Γενικότερα η ανθρώπινη φύση είναι πολύ ιδιαίτερη.Απο τη μία είμαστε τα πλάσματα που με το μυαλό τους έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τα πάντα,να πετύχουν κάθε στόχο τους,να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού της ζωής,να κατασκευάσουν και να ανακαλύψουν και να καταστρέψουν κάθε εμπόδιο που υπάρχει στο δρόμο τους.Απο την άλλη βέβαια αρκεί μόνο ένα συναίσθημα για να καταστρέψει τα πάντα,να τα φέρει τούμπα και να μας βγάλει εκτός διαδρομής 
Η λογικη σε οδηγει στις πιο σωστες επιλογες.Ειναι ομως οι σωστες επιλογες οι καλυτερες;Τελος παντων επειδη δεν βγαζω ακρη λεω λογικη.
εδώ συμφωνώ εν μέρει. Όταν πληγώνεσαι μαθαίνεις να χρησιμοποιείς [B]και[/B] τη λογική, άρα μαθαίνεις να ισορροπείς αυτά τα δυο. Επομένως εξαρτάται απ’ τις εμπειρίες του καθενός. Δεν είναι άσπρο ή μαύρο, απλά τα ανακατεύεις όλα
εγώ πιστεύω ότι μια τέτοια σύγκριση είναι άτοπη. Και τα δύο χρειάζονται. οποτε λοκ οπως ειπε ο γρακχος
εντάξει δεν είναι τόσο σύγκριση.Είναι με τι προτιμά να λειτουργεί ο καθένας
[CENTER]
[/CENTER]
yahey!
μα αποκλείεται κάπόιος να λειτουργει μονο με το ενα η μονο με το αλλο (κάθε περίπτωση είναι διαφορετική). Εαν δεν μπορει να κρινει ποτε πρεπει να λειτουργήσει με το ένα περισσότερο, πότε με το άλλο περισσότερο, και πότε με τα 2, είναι καθυστερημένος. Πολλές φορες δεν είναι θέμα προτίμησης απλα…
logic above all(?)
Passion above all else
Giving my heart or nothing else
και ευκαιρία να ποστάρω για πολλοστή φορά αυτή τη κομματάρα -->[B]κλικ[/B]
Μην ξεχνάτε πόσο άνθρωποι είμαστε.
Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να ψάχνετε λογική σε μια κατάσταση ώστε να έχετε το άλλοθι για να λειτουργήσετε συναισθηματικά;
Προφανώς και κανείς δεν λειτουργεί απόλυτα.
λογικη ψηφισα φυσικα αν και ειναι αναποφευκτο καποιες φορες να μην δρουμε και με το συναισθημα…
Αν θέλεις να φτάσεις στην ευτυχία πρέπει να τιθασεύσεις τα συναισθήματά σου. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να υποτάξεις το μυαλό σου. Για να συμβεί αυτό, η λογική δεν είναι αρκετή, απλώς σου δείχνει τον δρόμο. Για να τον ακολουθήσεις χρειάζεται θέληση και υπομονή. Για να τα έχεις αυτά πάντα μαζί σου, πρέπει να υποτάξεις τα ευτελή συναισθήματά σου. Για να το κάνεις αυτό, πρέπει να νικήσεις το μυαλό σου.
με μπερδεψε ο somnambulist:-s
Γιατί μου φαίνεται λίιιγο παράδοξη αυτή η πρόταση?
Ok, έχετε δίκιο παιδιά. Το κλειδώνω.
edit. Tο έκανα, πιστέψτε με. :PPP
ομορφο! προσωπικη ενσταση οτι ο ορος ευτυχια για μενα μεταφραζεται σε στιγμες και κατα συνεπεια προκαλειται απο το συναισθημα οποτε θα ονομαζα τον στοχο καπως αλλιως.
παλια συναισθημα αλλα πλεον και μετα απο πολλα παθηματα που γιναν μαθηματα λειτουργω ναι μεν ακομα με συναισθηματα αλλα επειδη πλεον γινεται για καθε συναισθημα τσεκαρισμα στη λογικη, θα λεγα οτι ειμαι συναισθηματικος αλλα με λογικη σκεψη.
Εγώ πάλι πιστεύω πως όποιος προσπαθήσει να τιθασεύσει τα συναισθήματα του θα το κάνει μόνο και μόνο διότι αυτά τα συναισθήματα είναι υπερβολικά αδύναμα ώστε να μπορούν να τιθασσευτούν…
Το να αποφύγεις μια κατάσταση συναισθηματικής φύσεως και μια ενδεχόμενη λάθος επιλογή με την λόγική, δεν θα σου χασίσει την σοφία και έναν λόγο για να μην ξαναεπαναλάβεις την λανθασμένη επιλογή!
