Μα δεν μπορείς να ζυγίσεις και να πεις: χμμμ…με λογική ή με συναίσθημα να λειτουργήσω τώρα??
’‘ζυγίζω περιστάσεις’’…’‘που κλίνει η πλάστιγγα’’…είναι εκφράσεις που προδίδουν καθαρά λογική επεξεργασία…
…η οποία ωστόσο είναι διαποτισμένη με συναισθήματα…
Αυτό που ίσως μπορούμε να κάνουμε, είναι να εξορθολογικοποιούμε τα συναισθήματά μας. Γιατί το νιώθω αυτό τώρα? Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός? Έτσι μπορείς και κρατάς μια καλή ισορροπία. Τα ακούς, τα καταλαβαίνεις, χωρίς να τ αφήνεις να σε παρασύρουν πέρα από κει που θες.
Ας φανταστούμε λοιπόν κάτι απλό - ο comealot πάει στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ν αγοράσει μπύρες. Είσαι μπροστά στο ψυγείο με 12 μάρκες μπύρες. Φαντάσου τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση
Πώς θα λειτουργήσει η λογική σου (τι θα σκεφτείς?)
Πως θα λειτουργήσουν τα συναισθήματα σου (τι θα νιώσεις?)
Πρώτα θα νιώσω εννοείται…Το μάτι μου θα πέσει στην ομορφότερη ετικέτα,ή σε αυτή που διαφημίζεται πολύ,ή σε αυτή με την οποία έχω συνδέσει ένα γεγονός.
Ύστερα θα δω ποια προτιμώ σύμφωνα με γευστικά κριτήρια.
Και ύστερα καθαρά οικονομικούς παράγοντες ή παράγοντες αλκοόλ,ποσότητας κτλ.
Ο πιο σημαντικός για μένα είναι ο 2ος παράγοντας.
Μετά ο 3ος.
Και τον 1ο τον έχω υποβαθμίσει πολύ,σε σημείο που μπορεί να λειτουργήσει και αρνητικά.
Αυτό γίνεται αστραπιαία,αλλά τα ζυγίζω,είτε εκείνη την ώρα,είτε από πριν,ακόμα και υποσυνείδητα.
εδιτ2:Και ενώ κάνω λογική επεξεργασία,το να επιλέξω σύμφωνα με τον 2ο παράγοντα πρώτο είναι πολύ συναισθηματικό.Τον 100% λογικό άνθρωπο δεν θα τον ένοιαζε καν τόσο η γεύση,θα ενδιαφερόταν για το μεγαλύτερο alcohol for money στην μπύρα,δηλαδή τον 3ο παράγοντα.
εδιτ:Αυτό κάνω στο συγκεκριμένο θέμα.Σε θέματα ανθρώπινων σχέσεων είμαι αλλιώς.Πχ μπορεί να κάνω τα πάντα για ένα άτομο που (αγα)πάω,που ίσως δεν τα αξίζει κιόλας,αλλά άμα μου την σπάσει θα γίνω άδικος μαζί του,σε σημείο υπερβολής.Σε αυτή την περίπτωση δεν ζυγίζω τόσο,είναι θέμα χαρακτήρα.
