Το how to mesure το παταει κατω
Ακομη και το home καλυτερο ειναι.
Τα χειρότερά τους είναι ΜΑΚΡΑΝ τα δύο πρώτα. Από εκεί και πέρα, η Anneke έχει σημαδέψει ολόκληρη τη σκηνή. How To Measure και Souvenirs τα καλύτερά τους, Mandylion, Nighttime Birds, ΙΤΕ άριστα, Home λίγο άνισο, τα τρία τελευταία τιμιότατα αλλά χωρίς προδότρα, δεν υπάρχουν Gathering εμπορικά, δυστυχώς.
2 Likes
Κατάλαβα και μετά περιμένουμε να εκτιμήσεις το medusa μην συνεχίζεις καταλάβαμε 
1 Like
Το Always… είναι οι Gathering, πρωτοδισκάκιας speaking
1 Like
Δεν καταλαβαινω την ειρωνεια σου. Ειπα εγω οτι ειμαι ανοιχτομυαλος και ψαγμενος, επειδη ακουω μερικους δισκους που τους ξερει κι η κουτση Μαρια? Το θεμα ειναι οτι η μαλακιαρα των Paradise Lost δε μου προκαλει καμια θεληση να την ακουσω. Και αυτο το πραγμα για Paradise Lost, μου ειναι πρωτογνωρο. Δε μου βγαζει συναισθημα ο δισκος, πως το λενε? Καλα θα ηταν αν με ζηλευες οντως παντως, μπορει να επηρεαζοσουν θετικα.
Το κατα ποσο ειναι αντιεμπορικο ή safe, δε με απασχολει κιολας και πολυ. Δε μιλησα για ξεπουλημα αλλωστε προσωπικα, μιλησα για το οτι απλα πλεον δεν προκυπτει απο πουθενα το οτι εξερευνουν και δοκιμαζουν κατι καινουριο, αλλα ακολουθουν μια δοκιμασμενη οδο, την οποια ενισχυει και η εταιρια τους.
Το οτι εχει φαει τρελο προμοσιον απο τη Nuclear Blast, ειναι παντως αναμφισβητητο. Εχω λαβει τοσα emails για το νεο δισκο των Paradise Lost, οσα δεν ειχα λαβει μαζεμενα τα προηγουμενα 20 χρονια μαζεμενα για ολες τις κυκλοφοριες τους. Και δωστου instagram, και facebook βιντεακια με το Νικ να διαφημιζει τη συναυλια στη Στουτγκαρδη, κτλ. Εσυ μπορεις να τους θεωρεις underground, πρωτοπορους, εξερευνητες, τιμιους, πραγματικους καλλιτεχνες, indie, και οτι αλλο θελεις αμα γουσταρεις φιλε μου. Δε θα τα χαλασουμε εκει περα.
Το Souvenirs ειναι ο καλυτερος δισκος των Gathering βασικα, πολυ πολυ κοντα με τα δυο προηγουμενα απο αυτο. Τον δε δισκο της Chelsea Wolfe, τον εχω λιωσει, και ειναι 10 φορες πιο doom απο οτι θα ηθελαν να ειναι οι Paradise Lost, οπως διαφημιζουν απο δω κι απο κει. Για Leprous, καλυτερα να το ξαναπεις 100 φορες, και οντως να μην τους ακουσεις ποτέ, αφου δεν ακουγονται. Δεν ειναι για σενα μαλλον. Το νεο Metallica λογικο να σου αρεσει, αφου ειναι το Black Album no2 οσον αφορα την προσεγγιση του.
1 Like
Τι να εξερευνήσουν μωρέ πενήντα χρονών άνθρωποι. Μέχρι πριν μια δεκαετία ψάχνονταν, αν τους ξαναπιάσει η τρέλα θα το συνεχίσουν, προσωπικά δεν έχω καμία απαίτηση ως προς το πού θα πάνε τον ήχο τους.
Βασικά:
Το άλμπουμ λόγω τρεξίματος δεν έχω προλάβει να το τσεκάρω ολόκληρο, ίσως με την ευκαιρία να το αφήσω για να το ακούσω όπως του πρέπει από το δισκάκι, χωρίς σαράντα βαθμούς. Στο σινγκλ αυτό που με είχε τρομάξει περισσότερο ήταν η παραγωγή, αλλά σε γενικές γραμμές ελπίζω τα καλύτερα γιατί και το Plague Within δε με είχε απογοητεύσει.
