ουφ ρε παιδιά…
εννοεί ότι 10 φορές να έπαιζαν, τις 9 θα κέρδιζε ο ολυμπιακός, πράγμα κ αληθινό κ λογικό
Σύμφωνα με την στήλη του Γαβαθιώτη στο σημερινό ΦΩΣ, χθες ο Καρπετόπουλος έχασε την πρώτη από τις τέσσερις αγωγές που έχει καταθέσει σε βάρος του ο Γκαγκάτσης για διάφορα που έχει γράψει κατά καιρούς σε βάρος του και καλείται να πληρώσει αποζημίωση 40.000?.
Αναρωτιέμαι πως να νιώθει ο Καρπετ φέτος που η πεθερά του Γκαγκάτση (αυτός δεν την έχει κάνει διάσημη;) θα πάει διακοπές με τα λεφτά του; 
Κωλοτουμπας το αναγνωσμα! Γελαστε αφοβα!!
Ξεπάστρεμα πριν από τα πλέι οφ
Διάβαζα τις προάλλες στη «SportDay» μια παρουσίαση των πλέι οφ από τον Πάνο τον Παναγιωτόπουλο, που είχε δημοσιεύσει κι ένα συγκριτικό πίνακα με το ποια θα ήταν η βαθμολογία των ομάδων που θα έμπαιναν σε αυτού του είδους την τελική φάση τα προηγούμενα χρόνια ?έτσι και τότε ο σχετικός θεσμός υπήρχε. Ο κοινός παρονομαστής όλων των πρωταθλημάτων είναι ότι όπως και να είχε συμβεί ?είτε δηλαδή το πρωτάθλημα κρινόταν από τον Φεβρουάριο είτε η διεκδίκησή του ήταν ανοιχτή όπως φέτος μέχρι το τέλος ? μεταξύ των τριών πρώτων και των τριών που ακολουθούν υπήρχαν αβυσσαλέες διαφορές: για την ακρίβεια, διαφορές που δεν συναντάς σχεδόν σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Οι άλλοι
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στα πιο σπουδαία. Στη Γερμανία ο δεύτερος (που είναι η Σάλκε) από τον έκτο (που είναι η Στουτγκάρδη) έχουν μόλις 6 βαθμούς διαφορά κι αυτό γιατί η Στουτγκάρδη έχασε από την πανίσχυρη Μπάγερν Μονάχου την Κυριακή και η Σάλκε νίκησε τη Βέρντερ ?αλλιώς η διαφορά θα ήταν μικρότερη. Στην Ιταλία η έκτη Μίλαν απέχει πολύ από την πρωτοπόρο Ιντερ (23 ολόκληρους βαθμούς!) και τη δεύτερη Ρόμα (17 βαθμούς), όμως από την τρίτη Γιουβέντους η διαφορά είναι 12 βαθμοί ?γεγονός καθόλου κολακευτικό για την ομάδα του Αντσελότι, αλλά εξηγήσιμο αν αναλογιστεί κάποιος ότι μιλάμε για ένα πρωτάθλημα 20 ομάδων και 38 αγωνιστικών! Επειδή ίδιου τύπου πρωτάθλημα υπάρχει και στην Ισπανία κι εδώ οι διαφορές ανάμεσα στην πέμπτη (Σανταντέρ) και την έκτη (Σεβίλλη) από τους προπορευόμενους είναι μεγάλες ?όχι όμως και τόσο μεγάλες: ενδεικτικά αναφέρω ότι η Σανταντέρ απέχει 12 βαθμούς από τη δεύτερη Βιγιαρεάλ και 8 από την τρίτη Μπαρτσελόνα. Στη Γαλλία η έκτη Λιλ απέχει από την τρίτη στον πίνακα Ολιμπίκ Μαρσέιγ μόλις 6 βαθμούς. Στη δε Πορτογαλία (που έχει ένα πρωτάθλημα που μοιάζει αρκετά με το δικό μας) πίσω από την αδιαφιλονίκητα πρώτη Πόρτο συνωστίζονται επτά ομάδες σε επτά βαθμούς! Εκεί μάλιστα, να κάνεις πλέι οφ, και είναι βέβαιο ότι θα τα χαρεί κι ο κόσμος!
Πρέμιερ Λιγκ
Μια ειδική περίπτωση είναι φυσικά η Πρέμιερ Λιγκ στην οποία συμμετέχουν τέσσερις ομάδες που εμφανώς έχουν ξεφύγει από τις υπόλοιπες: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Τσέλσι, η Αρσεναλ και η Λίβερπουλ μοιάζουν να παίζουν μόνες στο πρωτάθλημα και αυτό είναι τελείως λογικό, μια και μιλάμε για τέσσερις ομάδες που άνετα θα μπορούσαν να βρίσκονται στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και να παίζουν το τρόπαιο στο Γουέμπλεϊ αντί να τρέχουν ανοιξιάτικα στη Μόσχα. Κι εδώ όμως, μολονότι έχουμε να κάνουμε με τέσσερα αληθινά μεγαθήρια, δεν παρατηρείται το φαινόμενο του ελληνικού πρωταθλήματος: η πέμπτη Εβερτον απέχει από την τρίτη στη βαθμολογία Αρσεναλ 15 βαθμούς. Θυμίζω ότι οι πέμπτοι του ελληνικού πρωταθλήματος, δηλαδή ο Πανιώνιος και η Λάρισα, απείχαν από τον τρίτο ΠΑΟ 21 ολόκληρους βαθμούς και από τον πρώτο Ολυμπιακό 25! Μιλάμε για πανευρωπαϊκά ρεκόρ που είναι πολύ δύσκολο να καταρριφθούν! Ο δε τέταρτος Αρης απείχε από την κορυφή 20 βαθμούς ?τερμάτισε δηλαδή 7 σχεδόν νίκες πίσω από τον φετινό Ολυμπιακό και 6 νίκες πίσω από την ΑΕΚ που έπαιξε ένα δίμηνο περίπου καλή μπάλα!
