Άσχετο, αλλά θα ήταν ωραίο να υπήρχε ένα ντοκιμαντέρ, που οι πρωτοπόροι του είδους, να λένε για το πως άρχισαν, το τι άκουγαν κτλ. Αν έχει πέσει στην αντίληψη κάποιου, ας κάνει τον κόπο να πετάξει ένα λινκ πλιζ.
Θεωρώ ότι και το Axe To Fall είναι εξίσου ολοκληρωμένος δίσκος. Ωστόσο πιστεύω πως το Jane Doe κέρδιζει σε λιγοστά σημεία. Ενα από αυτά είναι η περίοδος κατά την οποία έσκασε αυτή η ΒΟΜΒΑ (ένα άλλο είναι το έπος JANE DOE). Θεωρώ ότι μέχρι τότε στο ιδίωμα σπάνιζε κάτι το τόσο ακραίο, τόσο καλοπαιγμένο, τόσο άρρωστο, τόσο άρρωστα όμορφα, που σε άφηνε μαλάκα με το πρώτο άκουσμα. Μη πεταχτήτε αμέσως! Δεν είπε ότι δεν υπήρχε, απλά σπάνιζε σε σημαντικό βαθμό. (Κοινώς εννόω ότι το Axe To Fall βασιζόταν σε μία απίστευτή συνταγή και φυσικά βγήκε εκπληκτικο από αυτή τη μέγαλη μπάντα.)
Σχετικά όμως με converge ας μη ξεχνάμε και τα ενδιάμεσα έπη. βλ.: No Heroes κλπ
Συγκεκριμένα το no heroes μ’ αρέσει εξίσου με τα 2 που προανέφερα. Κομμάτια όπως: το ομώνυμο, το grim heart-black rose, και το orphaned σπανίζουν
Αυτά μέχρι τώρα. Θα επανέλθω σύντομα στη θρεντάρα αυτή πιο αναλυτικα, μιας και τώρα είναι αργούτσικα
Προσυπογράφω για τη συγκεκριμένη μπάντα, οι φαν του είδους πρέπει να τους τσεκάρετε.
Ακούστε τα album με χρονολογική σειρά για να καταλάβετε και την εξέλιξη τους.
προσθέτω και αυτό:
Εύκολο είναι αυτό ρε, άκουγαν πολύ watchtower και black flag 
BTW το topic αρχίζει και τελειώνει εδώ:
Ε ναι, αλλά πέρα από τα προφανή, θα υπάρχουν και πιο covered επιρροές. Φαντασιώνομαι τους Botch να λένε πόσο τους επηρέασαν οι King Crimson 
Επίσης
Αυτό μου άρεσε αρκετά και αν και αρκετά μελωδικό, φαντάζομαι κολλάει στο τόπικ:
Σορρυ που πεταγομαι απτο πουθενα,αλλα to Fortress ειναι πανεμορφος δισκος αξιζει να τον τσεκαρετε.
Εδω: http://www.youtube.com/watch?v=rhMfz4HrcEA
Kαι εδω: http://www.youtube.com/watch?v=hLM0BGGZWKM&feature=related
Ακομη μου κανει εντυπωση πως και δεν εχουν αναφερθει οι BTBAM
Μπορει τα τραγουδια τους να μην ειναι αμιγως math,να ειναι πιο μελωδικα,να progressiv-ιζουν και να death-ιζουν,αλλα οι math επιρροες ειναι τεραστιες.Αν οντως ταιριαζουν σε αυτο το θρεντ,τοτε
[/SPOILER]
Και ενα ωραιοτατο σιντι με διασκευες.
Έχει υπάρξει μια σύγχυνση στο thread. Και όχι άδικα.
βασικά το math είναι εντελώς abstract έννοια, πάνω σε BTBAM κολάνε από Opeth μέχρι Srapping Young Lad.
Προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ το math σαν ολοκληρωμένο είδος (scream φωνητικά, κουτσουρεμένα μέτρα, γρήγορο tempo) όσο μπορώ να το δεχτώ σαν extra στοιχείο σε πειραματικό ήχο, sorry που επαναλαμβάνομαι αλλά…
Ναι, αλλά αυτό συμβαίνει με όλα τα “φρέσκα” είδη που δεν έχουν ακόμα θαφτεί στη λήθη ώστε να τα εξετάσεις ενδελεχώς και να χαρτογραφήσεις όλες τις πτυχές τους.
Για ΒΤΒΑΜ δεν έχω άποψη γιατί δε μ’αρεσουν και δεν έχω ασχοληθεί.
Προφανώς μπορεί να υπάρξει σύγχιση, αλλά κοντά στο νου κι η γνώση. Είναι προφανές ότι οι SYL, οι Opeth ή οι Cryptopsy είναι οφτόπικ εδώ μέσα. Γενικότερα το -core στον τίτλο δεν είναι τυχαίο τελικά.
