Έχει ροδέλα το ποντίκι σου?
ΟΚ, το αντένα έχει φλωριές. Χάπυ νάου? 
Εγώ νοτ ρίλι, γιατί αγαπώ το συγκρότημα και θα θελα όλοι οι δίσκοι τους να γαμάνε. 
Μιας και είδα αποθεωτικά ποστς πέρι botch και we are the romans (δικαίως φυσικά), να παραθέσω δύο φανταστικά κομμάτια απ’ αυτό το άλμπουμ με εξίσου φανταστικούς στίχους.
“Saint Matthew Returns To The Womb”
On the porch two words changed life for me | And
I’m not the same | He said son soon your life will
change | And I believed in him |
And your soul will be free of the
pain | In time you’ll know that it’s true | The hand of
god will pick me up | Just pledge your loyalty | So I
fall to you | False eyes, forked words, I’m ten | Now
that I see you’re just a man | Recruiting your
followers | And this world is not one by your hand |
Questions and contradictions | Feels like I’m
following the rabbit 'round the track again | Around
around | And you’re so sure | Two words | The
changes I’ve endured | I know that it is all shit
http://www.youtube.com/watch?v=OI0_jmR8HeY
“C. Thomas Howell As The “Soul Man””
Stop the show listen up cause we’ve got something
to say and it’s important | Can’t hear the notes you
play or the words you say and
you’re not changing the world |
Just a few more moments of your time just a few
more moments while I speak | So we can change
your mind | We’re all breaking ground, bringing the
revolution around | Support this support that once
again it’s all an act | Wasting our time on you stop |
The worst music I’ve ever heard, honesty that touches
a nerve | The words fall onto the floor, drive home
with no lessons learned | Soon the content outweighs
the form with time the sound gets boring | For you
and for me this posture is self serving
χαχαχ. Από τους κλασσικούς δίσκους του δίευρου αυτός λοιπόν. Εγώ το’χα αγοράσει παλιότερα, όντως τίποτε σπουδαίο.
μιλάω για όλα τα Cave In ρε, εδώ κάποιος είπε ότι το EP γυρνάει στο παλιό μαθκορ στυλάκι
και παίζει να ήσουν εσύ!
να το ξανακούσεις.
εδιτ: λολ, είναι και στο κουοτ που μου παρέθεσες, ΕΣΥ ήσουν.
και ετούτο εδώ πιστεύω ότι ταιριάζει…
:roll:
αα, και κάτι άσχετο:
το τελευταίο dillinger escape plan είναι έπος.
άνετα χωράει, δισκάρα
αντιγραφω απο αλλο θρεντ
και το moral eclipse στην στουντιο εκτελεση του
ΝΑΙ ΟΚ!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΜΑΘΚΟΡ!ΔΕΝ ΕΧΕΙ GRIND ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ!ΟΥΤΕ ΣΠΑΣΤΙΚΑ ΡΙΦΣ!
ΣΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΜΩΣ ΠΑΕΙ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕ DEP CONVERGE!
ΟΠΩΤΕ…
Έχω την χαρά να έχω στα χέρια μου ένα από τα καλύτερα cd των 10s! Opoion paralysis, σκοτώνει…!
Aπό τα 3 άλμπουμς που έβγαλαν στα 00ς οι TITD δεν έχω ακούσει το τελευταίο “Axis of Eden” όπως και ο περισσότερος κόσμος, το “Sadness will prevail” του 2002 είναι αγαπημένο αλλά είναι περισσότερο αρτίστικο sludge και είναι μνημειώδες, το “kiss the Pig” του 2004 είναι ασύλληπτα τεράστιο αλλά είναι περισσότερο deathgrind οπότε για να μην μπερδεύεται κι ο σαμαν πάμε στα 90ς.
Στην noisecore Amphetamine Reptile περίοδο (1993-1996) δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα, οπότε…
Today is the Day - In the Eyes of God (1999)
20 μικρές (κυρίως) σε διάρκεια συνθέσεις, όπου γίνεται της πουτάνας το κάγκελο, αυτό είναι το πιο mathcore άλμπουμ από τα “γνωστά” τους, αλλά και πάλι στέκεται στην απέξω ως αισθητά πιο ακραίο και “ενοχλητικό”. Δισκάρα απίστευτη.
