Ξεκινησαν τα σχολεια απο σημερα… Οι μεταλαδες ησασταν στον αγιασμο?:lol:
Σχολη/σχολειο. Ευκολα. Οσο και αν δε το βλεπεις οταν εισαι σε αυτα τα χρονια, ειναι και γαμω τις φασεις. Με τους φιλους σου να κανετε μαλακιες κλπ… ε και λιγο διαβασμα δεν κανει κακο.
Απο τις υποχρεωσεις και τη μιζερια και την αφεντικαρια που ερχεται μετα με τη δουλεια ειναι πολυ καλυτερα
Γιατί? Βγάζουν εξανθήματα όταν τους διαβάζει ο παπάς?
Πηγαινα σχολειο αλλα 50 χρονια ανετα…Τα καλυτερα χρονια…
Ημουνα βεβαιως βεβαιως,και εκανα τον σταυρο μου.
Οποτε τον εκανε ο διπλανος μου
Δουλειά. Με το που τελείωσα το σχολείο, ανακάλυψα ότι μπορώ και -πρέπει- να δουλέψω. Οπότες, δουλίτσα το καλοκαίρι στο χωριό, μπας και βγάλουμε λεφτάκια για καμιά Πάρο. Και βγήκαν σε ένα μήνα και περίσσεψαν για να πίνω ακόμα καφέδες.
Ξανά δουλειά τώρα το Σεπτέμβρη. Κι άλλα χρήματα, κι άλλο τρέξιμο, κι άλλη ζωή. Δεν ξέρω, αλλά το σχολείο δεν με γέμιζε με ζωή ποτέ, λόγω του ότι το ψιλοβαριόμουν. Καλές οι καφρίλες, αλλά τώρα έγιναν καλύτερες.
Και η νοσταλγία -είναι νωρίς βέβαια να μιλάω- δεν με αγγίζει, γιατί δεν ‘‘δένομαι’’ με αναμνήσεις όπως το σχολείο. Προτιμώ να θυμάμαι τις διακοπές, τις βόλτες και τις κοπάνες. Στην τάξη… σκέτος ύπνος. Στη δουλειά αντιθετα υπάρχει παραγωγή έργου και ανταμοιβή. Και αυτό είναι ανεκτίμητο.
δεν μπορουν να συγκριθουνε
Σχολέιο ! Ειδικά απο τη 3η Γυμνασίου και μετά !
Σχολειο+δουλεια για να μην υπαρχουν αντιδικιες…
σχολειο.
Ρε σεις εσείς που πάτε ακόμα σχολείο ή σχολή τελοσπάντων. Γιατί ανοίξατε αυτό το θέμα, για να μας κάνετε πλάκα; :lol:
Σχολείο με χίλια, εννοείται. Όταν θα μπήτε στον τροχό της δουλειάς ούτε θα το συζητάτε καν… Α ρε τυχεροι…
ΥΓ Βλέπω ότι υπάρχουν και 22 άτομα που διάλεξαν δουλειά!!!
Την αγαπάνε τη δουλειά φαίντεται αυτοί!!!
Ελάτε εδώ ρε, να μου δουλεύει καθένας σας μια μέρα, αφού την αγαπάτε τόσο, 22 μέρες το μήνα!!
Ωραία!! Και γω να καααααααααααθομαιιιιιιιι!!!
Μιάς και το θέμα είναι επίκαιρο, είπα να γράψω και εδώ.
Προσωπικώς ψηφίζω δουλειά -και το γράφω αυτό ύστερα απο μία απαίσια μέρα στη δουλειά-. Το σχολείο ήταν η χειρότερη εποχή της ζωής μου και όχι απλά δε μου πρόσφερε κάτι αλλά θεωρώ ότι με αυτά που άκουγα εκεί μάλλον κακό μου έκανε. Πεταμένα χρόνια κυριολεκτικά. Επίσης, η δυνατότητα να βγάζεις λεφτά για αυτό που κάνεις είναι ανεκτίμητη, ειδικά αν είναι το επάγγελμα σου αυτό που σου αρέσει. Το μόνο αρνητικό είναι οι πολύ μεγαλύτερες ευθύνες και βέβαια συνέπειες αν τα σκατώσεις, αλλά και πάλι, δουλειά.
Όταν ήμουν μαθητής,έλεγα πότε θα τελειώσω το γαμωσχολείο.Από τότε που έπιασα δουλειά λέω αχ να μην τελείωνα το σχολείο
Σύνδρομο Αλτσχάιμερ: όσο πάει θυμάμαι όλο και λιγότερα πράγματα από το σχολείο. Τι διάολο.
Μένει το πανεπιστήμιο και η δουλειά.
Τι μου έμεινε λοιπόν από το πανεπιστήμιο; Κούφιες, άχρηστες γνώσεις, πολλές φορές η επιστροφή της μισητής, σιχαμένης παπαγαλίας (που νομίζαμε ότι τελειώνοντας το Λύκειο θα τελειώναμε και με δαύτη) και ατελείωτο αραλίκι στα διαστήματα μεταξύ των εξεταστικών.
