Σήμερα όλη μέρα demanufactured, under discipline και λίγο nailbomb στα κρυφά 
4 Likes
Τρομερά underrated η επιρροή των Ministry.
Έχε χάρη. Τουλάχιστον μιλάμε σοβαρά για τους FF. Και ΟΚ το Demanufucture είναι σταθμός. Το Soul Of A New Machine όμως; Μιλάμε για πραγματική ακρότητα. Τα πάντα τους μέχρι το Digimortal είναι τέλεια. To Mechanize από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας μας.
Και οι CoC μπαντάρα με αρκετή επίδραση στην σκηνή, γενικά η NOLA έβραζε.
Οι ενδείξεις ήταν αρκετές πριν το Burn My Eyes και νομίζω με αποδοχή μεγάλη στο τότε μέταλ κοινό, όσο δεν στρεφόταν προς τις extreme σκηνές που ΣΠΕΡΝΑΝΕ εκείνη την δεκαετία και φυσικά κατ’ εμέ την στιγμάτισαν.
6 Likes
ααααααααα ελεγα οτι θα δεις και ταινιες με την Tera Patrick ! 
3 Likes
Υπάρχουν ακόμη? Χαχααχαχ
1 Like
VIC τα 90s τα ζήσαμε πολύ διαφορετικά εσύ και εγώ.
Δεν μπορώ να βρω πουθενά στους Pantera thrash. Επειδή πατούσαν το γκάζι που και που με κάτι Fucking Hostile δεν τους έκανε και τόσο thrash όλο αυτό. Διαφωνώ όσο δεν πάει στο ότι οι Machine Head είχαν αποδοχή επειδή έγινε ο ήχος αυτός… normalized στα αυτιά του χατζημέταλλου κοινού. Με αυτά που γράφεις ότι θυμάσαι από τους MH με κάνεις να πιστεύω πως απλά δεν ασχολήθηκες με αυτούς επειδή δεν γούσταρες, κάτι που ενισχύεται ως αίσθηση από την σύγκριση Low και Burn my eyes που με έφτασε κοντά στο εγκεφαλικό (και μου αρέσει το Low). Οκ γούστα είναι αυτά αλλά σε καμιά περίπτωση οι MH δεν έγιναν γνωστοί απλά λόγω image και cool logo.
Αυτό που εγώ θυμάμαι είναι πολύ να συγκρίνουν τους Machine Head, όταν πετάχτηκαν με το burn my eyes ,με τους Slayer. Αυτό δεν έγινε όταν έβγαλαν οι Pantera το Cowboys, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.
3 Likes
ισχυει οτι η “συγκριση” εγινε με Slayer.
το Cowboys συγκριθηκε τοτε με Metallica + Judas Priest.
Το Burn My Eyes απο οτι θυμαμαι δεν εγινε αμεσως “αποδεκτο”. Ηταν ενα παρα πολυ καλο αλμπουμ που σιγα - σιγα μεγαλωσε και εγινε ντορος γυρω απο αυτο.
2 Likes
Με Metallica ναι, με Priest ομολογώ δεν θυμάμαι και τόσο συγκρίσεις. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι πιο παραδοσιακοί δεν είχαν και καλές σχέσεις με τους Metallica των 90s. Η αποδοχή των Pantera άργησε να φτάσει στους πιο παραδοσιακούς σε αντίθεση με Machine Head. Και οι δύσκολοι παραδοσιακοί δεν ήταν μόνο εδώ στην Ελλαδίτσα. Οι βερμούδες και τα χοροπηδηχτά των Pantera δεν χτυπούσαν καλά στο μάτι σε πάρα πολλούς.
2 Likes
Θυμάμαι πάντως στην ανταπόκριση του Hammer για το Donighton του 95 να γράφει χαρακτηριστικά για τους Machine Head πως αν αυτοί είναι η ελπίδα για το θρας τότε…σωθήκαμε. Και κάτι έλεγε για κοντά παντελονάκια και τέτοια.
3 Likes
Δεν μιλάω για τους Metallica Μετα το Black Album ( Στο από πάνω σχόλιο).
επειδη αναφεραμε το Cowboys οποτε μιλαμε για 1990.
Δεν βλεπω καπου να διαφωνουμε βασικα.
Απλα το 94 αληθεια δεν θυμαμαι να “μαζευεται” ο κοσμος γυρω απο τους Machine Head.
Οτι δηλαδη συσπειρωσαν την σκηνη .
Βερμουδες αρχισαν να φορανε και οι Slayer νωριτερα και οι Anthrax απο τις “γνωστες” και “μεγαλες” .
Αλλο αυτο το βερμουδατο , crossoverατο και hardcoreατο δεν ηταν τοσο αποδεκτο απο τους μεταλχεντς της εποχης.
Σιγα σιγα μεγαλωνε η φαση και ξεφευγαμε απο τις “παραδοσιακες” μεταλ φορμες.
Εκει στα Mid 90s αλλαξαν πολλα .
1 Like
Αφού δεν τα άκουσες όλα, δείχνει πόσα κλικς έχει το κάθε κομμάτι! 
(πλάκα κάνω, πάντως άκου και το Only και το Deathrider μιας και δεν έχουν Μπελαντόνα)…
AΛΛΑ, Όλα σεβαστά και όμορφα και πολιτισμένα. ΑΛΛΑ αυτό:
Αστείο το εξώφυλλο του Seasons; Αστείο;! Μαζί με το Reign είναι η αποθέωση της ατμόσφαιρας και της αρρώστιας και το ιδανικό εικαστικό συνοδευτικό της μουσικής τελειότητας του δίσκου.
