Αν θυμάμαι καλά… αρχικά ξεκίνησα γύρω στο '90 ακούγοντας το trash του alice cooper και το hysteria των def leppard. Ψιλολαιτ βέβαια άλλα έτσι έγινε η αρχή.
Επειτα άκουσα το no prayer των maiden και παρόλο που δεν είναι και το καλύτερο τους μου έκανε φοβερή εντύπωση η προσωπικότητα και το ύφος του group. Την ίδια περίοδο είχα ακούσει και το φοβερό live των helloween ( Live in the UK).
Τα δυο τελευταία άλμπουμ ήταν αυτά με τα οποία έγινα πραγματικά φαν του είδους.
Όχι εσύ για ταβερνούλα. Ο πατέρας σου. Αυτό ρωτάω. Και κάπου εκεί κολλάει και το “κρασοπατέρας”. :lol::lol:
Και για να μη νομίζεις, εγώ σε ταβέρνες μεγάλωσα. Αλλά είμαι και κατά τι μεγαλύτερος…:(:(
paradise lost το draconian times αυτο φταιει που ασχολη8ηκα με το μεταλ. Βεβαια στο σπιτι απο μικρη η μανα μου φροντιζε να ακουγονται μονο slayer και black sabbath αλλα το κλικ ηρθε με paradise lost
α δεν υπηρχε τετοιο ενδεχομενο, δεν θα με αφηνε με τιποτα:D
Να φανταστεις στην τριτη δημοτικου ειχε βρει στην τσαντα μου 1 σιτνι του εμινεμ(:?) και εγινε πανικος#-o
Χμμμ…Ασυνειδητα με Sabbath:p. Και λεω ασυνειδητα γιατι εβαζε Paranoid ο πατερας μου οταν ημουν 5 χρονων και χτυπιομουν απο χαρα! Δεν ηξερα τι επαιζε, αλλα ηταν (και ειναι) απο τα αγαπημενα μου τραγουδια. Συνειδητοποιημενα νομιζω Megadeth. Επαιζα Flatout 2 στο PC και εκεινη την εποχη ειχα αρχισει να ασχολουμαι με την μουσικη (γενικοτερα). Ειχε στο soundtrack το Symphony Of Destruction. Μου αρεσε πολυ, ακουσα και αλλα απο Megadeth και ετσι αρχισα!