Τρεις
Αν αυτές οι αληθινά ιλιγγιώδεις διαφορές ανάμεσα στους τρεις της κορυφής και τους υπόλοιπους δικαιολογούνταν από όσα οι ομάδες αυτές έκαναν στο γήπεδο, θα έλεγα ότι έχουμε αποκτήσει ένα πρωτάθλημα τύπου Σκωτίας, μόνο που αντί για δύο διεκδικητές που έχουν ξεφύγει έχουμε τρεις: δεν μου προκύπτει όμως ότι είναι έτσι το πράγμα. Φέτος ο Ολυμπιακός και η Λάρισα έπαιξαν τρεις φορές (δύο στο πρωτάθλημα και μια στο Σούπερ Καπ με πολλές «ρεζέρβες» στο Καραϊσκάκη): πουθενά δεν φάνηκε ότι αυτές τις ομάδες χωρίζουν 25 βαθμοί στο πρωτάθλημα! Ο Αρης έπαιξε με τον ΠΑΟ τρεις φορές και είχε δύο ήττες και μια ισοπαλία: δεν μου προκύπτει ότι σε κάποιο από τα τρία ματς ήταν χειρότερος από τον φετινό Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ δε, στο ΟΑΚΑ, έφερε ισοπαλία με τον Αρη κι έχασε από τον Πανιώνιο: κι όμως τερμάτισε ρίχνοντας σε αυτές τις ομάδες δυο ντουζίνες βαθμούς διαφορά! Αναρωτιέμαι τι θα γίνονταν αν ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ είχαν φέτος και τίποτε ομάδες της προκοπής ή έπαιζαν έστω λίγο μπάλα?
Πέναλτι
Το τι συμβαίνει είναι απλό: στο γελοίο πρωτάθλημα που έχουμε (για διαφορετικούς λόγους) οι τρεις πρωτοπόροι μαζεύουν στο διάβα τους βαθμούς από τη διαιτησία (σχεδόν αποκλειστικά) όσο πουθενά αλλού στον κόσμο οι διεκδικητές τίτλων. Στα δε ματς με τις τρεις-τέσσερις ανταγωνιστικές ή ακηδεμόνευτες ομάδες του πρωταθλήματος παίρνουν διαρκώς τα μέτρα τους: φέτος π.χ. η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ κι ο Ολυμπιακός χτύπησαν στα παιχνίδια τους με τον πέμπτο τελικά Πανιώνιο πέντε πέναλτι! Αν μου βρείτε χώρα που έχει συμβεί κάτι ανάλογο, τότε θα σας πω να κάνετε υπομονή και κάποια στιγμή τα πλέι οφ θα αποδώσουν καρπούς?
Σούζα
Φέτος ο Αρης απέκλεισε τη Σαραγόσα που έχει τρεις φορές το μπάτζετ του Ολυμπιακού και στρίμωξε την Μπόλτον στην Αγγλία. Η Λάρισα απέκλεισε την Μπλάκμπερν που παραλίγο να κόψει τον τίτλο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι ο Πανιώνιος έπαιξε στα ίσια θηρία όπως η Γαλατά και η Μπορντό. Αλλά μπροστά στον Ολυμπιακό, [SIZE=“3”]τον ΠΑΟ[/SIZE] [SIZE=“5”]και την ΑΕΚ[/SIZE] όλοι πρέπει να στέκονται σούζα?
Δεν βρισκω λογο να γελασω με την γραπτη παρουσιαση της ελληνικης ποδοσφαιρικης πραγματικοτητας.
Τι τελικα ειναι και η ΑΕΚ φορεας σαπιλας στο ελληνικο ποδοσφαιρο?
κρισπ δες τις κασέτες σου. ο καρπετ το έχει γράψει πολλές φορές : η ΑΕΚ παίρνει 20 σφυρίγματα, ο ΠΑΟ 15-25 ανάλογα την σεζόν και ο γαύρος καμμιά 40αριά, ή ότι άλλο χρειαστεί τελος πάντων…
να είσαι Λάρισα/ΠΑΟΚ/Αναγέννηση Άρτας, να κλαις. να είσαι γαύρος κ να μιλάς για διαιτησία ? μόλις σκότωσες κ άλλο ένα παιδί φώκιας…
Εισαι χαζος τελικα και δεν σου φαινεται. Αν δεν εισαι τοτε τον παριστανεις εξοχα.
Το οτι η ΑΕΚ παιρνει Χ σφυριγματα (10<Χ<15), ο ΠΑΟ 2Χ-12 και ο ΟΣΦΠ Χ(^2)/4 το ξερει και το παιδι της φωκιας που μολις σκοτωσα. Αλλα αν εισαι ο “Μεγας Πολεμιος του Γκαγκατση και της Διαφθορας στο Ελληνικο Ποδοσφαιρο”, οπως μας (αυτο)παρουσιαζεται ο Καρπετ, δεν ασχολεισαι με το ποιος απο τους διεκδικητες του τιτλου παιρνει τα περισσοτερα σφυριγματα (οπως εκανε ο Καρπετ ολη τη χρονια) αλλα τους κραζεις ολους συνεχως και ανεξαιρετως.
