Μια μικρή παρέμβαση πριν πάω για ύπνο, για να δώσω απλά τροφή για σκέψη.
Το πόσταρα και πιο πριν, αλλά το θρεντ δεν είχε “ωριμάσει” ακόμα
Μήπως η σημερινή κοινωνία είναι αυτή που μας καλλιεργεί αυτού του είδους την καχυποψία?
Πόσοι “δολοφόνοι” μπορεί να ζουν στη γειτονιά μας?
Τι πραγματικά ξέρουμε, και τι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ξέρουμε για τον διπλανό μας?
Και τελικά ποιός είναι ο “φυσιολογικός” πλην από τον εαυτό μας (γιατί εμείς τον βλέπουμε έτσι)?
Σκόρπιες σκέψεις κάνω.
Τα λέμε το πρωί.
Τώρα παίζουμε μπάλα. 
Ενδιαφέρουσες απόψεις, θα επανέλθω και γω αύριο…
He has subscriptions to those
Magazines… He never
Waves when he goes by
He has no children of his
Own you see… He has no dog
And he has no friends and
His lawn is dying
Όλα αυτά σίγουρα θα έκαναν τους περισσότερους από μας περίεργους για τον γείτονα μας. Βέβαια μετά οι σκέψεις γίνονται ακόμα πιο παρανοϊκές και δυσανάλογες με τις αφορμές που δίνει ο γείτονας.
Το θέμα κατά τη γνώμη μου αφορά το πόσο ανεκτικοί είμαστε στη διαφορετικότητα. Αυτή η απλή -έστω και έντονη- περιέργεια του ομιλητή κατά τη γνώμη μου είναι μια αμελητέα συνέπεια, όπως επίσης και κάπως αθώα. Όμως ταυτόχρονα είναι η ρίζα, η έναρξη για όλα τα τραγικά πράγματα στα οποία μπορεί να φτάσει κανείς έναντι στο συνάνθρωπό του απλά και μόνο επειδή διαφέρει.
Οι Tool όντας πολύ πιο κυνικοί θα μας πουν
Wear the grudge like a crown of negativity
Calculate what we will or will not tolerate
Desperate to control all and everything
Unable to forgive your scarlet lettermen
Αλήθεια τι είμαστε διατεθιμένοι να ανεχτούμε; Ενώ στην εκδοχή τους οι Τοοl ειρωνεύονται με λανθάνουσα οργή όσους είναι προκατειλημμένοι και κλειστόμυαλοι, ο Tom Waits πραγματεύεται την κατάσταση πολύ πιο χαλαρά (και ίσως πιο έξυπνα) απλά υποδεικνύοντας πόσο χαζό και ανυπόστατο είναι το όλο θέμα στη βάση του.
Επί του θέματος και πάλι στην ίδια κατεύθυνση, ακούμε από τους Radiohead
Karma police, arrest this man, he talks in maths
He buzzes like a fridge, hes like a detuned radio
Karma police, arrest this girl, her hitler hairdo, is making me feel ill
And we have crashed her party
This is what you get, this is what you get
This is what you get, when you mess with us
Όπου πολύ καυστικοί παριστάνουν τον “κλειστόμυαλο” και ίσως με φασιστικές αντιλήψεις ομιλητή, στην ουσία διακωμωδόντας τον, αφού στηρίζει τα πιστεύω του και τις πράξεις του σε αστεία και παράλογα επιχειρήματα.
