Θα λεγα και στην αψεγάδιαστη, γεμάτο εύρος και πεντακάθαρη φωνή.
Οντως ειναι δισκος που με εντυπωσιασε με το που βγηκε και δεν εχει ξεφουσκωσει στο ελαχιστο, για εμενα ειναι με ανεση ο,τι καλυτερο μας εχει προσφερει η μπαντα. Εξαιρετικες συνθεσεις, μελωδιες και απιστευτες κιθαρες.
…δυνατή χαρντροκιά, τραγούδια σαν το It’s Not Because Of You, Ghost House, Democracy, Dystopia, και γενικά ολόκληρος ο δίσκος σου μένουν, τα τραγουδάς, τα γουστάρεις…τα Deconstruction και Dead End πάντως είναι τα πιο αγαπημένα, περρισότερο και απ’τα αποπάνω
…το απίθανο είναι ότι για τους μεταλάδες είναι ένας γαμάτος χαρντ-ροκ δίσκος, και για τους ροκάδες-στονεράδες οπαδούς τους, ο πιο μέταλ? δίσκος τους, που πολλούς τους χαλάει…από συζητήσεις σε δισκάδικο αυτό…όπως και νά’χει, εδώ έχουμε μια δισκάρα που θα μείνει
:):!:
Μέταλ το Legend;
…έτσι λένε μερικοί οπαδοί τους…δεν συμφωνώ μαυτήν την άποψη…λένε δλδ ότι είναι ο δίσκος τους που πλησιάζει πιο πολύ στο μέταλ, κάτι που δεν τους πολυαρέσει…από συζητήσεις σε δισκάδικο:):!:
Καμία σχέση. Γκρινιάζουνε οι βοσκαράδες απλά επειδή έχει σύγχρονο ήχο κι όχι τις βιντατζίλες του παρελθόντος. Να πάνε να ακούσουνε Μαρινέλλα.