Βεβαια το να γραφεις για την Λαρισα και τον Πανιωνιο και την Αναγεννηση Αρτας δεν πουλαει και δεν σε κανει αρκετα μουρη για να βγαινεις στα Υπεροχα Πλασματα και στον Παπαδοπουλο και να το παιζεις βαρυ πεπονι γενικα (φυσιογνωμικα πλησιαζει αρκετα). Οποτε γραφεις για τον ηρωα Ριμπο και τον ογκολιθο της ηθικης και επαναστατη Ντεμη που σφαγιαζονται απο το κατεστημενο του Μαυρου Πητ-Σοκρατες και του συνοδοιπορου Τζιγγερ (για τον οποιο φυσικα αναφερεις περιστασιακα οτι εχει πεσει θυμα του Μαυρου Πητ-Σοκρατες).
προφανώς κ είμαι χαζός ρε συ. αν ήμουν έξυπνος θα ήμουν ολυμπιακάρα, να σήκωνα ότι κούπα υπήρχε, με ότι τρόπο μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος. κ θα έπαιζα κ με βασικούς περιέργο, γουρούνι, κοκαλιάρη, γκαγκάτση κτλ κτλ
δεν συμφωνούμε αλλά σ’αγαπώ
Εντάξει, αφορά Πανούτσο βέβαια και όχι Κάρπετ, αλλά μόλις τώρα το σχολίασε στην εκπομπή τους στο ραδιόφωνο.
Μίλαγαν με το ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και κάνει ο Πανούτσος το μέγα σχόλιο:
“Ο Ολυμπιακός δεν έχει και πολλά περιθώρια για μεταγραφές, γιατί θα φουσκώσει το ρόστερ του. Το πολύ 4 παίκτες μπορεί να πάρει ακόμα!”
:lol3:
O άνθρωπος που όλη τη χρονιά έλεγε πως δεν έχουμε παίκτες και το ρόστερ μας είναι πολύ μικρό, τώρα λέει πως με 4 μεταγραφές θα γεμίσει το ρόστερ!
Πρόεδρε, μίλα στον λαό σου…
Aφού δεν πρόκειται να ανακοινώσει προπονητή και μεταγραφές, για ποιο λόγο δίνει σήμερα συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Ολυμπιακού;
Δικαιολογημένα αναρωτιέται ο μέσος γαύρος, που έχει τον Σωκράτη Κόκκαλη κορόνα στο κεφάλι του ακόμα κι όταν του τα χώνει.
Δύο ώρες πριν από την ενδέκατη φιέστα ο πρόεδρος της ΠΑΕ επιλέγει να απευθυνθεί στη μεγάλη πελατεία του Θρύλου. Οι ενδείξεις πείθουν ότι δεν πρόκειται να μιλήσει για το νέο εμπόρευμα, ότι δεν σκοπεύει να μιλήσει για πολυμετοχικό Ολυμπιακό, κατά τα πρότυπα του «αιώνιου» αντιπάλου. Οι ενδείξεις, διότι με τον Κόκκαλη τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ρωτήστε τους προπονητές. Αυτοί ξέρουν…
Οσο για τα όσα θα ακουστούν σήμερα, ξέρει μόνο αυτός που θα τα πει. Ολοι οι άλλοι θα τα πληροφορηθούν την ίδια ώρα με τους δημοσιογράφους. Στα δεκαπέντε χρόνια παρουσίας του στον Ολυμπιακό άκουσε πολλές φορές το όνομά του να γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Από δημιουργίας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν υπάρχει ιδιοκτήτης ΠΑΕ που να σιχτιρίστηκε τόσο πολύ. Οσοι εξηγούν το γεγονός αυτό μόνο με βάση τον βίο και την πολιτεία του στο ποδόσφαιρο βλέπουν μόνο την πιο αθώα πλευρά της δραστηριότητάς του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης γιγαντώθηκε επιχειρηματικά κάνοντας δουλειές με το Ελληνικό Δημόσιο. Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητά του κατέληγε σε συναλλαγή με το Δημόσιο. Από τις τηλεπικοινωνίες μέχρι τον τζόγο, οι εταιρείες συμφερόντων Κόκκαλη έβρισκαν τρόπο να συνάπτουν συμβάσεις με το Ελληνικό Δημόσιο.
