Καρδούλες και σε σένα τότε! Χαόθηκα με το thread και τις κοτσάνες του Flynn σόρρυ!
2 Likes
Αίσχος!
edit: πείτε και τι να ακούσω με δεδομένο ότι η ινδιάνα γριά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα. Προφανώς πάμε στην Bush περίοδο, αλλά πείτε.
4 Likes
OK, αν και νομίζω ότι ακόμη υπερβάλλεις στο τριτοτέταρτος. Τριτοτέταρτος για μένα είναι κάποιος σαν τους Acid Reign ή τους Re-Animator ή τα μέτρια των Meliah Rage ή κάποια από τις άπειρες νεοθράς μπάντες που δεν κάνουν καμία διαφορά. Οι Anthrax τώρα; Φυσικά αν το γαμηστερόμετρό σου προσωπικά δείχνει στην ένδειξη “5” (αδιάφορο και μέτριο, κακούς δεν πιστεύω να τους λες…) σεβαστό. Με πληγώνει (δεν ξέρω γιατί, είμαι τέτοιος, θέλω αυτά που μου αρέσουν να αρέσουν σε όλους! 
) αλλά σεβαστό. Πάντως η αρχική μου αντίδραση ήταν σε ένα μήνυμα που έλεγες ότι οι Άνθραξ κάνανε αίσθηση στο μικρόκοσμο του Χάμερ (!) και σιγά την ιστορία και αυτών και των ST, που είναι ε, πώς να το κάνουμε, τεράστια κεφάλαια. Και νομίζω μπάντες που γουστάρεις θα ήταν οι πρώτες που θα προσκυνούσαν.
Αν σου έβαζα τώρα δυο κομμάτια, έτσι για την τιμή των όπλων, θα ξεκινούσα με το Keep it in the Family (Persistence of Time, 1990) και θα συνέχιζα με 2016: You Gotta Believe. Γενικά, δεν καταλαβαίνω ακόμη γιατί το For All Kings δεν αναγνωρίζεται σαν ΔΙΣΚΑΡΑ που είναι.
Αν έχεις ορέξεις, για μη προφανές θα έλεγα το Imitation of Life (τελευταίο κομμάτι του Among the Living, άκου ήχο, άκου βασικό γκρουβορίφ για 87! Εκτός του ίντρο που με ανατριχιάζει από παιδί)
Δεν γίνεται να τσεκάρεις Άνθραξ και να μην περάσεις από το Be All End All (dated παραγωγή που λέγαμε κάποτε βέβαια αλλά έπος! 
)
Και από τα 100% μέταλ, πριν μπασταρδέψουν, προσκυνάω Armed and Dangerous (πρωτοκλασάτο έπος!), Medusa και Deathrider, έτσι, για να πιάσουμε και Neil Turbin εποχή!
Ποια εποχή Bush μωρέ, ένας δίσκος είναι! Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να ακούσεις το Only, το οποίο χαρακτήρισε ο Χέτφιλντ ως “ένα τέλειο κομμάτι”. Και έχει δίκιο.
4 Likes
Εννοείται το Only είναι ΤΕΛΕΙΟ. Δεν συμφωνείς δηλαδή με την άποψη πως το Sound Of The White Noise είναι το καλύτερο Anthrax?
Το For All Kings είναι όντως δισκάρα πάντως.
3 Likes
Σιγά μην είναι και κανένας !
2 Likes
Καλά όλα αυτά που λέτε για Fear Factory-συνεργασίες Anthrax, Biohazard κτλ αλλά στα 90s οι μεταλλάδες όλα αυτά τα έφτυναν με μανία, ακόμα και τους Sepultura του Chaos A.D. τους κοιτούσαν παράξενα για να μην μιλήσουμε τι έγινε μετά.
Για μένα αυτό άλλαξαν οι Machine Head, πέρασαν αυτό τον ήχο στους μεταλλάδες, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από ότι το είχαν κάνει όλοι οι παραπάνω. Και ναι το jugulator ήταν σε τεράστιο βαθμό μια μορφή αναγνώρισης. Όταν κάνεις την μπάντα σήμα-κατατεθέν του metal να αλλάζει τον ήχο της επειδή άκουσε τους δίσκους σου, και είδε την αποδοχή που είχε στους μεταλλάδες της εποχής, δεν είναι λίγο. Βασικά είναι τεράστιο.
