστεύεις πως ήταν η Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου από την προϋπάρχουσα των Αχαιμενιδών? Πάνω-κάτω τα ίδια σύνορα είχαν.
Δίκαια, αλλά μήπως ήταν στρατηγός κι όχι πολιτικός? Δεν πρόλαβε να κυβερνήσει ο άμοιρος για να κριθεί ως πολιτικός.
Τελείως μαλακία σύγκριση. Μεγάλη επανάσταση να αμφισβητείτε τα βιβλία του γυμνασίου, ο Τσε θα έτρεμε μπροστά σας.
Και για να εξηγηθώ. Κατ’ αρχάς μιλάμε για 2500 χρόνια πριν. Αυτό δε κάνει εντύπωση βλέπω ;Ρ
Με την επέκταση του Μ. Αλεξάνδρου είχαμε απίστευτο εμπόριο. Μέχρι τα βάθη της Ασίας. Οι στρατιώτες παντρεύοταν ντόπιες γυναίκες, οπότε καταλαβαίνουνμε ότι μιλάμε για αφομοίωση και όχι γαμήσι για τα λεφτά (όπως σήμερα). Σημεία των καιρών αυτά, έχουμε αποκτηνωθεί περισσότερο σήμερα και όσο πάει χειροτερεύει, αλλά μη μπερδεύουμε την βούρτσα με την πούτσα. Και τότε έγιναν αίσχη (πόλεμος ήταν άλλωστε) αλλά ο τίτλος του τόπικ είναι τελείως άστοχος.
Τώρα ειναι οι Αμερικάνοι, κάποτε οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί (μην ξεχνάμε τι γενοκτονίες εχουν κανει και αυτοι στην Νοτια/Κεντρικη Αμερικη), καποτε ο Μεγας Αλεξανδρος…
Αυτα περι “εκπολιτισμου” των βαρβαρων κτλ μου ακουγονται πολυ αστεια… Ο Αλεξανδρος ηταν απο τις πρωτες μορφες καθαρου “αγνου” ιμπεριαλισμου. Ουτε ντροπη να αισθανομαστε για αυτο σαν απογονοι του (εαν ειμαστε οντως απογονοι του) αλλα ουτε και περηφανεια…