«Εθνικός προμηθευτής», ήταν η φράση με την οποία περιέγραφαν τις δραστηριότητές του οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Ισως θυμάστε, ήταν ο καιρός που σημαίνοντα στελέχη της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (Τσουκάτος, Πάγκαλος) προτιμούσαν το κότερο του Κόκκαλη για να κάνουν τις διακοπές τους…
Τώρα πώς διάολο γίνεται οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. μαζί να ψηφίζουν ώστε να παραχωρηθεί το τότε Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» ουσιαστικά σε εταιρεία συμφερόντων του Σωκράτη Κόκκαλη δεν μας το είπε κανείς. Θα θυμηθείτε, βέβαια, ότι και ο πρωθυπουργός όταν ήταν φρέσκος είχε μιλήσει στον «Μπαϊρακτάρη» για τους «εθνικούς νταβατζήδες», για να καταπιεί αμέσως μετά αμάσητη την κουβέντα του… Ο Κόκκαλης μνημονεύτηκε λίγο ακόμα στις κουβέντες αψίκορων υπουργών, όπως ο κ. Κεφαλογιάννης, και μετά σιωπή. Είναι, λοιπόν, κομμάτι υποκριτικό να παρουσιάζεται από όλους τους άλλους ο Κόκκαλης σαν άρχοντας του παρασκηνίου στο ποδόσφαιρο, όταν τόσα χρόνια ήταν κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού στη χώρα. Εκεί λογικά θα έπρεπε να πονάει πιο πολύ. Αλλά μπρος στα κάλλη (εξουσία) τι είναι ο πόνος…
Ο Κόκκαλης δεν στήριξε την κυριαρχία του στον Θωμά και τον Βίκτωρα Μητρόπουλο, τον Βασίλη Γκαγκάτση και όποιον άλλον θήτευσε στον χώρο του ποδοσφαίρου. Κυριάρχησε διότι υποκλίθηκε μπροστά του το πολιτικό σύστημα της χώρας. Διότι άνθρωποι που «έπιναν νερό στο όνομά του» βρέθηκαν στα έδρανα του κοινοβουλίου και σε υπουργικές καρέκλες. Το έκανε διότι «ξεβράκωσε» το πολιτικό σύστημα και έκανε μια μερίδα του πολιτικού κόσμου να φαίνεται (κιόλας) αυτό που είναι: υπηρέτης των μεγάλων αφεντάδων. Αυτών που έχουν και κατέχουν. Στις μέρες μας είναι κατακριτέοι ο Ποντίκης, ο Παπουτσέλης, ο Δημητρόπουλος, που σφύριζαν με «ερυθρόλευκη» σφυρίχτρα. Οσοι σήκωναν το χέρι τους και ψήφιζαν να του δοθεί τζάμπα δημόσια περιουσία δεν είναι κατακριτέοι. Οσοι ανέβαιναν στα κότερά του για να πάνε κρουαζιέρα απολαμβάνουν ακόμα της εκτίμησης και της ψήφου μεγάλης μερίδας του κυρίαρχου λαού. Μοιάζει να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. [SIZE=“5”]Ψηφίζω όσους τον γιγάντωσαν επιχειρηματικά και βρίζω τον Γκαγκάτση διότι του κάνει πλάτες στην ΕΠΟ.[/SIZE]
Για όλα τούτα δεν θα υπάρξει χρόνος στη σημερινή συνέντευξη Τύπου. Λογικά πράγματα. Αλλωστε, όσοι σκυλοβρίζουν τον Κόκκαλη γιατί «γ… και δ…» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν το κάνουν επειδή αγαπούν το δίκαιο και την ηθική. Το κάνουν διότι θέλουν να γίνουν οι ίδιοι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Δυστυχώς, για τους περισσότερους το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει παρασκήνιο στο ποδόσφαιρο, αλλά ότι τόσα χρόνια τώρα δεν το ελέγχουν οι δικές τους ομάδες. Οπως γινόταν κατά καιρούς παλιότερα. Ολα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο Σωκράτης Κόκκαλης. Γι’ αυτό σήμερα, αν υπάρχει κάτι που θα φροντίσει, είναι να ανανεώσει την προσωπική σχέση που έχει δημιουργήσει με τους οπαδούς της ομάδας του. Να απευθυνθεί στο θυμικό τους. Μιλώντας για τους εχθρούς του Ολυμπιακού (βάλτε μερίδα του Τύπου μέσα σ’ αυτούς), τους αχάριστους που δεν σεβάστηκαν (π.χ. «Ρίμπο») και πάει λέγοντας. Ο απόλυτος κυρίαρχος του ελληνικού ποδοσφαίρου θα εμφανιστεί ως τέτοιος μπροστά στους δημοσιογράφους. Μια ακόμα επιχείρηση επικοινωνίας του προέδρου με τον «υπέροχο λαό» του Θρύλου θα πραγματοποιηθεί με επιτυχία.
:lol2: :lol2: :lol2: :lol2:
Για ποιον παει η μπηχτη αραγε??
Κατα τ’ αλλα συμφωνω απολυτα με το αρθρο.
Ποιανού είναι το παραπάνω;
Σορι ξεχασα να γραψω το ονομα.
Του Χελακη ειναι.
Πρόκειται για λαμόγιο νέας κοπής. Μπλαζέ υφάκι, είναι σε όλα μέσα (γνωρίζει μέχρι και τι φαγητό μαγείρεψε η πεθερά του τέταρτου διαιτητη του αγώνα Ατσαλένιου-Ηλιούπολης), θελει να τα έχει καλά με όλους του ΠΟΚ, αλλά κατά τα άλλα πιο επικίνδυνος και απο τα χειρότερα λαμόγια.
Δεν θα ξεχασω μια φοβερή φετεινή εκπομπή στον Ωμέγα (Παρντόν Άλφα) οταν με το έτερο τιραντολαμόγιο ρωτήσαν τον Ανατολάκη αν στην διάρκεια της εκπομπής (η και παλιότερα) του κάναν καμμιά ερώτηση που τον στεναχώρησε !!! Ειχαν ξεχασει οτι ο συμπαθής Ανατολ δεν αγωνιζοταν σε ομαδα του ΠΟΚ, αλλα στην ιστορική Χαλκηδόνα (μπαρντον Ατρόμητο). Ο Ανατολακης μαζι με τον συμπαικτη του Λουκιανό (Βραζιλιστί Λουτσιάνο) ειχαν βγάλει το 98,7 % των Ελλήνων μαλάκες (το περίφημο γκολ του Λουτσιάνο απο φαουλ που ξεκινησε μόνος του - εναντιον της ΑΕΛ) και ο Καρπετ το χαβά του.
