Προτιμώ το αναγνωστήριο για αρχή, όταν με πιάνει η προκοπή να διαβάσω για την εξεταστική- ένα μήνα πριν- αλλά δε θέλω να λιώσω. Εκεί βρίσκω την παρέα μου και διαβάζουμε σε χαλαρούς ρυθμούς - η αλήθεια είναι ότι κάνουμε περισσότερο διάλειμμα 
μέχρι να σοβαρευτούμε. Στα συν ότι ξέρεις πού θα τους βρεις όλους μαζεμένους χωρίς να αρχίζεις τηλέφωνα, μηνύματα κλπ. για να πάτε για ένα ρημαδοκαφέ. Όσο κλισέ και αν είναι η ερώτηση : Τί πέρασες, τι χρωστάς; είναι μια κλασσική αξία στην ημερήσια διάταξη των θαμώνων του αναγνωστηρίου. Άλλο θετικό είναι ότι μπορείς να ψαρέψεις από το πουθενά χρήσιμες σημειώσεις ή σωτήριες πληροφορίες για κάποιο μάθημα που ετοιμάζεσαι να δώσεις- ειδικά όταν είσαι από εκείνους που δεν πάτησαν ούτε μισή φορά στην παράδοση.:lol:
Βέβαια όταν ζορίσουν τα πράγματα και σφίξουν τα γάλατα, μένω σπίτι γιατί δεν έχω χρόνο να ετοιμαστώ, να πάρω συγκοινωνία κλπ. για να πάω μέχρι το αναγνωστήριο. Εν τω μεταξύ, στο αναγνωστήριο αν πας τακτικά συνήθως τους ξέρεις όλους πάνω κάτω, έστω φυσιογνωμικά και το savoir vivre επιβάλλει να πεις και μια κουβέντα παραπάνω…οπότε το διάβασμα πάει περίπατο χάριν των κοινωνικών συναναστροφών.
Γενικά ανεξάρτητα από το διάβασμα για σχολή, μου αρέσει να διαβάζω στο μετρό και τον ηλεκτρικό. Έχω τελειώσει ολόκληρα βιβλία που έχω διαβάσει αποκλειστικά κατά τις νεκρές ώρες αναμονής και διαδρομής με τα μέσα συγκοινωνίας.Όταν καταφέρεις να συγκεντρωθείς, πραγματικά απομονώνεσαι ακόμα και στα λεωφορεία- σαρδέλες και “ταξιδεύεις μονάχος” χωρίς να σε αγγίζει η αγένεια και η απολίτιστη συμπεριφορά των συνεπιβατών σου. Αρκεί να έχεις το νου σου να μη χάσεις τη στάση…#-o