Δεν επανήλθε. Δε θέλουμε τέτοια υποδοχή στους νέους users ρε παιδιά, όσο ασυνήθιστη και αν μας φαίνεται η είσοδος τους… Εύχομαι να μη ξαναδώ ειρωνίες μέσα στο φόρουμ απέναντι σε κάποιον που δε μας έφταιξε σε κάτι… Ειλικρινά, το εύχομαι… 
Έστω, για να πω 2 πραγματάκια ακόμα… Ο φόβος για το “Άλλο”, για το διαφορετικό, εξηγείται και ψυχολογικά, εν μέρει είναι κάτι που έχουμε όλοι απο παιδιά. Ο “άλλος”, ο “ξένος”, συμβολίζει το Άγνωστο, το μη οικείο, και αυτό πάντα φοβίζει. Αυτός ο φόβος μερικές φορές δεν είναι παρά φόβος απέναντι στις ασυνείδητες πτυχές του ίδιου μας του εαυτού, τις οποίες προβάλλουμε στους άλλους, στους έξω απο εμάς, και με αυτό τον τρόπο εφησυχαζόμαστε. “Το Κακό είναι Εκεί Έξω”, όχι μέσα μας.
Εδώ συναντάμε και τη ρίζα πολλών στερεοτύπων, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας… του φόβου απέναντι στους ψυχικά αρρώστους, ή απέναντι στους ομοφυλόφιλους, ή απέναντι σε ένα σωρό περιπτώσεις ανθρώπων που είναι απλά διαφορετικοί απο εμάς.
Η ανθρωπότητα έχω την αίσθηση πάντως πως ανέκαθεν όριζε τον εαυτό της σε σχέση με τον 'Αλλο. Αρκεί να θυμηθούμε τους λαούς και τα μίση που αναπτύσσονται ανάμεσα τους σε περιόδους πολέμου για παράδειγμα, όπου ο Εχθρός απεικονίζεται συχνά σαν ένα αδηφάγο τέρας, χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη ιδιότητα. Οι Βάρβαροι, οι Ούνοι, οι Εβραίοι, οι Κομμουνιστές, όλοι ένα ομοιογενές σώμα και αυτό το σώμα είναι Κακό, απλά.
Ακόμα και στον κινηματογράφο ή στη λογοτεχνία συναντούμε αυτή τη στάση απέναντι στον Άλλο. Οι ταινίες που απεικονίζουν εισβολές εξωγήινων (Ο Πόλεμος των Κόσμων), οι οποίοι καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους, ή ταινίες με Τέρατα, λογοτεχνικά έργα (ειδικά στον χώρο του φανταστικού) που αναφέρονται σε ουκ ολίγα υπερφυσικά τέρατα τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε…
Η ύπαρξη ενός τρομακτικού Άλλου συσπειρώνει τη “δική μας πλευρά”, μας κάνει να φαινόμαστε ενωμένοι, όλοι μια γροθιά. Τελικά το θέμα έχει πάρα πολλά παρακλάδια και μεγάλο βάθος…
Τί λες ρε ελλανορ???Τι υποδοχη ?που προσπαθουσαμε 20 ατομα να καταλαβουμε τα ακαταληπτα που τα ειχε δουλεψει στο κεφαλι της αλλα δεν ηθελε να τα εξωτερικευσει???#-o
Πάνω στο θέμα ρε συ Lunatic έχεις να πεις κάτι?
τσου:roll:
Οκ. Επειδή γράφτηκαν ορισμένα ενδιαφέροντα πραγματάκια που προσφέρονται για προβληματισμό, ας είμαστε εντός θέματος στο εξής, για όσους τυχόν θέλουν να συνεισφέρουν με τις σκέψεις τους…
Ναι, ον τοπικ, αλλα οχι να πεταμε μια παρατηρηση που δεν εχει βαση…
Η κοπελα δεν ειπε τιποτα επι του θεματος που εθεσε και ξαφανιστηκε.
Ον τοπικ λοιπον, ωραιο τραγουδι, με τρομαζει λιγο.
Ελλανορ τα πες πολυ ομορφα, αλλα νομιζω απλα με 5 λεξεις:“η φοβια για το διαφορετικο” θα ειμασταν οκ.
Τα αιτια αυτης της φοβιας, πως καλιεργειται απο τα παιδικα χρονια, πως επηρεαζει τις σχεσεις μας με τους αλλους κ.λ.π. ειναι μεγαλα θεματα.