3 Likes
Το μόνο που μπορώ να συμφωνήσω για το Sound of White Noise είναι πως πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο. Καλύτερος Άνθραξ ούτε με σφαίρες. Άλλον ΚΑΛΟ δίσκο με τον Bush ΔΕΝ έβγαλαν οι Anthrax, άντε, να πω ότι το We’ve Come for You All είναι αρκετά καλύτερο από ότι γράφτηκε και καλύτερο σίγουρα από τις 2 μπορούχες πριν - αλλά μέχρι εκεί.
“Στα 90ς οι μεταλλάδες” γράφεις _Dead αλλά νομίζω τώρα περάσαμε στον μικρόκοσμο του (ελληνικού) μέταλ χάμμερ και όχι στο τι γινόταν στον πλανήτη ή στις παρέες των Ελλήνων μεταλλάδων. Από εκεί και πέρα οι Pantera περιόδευσαν με τους Priest το 90-91, ο Rob Halford γκρούβαρε και βερμούδιασε από το 1993 με τους Fight (και γάμησε) πριν κυκλοφορήσουν δίσκο οι Machine Head και το Jugulator επαναλαμβάνω ότι χρωστάει πολύ περισσότερα στους Fear Factory παρά στους MH (και θυμίζει και περισσότερο…). Και δεν κατάλαβα γενικά γιατί ξαφνικά οι Machine Head βαφτίζονται ως η κύρια επιρροή του Jugulator, πέραν του Ρομππ που τα γράφει για ευνόητους λόγους. Το 1997 υπήρχαν άπειροι που παίζανε έτσι. Τις αρμονικές που μπορείς να βρεις σε μερικά ριφ; ΟΚ, χαρακτηριστικό MH σίγουρα, αποκλειστικότητα MH με την καμία (θα μας κράξει ο Zakk μετά και θα’χει και δίκιο!).
Το Davidian το έφτυσαν με μανία οι ίδιοι που έφτυσαν με μανία και τους Pantera. Δεν ξέρω ΕΝΑΝ άνθρωπο που να δήλωνε “θεοί οι Machine Head” και από την άλλη να βρίζει Pantera. Φαντάζομαι θα υπήρχαν και τέτοιοι αλλα κανονικά θα έπρεπε να είναι δαχτυλοδειχτούμενοι ως ασυνεπείς του κερατά και ότινανιστές ασόβαροι.
3 Likes
…και δεν είναι άλλο από το “We’ve come for you all”, που είναι δισκάρα.
Μάλλον οι Pantera το έκαναν αυτό.
Οι MH τότε το 94 ήταν το next big thing ( περιοδεία με Slayer , επιλογή των Metallica για το Donington του 95 ) αλλά δεν έπεσαν τα τείχη με το TMTC του 97 για αυτό και το Burning Red που κυκλοφόρησε το 99 πέρασε και δεν ακούμπησε ( κακώς για μένα).
Οι ανθραξ, δέχομαι να ακούγονται σε κάποιον “δευτεραντζες” , αλλά άνοιξαν δρόμους.
1 Like
Pantera είχα μεγαλύτερη αποδοχή έξω λόγω Kerrang που στα 90s είχε ακόμα μια κάποια επιρροή στους μεταλλάδες. O Halford μπορεί να βερμούδιασε πιο πριν αλλά δεν τον άκουγε και κανείς, για αυτό γύρισε στους Priest.
Οι Machine Head έβαλαν στον ήχο του Fear Factory, Pantera κτλ το thrash. Και φυσικά και είχε μεγαλύτερη απήχηση τους μεταλλάδες. Όχι κανείς δεν είπε θεοί οι MH σκατά οι Pantera, αλλά αυτός που έφτυνε Pantera με MH σιγά σιγά άρχισε να αποδέχεται τον “καινούργιο ήχο”. Δεν νομίζω πως αυτό συνέβαινε αποκλειστικά στον μικρόκοσμο του ελληνικού hammer.
Στο Jugulator εγώ πάντως ακούω πολύ περισσότερο MH από FF. Και το Demanufacture το άκουσα πριν το Burn my eyes αν και βγήκε αργότερα.
1 Like
Η ολη κουβέντα ξεκίνησε απο το οτι ο Flynn θεωρεί οτι επηρεασε ΟΛΕΣ τις metal μπαντες
και το υποστηριζει μετα και στις δηλώσεις του.
Τίγκα υπερβολικό (για μένα)
Διαφωνώ όσο δεν παει με το
οπως και με αυτο
.