Α ναι και εδώ δίπλα στον ηγέτη Austin είναι κάποιοι κύριοι Kelliher και Dailor (ναι, οι γνωστοί)
Ιδού: Spotting A Unicorn
μου κανει εντυπωση που δεν εχουνε αναφερθει οι sikth
ενδεικτικα [U]Bland Street Bloom[/U]
[U]εδω[/U] το θρετ τους
πιστευω καλυτερο τους το 2ο αλμπουμ
αν και το 1ο ειναι πολυ κοντα
κυριως λογο του παραπανω τραγουδιου 8)
εμενα μου αρεσει περισσοτερο το πρωτο sikth
το οποιο γενικα θεωρω και απο τις καλυτερες κυκλοφοριες των 00ς
με πολυ δουλεμενη μουσικη , καταπληκτικη τεχνικη, αμεσοτητα - που ειναι πολυ βασικο στοιχειο για τετοιου ειδους κυκλοφοριες , πολυ ξεχωριστα φωνητικα - και πολυ πετυχημενη η χρηση των “γελοιων” φωνητικων - και μια φοβερη διασκευη στον κυριο nick cave!!!
το 2ο το εχω ενα σκαλι πιο κατω, κυριως επειδη δεν μου προκαλεσε την ιδια εκπληξη με το ντεμπουτο, το οποιο με αφησε με ανοιχτα σαγονια…κατα τα αλλα ειναι δισκαρα και αυτο!
Θα πω κι εγώ τη γνώμη μου, μιας και είμαι τέρμα πορωμένος με αυτές τις μουσικές
Καταρχάς αυτό που κατά τη γνώμη μου παίζει με το mathcore, και είναι μάλλον και ο βασικός λόγος που τα σπάει απίστευτα, είναι ότι εκεί μέσα έχουν μπεί και έχουν χαρακτηριστεί ως τέτοιες, μπάντες που έχουν ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΑΤΗ σχέση μεταξύ τους.
Το ότι mathcore θεωρούνται και οι DEP, αλλά οι Cave in σε φάσεις, είναι ενδεικτικό. Οι μπάντες αυτές δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ επαφή μεταξύ τους, σαν ήχος.
Επίσης, ακόμη κι αν βάλεις κάτω ιδιωματικές μπάντες του χώρου, έχουν τρελές διαφορές :
Οι DEP τζαζίζουν συνεχώς. Οι Converge καθόλου ( τα drum patterns δεν μετράνε για τζαζ απο μόνα τους)
Οι Burnt by the sun χαλαρά death- ίζουν σε πολλές φάσεις, το Soundtrack to the… είναι η απόδειξη. Οι Botch πάλι όχι, εντελώς διαφορετικό συναίσθημα, εντελώς διαφορετικά ριφ. Δε συνεχίζω, οι μπάντες που μπαίνουν κάτω από αυτή την ταμπέλα έχουν τεράστια διαφοροποίηση μεταξύ τους, ,όχι μόνο αν κάτσεις και το αναλύσεις, αλλά ΚΑΙ σαν feel που εκπέμπουν προς τα έξω.
Κάποιες μπάντες που αναφέρθηκαν στο φόρουμ όπως meshuggah και sikth δεν θεωρούνται mathcore, αλλά βάσει της λογικής που διέπει το ιδίωμα, το γυροφέρνουν στάνταρ.( τα Σουηδόπουλα- Θεοί είναι MATH. σκέτο!) Εγώ πχ θεωρώ αρκετά mathcore-άδες τους Cephalic Carnage, γιατί οι τύποι είναι θεόμουρλοι και η μουσική τους είναι τίγκα στη σχιζοφρένεια που χαρακτηρίζει τη φάση αυτή. Μάλλον είναι το -core συνθετικό, το οποίο όλοι οι προηγούμενοι δεν έχουν σχεδόν καθόλου, που οδηγεί στις διαφοροποιήσεις
Επίσης, αν το σκεφτείτε, όλες αυτές οι μπάντες ξεκίνησαν θέλοντας να πρωτοπορήσουν στο σκληρό ήχο, όχι θέλοντας να “συνδυάσουν αυτό κι αυτό κι αυτό…”. Ακριβώς επειδή γράψανε, και γράφουν, στα τέτοια τους την έννοια τη ταμπέλας, ακριβώς γι’αυτό παίξανε αυτά που παίξανε και ξεχώρισαν.
Για κάτι τέτοιους λόγους, όπως επίσης και επειδή,…ε εντάξει, οι καλές μπάντες της φάσης είναι ΠΕΡΙΠΤΩΣΑΡΕΣ, πιστεύω ότι το συγκεκριμένο ιδίωμα - κουβάς είναι μάλλον Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ έβγαλε, απο άποψη σκηνής στο σκληρό ήχο, η τελευταία δεκαετία
Βέβαια, πλέον έχει γαμηθεί το θέμα, και έχουν βγεί πολλά μαλακίδια που νομίζουν ότι εαν παίξουν ένα τζαζ θέμα σε 39/8 και στο καπάκι 3 ατονικά ριφ ξέρω 'γω, είναι mathcore και γαμάνε και δέρνουν. Δε γαμ&^%μαστε λέω’γω.