Χμ, για να δουμε. ΟΛΟΙ οι αντικειμενικοι λετε οτι το πρωταθλημα του 1999/2000 ηταν τιγκα στη βρωμια και τη δυσωδια και οτι αξιζε να το παρει ο βαζελος, ομως η “παραγκα” δεν το αφησε. Για να δουμε τι ελεγε τοτε και ο ΜΕΓΑΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ της διαφθορας του ελληνικου ποδοσφαιρου, ο μεγιστος Καρπετ:
Το κόκκινο μυθιστόρημα του τέταρτου σερί τίτλου
Ολυμπιακός: Από το διαζύγιο με τον Μπάγεβιτς και τη διπλή ανταρσία του Ζάχοβιτς στην απόλυση του Μπιγκόν και στην πρόσληψη του Ματζουράκη
ΑΝΤ. ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣΣτον σημερινό τελευταίο αγώνα με αντίπαλο την Παναχαϊκή στο Ολυμπιακό Στάδιο θα γίνει η γιορτή του Ολυμπιακού για την κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου επί προεδρίας του κ. Σωκράτη Κόκκαλη. Ο τίτλος αυτός είναι ο πρώτος που κερδίζει ο Θρύλος χωρίς τον κ. Ντούσαν Μπάγεβιτς ως προπονητή της ομάδας και σαφώς ο πιο δύσκολος από τους τέσσερις τελευταίους. Για να αντιληφθεί κανείς την ειδική δυσκολία αρκεί να σκεφθεί ότι πέρασαν τρεις προπονητές από τον πάγκο των Ερυθρολεύκων, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αλλωστε από τη σεζόν 1989-90 που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον τίτλο αλλάζοντας προπονητή (ξεκίνησε ο κ. Γκούντερ Μπένγκστον και συνέχισε ο κ. Κρίστο Μπόνεφ), ποτέ άλλοτε μια τέτοια πρακτική δεν δικαιώθηκε για μια ολόκληρη δεκαετία.
Πέρα από τις επεισοδιακές αλλαγές των προπονητών, το εφετινό πρωτάθλημα θα το θυμούνται στον Ολυμπιακό γιατί είναι ένα από τα λίγα που κέρδισαν έπειτα από παρατεταμένο σπριντ με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, γιατί κινδύνεψαν να το χάσουν εξαιτίας των πολλών τραυματισμών βασικών ποδοσφαιριστών και γιατί το σιγούρεψαν όταν η ομάδα αναγκάστηκε να στηριχτεί στο γκρουπ των βετεράνων, δηλαδή σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές που έβαλαν τη σφραγίδα τους στα τρία προηγούμενα πρωταθλήματα.
ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ καλοκαίρι, όταν ο κ. Σ. Κόκκαλης ανακοίνωνε τις μεταγραφές του Βραζιλιάνου Τζιοβάνι και του Σλοβένου Ζλάτκο Ζάχοβιτς, τα exit polls του πρωταθλήματος έβγαζαν τον Ολυμπιακό πρωταθλητή και με διαφορά από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Η ομάδα έμοιαζε πλήρης, την προηγούμενη περίοδο είχε φθάσει στην κατάκτηση του νταμπλ και όπως έλεγε ο πρόεδρος λίγο πριν τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ διοικητικά προβλήματα δεν υπήρχαν, ο προπονητής κ. Μπάγεβιτς έμοιαζε πανίσχυρος και οι δύο νεοφερμένοι ξένοι χρειάζονταν απλά για το ευρωπαϊκό πρεστίζ.
Η περιπέτεια του πρωταθλήματος που άρχιζε έμοιαζε με περίπατο χωρίς εκπλήξεις, και τα πρώτα φιλικά * ειδικά αυτό με τη Βίσλα Κρακοβίας στο ΟΑΚΑ που έληξε με 3-0 * έκαναν πολλούς να αναρωτιούνται αν αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα του Ολυμπιακού όλων των εποχών. Η καλοκαιρινή ψευδαίσθηση κράτησε λίγο. Η μεταγραφή του Γρηγόρη Γεωργάτου στην Ιντερ, ανέλπιστη όσο και επιβεβλημένη, αφού καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να μην παραχωρήσει έναν ποδοσφαιριστή για τον οποίο μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα προσφέρει σχεδόν 3 δισ. δρχ., αλλά και η συντριβή από τη Ρόμα με 6-1 στο τελευταίο και σοβαρότερο από τα φιλικά, έβγαλαν στο φως γκρίνιες οι οποίες δεν προβλέπονταν. Για πρώτη φορά στα τέσσερα καλοκαίρια του στον Πειραιά ο κ. Μπάγεβιτς άρχισε να αμφισβητείται σοβαρά, αφού η ομάδα παρουσίαζε αμυντικά κενά και σημάδια κορεσμού.
- Η έξοδος του Σέρβου
Η αποτυχία των Ερυθρολεύκων να προκριθούν στον δεύτερο γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ και οι επαναλαμβανόμενες κακές εμφανίσεις τους μακριά από την Αθήνα, όπου έκαναν τρεις ήττες, στο Πόρτο (2-0), στη Μαδρίτη (3-0) και στο Μόλντε (3-2), χρεώθηκαν * ίσως όχι αδικαιολόγητα* στον σέρβο προπονητή. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ερχόταν και το τέλος της συνεργασίας μαζί του.