Από κει και πέρα, δες το εισαγωγικό ποστ και όλη την πρώτη σελίδα. Ε όσο ασαφης και πειραματική να είναι αυτή η σκηνή, ε οι Botch με τους Converge έχουν μια μεταξύ τους συνάφεια που δεν την βρίσκεις στην εξίσωση DEΡ-Opeth πώς να το κάνουμε.
Σωστά είναι όλα αυτά που λες 
Δεν θέλω να γίνω πρίξας, να θυμίσω απλά πως ο ίδιος ο “Θεός” της mathcore bannon, τραγουδιστής των converge έχει αποφύγει τον χαρακτηρισμό σκέτο mathcore.
(Και φυσικά δεν ανέφερα τους οπεθ σαν παράδειγμα, είναι όντως εντελώς οφ τόπικ.)
Κατατάλα θα μείνω με τις 2 πρώτες δισκάρες που πόσταρες calculating , jane doe σαν τους θεμέλιους λίθους.
peace. Συνεχίστε
Εννοείται πως δεν μπορείς να τους βάλεις μια ταμπέλα αποκλειστικά, για παράδειγμα το heaven in her arms (τι κομματάρα θεέ μου) έχει ένα απίστευτο sludge-o-riff το οποίο δεν έχει καμία σχέση με mathcore.
Τους λες απλά hardcore και ξεμπερδεύεις.
ειμαι στη δουλεια και δεν προλαβαινω
επιγραμματικα
ναι οντως το math ειναι ιδιαιτερο
τωρα για γαματα αλμπους 90’ς 00’ς
σιγουρα το until your heart stops των cave in που βγηκε και αυτο εκει 98 με 99
δεν ειναι ακριβως math καθως μεσα παιζουν και αλλα ειδη μπαλα
αλλα τα βαρια του κομματια κολλανε ανετα με τους δισκους εκεινης της εποχης των dep/converge κλπ κλπ
επισης candiria μεχρι και το 300 percent density γινοτανε της πουτανας
πιο τζαζ απο τους αλλους και μεχρι και χιπ χοπ επιρροες
αλλα ειναι μπαντα που ανηκει σε αυτη την συνομοταξια
και τελος
coalesce - το κλασσικο revolution is just listening του 99
που και αυτο ειναι πιο groovy/hardcore αλλα ανηκει στην ιδια παρεα
μπονους τρακς
canvas - lost in rock του 2001
νταξ δεν παλευεται το αλμπουμ, αλλα μονο και μονο για τον πανζουρλισμο που υπαρχει μεσα αξιζει να το ακουσεις
association area - loathsome deco του 2001 και αυτο
καναδοι αν θυμαμαι καλα, τους εμαθα απο το χαμερ που τους ειχανε παρει συνεντευξη τοτε, ο αγορος νομιζω. το ειχα στο μυαλο μου πολυ καιρο, μεχρι που το πηρα πριν κανα χρονο. οχι κατι το ιδιαιτερο, αλλα οτι πρεπει αμα θες να ακουσεις mathcore απο κεινες τις χρονιες…
Την ιστοριούλα μάλλον την ξέρετε. Ο τύπος είχε χωρίσει πριν γίνει το αλμπουμ και έβγαλε όλη την χολή! Respect…
Δεν πιστεύω οτι βγάζει χολή, ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα, αγαπούλης είναι. Περίπου η ίδια θεματολογία υπάρχει και στις προηγούμενες κυκλοφορίες.
Μια που γίνεται ξανά λόγος εδώ για Cave In, να συμφωνήσω με signal ότι ο πιο mathcore δίσκος τους είναι το φοβερό Until your Heart Stops, και σε συνάφεια με τον ήχο ακολουθεί το τελευταίο τους, το Perfect Pitch Black, το οποίο σηματοδότησε μια “μερική” επιστροφή στον παλιό τους ήχο κρατώντας παράλληλα καίρια στοιχεία από την ενδιάμεση, Jupiter/Antenna περίοδο. Όσο για κείνη την περίοδο, το αριστούργημά της και για μένα συνολικά ο καλύτερός τους δίσκος είναι το εξαίσιο Jupiter, στο οποίο πραγματοποιούν μια ομαλή σαν βιλούδο μετάβαση σε πιο rock σκηνικά και κρατάνε το όλο πράγμα πολύ περισσότερο υπό έλεγχο σε σχέση με το περιέχον κομματάρες μεν, άνισο δε Antenna. Αυτά για Cave In.
Κατά τ’ άλλα εντάξει, εμένα με ξέρετε τώρα, δεν έχει νόημα να πω για Converge/Keelhaul/Yakuza. Έχει ίσως να πω για τους πατέρες της σκηνής - τους DEP. Ευκαιρίας δοθείσης, το λοιπόν, να εκφράσω τη λατρεία μου, πέραν του Calculating στο οποίο ήδη έχετε αναφερθεί διεξοδικά και κακά τα ψέμματα είναι κάτι σαν το “Άγιο Δισκοπότηρο” της σκηνής, στο μέγιστο Miss Machine, τον πρώτο DEP δίσκο που άκουσα όταν βγήκε και όντας ήδη φαν και μου είχε τινάξει τα μυαλά στον αέρα, περιφρουρώντας την λυσσώδη παράνοια της Minakakis era και προσθέτοντας λαχταριστά νέα στοιχεία (ναι, αυτά τα οποία στην πορεία κυριάρχησαν και έκαναν το Bleedin να γίνει καπνός, φευ). Η είδηση ότι επιτέλους έρχονται για συναυλία σηματοδοτεί την προσμονή της πραγματοποίησης ενός συναυλιακού ονείρου/απωθημένου πολλών χρόνων, καλά να είμαστε. Θα παρακολουθώ από απόσταση βέβαια, αλλά η καρδιά μου θα χύνει δάκρυα χαράς.
