Δεν εχω δει και τα απαντα,αλλα αυτο το ‘‘Prova d’orchestra’’ θυμαμαι να το παιζει η Λεσχη του Μετσοβιου στην Αθηνα οταν ημουν φοιτητης και ειχα κανει τη Λεσχη δευτερο σπιτι ,και να φευγω στη μεση λογω αφορητης απαλεψιας!!!
Και αλλα του βεβαια δεν με ενθουσιασαν,αλλα θα δωσω ευκαιριες καποτε…
Για [B]Bunuel [/B]συμφωνω με Keyser,TEΡΑΣΤΙΑ παραληψη μου !!!
Για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα όμως, έχει διαβάσει κάποιος το βιβλίο του Ταρκόφσκι με τίτλο “Σμιλεύοντας τον Χρόνο”;
Είπα να το παίξω mod και έριξα ένα διπλότυπο της ωραίας κριτικής του Nameless για να σηκώσω το θρεντ και να γίνει κουβέντα.
Πριν εκτεθώ τελείως να ξεκαθαρίσω μερικά πράματα. Γενικώς είμαι περισσότερο της μουσικής παρά του κινηματογράφου. Γουστάρω φουλ δηλαδή, απλά δεν ασχοληθεί τόσο πολύ συγκριτικά με μουσική και δεν βλέπω τακτικά ταινίες.
Τελευταία άρχισα εντατικά μαθήματα με τους μεγάλους σκηνοθέτες (του ευρωπαϊκού κυρίως σινεμά) και καλύπτω κενά σε κλασικά φιλμ που δεν έχω δει.
Ας γίνω ρεζίλι τώρα λοιπόν που τελείωσα με το οφτοπικ.
Έχω δει 3 ταινίες του Ταρκόφσκυ μέχρι στιγμής. [B]Solaris[/B], [B]Sacrifice[/B] και [B]Mirror[/B] (με τη συγκεκριμένη σειρά).
Ρε παίδες, τί να πω, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ([I]ντολμάδες[/I] ;p) !
Δηλαδή οκ, κατανοώ όλα τα αποθεωτικά σχόλια που διαβάζω και ίσως να είναι όντως ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης έβερ αλλά προσωπικά αδυνατώ να χωνέψω τα έργα του (αυτά που έχω δει τελοσπάντων).
Ο τύπος είναι σε άλλο level και δεν μπορώ να τον ακολουθήσω. Γουστάρω ταινίες τέτοιου τύπου (παλιές, δύσκολες, αργές, ομπσκιουρίλες κλπ) μα εδώ έχω βρει το δάσκαλό μου.
Προσπαθώ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής στα περισσότερα σημεία. Χάνομαι ανάμεσα στα μπλεγμένα νοήματα και τις πανέμορφες εικόνες. Νοιώθω λίγος που δεν με αγγίζουν όσο θα ήθελα οι ταινίες του και λυπάμαι γι’αυτό.
Εντάξει το Solaris πες ήταν η πιο βατή, κατανοητή από τις τρεις (ίσως επειδή το σενάριο βασίζεται σε βιβλίο ;p).
Αρχικά δυσκολεύτηκα να μπω στο κλίμα, μιας και ήταν η πρώτη ταινία του που είδα, αλλά έβγαλα κάποιο νόημα.
Η μυστηριακή ατμόσφαιρά της ήταν μοναδική αλλά γενικά δε με ενθουσιάζουν τα sci-fi και οι μεταφυσικές αναζητήσεις (παρ’όλες τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς της που την έκαναν πιο “γήινη”).
Η Θυσία δε μου είπε τίποτα. Λίγες σκηνές κράτησα. Γενικά κενό, απογοητεύτηκα.
Ο Καθρέπτης που είδα και τελευταίο, με έστειλε κανονικά. Από τα πιο δύσκολα πράματα που έχω δει.
Καμία λογική ροή σεναρίου, η μια ιστορία έμπλεκε μες την άλλη, και μπερδευόμουν όλο και περισσότερο.
Ίσως αυτό να είναι και το λάθος που κάνω από τη μεριά μου. Προσπαθώ να εξηγήσω με τη λογική ενώ αυτός απευθύνεται στο συναίσθημα περισσότερο (και ειδικά στη συγκεκριμένη ταινία). Σαν πίνακας αφηρημένης τέχνης.