εδω ναι μεν θα συμφωνήσω αλλά ο ίδιος το “πουλάει” μέσα στη τέχνη του.
σε αυτό δεν εννοουσα για το κομμάτι (το Do or Die) αλλά για τον τρόπο που προσεγγίζει τους στίχους του.
EDIT
@anhydriis και επειδη ειπες νωριτερα να μιλησουμε και για την μουσική … Γουστάρω οσο δεν παει που έχει παρει τον Mader Και τον Kontos (αγαπημενος ο ηχος του στο BME, οπως και ολος ο δισκος ,για μενα το καλυτερο τους) ,θα ήθελα παρα πολυ να δοκιμάσει να γράψει νέα μουσική με αυτους τους 2, ωραιος και ο ηχος στο καινουργιο , αλλα οι στιχοι και τα “τσαμπα” βρισιδια , με κανουν να μην το ευχαριστιεμαι.
4 Likes
Πάντως τα +100 ποστς φανερώνουν ότι έχει ψωμί η συζήτηση μουσικά. Τώρα ως προς τους στίχους να σου πω ότι ποτέ δεν μπόρεσα να ταυτιστώ, μην σου πω και from day 1. Ήταν τόσο μεγάλο το μουσικό σοκ την στιγμή που έπιασα στα χέρια μου το the more things change που οι στίχοι πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Ίσα ίσα που ανέκαθεν όσο ασχολιομουν με τα lyrics του τόσο ξενερωνα. Μου είναι τελείως αδιάφορα. Πολύ generic και άλλα ντάλα.
Σε αυτήν τη φάση νομίζω ότι περνάω τη μεγαλύτερη ξενερα με τους MH, πιο μεγάλη και από την μουφα bloodstone and diamonds. Έχει μείνει μόνος του και του φύγει όλο το θέμα με τα social. Σαν να δίνεις Facebook στη γριά και να αρχίσει να ποσταρει όλα τα κουτσομπολιά του χωριού φατσα φορά.
Τα μόνα θετικά στον ορίζοντα είναι η περιοδεία (που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο τα τελευταία χρονια-βρειτε μου άνθρωπο που να γκαριζει τρεις ώρες συνεχομενα), ο κοντός που γ@&# και δέρνει (ποιος ξέρει που θα είχαν φτάσει με αυτον?) και ο νέος κιθαρίστας που σπέρνει.
Υ.γ. άσχετο αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζει και το rym των MH. Ο χειρότερος τους δίσκος (bloodstone) έχει πάνω από 3 σχεδόν 3.5, το catharsis κάτω από 2 και το καινούργιο τραγούδι λίγο πάνω από 2. Αν αυτό δεν αποτελεί προκατάληψη τι να πω?πασο
1 Like
Μισό, δεν κατάλαβα τι λες εδώ πέρα. Οι Pantera και οι Machine Head είχαν σουξέ κατευθείαν παγκοσμίως πλην των πολύ παραδοσιακών (ας πούμε χατζημέταλλων χάριν ευκολίας). Η μόνη διαφορά MH και Pantera είναι ότι είχαν περάσει κάποια χρόνια και τόσα ακούσματα ενδιάμεσα που οι ΜΗ πλέον ήταν πιο normalized για τα αυτιά του χατζημέταλλου κοινού αλλά αυτό ισχύει παγκοσμίως έτσι κι αλλιώς - αλλά και πάλι. Κατά τα άλλα θρας έχουν και οι Παντέρα από πριν (Fucking Hostile), το Far Beyond Driven της ίδιας χρονιάς με το Burn My Eyes είχε εξίσου θερμή υποδοχή ΚΑΙ στην Ελλάδα (Ι’m Broken σουξέ- και στο Χάμερ άλλωστε ο Καραολίδης είχε ήδη ανοίξει τα μάτια του κόσμου, θυμάμαι την κριτική του, μιλούσε για μια μπάντα που ξέραμε όλοι) - άσε που είπαμε αρμονικές και δεν αναφέραμε τον Dime…
Να θυμηθούμε εδώ και τους Testament του Low (που θεωρώ και καλύτερο δίσκο του Burn My Eyes παρεμπιπτόντως) που συνδυάζει επίσης γκρουβ και θρας. Να σου πω τι θυμάμαι εγώ να ξεχωρίζει από τους Machine Head; Το λόγκο τους και το μαυροκίτρινο MH που έγινε της μόδας και το όλο αυτό το urban ίματζ που ναι, αυτό μπορώ να θυμηθώ να είναι iconic της εποχής και ενδεχομένως βίωμα πολλών νεαρών της εποχής. Σαν να λέμε οι Sepultura άρεσαν σε πολλούς θρασοντεθάδες περισσότερο από τους Slayer το 1991. Ισχύει αλλά ισχύει ότι η μουσική πρωτοπορία των Slayer σβήνει τελείως των Sepultura μέχρι το Chaos AD τουλάχιστον που τότε γίνονται πρωτοπόροι οι Βραζιλιάνοι.