Από κει και πέρα επειδή είδα να γίνεται λόγος για τους Daughters, να συμφωνήσω ότι έχουν μπόλικο ψωμάκι. Τσεκάρετε και το φετινό τους και κύκνειο άσμα τους, μετράει. Όσο γι’ αυτούς τους Rollo Tomassi, μου φαίνεται ότι τελικά θα τους τσεκάρω. Μπορεί να μην υπάρχουν πολλές ελπίδες να το βουλώσει ο χόρρορ, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω περί τίνος πρόκειται.
Τέλος, ένας φόρος τιμής στα αδικοχαμένα μεγαθήρια της σκηνής. Ναι, προφανώς τους Botch. Έχουν ήδη ειπωθεί ουκ ολίγα και μπράβο. Γαμάει το We Are the Romans, γαμάει και το American Nervoso, αλλά ας μου επιτραπεί ένας ιδιαίτερος συναισθηματικός δεσμός με το απίστευτο An Anthology of Dead Ends, το πρώτο τους που άκουσα. Χορταστικό παρά τη μικρή του διάρκεια, καθώς εδώ ούτε ένα δεύτερο δεν είναι περιττό: ΜΟΝΟ κομματάρες και με τρομερούς τίτλους, Spaim, Japam, Framce, Vietmam, Micaragua και το αποκορύφωμα όλων, το ανυπέρβλητο Afghamistam.
Πάρτε το και σε λινκ: http://www.youtube.com/watch?v=YjIdXnilAfA
Ουφ! Θυμήθηκα τα παλιά και συγκινήθηκα.
Πραγματι. Περισσότερο love song από τη μεριά του πληγωμένου banon μου φαινεται και μενα.
"Death was just a simple glance across a dim lit room
And those eyes did it
Those three words did it
Those three words killed him
And I surrender to it all
Between you and me, I surrender to you
Forgive me for the sadness
And the bringing of you down
I just needed a lover and I needed a friend
And there you were
Running from forever like all the rest
Three simple words bled me dry
Three simple word bled us dry, bled us dry
I love you "
πωωω… μια ομορφιά!
I have bled and I have given
the longest of rivers and the longest of ropes
And you’re not grasping and my light is sinking on the horizon
Knee deep among your wreckage and uncertainty
with anguish my crown and heartbreak my throne
I lay claim to this day - No love, no hope
I’ve lost count of the second chances
I lay claim to this day - No love, no hope
Στηρίζω homewrecker, από τα καλύτερα τραγούδια τους.
Σλειερικά μαθ ριφ για πολύ ξύλο.
Να δείτε κάτι αγάπες νααααα που θα μου έκανε ο μπάνον όταν το εκτελούσα (κυριολεκτικά) σε διασκευή!:|:p
Γράκχο ωραίο και σωστό ποστ, αλλά το Αntenna ασελγεί στα αυτάκια σου.8)
νόμιζα ότι είχα καταλάβει τι είναι mathcore, αλλά εδώ μέσα αναφέρετε Cave In μετά το Until Your Heart Stops, οπότε κάτι χάνω!
Α! Γι’ αυτό δεν έχουν καταλάβει τίποτα εδώ και 7 χρόνια; :lol:
Πέρα απ’ την πλάκα, δεν είπα ότι είναι κακός δίσκος. Είναι ο χειρότερός τους βέβαια. 
Όπως είπα, ΑΝΙΣΟ. Κομματάρες (Joy Opposites, Breath of Water, Beautiful Son, Woodwork κτλ.) συνυπάρχουν δυστυχώς με απίστευτες φλωριές (Anchor, Rubber and Glue, Penny Racer…). Δηλαδή, wtf?
έντιτ
Μην τρελαίνεσαι. Είναι κάτι ανάλογο με το να μιλάει ο κόσμος για τους Metallica ως thrash συγκρότημα και στη μετά-Kill ‘Em All περίοδο. Με άλλα λόγια, “ε ξέρεις μωρέ, ναι αλλά έτσι ξεκίνησαν”, "το τραβάμε κι εμείς λίγο απ’ τα μαλλιά", “έχουν ακόμα στοιχεία”, “είναι μέλη αυτής της σκηνής” κ.ο.κ. Συν το ότι είπαμε, ο μάθκορ δίσκος των συγκεκριμένων είναι όντως το Until…, άντε και το Perfect Pitch Black.