Το Show No Mercy είναι εξώφυλλο της εποχής του, ζωγραφισμένη καλτίλα, snapshot της εποχής του. Αυτό το λες και αστείο αλλά το λες και γοητευτικό… Για μένα έστω.
Θα απαντήσω και σε σένα Dead, κάποια άλλη στιγμή όμως, δεν με παίρνει τώρα. Τους ΜΗ τους άκουσα με το που έσκασε στο MTV το Davidian, το αγάπησα το Davidian, αγόρασα το Burn My Eyes επιτόπου και γενικώς ήμουν φαν (και έχω και ρουχισμό της εποχής στην συλλογή μου!) και φυσικά ασχολιόμουν με όλες αυτές τις μπάντες που ανέφερα. Ήμουν ο πιο ανοιχτόμυαλος χατζημέταλλος που μπορείς να φανταστείς!
Δεν είπα πουθενά ότι έγιναν γνωστοί λόγω image, είπα ότι το image τους έπιασε στον κόσμο και ήταν iconic και ενδεχομένως από αυτή την άποψη να τους έχεις εσύ στο μυαλό σου ως πιο αποδεκτούς σε σχέση με τους Pantera - αλλά εγώ δεν βλέπω καθόλου αυτή την διαφοράπου λέτε σε σχέση με τους Pantera. Το 1994 πάντα, όχι το 1990-92 ε; Άλλο το 1992, άλλο το 1994, εξού και το normalization. Από εκεί και πέρα, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ακούς θρας στο Fucking Hostile ή το Strength beyond strength αλλά γουωτέβα. Η Slayer/MH κόντρα προέκυψε από την περιοδεία και την λογική “oι Sepultura/MH είναι το μέλλον, οι Slayer το παρελθόν”. Kλάιν δηλαδή αν με ρωτάς.
E, πρέπει να φύγω, θα επανέλθω!
1 Like
OVER AND OUT ?
Η μόνη αποδοχή χατζημεταλλαδων στους ΜΗ αφορά την περίοδο Blackening-Locust. Αποδοχή των Pantera δεν ξέρω αν έγινε ποτέ, ίσως να υπήρξε μια αναγνώριση στο πρόσωπο του dime μετά θάνατον
2 Likes
Όχι δεν διαφωνούμε στους Metallica απλά το έγραψα ως συμπλήρωμα.
Συσπείρωση των μεταλλάδων κανένας δεν κατάφερε ιδιαίτερα στα 90s έτσι και αλλιώς.
Αυτό που λέω μέσες άκρες είναι πως το όλο… normalized του ήχου αυτού που αναφέρει και ο Vic, από τους πιο παραδοσιακούς έγινε κυρίως λόγω των Machine Head και το πιο ξεκάθαρων thrash metal επιρροών που κουβαλούσαν.
Ενταξει εδω βγαλαμε οτι οι Machine Head εχουν 1 καλο αλμπουμ στα 90ς, και μετα πρεπει να παμε στο Blackening, για να αποδειξουμε οτι δεν ειναι επιδραστικοι, επειδη ο Φλυνν βγηκε και ειπε οτι επηρεασαν καθε μεταλ μπαντα, λες και μας νοιαζει τι λεει ο Φλυνν ας πουμε.
Ναι ειχαν παιξει κι αλλοι ετσι τοτε 
3 Likes
Θα ρθω να συμφωνήσω με το άσμα και με τον δίσκο και να πω πως όχι δεν είχαν παίξει πολλοί έτσι… Αλλά όχι ούτε ήταν ότι πιο πρωτότυπο είχε ακουστεί ούτε ότι μετά όλοι έπαιζαν σαν αυτούς…
3 Likes
Μια κατηγορία ο δίσκος από μόνος του 
1 Like
Βλάσφημε.
EDIT: To “βλάσφημε” πήγαινε στο Sevek, προφανώς, όχι στο Vic!
1 Like
Και δηλαδη επειδη δεν επαιζαν ολοι ετσι μετα, αυτο σημαινει οτι δεν ηταν επιδραστικοι?
Ή οπως ειδα καμποσες σελιδες πιο πανω (ειλικρινα δε θυμαμαι ποιος το εγραψε μπορει να ηταν ο Βικ), επειδη δεν ηταν οι νουμερο 1, 2, ή 3 σε επιδραση, σημαινει οτι δεν ηταν επιδραστικοι?
Αυτη η ισοπεδωση με σκοτωνει, ακομα και εν ετει 2019 να καθομαι να διαβαζω οτι αν δεν εισαι ο νουμερο 1 δεν εισαι τιποτα.
-“Ε παιδια οι Μασινχεντ επηρεασαν πολλες μπαντες και διαμορφωσαν τον ηχο του Nu metal”
-“Ναι αλλα Φηρφακτορυ, Χ, Υ, Ζ κτλ ποιοι Μασινχεντ τωρα μωρε?”
-“Ε ολοι μαζι ηταν τοτε”
-“Αυτο που σου λεω εγω!”
ΥΓ. Ολα τα εξωφυλλα των Σλεγιερ αθλια, εκτος απο Undisputed Attitude και Diabolus in Musica, change my mind.
2 Likes
4 Likes
Το Οψολητ ειναι το αγαπημενο μου Fear Factory album. Επισης βγηκε ακριβως την ιδια χρονια με το Burning Red. Your argument is invalid, αυτο το περι κλοπης/πρωτοτυπιας. Κατα τα αλλα θα ακουω Fear Factory Ολη μερα, οποτε thanks για αυτο.
ΥΓ. Θεωρω τους Fear Factory 45 φορες καλυτερους απο τους Machine Head διαχρονικα btw.
7 Likes