2 Likes
Αν και θα ηταν παρα πολυ καλο να εξερευνησουν νεα μονοπατια, δεν εγραψα πουθενα οτι το απαιτω κιολας ε. Ασε που δεν ειναι 50 χρονων, ειναι 45. Επισης, στα 48 του ο David Gilmour εβγαλε το Division Bell. Στα 44 τους οι Queen εβγαλαν το Innuendo. Οι Rush εβγαλαν στα 60 τους το Clockwork Angels. Ενας καλλιτεχνης δε σταματαει να εξερευνει οταν φτασει τα 40 ξερεις. Παραδειγματα σαν τα αποπανω υπαρχουν εκατονταδες, σε μικροτερο βαθμο απηχησης φυσικα. Ο φακιν Κριστοφερ Τριξτερ Τζι Ριγκ εβγαλε το φετινο Ουλβερ στα 41 του. Ο Πορτνοης απο τοτε που εφυγε απο τους Dream Theater εχει παιξει σε περιπου 2083 αλμπουμς, τα οποια ανηκουν σε περιπου 1389 διαφορετικα genres. Γιατι δηλαδη να μην αναζητουμε την εξελιξη ή εστω την καποια εξερευνηση στις μπαντες που γουσταρουμε, οσων χρονων και να ειναι?
2 Likes
φαντάζομαι γιατί ούτε μας το οφείλουν ούτε οι συγκεκριμένοι το έχουν ανάγκη σε αυτή τη περίοδο της ζωής τους
Αλλά καταλαβαίνω το point σου που είναι σωστό μεν , αλλά δεν ισχύει για όλους ούτε είναι αναγκαίο όλοι να “ψάχνονται” διαρκώς
2 Likes
Μα φυσικα και δεν ειναι αναγκαιο, αλλωστε το ειπα εξαρχης στο προηγουμενο μου ποστ. Αυτο δεν το κανει μη επιθυμητο. Και φυσικα δε μας οφειλουν τιποτα. Ας παιξουν οτι θελουν τα παλικαρια, κι εγω μπορω να απορριπτω οτι δε μου αρεσει, ολοι ευτυχισμενοι.
3 Likes
2 Likes
Σου βαζω καρδουλα, γιατι μου απαντας πληρως ασχετα πραγματα.
1 Like
Αίμα και Χάος
2 Likes
Το άκουσα πριν λίγο, ωραίο κομμάτι ρε. Κ τα φωνητικά του Χόλμς τα περίμενα χαλια, με αυτά που εχω διαβάσει εδώ αλλά τελικά στέκουν πολύ καλά. Ανυπομονώ!
1 Like
Είναι το “χιτάκι” του δίσκου, δεν είναι όλα έτσι. Μια χαρά είναι πάντως, χαμός θα γίνεται στις συναυλίες 
1 Like
“Χιτάκι” γιατί ειναι πιο ευκολοάκουστο? Πιο γρήγορο?
Nαι είναι το πιο uptempo, όλα τα άλλα είναι doom, ξεκάθαρα doom. Αυτό είναι και πιο εύκολο.
Πάντως τα φωνητικά δεν μου φάνηκαν άψυχα, ή παράταιρα. Το αντίθετο μάλιστα.
Εγώ νομίζω ότι είναι καλύτερα σε σχέση με το Plague Within, πιο δουλεμένα. Αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια γνώμη…
1 Like
Ναι αυτό θα ελεγα κ εγώ, πιο δουλεμένα σε σύγκριση με το προηγουμενο άλμπουμ.
1 Like
Ωραιο το κομματι, και τα 2 βιντεο που εχουν βγαλει επισημα ειναι πολυ καλα. Για τον υπολοιπο δισκο ακομα δεν εχω γνωμη, τον ακουσα πολυ πεταχτα, δεν με αρπαξε και απο τα μαλλια βεβαια, αλλα επιφυλασσομαι.
Τα φωνητικα του Χολμς ειναι μια χαρα. Τωρα αμα θεωρεις το “μεταλ” βρισια, και υποστηριζεις οτι το μπλακ μεταλ ειναι κατι αταλαντοι σατανιασμενοι που ουρλιαζουν για να κρυψουν το ποσο αταλαντοι ειναι, λες και εισαι η γιαγια Θεκλα, προφανως δεν θα σου αρεσουν, δεν πειραζει, μπορειτε να τους αγνοησετε, οταν ξαναπαιξουν Depeche Mode θα σας ειδοποιησουμε.
3 Likes