Για να πω κι εγώ γνώμη για κάποιο δίσκο, να αναφέρω μια μπάντα που κανείς δεν την ανέφερε, κακώς :
[B]THE END[/B]
- Transfer Trachea Reverberations from Point: False Omniscient ΑΠΛΑ Γ@#ΕΙ. Πρωίμη, αγνή μούρλα.
Κλείνω, λέγοντας ότι όλο αυτό μάλλον οι Candiria το ξεκίνησαν, και ότι οι Daughters είναι σκατά
Συμφωνούμε λοιπόν ότι αυτές οι -διαφορετικής αφετηριας- μπάντες του πρώτου κύματος παρέδωσαν την σκυτάλη σε διαδόχους που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη μανιέρα και την by the book απόδοση ενός -αχαρτογράφητου, ειρωνικό ε?- ιδιώματος με αποτέλεσμα την ποιοτική πτώση, ή είσαι της αντίθετης άποψης ότι παρά τα μπάζα, το mathcore είναι ακμαίο και σήμερα?
Είμαι σίγουρος οτι υπήρξαν δεκάδες μπάντες που προσπάθησαν να αντιγράψουν τον ήχο των dep αλλά οι the end το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο.
Απλά πιστεύω οτι the end θα έπρεπε να αναφέρονται κυρίως για το elementary. Album το οποίο είναι για σεμινάριο.
Ελπίζω να βγάλουν άλλο ένα album και να μην διαλυθούν.
οι Daughters είναι σκατά
Είπαμε, οι daughters παίζουν jesuslizard-core όχι mathcore 
(και είναι μπαντάρα)
BTW σ’αγαπάω, ακούς στέρεο νόβα,drone,mathcore και πολλά άλλα φαντάζομαι.
Δεν είναι σκατά οι Ντότερς [-X αλλά κατά τ’ άλλα πολύ ωραίο και ψυχωμένο το ποστ σου, μάι κόμπλεμεντς. =Ρ Και βασικά τώρα που το γραψες θυμήθηκα ότι τώρα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια και έχει ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι σ’ αυτόν τον ήχο, είναι καιρός να τσεκάρει αυτό το δίσκο των The End. Το λέω επειδή αυτός ο δίσκος είχε βγει προς τα τέλη της “χρυσής περιόδου” του “ιδιώματος” και τότε ένας πολύ καλός συντάκτης του πάλαι ποτέ Rock On και γνώστης του ήχου (ας με βοηθήσει κάποιος) είχε γράψει μια πολύ ωραία και προφητική κριτική στην οποία έλεγε ότι θα είναι κρίμα να μη θεωρούνται από τους καλούς οι The End όταν καταλαγιάσει το mathcore hype. Πράγματι όμως, οι The End λίγο πολύ πλήρωσαν εκείνη τη μεταβατική περίοδο. Πέρασαν στο ψιλοντούκου λόγω μπουχτίσματος του κόσμου, ενώ αν έβγαιναν λίγα χρόνια μετά, ακόμα και σήμερα, με βάση αυτά που ακούω γι’ αυυτούς θα χαλούσαν κόσμο. Τεσπα.
έντιτ
πφφφ, είμαι πολύ αργός.
Για όποιον δεν το κατάλαβε, αυτό πήγε στον Red Waves.
Συμφωνούμε πως πολλοί απο τους διαδόχους κάνουν αυτό που λες, μανιερίζουν και αυνανίζονται στις ταστιέρες τους. Δεν συμφωνούμε στην παράδοση σκυτάλης :
-
Οι Converge εξακολουθούν να καταστρέφουν τα πάντα
-
Οι DEP συνεχώς μεταμορφώνονται, παραμένοντας DEP, και το τελευταίο σπάει επίσης τα πάντα.
Κτλ. κτλ.
- Γενικά υπάρχει κίνηση νομίζω. Απλά είναι, επίσης όπως το λες, ένα επι της ουσίας ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΟ και ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ, ξαναλέω, ιδίωμα. Διάολε, βγαίνουν δισκάρες που δεν τις λες, αλλά από την άλλη τις λες, mathcore, και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το εαν υπάρχει ακμή η όχι. Οι Genghis Tron πχ, που σκίζουν , είναι η δεν είναι math? Στην τελική, δεν έχει και καμμία σημασία. Αυτό εννοώ κιόλας όταν λεω πως στην αρχή, καμμία μπάντα δεν ενδιαφερόταν για το πως λέγεται η μουσική της, απλά είχαν κότσια και αυτό οδήγησε απο μόνο του στη δημιουργία του ιδιώματος.