Με λίγα λόγια για εμένα το συναίσθημα είναι ο καλύτερος δάσκαλος και είναι “λάθος” να το καταπιέσουμε.
Ελπίζω δλδ να κατάλαβα καλά το quote σου.
(έτσι απαντώ και σε Ellanor)
Ωπ, να το θρεντ μου… Πολύ με έχει απασχολήσει αυτό το θέμα, αλλά όπως σε όλα μου, έτσι και σε αυτό το ζήτημα είμαι αντιφατική… Δηλαδή πιστεύω πως το συναίσθημα είναι το σπουδαιότερο, γιατί συνδέεται άμεσα με τις επιθυμίες μας (και οι επιθυμίες μας απαρτίζουν την ανθρώπινη, αλλά και ιδιαίτερη ουσία μας) και θαυμάζω έναν παρορμητικό άνθρωπο για την ειλικρίνεια που βγάζει, αλλά και τη γενναιότητα που απαιτεί το ρίσκο “να ακολουθήσεις την καρδιά σου”. Προϋποτίθεται πάντα ότι δεν ταυτίζω την έννοια “συναίσθημα” με το ισοπεδωτικό κλισέ “τα γράφω όλα στα @@ και κάνω ό,τι μου γουστάρει ανεξαρτήτως συνεπειών”.
Από την άλλη όμως, θα έλεγα πως λειτουργώ κατ’ εξοχήν σχεδόν με την ασφάλεια της λογικής και μάλιστα προσπαθώ πολλές φορές να εξορθολογίζω καταστάσεις για να τις κατανοήσω, να τις δικαιολογήσω… Κάποιος που δεν με ξέρει θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει κάλλιστα αναίσθητη, απλά και μόνο για να αναθεωρήσει στη συνέχεια :ρ Γενικά όμως μάλλον καταπιέζω τα συναισθήματα- βρίσκουν καλύτερη διέξοδο στο χαρτί.
Πάντως το υγιέστερο γενικά, αλλά και πιο συνετό είναι μάλλον να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, κι ο ζυγός από κει και πέρα θα γύρει από τη μία ή την άλλη ανάλογα την περίσταση…
Βασικά μου φαίνεται αδύνατο να τα διαχωρίσει κανείς…
Οκ, ίσως ακουστεί λίγο παπατζιλίκι σαν argument, αλλά
ένας άνθρωπος αυστηρά ορθολογιστής: δεν έχει συναισθήματα τα οποία τον σπρώχνουν ν ακολουθεί την ‘‘οδό της λογικής’’…? Ο Ράσελ ας πούμε, μαθηματικός, φιλόσοφος, κυριολεκτικά λάτρης της λογικής…το πάθος του για τον ορθολογισμό, την απόδειξη, τη βεβαιότητα, του το πυροδότησε μεταξύ των άλλων και ο μεγάλος του φόβος για την τρέλα, για το ακατανόητο, το σκοτεινό, το ασαφές. Συναισθήματα δλδ (φόβος, ανασφάλεια) τον έκαναν να στραφεί στην παρηγορητική λογική, η οποία του προσέφερε άλλα συναισθήματα (ανακούφιση, ικανοποίηση κλπ)
Παρομοίως, είχα ένα φίλο που για μια περίοδο είχε φάει άσχημο κόλλημα: φανταζόταν ότι μέσα του υπήρχαν δύο αντίθετα στρατόπεδα, οι ‘‘λογικοί’’ και οι ‘‘συναισθηματικοί’’ Με μανία υποστήριζε ότι έπρεπε ν ακολουθεί τους πρώτους και μόνο αυτούς, γιατί οι δεύτεροι τον είχαν πληγώσει.
Ήταν όμως αντιφατικό που δεν έβλεπε ότι και ο λόγος (απογοήτευση) και ο τρόπος (μανία) που ακολουθούσε τη λογική του, ήταν pure συναίσθημα και τίποτε άλλο…
Έπειτα, στην αλληλεπίδραση συναισθήματος-λογικής, συνειδητού-ασυνείδητου, βασίζεται νομίζω όλη η αρχή της ψυχοθεραπείας…προσπαθείς να προσεγγίσεις το ασυνείδητο μέσω του συνειδητού.
In short terms, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να τα διαχωρίσει…αυτά τα δύο είναι faithful accomplices που θα συνωμοτούν πίσω από την πλάτη του…
Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ τελευταία!!!
Το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να το βλέπουμε σαν όλον.
Και απλά να ζυγίζουμε τις περιστάσεις και να κλίνει η πλάστιγγα κατά περίπτωση.
Και οι ταμπέλες δεν κάνουν καλό.
Πολλοί με λένε λογικό,ενώ αυτό είναι απόρροια κάποιων δυνατών συναισθημάτων,όπως είπε οι Reddish Nut.