Λοιπόν το θρέντι γίνεται και για να τους αποθεώσουν ο νομιστεράκης, ο άνγκμαρ στην επόμενη αδειά του, οι 3-5 ακόμα που τους ξέρουν ή τους έχουν δει, και για να ασχοληθεί και κανάς περίεργος ακόμα.
Πολύ μεγάλη μπάντα από το Σικάγο. Μη περιμένετε να ορίσουμε τι παίζουν ακριβώς. Σταπαυτάμας. Μπαστάρδεμα Grindomathcorίλας με τζαζ και doom, ΤΟ σαξόφωνο, και διάσπαρτα φλάουτα-τσέλα-πιάνα, και επιρροές απ τη μία Coltrane, Floyd κι απ την άλλη Napalm Death και Blut Aus Nord. Μετά από το καλό ντεμπούτο τους Αmοunt to Nothing (2001), έχoυν δώσει στον κόσμο τα 2 αριστουργήματα:
Way of the dead (2002)
Τεράστιος δίσκος, το μόνο μείον του είναι πως κυκλοφόρησε από τη Century media και φυσικά πάτωσε. Όπενινγκ με το τρακ Vergasso, μια καμπάνα ride πετιέται από το πουθενά και μετά από κάτι γιαπωνεζοειδή φωνητικά αλά Huun Huur Tu έρχεται το ΧΑΟΣ. Αρρώστια με τα φωνητικά του τύπου λέμε!
Tζούρα εδώ με το έξοχο Chicago Τypewriter
Samsara (2006)
Aφού λοιπόν έφαγαν τα μούτρα τους με την πολυεθνική, υπογράφουν στο ίσως καλύτερο ανεξάρτητο label της αμερικής, την Prosthetic, και κυκλοφορούν δεύτερο αριστούργημα σερί. Εδώ τα πράγματα είναι 50%-50%. Τype O Negative υποτονίλα στις κιθάρες, το σαξόφωνο φυλάει τσίλιες, για να μην βγουν από τη ντουλάπα και σε καταπιούν τα βίαια ξεσπάσματα-μπαμπούλας. Στο Back to the mountain συμμετέχει και γνωστός μαστόδοντας.
Έκτοτε έχουμε την επόμενη χρονιά το επίσης καλό Transmutations, και πριν λίγες μέρες άρχισαν να ηχογραφούν το νέο δίσκο “Οf Seismic Consequence”, που αναμένεται τον Απρίλη 2010 από την Profound Lore.
Αυτό που δεν είπα, είναι ότι παίζουν τα πάντα και συμφέρουν, δεν κουράζουν καθόλου παρόλο το δύσκολο στυλάκι τους, και παραμένουν αυθεντικοί. Α, και όποιος επόμενος θέλει ας εκθειάσει το σαξοφωνίστα Βruce Lamont. Aυτά από εμένα.