Μπορεί στην Ευρώπη τα πράγματα να μην εξελίχθηκαν κατ’ ευχήν αλλά στο πρωτάθλημα το ξεκίνημα του Ολυμπιακού ήταν καλύτερο από ποτέ. Ο κ. Μπάγεβιτς ξεκίνησε με επτά νίκες σε επτά αγώνες, την τελευταία με αντίπαλο τον φιλόδοξο ΠΑΟΚ, σε έναν αγώνα στον οποίο ο Ολυμπιακός πέτυχε τέσσερα γκολ σε ένα ημίχρονο! Ακριβώς σε αυτό το παιχνίδι, το καλύτερο που έκανε εφέτος ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Σέρβο, τέλειωσε και η συνεργασία τους. Αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτήρι ήταν η δυσαρέσκεια του Ζάχοβιτς, ο οποίος όταν έγινε αλλαγή ζήτησε εξηγήσεις πετώντας επιδεικτικά τη φανέλα του. Ο προπονητής ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία του Σλοβένου, ο πρόεδρος αρνήθηκε αυτή την εισήγηση και το διαζύγιο βγήκε κοινή συναινέσει.
Οπως συχνά συμβαίνει, οι αιτίες ήταν άλλες. Ο κ. Σ. Κόκκαλης λέγεται ότι καταλόγισε στον προπονητή λάθη στις μεταγραφικές υποδείξεις του (είπε χαρακτηριστικά ότι τον Ζάχοβιτς αυτός τον ήθελε και θα έπρεπε να γνωρίζει τι χαρακτήρας είναι), διέκρινε μια αδυναμία συνεννόησής του με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές οι οποίοι ένιωθαν παραγκωνισμένοι, διεπίστωσε μια στασιμότητα σε ζητήματα «τακτικής» καθώς η ομάδα επαναλάμβανε τα ίδια αμυντικά λάθη και κυρίως τον κατηγόρησε για συγκεντρωτισμό και έλλειψη ευρωπαϊκού οράματος.
Στην πραγματικότητα απομακρύνοντας τον κ. Μπάγεβιτς, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού προσπάθησε να προλάβει τα χειρότερα, αλλά και να στείλει στους ποδοσφαιριστές το μήνυμα ότι σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι, παρά μόνο καλά και χρήσιμα στελέχη που πρέπει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στις 10 Νοεμβρίου του 1999 τέλειωσε ο κύκλος του κ. Μπάγεβιτς και με εισήγηση του κ. Πέτρου Κόκκαλη στη θέση του προσελήφθη ο Ιταλός κ. Αλμπέρτο Μπιγκόν, ο οποίος στις αποσκευές του μετέφερε τη φήμη του διαλλακτικού ανθρώπου που κάποτε έβαλε τάξη στα αποδυτήρια της Νάπολι τιθασεύοντας τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
- Ενας νέος κύκλος
Ο κ. Μπιγκόν μπήκε με το καλημέρα στα βαθιά, αφού τον Νοέμβριο το πρόγραμμα προέβλεπε για τον Ολυμπιακό εξαιρετικά δύσκολους αγώνες. Στο πρώτο ματς με τον ιταλό προπονητή στον πάγκο του ο Ολυμπιακός νίκησε την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια (2-0) με απρόσκλητο σύμμαχο την κακή διαιτησία του κ. Δημητρόπουλου, σπάζοντας μια αρνητική παράδοση ετών, στο δεύτερο έχασε από τον ανανεωμένο Παναθηναϊκό του κ. Γιάννη Κυράστα με το ίδιο σκορ. Σ’ εκείνον τον αγώνα ο κ. Μπιγκόν παρουσίασε μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος.
Ετσι εξήχθησαν και τα πρώτα συμπεράσματα: ότι ο Ιταλός ήθελε να στηριχθεί σε ποδοσφαιριστές που με το «προηγούμενο καθεστώς» δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής (Αλεξανδρής, Πουρσαϊτίδης, Κωστούλας κ.ά.) παραγκωνίζοντας τις βεντέτες, όπως ο Καραπιάλης, ο Γιαννακόπουλος, ο Γκόγκιτς, ο Λουτσιάνο κ.ά. και κυρίως ότι σκοπός του ήταν να φτιάξει μια ομάδα που να μη στηρίζεται στην καλή επίθεση αλλά στη σκληρή άμυνα. Αυτή η δεύτερη επιλογή συνοδευόμενη και από τη δήλωσή του ότι «από τους Καραπιάλη, Γιαννακόπουλο, Νινιάδη, Λουτσιάνο, Τζόρτζεβιτς, Τζιοβάνι μπορεί να αγωνίζονται το πολύ οι δύο» δεν άρεσε στους οπαδούς του Ολυμπιακού και η σχέση τους με τον κ. Μπιγκόν ποτέ δεν έγινε ερωτική. Η νίκη στο Παλέρμο με αντίπαλο τη Γιουβέντους απλά του έδωσε χρόνο και ηρεμία για να ολοκληρώσει το τακτικό σχέδιό του, που δεν ήταν άλλο από το να μεταμορφώσει τον Ολυμπιακό από ομάδα που πρόσφερε θέαμα σε ομάδα που έπαιρνε αποτελέσματα.
Στις χειμερινές μεταγραφές όλοι περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός θα έκανε ό,τι μπορούσε για να λύσει τα αγωνιστικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί από τους τραυματισμούς. Η δεύτερη μεγάλη μεταγραφική επιτυχία του κ. Π. Κόκκαλη * η πρώτη ήταν η απόκτηση του Τζιοβάνι το καλοκαίρι *, δηλαδή η απόκτηση του Λάμπρου Χούτου από τη Ρόμα μέσα από τα χέρια της ΑΕΚ, δεν έκρυψε κάποια προβλήματα ισορροπιών.