Ο Halford δεν έκανε προφανώς την επιτυχία των Priest αλλά μια χαρά τα πήγε το War of Words, παγκόσμια περιοδεία, σαπόρτ στους Metallica, ΜTV… η μόνη μαλακία ήταν ότι έβγαλαν μαλακία επόμενο δίσκο και έχασαν το μομέντουμ. Και προήγηθηκαν πολλά πριν επιστρέψει στους Priest, μαζί και το ιντάστριαλ με τον Reznor και φυσικά το Resurrection (που γάμησε κι έσπειρε και το θεωρώ και καλύτερο από το καλό Angel of Retribution).
2 Likes
Από όλα τα παραπάνω το You gotta believe μαζί με το imitation of life μου άρεσαν, τα υπόλοιπα μου φάνηκαν “meh”. Το πρώτο αρνητικό είναι ο μπελαντονας και το δεύτερο είναι ότι τα ριφφ τους μου φαίνονται “της σειράς”. Ο Benante πάντα απορούσα γιατί θεωρείται τόσο θεικός drummer, καθώς το μέτριο ριφφινγκ υποστηρίζεται από conventional drumming.
Τεσπα, γούστα είναι αυτά, σόρυ που λέω τα παραπάνω, ούτε εμένα μου αρέσει να μην αρέσουν μπάντες που τρελαίνομαι. Γενικά η αισθητική τους (riffing, φωνή, εξώφυλλα) είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Για αυτό προφανώς και μου ακούγονται 3ο-4οι.
Θα μου πείς τι βρίσκω για παράδειγμα στους slayer. Ε έχουν το κάτι παραπάνω για μένα. Το riffing μνημιώδες, η ΦΩΝΗ, το drumming, το συνολο. Ακόμα και το αστειο εξώφυλλο του seasons έχει κάτι που σε τραβάει.
Πχ αυτό το εξώφυλλο, δεν μπορώ να σκεφτώ πως είπαν να το κυκλοφορήσουν σε δίσκο:
όπως και αυτό φυσικά
αλλά μετά βελτιώθηκαν (κάπως) τα πράγματα.
Tεσπα, πραγματικά δεν θέλω να πω τίποτα με τα παραπάνω, απλά να δώσω την οπτική μου πάνω σε ένα συγκρότημα.
2 Likes
Τεχνικά τα όργια του Θεού δεν έχουν σχέση με αυτό που έβαλε στον ήχο των MH ο Robb.
Τι λες ρε;!;!
2 Likes
Ναι, καταπληκτικό εξώφυλλο, κρίμα που δεν το στείλαμε στο voyager
2 Likes
Σιγά μην το στέλναμε στα αζήτητα.
edit: Νομίζω πως όλο το ζουμί της αντιπαράθεσης είναι αυτό εδώ, με το οποίο συμφωνώ:
Φυσικά και οι ΜΗ δεν επηρέασαν όλους όσους ακολούθησαν, επίσης το ότι πιάνει ο Flynn SYL στο στόμα του με κάνει να απορώ με την αντίληψή του αλλά ΟΚ.
Κάποια στιγμή θα μπούνε οι Ministry στο παιχνίδι και θα ξεκαθαρίσει το ζήτημα σχετικά με την επίδραση. Απλά περιμένω…
3 Likes
παρε και ενα quote περα απο καρδουλα.
H φαση για τον αμερικανικο heavy “συγχρονο” ηχο των 90s , σηκωνει απειρη κουβεντα .
Παω να ξανα ακουσω για δευτερη φορα σημερα το Burn My Eyes Και μετα Biohazard Και Helmet και Downset και Prong και ολιγη απο Pro Pain Και το Blind των COC (κατι ειπαμε για αρμονικες… )… πωωωωω λιωνω για τετοιες μπαντες.
@apostolisza8 Και MInistry Και White Zombie και Henry Rollins Και να λιωσουν τα ηχεια γαμω το κερατο μου
3 Likes