Προς rip_noob : Μπορεί οι The End να έχουν παρόμοια αίσθηση του χάους με τους DEP (ρυθμοί αλλάζουν όλη την ώρα, πανικός στις ταστιέρες κτλ.), όμως τα 2 πρώτα δισκάκια που έχω εγώ τουλάχιστον, είναι μουσική ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΗ. Μου φέρνει στο μυαλό παρακμή και αρνητισμό.
Οι DEP έχουν εντελώς άλλο, αλλοπρόσαλλο και πιο ποικιλόμορφο σε διαθέσεις, Feel. Πιστεύω πως από θέμα Feel δεν έχουν καμμία σχέση οι μπάντες, να το κάνω λιανά εμένα οι THE END μου φέρνουν λιίγο VED BUENS ENDE σαν συναίσθημα, ενώ οι DEP ,εεεεεε, τίποτα συγκεκριμένο. Και είναι και οι 2 από τις πρώτες μπάντες της φάσης, οι χάλιες ήρθαν αργότερα κατ’εμέ.
Πχ οι Daughters. Δεν μου αρέσουν εντελώς καθόλου.Γνώμη μου έτσι?δεν θέλω να προσβάλω κανέναν, αλλά μου ακούγονται ανούσιοι.
Κατα τ’άλλα χαίρομαι που με αγαπάς, γιατί πιστεύω στη αγάπη
Δεν έχεις κι άδικο. Αν έβγαιναν λίγο μετά, η και λίγο πιο πριν. Όχι τότε πάντως,χαχα
Το “διάδοχοι” δεν πήγαινε για τις μεγάλες μπάντες που συνεχίζουν αδιάκοπα ως σήμερα, πήγαινε για το ποιοι κάλυψαν ασπούμε το κενό της δίαλυσης των Botch, Keelhaul, Burnt By the Sun κλπ. Αδιάφοροι κλώνοι. Αυτό ήταν το πόιντ μου.
Τώρα φαίνεται ότι το τελευταίο DeP σας άρεσε, εμένα όχι, αλλά διαφωνήσαμε στο τόπικ του, ας μην διαφωνήσομε κι εδώ.
Πάμε στην τελευταία περάγραφο του quote. Πιστεύεις ότι οι Genghis Tron είναι αυτή τη στιγμή η κορυφαία νέα μπάντα της σκηνής?
Εγώ ναι. Και νομίζω ότι με την υπερπροσφορά DEP κλώνων ο “κλασικός μάθκορ ήχος” (δηλαδή το calculating infinity και το jane doe) έχει κορεστεί και για να επιβιώσει χρειάζεται μετάλλαξη. Έχεις άλλη γνώμη? Έχεις βρει τα τελευταία χρόνια κάποιους δίσκους (πέρα από το Axe to Fall φυσικά, μιλάω για νέες μπάντες) που να στέκονται δίπλα στα αριστουργήματα του '97-'05?
Αυτό ακριβώς εννοούσα οτι η μαθ, δεν είναι από μόνη της είδος, ο red την λέει ιδίωμα, είναι αρκετά συμβιβαστική έκφραση. Θα την υιοθετήσω.
math = random chaos
Επίσης συμφωνώ στα points σου περί converge + DEP. Πόσες μπάντες βγάζουν 7α και 8α αλμπουμ σαν τα option paralysis + axe to fall? ΣΠΑΝΕΙΟ.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι ελεύθερες να κάνουν ότι θέλουν. imho είναι avantgarde. και γιαυτό είναι εξελίξιμες. Αλλά τέσπα…
Τέλος, προσωπικά γουστάρω the End. αλλά όπως είπες είναι θέμα γούστου. Είναι δυσοίωνη μουσική,σε αγχώνει, αλλό είναι που με χαλάει όμως. Τα patterns που χρησιμοποιούν είναι λίγο επιτιδευμένα. Είναι σαν να προσπαθούν να κάνουν math. Όχι να αφήνουν την μουσική να τους οδηγήσει στο μαθ. anyway.
Ερώτηση: Οι Κονβερτζ δεν τζαζίζουν που και που; Ειδικά στο Axe? Μιλάω για μερικά εμβόλιμα σημεία της κιθάρας.