Καμία από τις * ομολογουμένως περίεργες * εισηγήσεις (Κοσμίνσκι, Κολονέλο, Παγκανίν) του κ. Μπιγκόν δεν έγινε δεκτή και όλοι κατάλαβαν ότι ο ρόλος του αφεντικού στον Ολυμπιακό δεν του ανήκει. Η κριτική της εξέδρας, αλλά και κάποιων φιλικών εφημερίδων, έγινε ακόμη πιο δηκτική και ο Ιταλός βρέθηκε στη δύσκολη θέση να δίνει εξετάσεις σε κάθε αγώνα.
- Πασαπόρτι στον Ιταλό
Οι καλές εμφανίσεις του Χούτου, που ξεκίνησε την ελληνική καριέρα του με όρεξη, τα καθοριστικά γκολ του Αλεξανδρή και κάποιες εκλάμψεις του επιστρέψαντος ασώτου Ζάχοβιτς βοήθησαν τον Ολυμπιακό να βγάλει τον χειμώνα πρωτοπόρος, όμως η νέα κρίση φούντωνε.
Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το Κύπελλο χάνοντας με 3-0 από την ΑΕΚ στις 8 Μαρτίου, αλλά τη νίκησε με το ίδιο σκορ για το πρωτάθλημα τρεις ημέρες αργότερα. Αυτή η αστάθεια δεν δημιουργούσε σε κανέναν τη σιγουριά ότι η ομάδα του Πειραιά θα κερδίσει τον τίτλο και το μόνο βέβαιο ήταν ότι η τύχη του κ. Μπιγκόν θα κρινόταν τον Μάρτιο στα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, του ανυπομονούντος για εκδίκηση Μπάγεβιτς, και με τον Παναθηναϊκό, μία εβδομάδα αργότερα στο ΟΑΚΑ. Ο «Ολυμπιακός του Μπιγκόν» πέρασε σαν σίφουνας από την Τούμπα, αλλά με το Τριφύλλι στις 26 Μαρτίου, σε ένα από τα ωραιότερα ντέρμπι όλων των εποχών, απλά σώθηκε από τον Αλεξανδρή, ο οποίος ισοφάρισε (2-2) στο 86ο λεπτό.
- Δραστικά μέτρα
Εκεί ουσιαστικά τέλειωσε και η καριέρα του ιταλού τεχνικού στον ερυθρόλευκο πάγκο. Ο κ. Σ. Κόκκαλης όταν είδε τον Ζάχοβιτς να βρίζει τον προπονητή του κατάλαβε ότι ο κ. Μπιγκόν απέτυχε και στον τομέα που υποτίθεται ότι ήταν εξπέρ, δηλαδή στις σχέσεις του με τις βεντέτες. Ο πρόεδρος επέλεξε τη Σολομώντειο λύση, καθώς και ο Ζάχοβιτς τιμωρήθηκε και ο κ. Μπιγκόν απομακρύνθηκε! Ο κ. Σ. Κόκκαλης δεν δίστασε να διώξει έναν τεχνικό που σε 19 αγώνες πρωταθλήματος είχε 15 νίκες, αλλά η επιλογή του δικαιώθηκε στην πράξη. Ο κ. Γιάννης Ματζουράκης που τον διαδέχθηκε έβγαλε από τη ναφθαλίνη τους Λουτσιάνο - Γιαννακόπουλο - Γκόγκιτς - Καραπιάλη - Καραταΐδη και η ομάδα πέτυχε εύκολα τις 7 νίκες που υπολείπονταν για την κατάκτηση του τίτλου.
[SIZE=“3”]Ο Ολυμπιακός έσωσε τη χρονιά γιατί ο πρόεδρός του δεν δίστασε να πάρει σκληρές αποφάσεις.[/SIZE] Οσα όμως συνέβησαν κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου δείχνουν ότι υπάρχει έλλειψη προγραμματισμού και κορεσμός από τις συνεχόμενες εγχώριες επιτυχίες. Οταν μια ομάδα επιστρατεύει τους βετεράνους της για να πάρει τον τίτλο, ο προβληματισμός ο οποίος πρέπει να υπάρχει είναι αν ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Τελικά φαίνεται ότι ο κ. Σ. Κόκκαλης έχει αρκετές δύσκολες αποφάσεις να πάρει και αυτό το καλοκαίρι.
Προβληματικά τα αστέριαΟι δύο μεγάλες μεταγραφές του καλοκαιριού ελάχιστα βοήθησαν στην κατάκτηση του τίτλου. Ο Τζιοβάνι ξεκίνησε κάνοντας μεγάλα παιχνίδια, έγινε είδωλο της εξέδρας, αλλά τον Δεκέμβριο ένα σκληρό τάκλιν του Λάζαρου Σέμου (του Ηρακλή) τον έστειλε στο νοσοκομείο με ρήξη χιαστών και υποχρεωτική αναρρωτική άδεια ως τον Απρίλιο. Ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς έπειτα από τον τσακωμό του με τον κ. Μπάγεβιτς αποτραβήχτηκε στο Μάριμπορ και παρίστανε την… Κασσάνδρα. Δήλωνε «αιχμάλωτος των κακών Ελλήνων», έλεγε ότι οι συμπαίκτες του «είναι τεμπέληδες και κακομαθημένοι» και έφθασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι κινδυνεύει η ζωή του αν επιστρέψει στην Αθήνα. Και όμως γύρισε! Στις 4 Ιανουαρίου ο πρόεδρος κ. Σ. Κόκκαλης τον παρουσίασε για δεύτερη φορά και ο αρχηγός της ομάδας Κυριάκος Καραταΐδης τον καθησύχαζε ότι δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα.
