Νομίζω ότι σε όλη την κουβέντα, η φράση που πρέπει να καρφιτσωθεί σε ένα ποστ ιτ, είναι η παραπάνω.
Το μπιεμ -που λέτε κι εσείς- είναι αναμφισβήτητα η τελευταία επανάσταση στο χώρο του μέταλ, εδώ και πολλά χρόνια.
Η εκτίναξη που το είδος γνώρισε στα 90ς, είχε ένα αντίκτυπο στις γενιές μουσικών και ακροατών, που ακολούθησαν. Δημιούργησε δε ένα καλτ στάτους στο είδος, αφού πολλοί είναι αυτοί που προσπάθησαν να το προσεγγίσουν, να το καταλάβουν και να το διαμορφώσουν.
Όπως με όλα τα είδη που είναι στον αφρό, δημιουργούνται ανάγκες που έχουν να κάνουν με αυτούς που ασχολούνται - το λίγο ή πολύ δε μας ενδιαφέρει, είναι άλλο θέμα - με το είδος. Ανάγκες πραγματικές, που μεταφράζονται σε ανάγκες καταναλωτικές. Οπότε η κουβέντα πάει μοιραία στο δίπολο προσφοράς-ζήτησης.
Εκεί είναι που έρχεται ο εκφυλισμός αγαπητοί μου. Αυτό συμβαίνει με όλα τα είδη που πουλάνε ικανοποιητικά, και μαζί με την έξτρα ζήτηση υπάρχει και υπερπροσφορά.
Αυτό πιάνει αρχικά τις δυνάμεις που εμπλέκονται οικονομικά στο χώρο. Παράδειγμα, δε μπορώ να φανταστώ ένα μαγαζί τύπου Bowel (πολύ καλό παρεμπιπτόντως) να επιβιώνει στην Αθήνα του 1995, που με το μπλακ ασχολούνταν πόσα, 200 άτομα ας πούμε. Τώρα που ασχολούνται 2000 άτομα - λέμε τώρα, αυθαίρετα τα νούμερα που παίρνω-, όχι μόνο στέκεται, αλλά χρειάζεται να υπάρχει εξειδικευμένο μέρος σαν κι αυτό.
Κατά δεύτερον, πιάνει και το ίντερνετ, και οποιαδήποτε άλλο κοινωνικό υποσύνολο. Δε φταίει κάποιος χρήστης συγκεκριμένα, μάλλον όλοι μαζί. Κάποια παιδιά που ασχολούνται πρώτα με αυτό και μετά με τα υπόλοιπα, είναι λογικό να μην καλύπτονται.
Εμένα πχ που με το είδος έχω ελάχιστη ενασχόληση, αλλά θέλω να ακούσω και κάτι καλό παρόλο που έχω μείνει στους Emperor-Darkthrone-Arcturus-Ved Buens Ende, το ΒΜ θρεντ με καλύπτει. Κοιτάζω τις μπάντες που έχουν καθολική αποδοχή, υποθέτω ότι κάνουν κάτι σημαντικό, και αυτές τσεκάρω. Από εδώ μέσα λοιπόν πρόσφατα έμαθα αυτό το μαραφέτι που λέγεται Deathspell Omega, κατέβασα, άκουσα, και με εντυπωσίασε, και προχωρώ μετά στους Anaal Nathrak.
Ο καθένας λοιπόν προσπαθεί (με βάση και το ερώτημα που θέτει η φράση του σόμν) πρώτα απόλα να σταθμίζει σωστά τις ανάγκες του για να ανταποκρίνεται στην κατάσταση. Τα ίδια συμβαίνουν σε όλα τα παρακλάδια.
Αυτά τα ολίγα λοιπόν.