Ευχαριστούμε!
Θα ήθελα και εγώ να εμβαθύνω σε κάποια από τα σχόλια του @Aldebaran, αναφορικά με το άρθρο.
Αρχικά, όπως ξεκαθαρίσαμε και στην εισαγωγή, αποφασίσαμε να θέσουμε ως σημείο εκκίνησης τις πιο σύγχρονες προεκτάσεις του nordic-folk, οι οποίες είναι και αυτές που οδηγούν την εμπορική του επιτυχία, αφήνοντας σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός τις πιο metal εκδοχές του, όπως ευελπιστώ πως έγινε ξεκάθαρο με την εισαγωγή. Κοινώς, συμφωνώ με αυτό:
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πήγαμε με την λογική ενός εισαγωγικού οδηγού, αλλιώς καλησπέρα 1000 μ.Χ.! Επιχειρήσαμε περισσότερο να δείξουμε τις διαφορετικές του εκφάνσεις, τόσο ενορχηστρωτικά τα τελευταία 30 χρόνια, όσο και ατμοσφαιρικά, μέσα από 10 δίσκους. Εδώ μπαίνουν οι αγαπημένοι (σου) Tenhi!
Νομίζω πως το συγκεκριμένο άλμπουμ, διαφέρει ελαφρώς από την υπόλοιπη (ίσως και πιο προβεβλημένη) δισκογραφία τους, και όπως προσπάθησα να εξηγήσω και στην παράγραφο που τους αντιστοιχεί, δεν ήταν μόνο τα όργανα, αλλά και η ατμόσφαιρα. Οπότε, αυτή ακριβώς η πιο rock προσέγγισή τους στο συγκεκριμένο (παραγνωρισμένο;; ) άλμπουμ, πιστεύω επηρέασε αρκετά όσους μουσικούς θέλησαν στο μέλλον να κάνουν το crossover.
Όσον αφορά αυτό:
Θέλω να το σχολιάσω λίγο περισσότερο γιατί νιώθω πως λέμε την μισή αλήθεια
Αν πηγαίναμε με την λογική ενός nordic folk αφιερώματος εκτός της σύγχρονης πραγματικότητας, πιθανώς να μην συμπεριλαμβάναμε την Myrkur ή τους Ulver και στην θέση τους να αναφέραμε κάτι από όσα κάνανε οι επιδραστικοί Gjallarhorn, το ντεμπούτο των Valravn, τους, σχεδόν mainstream (εξαιτίας του Vikings) Danheim, Faun, κλπ.
Η αλήθεια όμως είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτή εδώ:
Νομίζω πιο τρανό παράδειγμα είναι η περίπτωση των Garmarna. Ο Αντώνης στην κριτική του στο περσινό υπέροχο άλμπουμ τους, το εξηγεί τέλεια για μένα. Η μπάντα είναι θρυλική στην χώρα της, προσθέτω πως καινοτόμησαν όχι μόνο συνθετικά αλλά και φωνητικά, αλλά ποτέ δεν έκανε διεθνές άνοιγμα. Έπρεπε 30 χρόνια μετά να υπογράψουν στην Season Of Mist. Σπίτι και των Heilung, με την Frantz να περνάει και ένα γκεστ από το δισκάκι.
Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που ως επί το πλείστον κάποιες επιλογές μπήκαν με γνώμονα το άνοιγμα, στο μέταλ κοινό, και όχι μόνο. Πιο πολύ δηλαδή προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με 10 στάσεις, στο γιατί γιγαντώθηκε το ιδίωμα (αλλά και τι διαφορετικές προεκτάσεις πήρε τα τελευταία χρόνια), και στο τέλος να εκφράσουμε και μια προσωπική άποψη. Ελπίζω να το πετύχαμε, έστω και ως ένα βαθμό!
Το μεταλ κοινό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο.
Για τους Wardruna που λες, θα επανέλθω στους Danheim. Έχοντας κάνει και αυτοί το πέρασμά τους από το soundtrack του Vikings, κάτι που τους έδωσε αρκετή δημοσιότητα, είναι μια υπολογίσιμη δύναμη στην “σκηνή”, που παίζει επί το πλείστον soundtrack-ικά που λες. Κοινώς, είναι αυτό που, όπως έγραψα και στο folk νήμα, “φοβόμουν” πως θα μετατρέπονταν οι Wardruna.
Αντιθέτως, ο Forndom, κάνει αυτό το ambient/nordic folk ηχόχρωμα να μην μοιάζει τόσο φαντασμαγορικό, αλλά πιο εσωστρεφές και σκοτεινό, κάτι που εμένα τον διαχωρίζει σε αυτό το ρεύμα του ήχου.
Κάπως όμως, όπως πιστεύει και ο Αντώνης, οι Wardruna προσπέρασαν το “εμπόδιο” και συνενώνουν δύο κόσμους. Βέβαια, αφού λατρεύεις το ντεμπούτο τόσο, καταλαβαίνω τι σε κρατά όμως, ελπίζω προς το παρόν!