Δεν ξερω αν με γελουν τα ματια μου, αλλα δεν ειδα πουθενα να αναφερεται ουτε η λεξη “διαιτησια” ουτε η λεξη “παραγκα”.
Ευτυχώς ή δυστυχώς Scripta Manent
5)τότε που ο Χελάκης ήταν αρχισυντάκτης στην Sportime δεν είχε απολυθεί και ο Καρπετόπουλος?
6)Steve Harris8)
αυτή η στήλη μαρέσει πολύ, έχει πολύ πλάκα.
μου φαίνεται πολύ περίεργο που γράφουν άλλοι 2…
mule
Έχω κρατημένο τεύχος του περιοδικού “Ολυμπιακός” από το καλοκαίρι του 2001 με άρθρο του Καρπετ όπου ειρωνεύεται τους ΑΕΚτζήδες όταν έπαιξαν το σύστημα “Πέστε Κάτω” στο ματς κυπέλλου της περασμένης χρονιάς…
ναι πραγματικά είναι απορίας άξιο το γιατί ο - στην αρχή της καριέρας του - Κάρπετ ακολουθούσε τη “γραμμή” που έπρεπε. είναι πολύ περίεργο πως χάϊδευε τα αυτιά των αναγνωστών του παραταξιακού τύπου των γαύρων επειδή γι αυτό πληρωνόταν.
κ είναι πολύ περίεργο που τώρα που δεν πληρώνεται για να γράφει αγιογραφίες, γράφει τη γνώμη του. πραγματικά σοκάρομαι
εμείς πάντως εδώ στο “AEK Empire” έτσι δουλεύουμε
μπορείς να κρίνεις την ηθική του “φτύνω εκεί που έτρωγα” αλλά το επιχείρημα “δεν τα πιάνει γιαυτό λέει ότι λέει” ισχύει κ ανάποδα - λέει ότι λέει γιατί πλέον δεν πληρώνεται να λέει άλλα
Έχουν φωτογραφηθεί μαζί με τον πανούτσο σε περιοδικό με φανέλες του οσφπ, δηλώνοντας γαύροι. ότι κι αν έχουν κάνει είναι ευννοικό προς το σωματείο του δημοσίου, ακόμα και όταν φαίνεται ότι κάνουν αντιπολίτευση. Και μην ξεχνάμε ότι όταν ο σώκρατες τα είχε δει ζόρικα, με πρωτοσέλιδα εφημερίδων να εμφανίζουν μαιμούδες και να γράφουν “στα 3 κόρνερ πέναλτι” και κατάλαβε ότι θα έπρεπε να φτιάξει ένα δίκτυο δημοσιογράφων που να προστατεύουν τα συμφέροντα της ομάδας του δημοσίου, αυτοί ήταν η αιχμή του δόρατος. Απ’ αυτούς προέρχεται το τρομερό “μην ασχολείστε με την διαιτησία, όποιος έχει ομάδα κερδίζει”, λες και μπορούσε ποτέ η καβάλα ας πούμε το 97 που δέχθηκε 2 αποβολές και 2 μούφα πέναλτι να κερδισει παρ’ όλα αυτά το γαύρο. Και τώρα μας το παίζει αντικειμενικός διαιτητολόγος, αλλά ποτέ δεν λέει ο γαυρος τα χε κάνει έτσι. Βάζει και τον παο στη μέση, παλιά τακτική να μοιράζεται η ευθύνη και ουσιαστικά να αθωωνεται ο κατηγορούμενος (ναι, ο παο βάζει μέσον για να βγει δευτεροτριτοτέταρτος, τι άλλο θα ακούσουμε). Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς σοβαρά με αυτό το δίδυμο.
όσοι θένε να ακούσουν πραγματικά απόψεις σοβαρές και το κατα δύναμιν αντικειμενικές (γιατί εντάξει ο υποκειμενικός παράγοντας πάντα υπάρχει), ας ακούνε βέργη/ασημακοπουλο. Εγώ εχω βρει την υγεία μου. όταν άκουγα πανούτσο/καρπετοπουλο γινότανε τα νευρα μου κλωστες…
Γραφικότατος
Ποδόσφαιρο
Γιατί μια ελληνική ομάδα δεν μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρο που παίζει η Αρσεναλ; Η απάντηση είναι γιατί δεν το θέλει. Οταν κάτι, το θέλεις, δηλαδή το έχεις στόχο, υπάρχει και περίπτωση να τα καταφέρεις. Οταν δεν το έχεις στόχο αποκλείεται το πράγμα να σου κάτσει.
Τι πουλάει η Αρσεναλ; Ποδόσφαιρο. Τι πουλάνε οι ελληνικές ομάδες; Πολλά άλλα εκτός από ποδόσφαιρο. Πουλάνε (πουλάμε) οπαδισμό, νίκες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, γκρίνιες για τη διαιτησία και μάλιστα πολύ ακριβά. Ποδόσφαιρο όχι.
Έγραψε ο άνθρωπος που σε λιγότερο από 2 εβδομάδες θα έχει πάλι ένα τουλάχιστον άρθρο αφιερωμένο στο ελληνικό διαιτητικό παρασκήνιο και που τα τελευταία χρόνια γράφει το Pro-zone που “προβλέπει” διαιτησίες και τις σχολιάζει μετά…