Το τελευταίο μπορεί για κάποιους να είναι κριτήριο ψήφου, ο λόγος για να επιλέξουν σχολή. Για μένα είναι ο λόγος που θυμάμαι το φοιτητιλίκι με αποστροφή και δεν αναπολώ ούτε στο ελάχιστο τα φοιτητικά μου χρόνια. Το Εκπαιδευτικό μας Σύστημα δημιούργησε στο πρόσωπό μου έναν άνθρωπο που μίσησε τόσο πολύ τη σχολική ρουτίνα, την πίεση, την αποστήθιση και όλα τα σχετικά, που όταν βρήκε την ευκαιρία στο πανεπιστήμιο έγινε ο χειρότερος λουφαδόρος. Μούχλας. Άχρηστος. Ρεμπεσκές που κοιμόταν όλη μέρα. Όχι, δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Μπορεί να υπήρχαν και θετικές πλευρές που κρατάω από τα φοιτητικά χρόνια (έκανα φίλους καρδιακούς, άνοιξαν οι ορίζοντές μου, καταστάλλαξα σε σαφείς πολιτικές απόψεις και κάτι ψιλά ακόμα) αλλά σε τελική ανάλυση τα θεωρώ δυστυχώς χαμένα χρόνια και δε συγχωρώ τον εαυτό μου για την απώλεια αυτή.
Δουλεύω εδώ και ένα χρόνο περίπου. Πως είναι πλέον η ζωή μου; Σίγουρα πιο δύσκολη απ’ ότι ένα χρόνο πριν. Πολλή δουλειά. Κούραση. Καμιά φορά, όχι αρκετός ύπνος. Πίεση. Άγχος. Και πυτιρίδα από πάνω! Ξέρετε κάτι όμως; Την αγαπάω την καριόλα τη δουλειά μου. Με γεμίζει. Νιώθω ότι κάνω κι εγώ κάτι. Και δεν την αλλάζω. Πολλές φορές μάλιστα όταν δε δουλεύω, βαριέμαι αφόρητα. Μάλλον θα μου περάσει αυτό με τα χρόνια, θα συνηθίσω στο συνδυασμό δουλειάς και ξεκούρασης, αλλά στη φάση της ζωής μου που είμαι τώρα μου λέει πολλά.
Αν κάτι έκανε τους ανθρώπους να ξεχωρίσουν από τα ζώα, αυτό ήταν η εργασία.
Εννοειται σχολειο…τοτε μας φαινοταν μαλακια αλλα μετα διαπιστωσαμε οτι ημασταν μια χαρα κι οτι μετα αρχιζει το σπασαρχιδισμα 
Aν και δεν εχω δουλεψει ακομα-τεσπα με φουλ ωραρια κτλ και σε δικο μ αντικειμενο-και τοτε και παντα,σχολειο κα φοιτητικα χρονια δεν τα αλλαζω,για 5 βασικους λογους:πρωτες φασεις με γκομενες,σεξ,πρωτοι φιλοι και παντοτινοι,παρτυ και λιωσιμο διχως εγνοιες και τελος λιγοτερο αγχος…αν και γενικα η επαφη-η σωστη:p-με το αντιθετο φυλο μου καθιστα αυτα τα χρονια ως τα καλυτερα μου…
Καλα τωρα στην Αγγλια θα αναπολείς τις ημερες που εσπρωχνες!
χμ.αν δεν προυποθετει πρωινο ξυπνημα,δουλεια.αν παλι προυποθετει,παλι δουλεια γτ βγαζεις λεφτα τουλαχιστον.
Τις ωρες που ειχαμε σχολειο περνουσαμε καλα! Πηγαιναμε εκει, παιζαμε μπαλα ολη την ωρα, πλακωνομασταν, ρευομασταν, παιζαμε ξεβρακωματα στο προαυλιο κτλ (ωραιες στιγμες:roll:)… Με γυναικες δεν ασχολουμασταν γιατι δεν ειχαμε καλες, αλλα φανταζομαι ουτε αυτες ηθελαν να ασχοληθουν μαζι μας…:lol: Γενικα τα γελια που εχω κανει στο σχολειο δεν υπαρχει περιπτωση να τα κανω αλλου, ολη την ωρα πλακες και χαβαλεςΓια αυτο δωσαμε και 2η φορα Πανελληνιες:|. Το αγγουρι ηταν το επρεπε να γυρισεις σπιτι, να διαβασεις, να πας φροντιστηριο (αλλος χαβαλες απο εκει…)
Σε δουλειες που εχω κανει, επισης δεν εχω παραπονο, καλα εχω περασει και οποιεσδηποτε δυσκολιες στο προγραμμα ηταν.
Το πιο ξενερωτο πραγμα που εχω βιωσει στην ζωη μου, ειναι το πανεπιστημιο… Το πανεπιστημιο δεν μου αφησε καμμια ωραια αναμνηση, καμμια παρεα σε αντιθεση με την ζωη που εζησα παραλληλα ως φοιτητης η οποια και ηταν σουπερ