Καλλιτεχνικά ήταν αριστουργηματική, το παραδέχομαι. Είχε πολύ δυνατές σκηνές που σου αποτυπώνονται ανεξίτηλα.
Πχ η σκηνή με το φύσημα του ανέμου στο λιβάδι και η πυρκαγιά που έχει αναφέρει ο Lupin. Btw πρέπει να ήταν πυρομανής ο Αντρέας ή γουστάρει να βάζει φωτιές σε σπίτια και να τα δείχνει για κανα 5λεπτο ξερωγώ (βλέπε το τέλος της Θυσίας) ;p.
Ας μην το κουράζω άλλο, πρέπει να δω και τις άλλες που έχω στη λίστα (Ivan’s Childhood, Stalker, Nostalghia. To Rublev λόγω διάρκειας το αφήνω για αργότερα…).Εύχομαι να αλλάξω γνώμη.
Πάντως είναι βραδύκαυστο φυτίλι οι ταινίες του.
Χρειάζεται να τις ξαναδείς, να τις σκεφτείς, να τις μελετήσεις διεξοδικά.
[SPOILER]Σόρρυ τα έγραψα μπερδεμένα αλλά βαριέμαι να διορθώνω.[/SPOILER]
Χωρίς να έχω δει ούτε Mirror, ούτε Sacrifice, νομίζω ότι δε χρειάζεται να αναλύσεις τόσο πολύ. Όσο να νιώσεις. Δεν υπάρχει τίποτα κακό αν δε σε καταφέρνει να νιώσεις.
Ναι ίσως έτσι να είναι, απλά μου τη σπάει όταν δε μπορώ να βγάλω νόημα σε μια ταινία ;p.
Μάλλον όμως είναι αδύνατο να εξηγήσεις με τη λογική εκεί που αυτή απουσιάζει.
Πρέπει να αφεθώ, να μπω στο κλίμα και να τις ζήσω. Δεν τα έχω καταφέρει ακόμη, πρέπει να προσπαθήσω ξανά.
Πάντως δες άμεσα το Mirror, θα το λατρέψεις πιστεύω. Κοκομπλόκο.
Είναι και αδύνατο και δεν οδηγεί και πουθενά. Όπως και στη μουσική, έτσι και στο σινεμά. Και παντού στην τέχνη.
Ρε έχω μια γαμάτη ιδέα.
Ελάτε να αναλύσουμε τον “Καθρέφτη” τώρα που το είδα.
:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:
Για πες εντυπώσεις. Πακέτο ε ?
[SPOILER]
[SPOILER]
Δύο χρόνια πριν, κλεφταρά Αντρέα :p[/SPOILER][/SPOILER]
Με σιγουριά η πιο προσωπική ταινία του (από αυτές που έχω δει). Ονειρικά γυρισμένη - και με την έννοια της τελειότητας (ασφαλώς), όσο και με αυτήν του plotless ονείρου. Σκόρπιες εικόνες. Αναμνήσεις. Αν, όπως λένε, πριν πεθάνεις όλη σου η ζωή περνά μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία, τότε ΕΤΣΙ περνάει. Κι εδώ ένας άνθρωπος προσπαθεί να τα ξαναβρεί με όλους τους ανθρώπους που άθελα του πλήγωσε μέσα στη ζωή του, αλλά δυσκολεύεται να το επικοινωνήσει.
Από εκεί και πέρα, όπως έχω ξαναπεί, βρίσκω ελάχιστη ουσία στο να αναλύσουμε τι συμβολίζει το τάδε ή το δείνα σε εκείνη τη σκηνή ή την άλλη σκηνή. Πρέπει οπωσδήποτε να πω ότι είναι από τις ομορφότερες ταινίες που έχω δει εικαστικά όμως - με συγκινητικές/συγκλονιστικές εικόνες/πλάνα/φωτογραφίες. Η δε ηθοποιός που κάνει τη μάνα και τη γυναίκα είναι από μόνη της μια πατρίδα.
Από κει και πέρα, τι να πω. “Το μόνο που ήθελα είναι να είμαι ευτυχισμένος…”
Μπράβο, σωστά τα είπες.