Πάντως, μας βγάζω λίγο εκτός “θέματος”. Αλλά αυτό θεωρείται μουσική? (ή έστω ροκ μουσική)
Είναι Tom Waits! Πάνω απ’ όλα feeling! 
8)
ναι καλά… Επειδή σου την πεφτει η Ντεντ ν Λάβλι τα λες αυτά. Σε είπε “ιππότη της” και τώρα παίρνεις το μέρος της!
:oops: Έλα τώρα, μη μου χαλάς το αίσθημα. Η Ντεντ ν Λάβλυ είναι σαν την πριγκίπισσα των παραμυθιών… (παραμύθι σκέτο!)
Καλά, αν ακούει Τομ Γουέτς, κάνε την ό,τι θες. Εγώ προτιμώ τις καλόγουστες
Σταματάμε, γιατί μετά θα πρέπει να μας διαγράψω για οφ τόπικ και σίγουρα θα πεταχτεί κάποιος να μας πει οφ τόπικ τώρα
φώναξε κανείς?
:offtopic:
συγγνώμη… :oops:
Αλλά δεν άντεξα. Εγώ μέχρι και πμ έστειλα και η Ντεντ ν Λάβλι είπε τον Έλλανορ ιππότη! Ζουλεύω…
Παντως οπως και να χει 2-3 πρεπει να εκατσαν να δουν το βιντεο…Οι υπολοιποι χρησιμοποιησαν την αλλαζονεια του παλιου8)…
Το βιντεο το εixa δει απο φιλο μoy καμενο με waits και ειχα νιωσει…Τα ερωτηματα σε συνδυασμο με τις εικονες και την φωνη του waits φτιαχνουν απολυτο κλιμα.Η αληθεια ειναι οτι ουτε εγω μπορω να το αναλυσω πληρως…Ισως θελει να δειξει την μανια μας να θελουμε να ξερουμε τι ακριβως κανει ο διπλανος μας(i have the right to know)…Και ποσο φοβομαστε οταν δεν ξερουμε…
Ενδιαφέρουσα άποψη αγαπητέ. Το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας, το οποίο εξάλλου και γνωρίζει έξαρση στη σύγχρονη εποχή των ζωών που γίνονται reality-shows και των realities που γίνονται ζωές των άλλων… 8)
ΚΑΡΒΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΙΠΠΟΤΗΣ …είσαι ΠΟΤΗΣ και αυτό σε τιμάει παραπάνω…:drunk:
Ον τοπικ η αποξένωση διημιουργεί αυτό το σύνδρομο που αναφέρετε…όταν η μοναξιά μέσα μας είναι περισσότερη απο οτι φαίνεται ηζωή του άλλου φαίνεται αρκετα δελεαστική προς παρακολούθηση:p
μια άλλη σκέψη:
Μήπως αυτή η “περιέργεια” πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης?
Ο άνθρωπος προσπαθεί ενστικτωδώς να προστατέψει το “χώρο” του, την “εστία” του από όποιους πιθανούς κινδύνους. Αυτό είναι ενστικτώδες. Υπάρχει και στα ζώα. έχετε παρατηρήσει τα σπιτικά σκυλιά που γαβγίζουν μόλις κάποιο άλλο σκυλί ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ το ‘χώρο’ τους? ή στο σκυλί του γείτονα?
Το “άγνωστο” τρομάζει. είναι “απειλητικό”. Ο ανθρώπινος νους αυτό το άγνωστο ίσως το εκλαμβάνει ως απειλή της εστίας του. Και αντιδράει. Η νόηση όμως που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος τον οδηγεί να αντιδράσει όχι γαυγίζωντας, αλλά ερευνώντας.
πάλι σκέψεις κάνω. Δεν έχω καταλήξει σε κάποιο σταθερό συμπέρασμα…