Όπως γράφει κι [I]εδώ[/I]: “See it above all for a series of images of such luminous beauty that will make your heart burst.”
Βρήκα και μια ωραία μινι-κριτική [I]εδώ[/I].
[SPOILER]
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]
Κοίτα marketing ο κερατάς μέσα στην ίδια του την ταινία ! :lol:[/SPOILER]
[SPOILER]
Η γερόντισσα λέει ήταν η μάνα του Ταρκόφσκυ.[/SPOILER]
[SPOILER]
Margarita Terekhova <3[/SPOILER]
[SPOILER]
:p[/SPOILER][/SPOILER]
Πραγματικά, η επιλογή ηθοποιών για τους γυναικείους ρόλους σε Zerkalo, Solaris, Nostalghia αλλά και Andrey Rublyov (απλά είναι λιγότερο σημαντικός ο εκεί ρόλος) είναι ανατριχιαστική. Και σαν πρόσωπα και σαν ερμηνείες.
NamelessDead πάνω σε αυτά που γράφεις για το Solaris μια διευκρίνηση για αυτό που εννοείς στον παραλληλισμό του σκεπτόμενου πλανήτη με τον ανθρώπινο ψυχισμό…προφανώς σαν “παραλληλισμό” εννοείς την υλοποίηση των ανθρώπινων αναμνήσεων/σκέψεων έτσι; Γιατί στην ουσία ο ανθρώπινος ψυχισμός και ο εξωγήινος ψυχισμός ακολουθούν μάλλον βίους αντίθετους και επικοινωνιακά προβληματικούς. Επειδή έχω διαβάσει και το βιβλίο δεν θα το έλεγα σεναριακό εύρημα, εκεί έχει βασιστεί εξ’ολοκλήρου η ταινία.
Ναι, εννοούσα το ότι ο πλανήτης “σκέφτεται”. Προφανώς και εκεί στηρίζεται όλη η ταινία, δεν είναι η πρωτοτυπία αυτό που εξέθεσα. 
Συναισθηματικά, μόνο οι 2 τελευταίες ([I]ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ- ΘΥΣΙΑ[/I]) μ’ άγγιξαν.
Αλλά σε κάθε επίπεδο (σενάριο- χαρακτήρες- φωτογραφία- μουσική- σκηνοθεσία-κ.τ.λ.) στη τελειότητα έφτασε η ταινία του [B]ΣΤΑΛΚΕΡ[/B],αντικειμενικά,όποτε εκεί έριξα τη ψήφο μου…
[COLOR=“DimGray”]Δεν περίμενα ποστ περί Ταρκόφκσι στο…ρόκιν’, όποτε ρίξτε και Σέργκει Παρατζάνοφ, Γκρίγκορι Τσουχράϊ, Μίλκος Γιάντσο, Ίστβαν Ζάμπο, Τέρενς Ντεϊβις και λοιπούς ποιητές του κινηματογράφου!!![/COLOR] 
Πολυ σωστα μιλαει ο απο πανω,οποτε τσεκαρετε το ‘’[B]Mephisto[/B]’’ του [B]Istvan Szabo[/B] με εναν απο τους αγαπημενους μου ηθοποιους,τον [B]Klaus Maria Bradauer[/B]!!!
Mιλαμε για ΤΕΡΑΣΤΙΑ ταινιαρα!!!
Είδα χτες το stalker…ντάξει,σαν να είδα σινεμά για πρώτη φορά νοιώθω. Ο Ταρκόφσκι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. τρομερή ατμόσφαιρα, ασύλληπτα χρώματα, ψυχεδέλεια με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. θέλω να τη δω άλλες 5 φορές καπάκια
fixed
αν και οτι εχω δει απο tarkovsky το χω λατρεψει, ψηφησα solaris γιατι ηταν η πρωτη μου γνωριμια με το ανεκτιμητο εργο του!
2 μήνες μετά ακόμα σκέφτομαι ατάκες του Stalker.
Αυτοπυρπόληση πάνω στο άγαλμα κι από πίσω παραμορφωμένη “Ωδή στη Χαρά”.
Fuck me, right?
![[I]εδώ[/I]](http://www.movieposterdb.com/posters/05_10/1975/0072443/l_60619_0072443_a5a3f83a.jpg){kind=link}